Vísir - 10.12.1934, Page 4

Ví SIR
Langar yðnr að eignast
fagrara bíl? OPEL
er óvenjulega fagur bíll — straumlínu lögun af
smekklegustu gerð sem nokkru sinni hefir sést
hér á landi. Hvergi farið út í öfgar. Erlend
blöð lofa Opel i hvivetna og telja hann feg-
ursta hílinn sem sýndur var á síðustu híla-sýn-
ingu nýlega.
rúmgóðan bíl? OPEJL
er sérlega rúmgóður — miklu rúmbetri en þér
haldið þegar þér lítið á hann að utan. Dyrnar
eru hreiðar og auðvelt að ganga inn og út.
Vélin er framar en vanalega, og við það vinst
hið sama og að bíllinn væri allur lengri.
sparneytinn bíl? OPEL
er svo ódýr í rekstri að furðu gegnir um bíl af
þeirri stærð. Lítill skattur, bensin og olíu-
notkun svo hverfandi smá að einsdæmi þykir.
Vélin er kraftgóð og hljóðlaus. Vökvahemlar
{bremsur), hnéliðsfjöðrun að framan og demp-
arar á afturfjöðrum sem verka á báðar fjaðr-
ir í senn svo bíllinn er framúrskarandi mjúkuc
og slingrar ekki.
Ferðakista mjög rúmgóð sem komast má i
bæði að aftan og innan frá úr aftara sætinu.
Framsæli færanlegt til að vera við livers
manns hæfi.
Vandaður frágangur í hvívetna, fagrir litir, fljót
afgreiðsla og lágt verð.
Adam Opel A.-G.
Riisselsheim. ,
Umboðsmenn:
Jóh, ÓJafsson & Co,, Heykjavík.

ill og maöur er kominn hátt í
fylgd með ])essum ofurhugum and-
ans, en upp á hátindinn komst eg
þó, í lestrinum, þar sem síra Björn
Magnússon kynnir hinn sannkall-
aða lausnara Ja])ans, manninn sem
Kristur lifir í og starfar á hinn
undursamlegasta hátt, Toyhiko
Kagawa. — Léngra vildi eg ekki
halda strax, eg hætti að lesa, var
hræddur við a'S nú kynni aö halla
aftur undan fæti. Á þessari hæö
vildi eg fá að standa stundarkorn,
helst sem lengst og njóta hins mik-
ilfenglega útsýnis. — Kærar þakk-
ir, Prestafélag íslands, fyrir þetta
ágæta rit, fyrir þessar perlur, frá-
sagnirnar um ])essa miklu og
glæsilegu menn. Engar bókmentir
eru hollari, engar bókmentir eru
betur mentandi, ekkert hvetur
æskulýö eins til drengskapar og
dáöa. —‘ Miklu tapa þeir, sem ekki
lesa þetta rit, en aumkunarverö-
astir eru þó ])eir rnenn, sem svo
eru „dópaðir“, aö þeir kunna ekki
aö rneta það. í þessurn árgangi
Prestafélagsritsins eru fleiri ágæt-
is erindi, en hér hafa veriö nefnd;
en þaö eru ekki ritgerðirnar, sent
eg er aö vegsama, heldur „stóru
sálirnar“, sem þær segja frá og
gefa þeim ómetanlegt gildi.
Pétur Sigurðsson.
Dóttir
eðjakóogsins.
Framli.
Álftirnar böðuðu vængjuu-
um og leygðu hálsana eins og
þgjr vildu heilsa lika og vik-
íngafrúin hreiddi út faðminn
móti þeim fins og hún skildi
J)ær, brosti með tár í augum
mjög svo hugsandi.
Þá hófu sig storkarnir allir
með vængjaþyt og nefjaskrapi
flugbúnir til suðurfarar.
„Við erum ekkcrt að bíða eft-
ir álftunum“, sagði storka-
mamma, „vilji þær fara með
okiuir, ])á verða þær að koma.
Ekki getum við verið að snópa
hér þangað til heiðlóurnar fara.
Það er þó eitthvað laglegra að
að ferðast svona, fjölskylda með
fjölskyldu, ekki eins og akur-
hænsnin, karlfuglarnir sér og
kvenfuglarnir sér, sannast að
segja er enginn velsæmisbragúi'
á þvi. Og hvaða mynd er lika á
vængjaburði álftanna?"
„Hver flýgur á sína vísu“,
sagði storkapabbi, „svölurnar
fljúga á ská, trönurnar í þri-
hyrning og heiðlóurnar í orm-
bugðu-linu“.
„Blessaður nefndu ekki orm,
þegar við fljúgum hér efra,“
sagði storkamamma,“ það gæti
æst upp fýsnir í ungunum, sem
ekki tjáir að láta eftir.“ /
„Em þetta háfjöllin, sem eg
heyrði talað um?“ spurði Helga.
„Það eru þrumuský, sem ber-
ast í loftinu fyrir neðan okkur,“
sagði móðirin.
„En hvað eru nú hvítu skýin
þarna, sem hrannast svo hátt
upp?“ spurði Helga.
„Það eru fjöllin eiliflega snæ-
þöktu,“ svaraði móðirin — og
þær flugu yfir Alpana, ofan að
hinu bláfagra Miðjarðarhafi.
„Afriku fold! Egiptalands
strönd!“ kallaði Nílardóttir
fagnandi í álftarlíkinu, er hún
hátt ofan úr lofti kom auga á
fósturland sitt eins og hvítgula,
öldótta rák.
t Fuglamir sáu það líka og
livötuðu fluginu. „Eg finn þef-
inn af Nilaraurnum og votu
froskunum," sagði slorka-
mamma, „mig fiðrar alla innan.
Já, nú skuluð þið mata krók-
inn og þið skuluð fá að sjá
Marabú og fbis og trönur. —
Þeir eru allir í ætt við okkur,
en ekki nærri eins fallegir og
við; þær hafa á sér mikinn
hefðarhátt, einkum liann Ibis;
þeir liafa nú lika komið honum
upp á of gott, Egiptarnir, þeir
gera liann að múmíu og belg-
troða hann með kryddjurtum.
Nei, þá vil eg lieldur vera belg-
troðin af lifandi froskum, það
viljið þið líka, og það skuluð
þið verða. Það er betra að hafa
eitlhvað í svanginn á meðan
maður lifir, lieldur en að vera
hafður upp á stáss, þegar maður
er dauður. Það er nú mín skoð-
un og hún er æfinlega sú rétla."
„Nú eru storkarnir komnii*,“
sögðu menn í konungshöllinni
á Nílarbakka; þar lá nú lierrann
sjálfur, konungurinn sjálfur,
í höllinni sinni, á mjúkum
dýnum, og hafði yfir sér leó-
parðaskinn; hann var ekki lif-
andi og ekki heldur dauður,
lieldur til heggja þreyjaridi, og
langeygur orðinn eftir lótos-
hlóminu úr djúpa flóanum í
norðurheimi. Frændlið hans og
þjónalið stóð alt í kringum
hann. — Þá flugu inn i liöllina
tvær prýðis fagrar álftir; þær
höfðu komið með storkunum,
þær vörpuðu hömunum skín-
andi og þá stóðu þar tvær ynd-
isfagrar konur og líktust hvor
aniiari eins og tveir daggar-
dropar; þær litu ofan að gam-
almenninu litverpu og úttærðu,
þær slóu liinií síða hári sínu á
bak aftur og er Helga heygði
sig ofan yfir afa sinn, þá Jfvikn-
aði roði í kinnum hans, fjör og
ljómi kom í augu lians og líf og
þróltur í stirðnaða liiúina.
Gamli maðurinn stóð upp hcill
lieilsu og uppyngdur, dóttiríu
og dötturdóttirin föðmuðu liann
eins og gleðjandi hann með
morgunkveðju sinili gftir lang-
an og erfiðan draum.
Og nú var gleði mikil í höll-
i inni aliri og storkahreiðrinu
! með; i hreiðrinu samt mest yfir
■ ætinu góða, froskunum sem
krpkt var af úti um alt; og á
meðan lærðu mennirnir skrif-
uðu upp lauslega og í snatri
þessa nýtilkomnu sögu og alt
])að mál um háðar prinsessurn-
ar og heilsublómstrið, sem var
svo stór viðhurður og til svo
inikillar blessunar fyrir kon-
ungsættina og landið, þá sögðu
slorkahjónin sinni fjölskyldu
þá sögú á sína vísu, — en ekki
fyrr en þau ö.II voru södd, því
ananð höfðu þau þarfara að
vinna en að hlýða á sögur.
„Nú verður þú þó eitthvað,“
livíslaði storkamamma, „það
getur ekki hjá því farið.“
„Og livað ætti eg svo sem að
verða?“, spurði storkapabhi,
„og hvað hefi eg gert? Mér vit-
anlegar ekkert.“ ,
„Þú hefir gert meira en hin
öll. Hefðir þú eklci verið og ung-
arnir þá mundu báðar prinsess-
urnar aldrei hafa séð Egipta-
land aftur og aldrei komið
gamla manninum til heilsu aft-
ur. Eittlivað verðurðu, þú færð
doktorshattinn, það bregst mér
ekki og framvegis fæðast ung-
arnir okkar með liann og svo
þeirra ungar áfram. Þú ert lika
þegar orðinn eins og egipskur
doktor í útliti — að minsta
kosti í mínum augum.“
Lærðu mennirnir og vitring-
arnir útlistuðu grundvallar-
liugsuiiina, eins og þeir orðuðu
það, sem gengi gegnum allan
þennan viðburð: „Kærleikur
fæðir af sér líf.“ Þessa setningu
útskýrðu þeir á ýmsa vegu:
„Sólargeislinn hlýi var egipska
prinsessan, hún steig niður til
eðjukóngsins og í þeirra faðm-
lagi sprakk blómið út.“
„Eg get nú ekki svo allsendis
nákvæmlega haft orðin eftir,“
sagði storkapabbi, sem lilerað
liafði frá þakinu og átti svo að
skýra þeim í hreiðrinu frá þvi,
sem hann hafði heyrt.
„Það var svo skrambi flókið,
sem þeir sögðu, það var svo
kyndugt — að þeir hefðu slrax
fengið vegtyllur, skenkingar og
enda yfirkokkurinn fengið for-
láta heiðursmerki — það hefir
þá víst verið fyrir súpuna.“
„Og livað fékst þú?“, spurði
storkamamma, „þeir hafa þó
ekki farið að gleyma þeim, sem
mest kveður að, en það ert þú.
Þcir lærðu liafa af þessu öllu
ekkert gott, nema að málskap-
ast. En bíddu við, þú munt fá
þitt, jxitt seinna verði.“
Seint um nóttina þegar frið-
ur svefnværðarinnar livíldi yfir
liinuin nýja liamingjubústað,
þá var ])ó einhver, sem vakti;
ekki var það þó storkapabl)i,
liann stóð bíspertur á einum
fæti í hreiðrinu og svaf á verði,
— nei, það var Helga, hún
vakti; hún hállaði sér fram á
svalírnar og horfði upp í heið-
an himininn, liorfði á liinar
stóru, blikandi stjörnur stærri
og skærari en hún liafði séð þær
i norðurheimi og þó hinar
sömu. Hún hugsaði til víkings-
frúarinnar við Villimýrarfló-
ann, hún mundi eftir hinu
milda augnaráði hennar, þess-
arar sinnar fóstru, og tárununi
sem hún hafði grátið yfir vesal-
ings froskbarninu, sem nú stóð
umliorfið ljóma stjörnubjartr-
ar nætur við Nílá, i indælu vor-
lófti. Hún mintist kærleikans í
hrjósti hinnar heiðnu könu,
þess kærleika sein liún hafði
auðsýnt brjóstumkennanlegri
skepnu, sem í menskum ham
var vonskufult dýr og i dýrs-
haminum endemisleg að sjá
og yiðbjóðslcg nærri að koma.
Hún horfði á stjörnurnar skín-
andi bjarlar og mundi þá eftir
ljómanum, sem lagði af enni
Ivins dauða, þegar þau jæystu
yfir mýrar og skóga; það óm-
uðu hljómar í endurminningu
hennar, orð sem hún liafði
heyrt af liails n\unni þegar þáú
riðu af slað, hún sat hugfangin,
orð um kærleikans miklu frum-
lind, og um hinn æðsta kær-
leika, sem umlykur allar kyn-
slóðir.
Hitt og þetta,
-o*
Atvinnuleysi minkar í Canada.
(3ttawa í nóv. —- FB.
Samkvæmt nýbirtum skýrslum
hefir tala þeirra, sem stunda at-
vinnu í hinum ýmsu atvinnu- og
iðngreinum landsins, aukist urn
10,000 í október. 8,864 firmu, sem
i mámrSinum á undan höfSu 923.-
078 starfsmenn hafa nú 933,486
starfsmenn .Atvinna hefir aukist í
námum, viS flutninga, byggingar
o. fl.
Bandaríkjastjórn lætur smíða
margar nýjar hernaðarflugvélar.
Baltimore í nóv. — FB.
Bandarikjastjórn á hér i smíSum
í Glenn Martin flugvélaverksmiSj-
unum, 95 stórar flugvélar, sem all-
ar eiga að notast til þess aS varpa
niður sprengikúlum. HraSi þessara
flugvéla verður 220 e. m. á klst.
Fyrstu flugvélarnar verSa afhent-
ar í janúar og ])ví næst þrjár viku-
lega. Hver flugvélanna um sig get-
ur borið sprengikúlur, sem vega
2260 pund og er búin þremur vél-
byssum. Á hverri flugvél verður
fjögurra manna áhöfn. — Þessi
nýja gerS hernaðarflugvéla er
sögS taka langt fram öðrum, sem
gerðar hafa verið í sama augna-
miSi. (United Press).
Húsavík 7. des. — FÚ.
Iíér á Húsavik var 1. des. hald-
in skemtisamkoma og hlutavelta til
ágóða fyrir sjúkrahússjóS og kom
inn rúrnar 1100 krónur. RæSur
fluttu prestarnir síra FriSrik Frið-
riksson og Þorgrímur SigurSsson.
Fimta þ. m. lést hér á Húsavík
eftir uppskurS Skúli Ágústsson
bóndi frá HólsgerSi.
Fiskafli var góður hér á Húsa-
vik 5. og 6. þ. m.
Lyklar í leðarhylki
voru skildir eftir í boxa-klefanum
á Pósthúsinu síðastliðinn laugar-
dag kl. 7 e. h.
Finnandi er vinsamlega beðinn
að skila þeim á afgreiðslu póst-
stofunnar.
Bestn
rakblöðin
þunn — flug-
bíta. — Raka
hina skegg-
sáru tilfinn-
ingarluust. —
Kosta að eins
25 aura. Fást
í nær öllum
verslunum
bslejarins.
Pósthólf 373.
______■ ".ý, > ... •, .*i *t.G-Li
Gúmmístimplar
eru búnir til í
Félagsprentsmiðjunni.
Vandaðir og ódýrir.
W í g vélapnai*
—o---
Mátt og rétt, sem einvíg öttu
árla dags og síð,
hróSurs verða misjafnt möttu
menn á hverri tíð.
Flestir treystu mest á máttinn
missa vildu þó ei réttinn.
Iivíldar máttur krefst og matar
hvorttveggja fær veitt.
Á mat sig réttur aldrei atar
aldrei hvílist neitt.
Aldrei þreyttur, ætíS mettur
alla mætti sigrar réttur.
Réttlaus máttur, mannkynsprettur,
múgs og hnefa vald.
Máttlaus réttur, rýr og léttur,
reynist gagnslaust hald.
Allrar veru sanna sætti,
samsett er, úr
rétti og mætti.
P. J. f. Hjh.
llitSNÆtll
Til leigu 3—4 herbergi og
eldhús í nýju húsi. Fyrirfram-
greiðsla. Leggið nöfn yðar inn á
afgr. Visis, merkt: „1935“. (183
2 herbergi og eldhús óskast.
Má vera utan við bæinn. Uppl.
í síma 2659. (178
Eitt eða tvö herbergi og eld-
liús, eða með aðgangi að eld-
liúsi, óskast, helst strax. Ábyggi-
leg greiðsla. A. v. á. (173
Sjómaður óskar eftir for-
stofuherbergi í miðbænum. —
Uppl. Skólavörðustig 12 (litla
húsið). Sími 2337. (172
Tvær tveggja herbergja íbúð-
ir, ein þriggja og ein fjögra her-
bergja og 2 skrifstofuherbergi,.
til leigu strax. Tilboð, merkt:
„Suðurgata“, sendist Vísi. ■—
(97
Karlakór Reykjavíkur óskar
eftir að fá leigt pianó um tíma.
Uppl. hjá söilgstjóra. Sími 4993
eða 2177. (167
Herbergi.
Siðprúð og ábyggileg stúlka
óskar eftir lierbergi með ljósi
og hita — helst í miðbænum,.
hjá góðu fólki. Mánaðargreiðsla-
fyrirfram ef óskast. Tilboð,
merkt: „A“, sendist blaðinu
sem fyrst. (169
Herbergi til leigu, gæti verið
fyrir 2, á Grettisgötu 20 B,
niðri. (16S
ÍTAPAE fUNDIf)!
Skinnliúfa tapaðist í gær við
Edinhorg. Merki: „E“ saumað
með rauðu bandi í fóðrið. A.v.á.
(189
Tapast liefir skólilíf frá
Framnesvegi að Grettisgötu.
Skilist á afgr. blaðsins. (179
Tapast hefir hálskeðja með
krossi. Skilist gegn fundarlaun-
um i Skólaslræti 3. (138
■ VINNAM
Stúlka óskast óákveðinn
tíma. Uppl. i síma 4136. (182
Sökum forfalla vantar þjón-
ustustúlku nú þegar. Uppl. lijá
yfirhjúkrunarkonunni á Elli-
heimilinu. (184
Stúlka eða unglingur óskast
nú þegar. Kristjón Guðmundss.,
Vesturgötu 35 A. Sími 1913.
(176
Stúlka óskast í vis.t liálfan
daginn. Vitastíg 5. (174
Vetrarmaður
óskast á sveitaheimili nálægt
Reykjavík. Uppl. á Hverfisgölir
101. (Sími 4563) eftir kl. 6 í
kveld. (179
Þvottahúsið Svanhvít, Hafn-
arstræti 18. Sími 3927, Vönduð
vinna (handþvegið). Fljót af-
greiðsla. (384
Atliugið! Á Ránargötu 24
(uppi) eru hreinsuð og press-
í uð karlmannsföt á að eins kr.
2.50. Einnig viðgerðir. (143
HREIN GERNIN GAR! Karl-
maður tekur að sér loftaþvott.
— Uppl. í síma 2406. (140
Yfirdekki linappa. — Svava
Jónsdóttir, Bjargarstig 6. (135
Saumastofan Harpa, Vallar-
stræti 4 (Björnsbakari), setur
upp púða. Húlsaumar. Blúndu-
kastar, selur og saumar undir-
föt o. fl. (450'
IsuiMmn
Tauskápur til sölu, ódýrt..
Njarðargötu 43, niðri. (181
Lítið notaður barnávagn til
sölu á Grettisgötu 79. (177
Conditor-ofn til sölu. Lítil út-
borgun. Uppl. í síma 1819, (175>
Islendingasögurnar óskast til
kaups nú þegar. Mega vera not-
aðar en í góðu bandi. Tilboð,
merkt: „Kontant“, sendist afgr.
Vísis fyrir; fimtudagskveld.
(171
I bakaríinu, Vesturgötu 14,
fáið þið lieimabakaðar tertur,
kleinur, og pönnukökur með
rjóma, á 15 aura. (33
FÉLAGSPRENTSMIÐJAN
Lagersími 2628.