Vísir - 13.02.1932, Blaðsíða 2

V I S I R
Húsmæð up I
Gefið bömunum yðar liafragraut úr „Viking“ haframjöli,
]>ví að það er það bcsta, sem fáanlegt er.
Fæst í V2 kg. og % kg. pökkum.
Símskeyti
—o—
London 12. febr.
United Press. FB.
Gengi sterlingspunds.
Gengi sterlingspunds 3.44VÍ
miðað við dollar, cr opnað var,
en 3.44y2, er lokað var.
New York: Engin gengis-
skráning í dag vegna þess, að
frídagur er.
Genf 12. febr.
United Press. FB.
Afvopnunarstefnan í Genf.
Tékkóslóvakia, Danmörk og
Spánn liafa tilkynt, að þau séu
samþykk tillögum Frakklands
um alþjóðalögreglu. Dr. Muncli,
fulltrúi Dana, óskaði eftir því,
að gerð væri skýr ákvæði um
það, hvenær einliver þjóð væri
talin iiafa byrjað árásarstyrjöld.
Genf 12. febr.
United Press. FB.
Fulltrúar Delgíu á afvopnun-
arráðstefnunni bafa tilkynt, að
Belgía sé samþykk því, að bann-
að verði að nota flugvélar í
hernaði, eiturgastcgundir, lang-
drægar fallbyssur o. s. frv. Full-
trúar Rússa liafa hvatt til al-
gerðrar afvopnunar, en ef það
hefðist ekki fram, væri bannað
að nota skriðdreka (tanks) í
hernaði, langdrægar fallbvlsur
á sjó og landi, loftskip og flug-
vélar til skotárása, eilurgasteg-
undir o. s. frv.
Sbanghai 12. febr.
United Press. FB.
Ófriðurinn í Asíu.
Að afloknu vopnalilénu bófst
skotbrið aftur kl. 1 f. ir.
London 13. febr.
United Press. FB.
Shanghai: Bárdagar lialda
áfram á Cliapei- og Woosung-
vigstöðvunum. Flugvélar Jap-
ana hafa flogið }Tir Chapei og
varpað þar niður sprengikúlum.
Tokio: Ríkisstjórnin hefir til-
kynt, að liðsauki sé á leiðinni
til Sbangliai. Herforingi Japana
muni bjóða liershöfðingjum
stórveldanna að taka þátt í leið-
angri á hendur kínverska bern-
um, sem ætli að laka Sbanglmi
herskildi. Kínverjum verður þó
fyrst send úrslitaorðsending um
að bverfa af Shanghai-svæðinu.
Neiti ].-•'••• «>vi. munu Japanar
liefja sókn á bendur þeiui, einir,
ef í það fer.
Genf 12. febr.
United Press. FB.
Iiina liefir farið fram á það
við framkvæmdaráð Þjóða-
bandalagsins, að þing verði
kallað saman út af japansk-
kinversku deilunni.
Osló 12. febr.
United Press. FB.
Norska krónprinsessan
elgnast dóltur.
Norska krónprinsessan ól
manni sínuin dóttur á fimtu-
dagskveld. Bæði móður og dótt-
ur líður vel.
London 12. febr.
United Press. FB.
Verðtollur á landbúnaðarvörum
í Bretlandi.
Sir John Gilmour, landbún-
aðarráðherra, liefir tilkynt, að á
allar innflutlar landbúnaðaraf-
urðir verði lagður 10% verð-
tollur, að undanteknum hveiti,
ull, kjöti og grænmeti. Fiskur,
sem Bretar veiða, er undanþeg-
inn verðtollinum.
Nfja stjörnin í
Frakklandi.
k
Eins og frá var sagt í skeyt-
um, var ný stjórn mynduð í
Frakklandi um miði)ik janúar-
mánaðar. Laval er forsætisráð-
lierra áfram. Hann er einnig
utanríkismálaráðherra, í stað
Briands, sem gekk úr stjórn-
inni. Léon Bérard er dómsmrli.,
og vára-forsætisráðli., Pierre
Catliala innanríkisráðli., Pierre
Etienne Flandin fjármálaráðh.,
André Tardieu hermálaráðli.,
Charles Dumond flolamálaráðh.
Louis Rollin viðskifta- og iðn-
aðarmálaráðb., Achille Fold
landbúnaðarmálaráðh., Mau-
rice Deligne, ráðberra opinberra
verka, Jacpies Louis Dumesnil
flugmálaráðh., Auguste Cham-
])etier de Ribes cftirlaunamála-
ráðh., Adolphe Landry verka-
málaráðh., Charles Guernier
póst- og símamálaráðherra,
Louis de Chappedeláine versl-
unarflotaráðh., A. Blaisot heil-
brigðismálaráðh. og Paul Rey-
nand nýlen duniálaráðh. Auk
þess eru 10 undir-ráðherrar.
Fréttabpéf
úr Norður-Þingeyjarsýslu.
. —o—
(Frú fréttaritara FB.).
Af Norður-Þi 1 igeyingum fara
jafnan litlar sögur. Sýslan er
afskekl og bygðin strjál. Sýslu-
búar eru mjög yfirlætislausir
og vilja því ógjarnan, að mikið
sé um þá talað eða ritað. Frem-
ur lítinn áliuga bafa sumir
þeirra fyrir landsmálum, en
láta sér þess meira ant um þau
mál, scm varða héraðið sjálft,
og þyi talsverður félagsmála-
áhugi þar rikjandi og mörg fé-
lög starfandi.
í flestum sveitum eru ung-
mennafélög og í])róllafélög.
Ungmennafélögin eru fremur
athafnalítil nú sem. stendur, en
fyrir nokkrum árum var vegur
þeirra meiri og lögðu þau ])á
drjúgan skerf til samkomuhúsa
og skóJabúsbygginga í bérað-
inu. I Kelduhverfi var félagið
svo öflugt, að það gat bygt sér
stórt hús fyrir nokkrum árum,
en í Öxarfirði og Núpasveit
lögðu ungmennaféögin fram fé
allríflega til hinna myndarlegu
Tniipanar S
koma daglega. — Verðið
lækkað. Hvítir 40 aura.
Rauðir 60 aura. Fjólublá-
ir 70 aura.
IB O E S K O V.
Laugavegi 8.
______. _______1
BanBannBaaBBaBBH
skólabúsa, sem þar voru bygð
fyrir nokkru.
Þegar tíðarfarið er gott, eins
og t. d. i vetur, eru oft haldnir
uinræðufundir i félögunum og
sum gefa út sveitarblöð.
íþróttafélögin eru allmörg í
sýslunni og liafa þau myndað
með sér samband, er beitir
í])rótlasamband Norður-Þing-
eyinga, og telur það nú nokkuð
á annað hundrað félagsmenn.
Innan íþróttasambandsins hef-
ir verið allmikill áhugi og unn-
ið að ýmsum nauðsynjamálum.
Meðal annars annaðist það um
sundkenslu i nokkur vor, en
sundnámskeiðin kostuðu all-
mikið fé, en gáfu mjög lítið i
aðra hönd. Fór sambandið þess
á leit við sýslunefndina oftar en
einu sinni, að fá ofurlitinn
styrk til að halda uppi sund-
kenslunni, en þeirri málaleitan
var aldrei sint, svo að sam-
bandið neyddist til að hætla
þessari starfsemi sinni og
hörmuðu það margir. Þá
liefir sambandið gengist fyrir
héraðsmótum á vori liverju, og
hafa þau verið vel sótt og farið
ágætlega fram. Stjórn íþrótta-
sambanclsins ski]>a nú þessir
menn: Einar Benediktsson,
gagnfræðingur, Vikingavatni,
Gunnl. Stefánsson, gagnfr., frá
ÁJairseli, og Benjamín Sig-
valdason, búfr., frá Gilsbakka.
í hverjuin hreppi er búnað-
arfélag, og hafa þau einnig
myndað með sér samband, er
nefnist Búnaðarsamband Norð-
ur-Þingeyinga. Þó að það sé
ekki búið að starfa nema fá ár,
þá hefir ])að verið lalsvert at-
hafnamikið, og þá einkum snú-
ið sér að jarðræktarmálum.
Keypti það tvær dráttarvélar
með styrk frá hreppsfélögum
og kaupfélögum, og unnu þær
að landbroti síðastliðið sumar.
Þrátt fyrir smábilanir og ýmsa
aðra örðugleika er jafnan fylgja
hvers konar byrjunarstarfsemi,
gekk starfið sæmilega. Voru
unnar um 300 dagsláttur, og er
meiri hluti ])ess talið fullunnið.
Hefir slyngum jarðrældar-
manni talist svo til, að komist
])etta land, sem nú þegar er
brotið, i ákjósanlegustu rækt,
þá eigi það að gefa af sér jafn-
mikla töðu og nú fæst af öllum
túnum sýslunnar eða því sem
næst. Mörgum finsf búnáðar-
sambandið luifa farið of geyst
af stað, þar sem fyrirsjáanlegl
er, að erfitt verður um áburð-
arkaup á komandi vori. Má því
teljast fullvíst, að að eins lítill
hluti af hinu brotna landi
komist slrax í rækt. Þá er og
bersýnilegt, að fjárhagur bún-
aðarsambandsins verður all-
erfiður á komandi árum, þar
sem dráttarvélarnar og starf-
ræksla þeirra kostaði samtals
um 30,000 kr. Stjórn búnaðar-
sambandsins skipa nú: Bene-
dikt Kristjánsson, bóndi, Þverá,
Helgi Kristjánsson, bóndi, Leir-
höfn, og Jön Sigfússon, bóndi,
Ærlæk.
(Meira).
Leikhúsió*
—o—
John Galsworthy: Silfur-
öskjurnar.
Það er eklci að vanþakka val
Leikfélagsins á leikriti að þessu
sinni. Leikritið er að efni til
rétt eins og þaö væri samið ein-
mitt núna. Höf. bregður upp
myndum úr daglegu lífi, en
dregur enga ályktun af; það
ætlar bann áhorfendum. Þetta
kann að vísu að koma flatt upp
á þá, og þeim að þykja leikrit-
ið endaslept, en þeir munu átta
sig á því að það sé spurning frá
böf. til þeirra.
Efni leikritsins er þetta:
James Jones er ökuinaður á
hcrrasetri og kcmst þar i kynni
við stúlku, á við henni barn og
gengur síðan að eiga hana,af því
að þeim þykir vænt livorn um
annað, en einmitt ])að leggur
þegar fyrsta steininn i götu
þeirra. Oddborgarahátturinn rís
upp á afturendann vegna barn-
eignarinnar, og Jones er rekinn
úr vistinni vegna þess að liann
„gefi vont eftirdæmi“. Hann
fer til London, cn vinna hans
verður upp frá ])ví stopul, hann
kona hans og börn lenda í basli
og bann fyllist kergju við mann-
félagið, sem liann veit ekki til
hann hafi gert neitt af sér við.
Hann getur ekki skilið hvers-
vegna bann, sem er fullhraust-
ur og vill vinna, enga vinnu
getur fengið, og það því fremur,
sem hann sér allmargt lolk yf-
irstéttarinnar lifa herramanns-
lífi í lireinu aðgerðarleysi, og
svo legst hann í drykkj uskap
af örvæntingu. Gremjan í hon-
um verður þó enn rikari við
vín, svo að hann þá er vondur
við konu sína, ber hana og út-
hýsir henni, cn við það virðist
ást þeirra hverfa. Konan fer að
hugsa um að skilja við mann-
inn, en hann er þrátt fyrir þetta
afbrýðisamur, og altaf þegar til
á að taka reynist ást þeirra lif-
andi, enda þótt fallin sé j7fir
hana skriða örbirgðar og ar-
mæðu. Ivonan bcfir ofan af fyr-
ir sér og börnunum með ræst-
ingum hér og þar í bænum, en
dugir þó ekki til, og er alt sem
þau hafa átt komið lil veðlán-
ara og nú skulda þau húsaleigu,
svo að gaddurinn blasir við
þeim. Maðurinn cr að gefast
upp á að leila sér vinnu, bann
drekkur i sinnuleýsi upp livern
skilding, sem honum áskotnast,
cn konan er búin að missa all-
an kjark í þessu andstreymi. I
borginni býr þingmaður nokk-
ur, Bartwick, efnaður og innan-
tómur með öllu. Hann Jiykist
vera frjálslyndur og fullur
samúðar með þeirn, sem bágt
eiga, en er i raun réttri odd-
borgari binn mesti, og er við
ekkert bræddari en að verða
bendlaður við eilthvert
hneyksli í blöðunum; um það
snýst allur hans liugur. Kona
hans er enn verri gripur af
sama sauðahúsi. Hún er ein af
þeim sálum, sem lifir með aug-
að á liverju skráargati og
hneykslast yfir því, séin inni
fyrir er, en getur þó ekki slitið
sig frá því. Þau ciga son, sem
er að dafna i sömu dygðum og
þau sjálf, og gáir sín hvergi, af
því að hann veður í peningum,
og því siður, sem hann sér að
það í augum foreklranna er
helsta manndygðin, að láta
ekki það, sem manni verður
á, komasl í blöðin. Hjá þessum
bjónum er frú Jones við ræst-
ingu. Eina nótt er pilturinn á
slarki og lendir þá i t'æri við
kvenmann af götunni. Verður
þeim sundurorða og slítur liami
af henni liandtösku með öllum
peningum hennar og hverfur
síðan frá lienni. Er að húsdyr-
unum kemur, fer hann að leita
að skráargatinu öfugu megin á
hurðinni og kemst því ekki inn.
Jones, sem þá er á ferli um
götuna, lijálpar honum, og býð-
ur pilturinn lionum upp með
sér til þess að liann geti þægt
lionum fyrir. En svo reynist, er
upp kemur, að hann sé peninga-
laus, svo að hann gefur bonuna
í stupinu í staðinn og segir hon-
um að hann megi taka alt, hvað
sem hann vilji; með það sofnar
pilturinn. Jones tekur nú buddu
götustúlkunnar, sem Bartwick
ungi hafði tekið af henni og
ennfremur vindlingaöskjur úr
silfri og fer burt með það. Um
morguninn er silfuraskjanna
saknað, og grunurinn leiðist að
frú Jones. Hinn frjálslyndi
þingmaður yfirlieyrir hana og
kemst það helst upp, að liún
liafi átt barn með manni sínum
fyrir giftingu þeirra en við þá
frétt ætlar frú Bartwnck að
springa af vandlætingu.
Skömnui síðar kemur stúlkan
af götunni til þess að heirnta af
Bartwáck vngra tösku sina með
peningunum en hittir fyrir
föður hans. Pilturinn þrætir og
kveðst ekkert muna, en játar
svo og skilar töskunni, en þá
vantar í hana ])eningana, svo að
gamli maðurinn verður að
borga. Bartwick fær nú lög-
reglunni málið um hvarfið á
silfuröskjunum, sem frú Jones
auðvitað ekki hafði kannast við.
Er frú Jones kemur heim til
sín, er maður hennar búinn að
sofa úr sér, og er kona búsvarð-
arins kemur að krefjast búsa-
leigunnar verður frú Jones liissa
á því, að maður hennar getur
borgað, og er hún fréttir hvern-
ig á peningunum stendur, at-
vrðir liún hann fvrir. En nú
finnur hún líka á lionum silfur-
öskjurnar og vill þá skila þeim
aftur. í þeim svifum kemur
lögreglumaður, til þess að taka
hana fasta og sér hann öskj-
urnar og þykist viss um að
hún hafi tekið þær. Nú vakna
liinar sofandi tilfinningar
Joneshjónanna frá fyrri dög-
um. Hann gefur það upp, að
hann hafi tekið dósirnar og
hún.fer að bera blak al' honum.
Ætlar Jones með valdi að verja
lögreglunni að taka konuna, en
svo fara leikar, að þau eru bæði
flutt í fangelsi. Segir Jones
lögreglunni alveg satt og rétt
frá atvikum og um leið segir
liann frá því, hvernig Barwick
yngri liafi kömist yfir pening-
ana sem hann tók af honum.
Þegar Bartwick gamli fréttir
það, verður hann óður af
bræðslu við að þetta muni kom-
ast í blöðin. Og er frú Bartwick
fréttir að sonur hennar bafi
verið í týgjum við stúlku af göt-
unni, ætlar hún af göflunum að
ganga, en síðan skipar hún syni
sínum að segja nú salt, að þetta
liafi aldrei gerst. Yfirkominn af
gunguskap þykist lianh ekkert
muna, cnda þótt hann muni alt,
og þegar fyrir réttinii kemur
vinnur liann eið að ])ví, að þetta
sé alt vitleysa bjá Jones — en
þegar Jones ætlar að segja frá
viðureign Bartwicks við , götu-
stúlkuna er honum sagt að
þegja. Er frú Jones nú sýknuð,
en maður liénnar dæmdur í
mánaðar betrunarhúsvinnu. Þar
með hefir lífið lagl nýja óráð-
anlega gátu fvrir Jones. Hann
skilur ékki hversvegna sér sé
refsað fvrir að verja saklausa
konu sína og ckki að Barlwick