Vísir - 20.09.1931, Blaðsíða 6

Sunnudagirm 2Ó. sept. 1931.
VÍSIR
Veggfóðnr.
FjöIIireytt úrval, mjög ódýrt, nýkomið.
Gnðmnndar Ásbjernsson,
SlMI: 1700. LAUGAVEGI 1.
Landsins mesta nrval af rammalistnm.
Myaálr tnnrammaöar fljótt og vel. •— Hvergi eins ódýrt.
Gnðmnndnr isbjðrnsson,
---- Laagavegl 1. ——
SOQCXSOOOCXÍOOOOCÍKSÍKSOOOÍXÍOÍSÍXXÍOOOOOOOOOOOOOOOíXSíXKiOCSOíy
Bifreiðastööin „HEKLA4<
hefir adeins nýja bíla til leigu.
Lægst verð. Reynid viðskiftin. Simi 1232.
XSOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOÍXXXSOOOOOOOOCOOOOOOOOOOOOOCX
K. F. U. M.
Iíveldskóli félagsins hefst fyrst
í olctóber. Sömu námsgreinai
kendar og undanfarna vetur
Sigurbjörn Þorkelsson i versl.
Vísir gefur upplýsingar um
skólann og tekur á móti inn-
tökubeiðnum.
Á miðdagsborðið daglega,
nýr silungur, nýtt fiskfars, nýtt
kjötfars, ný lifur, ný lijörtu,
nýtt dilkakjöt, ný tólg.
KJöttuxdin í Von.
Sirius Göflsumsúkkulaði
er (i'ttðava a. sem þér aldrei
getið vílst á.
Fyrir bila.
Keðjur og hlekkir, allar stærð-
ir. Rafgeymar, blaðnir, ódýrir.
Rafperur, 6 volt og 12 volt.
Fram og aftur luktir. Fram og
aftur fjaðrir. Mottur utan og
innan. Strekkjarar, margar
gerðir og margt fleira til bíla.
Egiii Vilhjá msson.
Grettisgötu 16—18.
Sími 1717.
i
KXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Nýlagað daglega
okkar
Bætiefnisríka kjötfars
sem er bæði drjúgt og bragð-
gott.
BasuðdiktB. Goðmundsson&Co.
i
'iuui 5 7<51>. — Vesturgötu 18
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Suðusukkulaði
-Overtrek “
Átsúkkuiaði
KAKAO
Hin ágæta margeftirspurða
Soya frá Efnagerð Reykja •
víkur fæst nú í öllum
verslunum bæjarins
Húsmæðue ef þið
viijið fá matinn bragðgóðan
og litfagran þá kaupið Soyu
frá
H/f Efnagerð Reykjavíkur.
Kemisk verksmiðja
Sími 1755.
Rafmagnsperup
ódýrastar.
HelgiMagnússon & Co.
R O Y A L
er besta og fallegasta ferðarit
vélin, og sú eina, sem er jafn-
framt fullgild skrifstofuvél.
Helgi Magnússon & Co.
DUCO
Flestir kannast nú orðið við, liversu
skínandi fagurt og áferðarfallegt lakkið »
er á flestum nýjum bílum. Lakkið end- E|
ist árum saman og helst fagurt, ef því
er lialdið við.
Mestur hluti bíla er lakkaður með
Dupont Duco laklci. Dupont firmað býr ™
til fægilög fyrir Duco lökk, og þessi ™
fægilögur er eins mikið betri en nokk- SEj»
ur annar fægilögur, eins og Duco lökkin
eru öðruiu lökkum fremri. Dupont S
_ Duco fægilögur er besti fægilögurinn ss
SS á hverskonar lakkeruð og póleruð búsgögn. Þau gljá 5j5j
Ss betur, gljáinn helst lengur og útilokað að hann liafi E|
skaðleg ábrif á jitlit og endingu lakksins.
Dupont krem er borið á lakker- 55
uð liúsgögn eða bíla eflir að búið j*™
er að hreinsa og fægja úr fægi- íH
leginum. Sé þetta gert, liclst gljá- “j-
inn í marga mánuði og ryk tollir jij|
eklci við munina og sópast burt ef jj£
dregið er yfir þá með þurri dutu. EK
Húsgögn og bílar, sem hreinsað er og fægt úr Dupont S
Duco fægiefnum, ber af öllu öðru og verður notendun- S
S um til ánægju og sóma. ‘
Á nikkcl og silfurvörur er best 555
að nota Dupont Duco nikkel fægi- S
efni. Það lireinsar best og slítur ™
ekki húðinni. Munirnir endast því "ÍB.
afar lengi og líta ávalt vel út.
Allar Dupont Duco vörur eru í j£E
jgig grænum blikkilátum með firma- “
S5 merkinu og tölunni 7. Biðjið um fægilög 7, krem 7, 5S
S fægiefni 7, þá fáið þér það besta. — Fæst i flestum j“j»
S verslunum.
Dupont Duco lím í túbum límir alt nema gúminí og S
5S leysist ekki upp í vatni. Einkar hentugt til að líma með S5
— gler, málma, tré, vefnað, og ágætt til að fyrirbyggja S
S að lykkjuföll i silkisolckum stækki og eyðileggi sokk- ~
S ana- Fæst í flestum verslunum.
millllll8lllll!l21IIIIIIIimilIII2iIiillIliIISSl!IIilÍiI9imilliI!imi2liIifíinTll
Veggfóður
frá beimsþektri verksmiðju nýkomið yfir 100 tegundir, nýjustu
Parísarmunstur, verð 35—40—45—50—55—65—75 og þar yfir
hver rúlla, margar tegundir sem þola þvott, nokkurar dýrindis
tegundir, gylt munstur. Sömu tegundir seidar í Húsgagnaversl-
un Hafnarfjarðar. Kaupið þar sem vörurnar eru bestar og verð-
ið sanngjarnast.
V eggfóðurútsalan,
Vesturgötu 17. — Sími: 2088.
NJÓSNARAR.
lians varð einkennilega gjallandi og þó rólegur,
„samningarnir verða lagðir með góðum skilum og
beilum innsiglum í liendur keisaranum. Eg legg líf
mitt þar við.“
„Eg veit það“, svaraði sendiherrann og gekk út
um dyrnar, sem Dr. Matsumoto liafði lokið upp fyrii
lionum. En þegar hann var farinn, virtist þó svo
sem liið síðasta og mildlsverðasta væri enn ósagt í
þessu efni.
Dr. Matsumoto gekk liægt að skrifborðinu. Hann
settist og opnaði miðskúffuna með lykli, sein liékk
við úrfesti hans. Hann tók upp úr skúffunni þrjú
mjó og löng bréf, sem öll voru vafin þvers og langs
með mjóum, rauðum silkiþráðum og með 9 innsigl-
um aftan á bverju bréfi, þar sem þræðirnir lágu á
misvíxl á samskeýtum umslaganna. Þessi bréf voru
bvert öðru lík, sömu ójöfnur á öllum silkiþráðun-
um, og sömu missmíði á pappírnum i öllum um-
slögunum. Þau máttu lieita nákvæmlega jafnþung,
og öll án utanáskriftar.
Dr. Matsumoto lagði öll bréfin fyrir framan sig
á skrifborðið, ofan á japanskt dagblað, og vissu inn-
siglin upp. Hann drap fingri á lítinn bnapp, lagði
lófana saman og beið. Eftir nokkur augnablik laukst
upp burð á svörtum veggnum gegnt skrifborðinu;
hún vay mjó og vandlega falin. Þrír menn gengu
inn um dymar, allir frá Japan. Þeir voru litlir fyrir
mann að sjá og þeim líkastir, sem einkis óska frem-
ur en þess að láta sem allra minnst á sér bera. I
föðurlandi þeirra höfðu forfeður þeirra verið binir
mestu valdamenn. Þeir töluðu allar höfuðtungur
jarðarinnar reiprennandi og höfðu ferðast um allar
beimsálfur. Allar venjur ættlands síns höfðu þeir
afrækt, og vanið sig á venjur annara landa. Þeir áttu
ekki nema eina fjölskyldu: Japan, ekkert takmark
nema Japan, enga trú nema eina: Japan.
IÞleir heilsuðu Dr. Matsumoto með því að lúta lion-
um þegjandi. Matsumoto tók lcveðju þeirra af liinni
mestu kurteisi. Hann leit á livern einstakan og alla í
senn. Hann ávarpaði bvern einstakan og alla senn.
„Herrar mínir“, mælti liann, nær bljómlausri
röddu og benti á bréfin, sem lágu fyrir framan bann.
.... „í einu þessu bréfi liggur mikilvægasti samn-
ingur, sem gerður hefir verið fvrir bönd Japans á
síðustu hundrað árum. Þið farið nú um ólíkar leiðir
beim til Japans, liver með sitt bréf. Sá, sem ekki
leggur bréf silt með lieilum innsiglum í hendur keis-
aranum, er ekki þess verður að heita Japansmaður!“
Hann þagnaði og liinir virtu bann hljóðir fyrir
sér. Hann hafði ekki beiðst svars, enda fekk hann
það ekki. Þeir liöfðu að eins gengist enn undir sjálf-
sagða skyldu, og annað ekki.
Dr. Matsumoto rétli þeiin sitt bréfið bverjum. Þeir
földu þau í útslitnum búfum sínum og stóðu þarna
ferðbúnir. Hann kvaddi þá með þvi að hneigja liöfði.
Þeir lineigðu sig djúpt í kveðjuskyni og fóru. Dr.
Matsumoto borfði á eftir þeirn. Hann vissi, að liann
ætti aldrei að sjá þessa menn framar. Hann vissi
líka, að þeir mundu aldrei komast til Japans, til þess
að leggja bréfin i hendur keisaranum. Hann vissi,
að þeir gengu út í opinn dauðann — og það var liann,
sem sendi þá. Og ef til vill var þeim þetta sjálfum
ljóst. Á síðari árum hafði ekkert mikilsvert skjal
komist alla leið, ef það bafði verið falið sendimanni.
Níutíu sendimenn af bundraði höfðu borfið með
skjölunum, sem þeim var trúað fyrir, en tíu af
hundraði lélu óaldarseggirnir sér nægja að ræna
skjölunum á einn eða annan hátt. Það var ekki senni-
legt, að hamingjan fylgdi þessum sendimönnum Jap-
ans i þetta skifti, fremur en endrarnær.
Dr. Matsumoto borfði á eftir þessum sendimönn-
um sínum með lotningu og sorg í augum, en þó óbif-
anlega sannfærður um nauðsyn þessarar ráðstöf-
unar.
Hann reis úr sæti sinu og seildist eftir blaðinu,
sem legið hafði á skrifborði bans. Hann liélt gang-