Vísir - 27.12.1933, Blaðsíða 4

V 1 S 1 R
Aldarfjórðnngs
minningarrit
Dm Fnjóskadai.
—o—
Ó, fagurt er í Fnjóskadal
þá fugla heyrist kliöur,
og fjörugt ómar fossahjal,
er falla lækir niöur
úr fjalli háu á gróna grund,
þar grösin vaxa friöu.
en græn sig brei'öir grein í lund,
niót geislum sólarblíSu.
Og þegar skreytir hnjúka há
in himin fagra sunna,
og hnígur dögg af blómi blá
í bjarka-þéttum-runna,
en áin rennur áfrarn tær,
me'5 iöukasti stríSu,
— þá unaSsbjarma eygló slær
á æskustöövar fríöu.
Það augunt mínum yndi lér,
að ægi sól þá hnígur,
og blómiö hneigja höfuö fer,
en húm á foldu stígur,
og ekkert heyrast anna'ö má
en áa-strauma niöur;
þér yfir dalur drotnar þá
in djúpa ró og friöur.
v
En þó að stynji storma raust
og stráin lúti að foldu,
og’ allt eins þótt sé hrímkalt haust
og hylji fönnin rnoldu,
eg ann af mínu hjarta heitt
þér nái bjarkasalur;
— hve oft mér hefir unun veitt
þú aldni Fnjóskadalur.
Bakarasveinafélágs Islands, eft- i
ir Sigurð Skúlason magister, j
er nýkomið út. Er það 84 síða j
bók í Eimreiðarbroti, prentuð j
á þykkan gljápappír og allur ;
frágangur hinn vandaðasti. I j
formála getur höf. tildraga til j
þess, að liann reit bókina; i j
inngangi drepur hann á nokk-
ura aðaldrætti brauða- og
kökugerðar, þarnæst er saga
Bakarasveinafélags Islands, þá
skrá yfir stjórnarmenn fé- i
lagsins með stuttu æfiágripi
allra, og loks yfirlit yfir núver-
andi ástand, 25 ára afinælis-
fagnað félagsins 5. febr. síðastl.
og gjöf Bakarameistarfafél.
Reykjavíkur lil Sveinafélagsins
við það tækifæri, og er þeirrar
gjafar, 1000 kr. í peningum til
stofnunar utanfararsjóðs og út-
skorins birkibikars, minst að
nokkuru í Tímariti Iðnaðar-
manna þessa árs, 1. hefti.
Minningarrit þetta er eilt liið
fyrsta, sem ritað er um inn-
lenda iðngrein, og þyrftu fleiri
að koma á eftir. Er Sigurður
stórvirkur í sögurituninni, og
er það vel. I l>essu riti er ýmis
fróðleikur um þróun félagsins
og iðnarinnar, sem ekki mátti
lýnast og um núverandi ástand.
Má þar meðal annars sjá, að
á næst ári eru 100 ár liðin síð-
an fyrsta brauðgerðarhúsið hér
á landi var slofnað, Bernhöfts-
bakarí.
Bæði liöf. og félagið hafa
gert ritið prýðilega úr garði og
eiga þakkir fyrir.
H.
Höfum fyrirliggjandi í heildsölu nokkrar
tegundir af ágætum og mjög ódýrum
HverfisgötU' 18,
Reykjavík.
fram erlenda vínframleiðendur.
Þegar þjóðþing Bandaríkjanna
kemur saman í janúar, ætla
þingfulltrúar Californíu að fara
fram á, að innflutningur sams-
konar erlendra vína og fram-
leidd eru í Californíu, verði
bannaður með lögum.
Ó, þimgt tnér finst að þurfa nú
frá þínum bygðum snúa,
og óskin heit af hjarta er sú,
að hér eg mætti búa.
Og þegar dauðinn daprar sýn,
og dvínar heyrn og minni,
eg vildi að beinin mættu mín
í nioldu hvíla þinni.
Nú þig eg kveð í þetta sinn,
en þess vil óska og biðja,
að fjörið, gleðin, farsældin,
æ faðmi þína niðja.
Eri þó mér ekki auðnist hér
að eiga framar heima,
þá aldrei, aldrei eg skal þér,
á ævi vninni gleyma.
Ólafur jPálsson,
Sörlastöðum.
Hitt og þetta.
Málverk af Maríu Magdalenu
fanst fyrir skömmu í þakher-
bergi í barnahæli í Frakklandi.
Við rannsókn kom í ljós, að
myndin myndi vera máluð af
frægum málara, sennilega Lu-
casi Cranacli eða Albr. Diirer.
Reynist það rétt, að málverlc-
ið sé eftir Dúrer, er talið, að
verðmæti þess sé 3 miljónir
franka. (UP.-FB.).
í Califomíu
var feikna mikil vínframleiðsla
áður en bannið kom til sögmm-
ar. Nú vilja Californíubúar, sem
vonlegt er, fá lilunnindi um-
Henry Ford
er nú hættur mótspyrnu sinni
gegn sljórn viðreisnarfram-
kvæmdanna. I útvarpsræðu,
scm hann hélt 7. des., hvatti
hann Bandaríkjamenn til þess,
að, fylkja sér um Roosevelt for-
seta. Henry Ford ávarpaði og
um svipað leyti 1000 sölufull-
trúa Ford Motor Co. og kvað
viðskiftahorfurnar góðar yfir-
leití. „1934 ætti að verða gott
ár fyrir alla,“ sagði hann.
Batnándi viðskiftahorfur.
I tilhynningu frá ameríska
verslunarráðuneytinu þ. 9. des.
segir svo: „Þess sjást alstaðar
ótvíræð merki, að viðskifta-
traustið er að aukast. Horfum-
ar eru nú taldar miklu betri en
áður og kemur þar tvent aðal-
dömubindi er búið lil úr dún-
mjúku efni. Það er nú nær ein-
göngu notað. Eftir notkun má
kasta því í vatnssalerni. Pakki
með 6 stykkjum kostar 95 aura.
LAUGAVEGS APÓTEK.
lega til greina: Viðskiftaáform
stjórnarinnar í Bandarikjunum
eru nú komin vel á veg að ná j
tilætluðum árangri og ótal
skýrslur, sem borist liafa lil
Washington, leiða i Ijós, að við-
skifti eru að aukast í hinum
ýmsu löndum.
S00«KS005XS0CCÍ?500W500ÍÍÍSCS«00t
SKAUTAR
Sportvöruhús Reykjavíkur.
\r**r**e*.i' vív/■-
gíggr- Hefi ávalt til sölu alls-
konar fasleignir. Tek hverskon-
ar fasteignir til sölu. Olafur
Guðnason. Sími 3960 og 4960.
' (470
BjSggÉgaúSMWWi'Mi
¥INNA
Dugleg og' ábyggileg stúlka
óskast í vist á barnlaust lieim-
ili, frá áramótum. — Uppl. á
Njálsgötu 10. (468
Stúlku vantar nú þegar. Gott
kaup. Jón Erlendsson, Ránar-
götu 31. Sími 3857. ■ (464
Stúlka óskast nú þegar eða
um áramót. Uppl. á Bókhlöðu-
stíg 7. Sími 3977. (472
Vanur vélamaður óskar eftii
stöðu á vertíð. Uppl. Öðinsgötu
15. — (473
s i 1 < 1 1 w mi»ii wniBi ii nym' nwv/ iyiii P
HÚSNÆÐI
Stúlka óskar eftir hcrhergi-
scm næst miðbænum. Uppl. i
síma 4850. (467
Forstofustofa til leigu. Sími
3193. (465
Stofa til leigu á Baldursgötu
16. Hentug fyrir einhleypt eldra
fólk. Uppl. eftir kl. 7. (471
Vasaúr hefir fundist frá Kjal-
arnesi að Þingvöllum. Vitjist að
Hraunprýði, norðan við Bjarna-
horg, kl. 7—8. — Oddur Sigur-
geirsson. (469
Grár skinnhanski tapaðist á
aðfangadag. Uppl. i síma 2530
og 2031. (466
Tapast hefir karlmanns skinn-
hanski. Skilist á Laugaveg 33.
Til Símonar Jónssonar. (463
FÉLAGSPRENTSMIÐJAN.
MUNAÐARLEYSINGI.
haföi á öllu hans framferöi og heíir hann líklega séö það
á mér, því hann rak mér alt í einu rokna löörung, svo
aö eg reikaöi við og hopaöi á hæl um nokkur skref.
„Þetta skaltu hafa fyrir það hvaö þú varst hortug viö
hana móöur mína á'ðan,“ hrópaði hann. ,.Og fyrir þaö
að. þú ert undirförul og skreiöist í felur bak viö glugga-
tjöldin. Og fyrir svipinn sem á þér var núna áöan, kvik-
indið þitt!“
Mér kom aldrei til hugar aö svara skammaryröum
þeim, sem John helti yfir mig. F.g var orðin þeim vön.
Eg reyndi aöeins eftir megni aö bera af mér höggin, sem
hann lét dynja á mér jafnframt skömmunum.
„Hvaö varstu a'ð gera bak við gluggatjöldin ?“ spuröi
hann.
„Eg var að, Iesa.“
„Sýndu mér bókina.“
Eg gekk yfir í gluggaskotið og sótti bókina.
„Þú hefir ekkert leyfi til aö taka bækurnar okkar.
Mannna segir aö þú eigir alt þitt undir okkur. Þú átt
enga peninga. Þú átt ekki skilið aö búa hér meö okkur
og á kostnað hennar mömmu. Þú ættir aö réttu lagi aö
vera flakkari og lifa á sníkjum. Eg skal finna þig í fjöru
ef þú skemmir bækurnar mínar. Því aö eg á bækurnar.
Húsið hérna og alt sem í því er er mín eign, — eöa verð-
ur þaö eftir nokkur ár. Stattu þarna úti viö dyrnar —
burt frá spegiinum og glugganum!“
Eg hlýddi þessu, og áttaÖi mig ekki á því í svip hvað
hann ætlaði aö gera. En þegar eg sá aö hann hóf upp
bókina vék eg mér ósjálfrátt til hliðar um eitt skref.
Eg var ekki nógu fljót til og bókin hitti mig í höfuðið.
Eg hljóðaði hátt af hræöslu og kvölum. Blóðið streymdi
ofan eftir andlitinu á mér. Hræðslan hvarf mér og eg
reis öndverð gegn þessari meðferð.
„Þú ert óþokki!“ krópaði eg. „Þú ert morðingi —
böðull — þú ert rómverskur keisari!“
Eg hafði nýlega lokið við að lesa sögu Rómverja
eftir Goldsmith, og gerði mér glöggar hugmyndir um
Neró, Caligula og aðra keisara. Eg gerðist nú svo djörf
að hafa orð á því viö hvern eg hafði líkt þeim.
„Hvað ertu að segja?“ æpti hann hástöfum. „Elisa,
Georgiana, heyrið þið hvað hún segir! Þií mátt reiða þig
á aö eg skal segja henni mömmu frá þessu, en fyrst
ætla eg aö —“
Hann réöist á mig umsvifalaust og þreif óþyrmilega
í hárið á mér. Eg varð örvita af reiöi og veitti nú við-
nám í fyrsta sinni á æfi minni. Eg beit hann og spark-
aöi í hann eftir bestu getu. Og hann hefði vafalaust
gengið særður a£ hólmi ekki síður en eg, ef honum hefði
ekki komið hjálp. Elísa og Georgiana höföu þotið út
til að kalla á móður sína og frúin cins og eldibrandur
oían stigann. Betty og Abbot, herbergisþernan, brunuðu
ofan alveg á hælunum á henni. Það var gengiö á miílí
okkar, eins og hunda. Eg heyrði einhvern segja:
„Hún réðist á hann, eins og hún væri bandóö."
„Farið þið með hana upp í rauða herbergið og lokiö
hana þar inni“, sagði frú Reed.
Stúlkurnar tóku mig höndum og báru mig upp stig-
ann.
II.
Eg barðist gegn jiessari meðferö aí alefli, en það haföi
aldrei veri'Ö venja mín áður. Varð þa'ð til þess, a'Ö styrkja
hiö illa álit, sem Betty óg Abbot höfðu á mér. En sann-
leikurinn var sá, að mér lá við að örvllnast. Eg greip til
örþrifaráðs, eins og vesalings bandingi. sem sér að öll
sund eru að Iokast.
„Haltu höndunum á henni, Abbot. Hún rífur eins og
köttur!“
„Þú ættir að skammast þín“, sagði herbergisþernan.
„Þú dirfist að berja hinn unga húsbónda þinn, son frú-
arinnar, sem hefir tekið þig að sér og verið þér svo góö.“
„Hann er ekki húsbóndi minn. Eg er engin þerna eða
vinnukona."
„Nei. Þú ert ómerkari en nokkur vinnukona. því að þú
gerir ekkert gagn. — Þú skalt Iíka fá að dúsa hérna