Vísir - 12.04.1935, Side 2

VISIR
Að gefnu tilefni.
Þríveldapáð-
stefnan. í Stresa.
Þegar er kunnugt, að samkomulag hefir náðst
milli Breta, Frakka og ítala um samstarf til
þess að varðveita friðinn í álfunni. Fyrir full-
trúum þeirra í Stresa vakir, að boða til annar-
ar ráðstefnu þar, og bjóða Rússlandi, Póllandi
og Þýskalandi að senda fulltrúa á hana. Verð-
ur þá rætt um friðarsáttmála fyrir álfuna. —
Frakkar vilja efla þjóðabandalagið svo að
valdi og áhrifum, að það geti ekki komið fyrir
oftar, að nokkur þjóð álfunnar taki til slíkra
ráða sem Þjóðverjar, er þeir lýstu sig ekki
bundna við Versalasamningana.
London ir. apríl. FB.
Freg'nir frá Stresa herma, aS
bresku fulltruarnir hafi komiö
þangað kl. hálfníu í morgun.
Mussolini var viðstaddur til þess
aS fagna þeim og aSrir þeir, sem
höfSu meS honum tekið á móti
frakknesku fulltrúunum. Þegar
bresku fulltrúarnir höfSu hvílst ;
um stund var fyrsti ráöstefnufund-
urinn settur, kl. 10,30, en honum
lauk fyrir hádegi. Síðdegis var
íundinum haldið áfram. Á árdegis-
fundinum gaf Sir John Simon
skýrslu um viðræðurnar í Berlín
og ferö Anthony Eden til Varsjá,
Moskwa og Prag, og viðræður
hans við stjórnmálamenn í þessum
borgum. Ræddu því næst ráSherr-
arnir um slcýrslu Sir John’s og
gaf hann, aS ósk hinna ráðherr-
anna, ítadegri upplýsingar til
skýringar á ýmsum atriSum. Á .
síSdegisfundinum lögSu frakk-
nesku ráSherrarnir fram uppkast
aS áskorun til þjóöabandalagsins,
þess efnis, aS ráö bandalagsins
veröi kallaS saman til þess að
rannsaka hættur þær, sem friöin-
um í álfunni eru búnar af því,
aS ÞjóSverjar hafa lýst yfir því,
aS þeir telji sig ekki lengur bundna
viö hin hernaöarlegu ákvæöi Ver-
salafriSarsamninganna. I ávarps-
uppkastinu er lögð áhersla á þaS,
aö horfurnar sé alvarlegar, en þó
þurfi ekki illa aS fara, ef lögS sé
lækt viS þaö, af einlægni og al-
vöru, aS ráða fram úr vandanum.
(Uriited Press).
London 12. april. FB.
Samkvæmt áreiSanlegum heim-
ildum hafa Frakkland, Ítalía og
Bretland náð samkomulagi í
Stresa. Fréttaritari United Press
þar, símaði í gærkveldi, að þótt
opinber tilkynning væri ekki kom-
in fram, mætti fullyrða, að frakk-
nesku, bresku og ítölsku ráðherr-
arnir hefði náð samkomulagi um
sameiginlega stefnu,’ sem þeir ætla
sér ekki að hvika frá í neinu, þótt
önnur stórveldi reyni að hafa áhrif
í þá átt. Stefnan er í aðalatriðum
sú, að hafa náið samstarf um öll
þau mál, sem snerta varðveitslu
friðarins, og þess vegna verður á-
ætlun sú eða samkomulagsgrund-
völlur, lagður fyrir ríkisstjórnir,
Rússlands, Póllands og Þýska-
lands, sem verður boðið á nýja ráð-
stefnu í Stresa, til þess að ganga
frá þessum málum. Svo virðist,
símar fréttaritari United Press,
sem fulltrúar þríveldanna líti svo
á, sem hér sé tækifæri til að nema
staðar og ráðgast um þau mál öll,
sem friðinum er hætta búin af, og
væntanlega finna leið til þess að
friðurinn verði trygður með því,
að gerður verði allsherjar friðar-
sáttmáli milli Evrópuþjóðanna. —
Um Frakka er þess sérstaklega
getið, að þeir vilji koma því til
leiðar að þjóðabandalagið verði
eflt svo að valdi og áhrifum, að
það geti ekki komið fyrir í fram-
tíðinni, að friðinum í álfunni verði
búin stórhætta með samningsrof-
um slíkum sem þeim, er Þjóðverjar
lýstu yfir, að þeir teldi sig ekki
bundna við Versalasamningana. —
(United Press).
Ottawa, í apríl. FB.
Stjórnmálahorfur í Canada.
R. B. Bennett forsætisráð-
herra Canada hefir að undan-
förnu átt við lasleika að stríða
og er álitið af læknum hans, að
lvann hafi lagt of mikið á sig og
verði að fara mjög varlega með
sig. Hefir hann áður átt bæði
við hjartaveiki og nýrnaveiki að
stríða. Likur eru ekki taldar til,
að svo alvarlega horfi, að hann
verði að biðjast lausnar, en
hins vegar, að hann kunni að
verða að taka sér hvíld frá
störfum. Hver áhrif þetta kann
að hafa í stjórnmálalífinu verð-
ur því að svo stöddu ekki sagt
um. Er að svo stöddu óvíst,
hvort Bennett fer til London til
þess að taka þátt í 25 ára ríkis-
sljórnarafmæli Georgs konungs,
og einnig er óvíst hvenær hinar
almennu þingkosningar í Can-
ada fara fram, en til skamms
tíma var búist við, að þær fæn
fram fyrir lok júlímánaðar.
Ýms framfaramál, sem ríkis-
stjórnin hefir barist fyrir, eru
nú vel á veg komin, svo sem
tryggingar gegn atvinnuleysi, 8
klst. vinnudagur o. m. fl.
(United Press).
Eitt ráuðu blaðanna hér í
bænum flutti nýlega langa fyrir-
spurna-romsu um það, hvort
hollara mundi til neyslu ný-
mjólk eða brennivín. Blað-
tuskan — cða fáviti sá sem
spurði — treysti sér auðsjáan-
lega ekki til að skera úr því.
Það liggur nú líklega nokk-
urn veginn í augum uppi, hvort
heilnæmara muni og hollara —
brennivínið eða nýmjólkin. Mun
óhætt mega gera ráð fyrir, að
allir geti áttað sig á því af sjálf-
dáðum — nema kannske stöku
þöngulhaus meðal rauðliða.
En það leynir sér ekki, að
líöfundur sá, sem tók saman
fyrirspurnirnar, muni ekki
liafa áttað sig á þessum lilut-
um. Og sennilega er eitthvað
svipað ástatt um ríkisstjórnina.
Er nú rétl að líta á þá hlið
málsins um stund.
Eins og allir vita liafa rauðu
flokkamir tögl og lialdir í
þinginu. Þeir hafa drepið ná-
lega hvert einasta mál, sem
sjálfstæðismenn liafa borið
fram á Alþingi, síðan er stjórn-
arskiflin urðu síðastliðið sumar.
Sjálfstæðismenn hafa engu ráð-
ið. Þeir bera ekki fram önnur
mál en þau, sem til bóta horfa
að einhverju leyti. Þeir eru full-
trúar allra flokka og stétta —
fulltrúar alþjóðar. Þeir líta ekki
fyrst og fremst á hagsmuni sér-
stakra flokka eða einstakra
manna. Þeir miða verk sín og
tillögur á þingi við hag alþjóð-
ar. Þessvegna kvista rauðliðar
niður öll mál þeirra.
Þetta vita allir og við þetta
kannast allir, sem vilja bera
sannleikanum vitni.
Meiri hlutinn á Alþingi hefir
afnumið bannlögin og veitl
liinum sterku, háskalegu
drykkjum inn í landið. — Það
er verk meiri hlutans á Alþingi.
Það er verk stjórnarflokkanna.
Þeim var i lófa lagið, að koma
í veg fyrir afnámið. En þeir
gerðu það ekki.
Gjaldeyrisvandræðin eru tal-
in svo mikil, að nauðsyn beri
til, að Iieftur sé innflutningur
allra nauðsynlegasta vamings,
— Og margt fleira er nú bann-
að, það er þjóðin getur ekki án
verið. —
Rauðu flokkarnir standa fyr-
ir þessum aðförum og þykjast
vera til neyddir. En samtímis
því, að nauðsynjavörur eru
bannaðar, er landið opnað upp
á gátt fyrir hinu ægilegasta
brennivínsflóði, sem kunnugt
er um hér á landi. —
Það er alkunna, að einokun-
arversluniri danska, sem nálega
Iiafði riðið þjóðinni að fullu í
öllum skilningi, gætti þess vand-
lega, að liér væri ætíð nóg
brennivín í verslunum, þó að
nauðsynjavörur væri mjög af
skornum skamti og sumt skemt
og eitrað, það er til var.
Núverandi stjórnarflokkar
virðast hafa tekið sér mjög til
fyrirmyndar verslunarhælti
liinnar dönsku einokunar.
Stjórnin bannar eða heftir mjög
innflutning nauðsynlegasta
varnings, sbr. byggingarefna-
vörumar, en opnar jafnframt
fyrir brennivínsflóðinu. — Hún
ætlar sér bersýnilega að sjá um
það, að nóg verði jafnan til af
lútslerku áfengi, þó að lítið
verði um nauðsynlegasta varn-
ing. — Húri líkist að þessu leyti
dönsku selstöðukaupmönnuri-
um, hinu illræmda hyski, sein
mergsaug þjóðina um tveggja
alda bil. Skyldleiki hugarfars-
ins leynir sér ekki, þegar að er
gáð.
Það er alvarlegt „tímanna
tákn“, að samtímis því, sem
áfengisflóðinu er veitt inn í
landið, samkvæmt ákvörðun
stjórnarflokkanna, og erlend-
um gjaldeyri hruðlað fyrir vín-
kaup, þjóðinni til vansa og nið-
urdreps, þá er sú ákvörðun
tekin af hinum sömu flokkum,
að barnamjólk slculi elcki fást
hér í Reykjavík, nema sam-
kvæmt „recepli“ frá lækni ! —
Og þess er ekki einu sinni gætt,
að nóg sé til jafnan af þessari
„recepta mjólk“. Það er sagt að
ekki sé til af henni nema ein-
hver lítill slatti, svo sem 200
lítrar á dag eða jafnvel minna.
Það er viðurkent af heilsu-
fræðingum og öðrum, sem vit
hafa á, að börnum sé lífsnauð-
syn að neyta mjólkur -— ósoð-
innar. mjólkur, nýmjólkur. —
Nú hefir skift svo um, með
valdatöku liins rariða liðs, að
jiessi nauðsynlega fæðutegund
er skömtuð samkvæmt „lyf-
seðlum“ — samkvæmt „re-
ceptum“ frá læknum! — Ný-
mjólkin er með þessu í raun
og veru sett í flokk með lyfj-
um, sem svo eru talin varasöm,
ef út af ber um neyslu þeirra,
að lyfiahiiðirnar mega ekki af-
henda þau án læknisávísunar.
En brennivinið er frjálst. Þar
þarf ekki læknisávísan. —
Sumum finst l>etta líkjast
því, að nýmjólk og brennivín
hafi „skift um lilutverk“ liér í
bæ og hér á landi, siðan er
rauða fólkið fór að ráska með
völdin. ,
í fyrra um þetta leyti var
hægt að fá nýmjólk handa
börnum og sjúklingum bæjar-
ins, án allra „recepta“. — En
þá var ekki hægt að ná sér i
brennivínmeðsæmilegum hætti,
nema samkvæmt „recepti“. Nú
er þetta öfugt: Nú er hægt að
fá brennivin án allra „recepta“,
en nýmjólk fæst ekki, nema
samkvæmt „recepti“ frá
lækni!!
Þessi frammistaða hinna
rauðu flokka talar sínu máli.
— Hún segir frá því skýrt og
skorinort, að hér sé ekki alt
með feldu.
Hún er eins og spegilmynd af
því, hvernig þjóðinni er nú
stjórnað í öllum greinum.
„Það var lúðið!“
Bg legg það ekki í vana minn
að hlusta á umræður í þinginu.
Stundum kemur það þó fyr-
ir, að eg rangli þar inn með
kunningjum mínum. Og svo
var á fimtudaginn — siðasta
dag þingsins að þessu sinni.
Erindið var ekki lieinlínis.
það, að lilusta á umræðurnar.
Eg fór aðallega vegna þess, að
kunningja minn einn langaði
til þess að sjá hann Eystein.
Hann hafði séð mynd ráðherr-
ans í einhverju blaði. Og liann
liafði heyrt, að hann væri dá-
lítið skritinn „upp á að sjá og
eftir að líta“. — „Mig langar til
að sjá hvernig hann er í laginu
— og komdu nú með mér“.
Og svo fórum við. Þröng
nokkur var á pöllunum, en
bráðlega komumst við þó alla
l.eið fram að grindum. — Þá
blasti við dýrleg sjón: —
Ráðherrarnir sátu þarna allir í
hátign sinni og glæsileik!
En það var ckki þetta, sem
eg ætlaði að gera að umtals-
efni.
Fundur var í sameinuðu
þingi þessa stundina og ræddu
menn af kappi tillögu frá þing-
mönnum Reykjavikur um þá
ráðstöfun, að Sigurður Jónas-
son hefði verið skipaður for-
stjói-i „ítaftækjaeinkasölu rík-
isins“, en hann á sjálfur og
nokkurir rauðir félagar hans
„Raftækjaverslun Reykjavíkur
h/f“. Hún á nú víst að liverfa
úr sögunni, og mun einkasala
ríkisins taka við vöruleifum
þeim, sem þar eru fyrir. Sig-
urður Jónasson, eigandi „Raf-
tækjaverslunar Reykjavíkur
h/f“ mun því koma að máli við
Sigurð Jónasson, forstjóra
„Raftækjaeinkasölu ríkisins“,
og semja við hann um það, með
hvaða kjörum viðskiftin geti
fram farið! — Þykir líklegast,
að þar verði liið besta sam-
komulag. — .
Þingmönnum Sjálfstæðis-
flokksins þóttu þetta heldur
óviðfeldnir verslunarhættir og
sumir þeirra báru fram þings-
ályktunartillögu um það, að
hlutaðeigandi ráðherra skyldi
víttur fyrir tiltækið. — Alþýðu-
blaðið liafði rokið upp með’
vonsku út af ráðningu Sigurðar
og krafist þess, að hann yrði
rekinn. Ráðning lians í for-
stjórastöðuna væri fullkomið
lineyksli o. s. frv. — En síðar
var blaðið látið éta þetta alt of-
an í sig. — Það var og tilkynt
samtímis, að fjármálaráðherra
væri fyrirgefnar syndirnar. —
Eg hefi lítilsháttar grenslast
eftir því, hverir vera muni lilut-
liafar með Sigurði Jónassyni í
„Raf tækj averslun Reyk j avikur
h/f“, fyrirtæki því, er Sigurður
Jónasson raftækaverslunar-
meðeigandi semur nú um við
Sigurð Jónasson, forstjóra
einkasölunnar. — Þessa liefi eg
heyrt nefnda, auk Sigurðar
Jónassonar sjálfs:
Jón Árnason, framkvst. S. í. S.
Aðalstein Kristinsson, —
Sigurð Kristinsson, —
Svafar Guðmundsson,
Vilhjálm Þór,
Guðm. Kr. Guðmundsson,
Ingimar Jónsson.
Magnús Torfason liafði lýst
yfir því á þingi, að hann ætti
einhvern hlut í fyrirtækinu. —
Þegar nokkuð var liðið á um-
ræðurnar um tillögu þing-
manna Reykvikinga, langaði
Jónas Jónsson til að segja nokk-
ur orð og risu þá margir þirig-
menn úr sætuin sínum og hurfu
út úr deildinni.
Ræða Jónasar var um alt og
ekkert, eins og venja er til um
ræður þess manns. Sumt var
nánast óskiljanlegt — samheng-
fór í gær frá Stokkhólmi, áleiðis
til Kaupmannahafnar, aS því er
hermt er í fregn frá sendiherra
islaust rugl, sem varð ýmsúm
til leiðinda, en öðrum til gam-
ans, alt eftir því, hvern hug
menn báru til ræðumannsins.
Þar kom eitt sinn í ræðu Jón-
asar, að liann ætlaði að fara að
sanna það, að forstjóraráðning
Sigurðar Jónassonar liefði ekki
verið ákveðin fjTÍrfram. Sagði
Jiann að það væri alrangt, eins
og augljóst væri af því, að Sig-
urður liefði verið með virkjun
Sogsins liér á árunum!! Fór
hann um það mörgum orðum,
að S. J. hefði alt af verið með
því, að Sogið yrði virkjað, og
gæti því hver maður skilið það,
að ákvörðunin um ráðning hans
að raftækjaeinkasölunni, væri
ný og ekki fyrirfram ákveðin!!
Og til enn frekari sönnunar lét
liann þess getið, að „síðasta
verk“ S. J. væri það, að hann
hefði farið til útlanda í haust
sem leið!!
Menn skildu ekki sem best
liugsanaganginn í þessari rök-
semdaleiðslu. — Og sumir fóm
að hvíslast á um það, hvort
Jónas væri að gefa í skyn með
þessu, að S. J. liefði verið iðju-
laus með öllu, síðan er hann
lagði upp í siglinguna, sbr. „síð-
asta verkið“.
, „Sá drepur sig ekki á vinn-
unni eftir þessum bókum að
dæma,“ sagði gamall maður á
bekknum fyrir aftan okkur. —
„Svo að siglingin er bara síð-
asta verkið! — Já — það var
lóðið!“
Gestur-
Stefán GnBmnndsson
óperusöngvari.
Söngskemtun í Gamla Bíó.
Hann endurtók söngskemtun
sína í Garnla Bíó síöastliöinn miÖ-
vikudag fyrir fullu húsi og vakti
mikinn fögnuö áheyrenda. Hann
hefir undanfarin 5 ár stundaö
söngnám í Ítalíu og bárust hinga'8
þær fréttir af honurn, a'ö hann \
væri farinn aö syngja þar í óper-
um. Það hljómaði eins og æfintýri.
Eg bjóst því við miklu ,af lionum
og varð heldur ekki fyrir von-
brigðum.
Flann hefir undurfagra lyriska
tenórrödd, með samfeldum blæ á
öllu raddsviðinu. Neðri kaflinn er
veikari, en efri kaflinn er styrkur
og bjartur. Söngur hans er meb
kostum ítalskrar söngmentar og
er kunnáttan þegar oröin mikih
Hann sigrar létt og leikandi tekn-
Dana. I fylgd með henni voru
Friðrik ríkiserfingi og Ingrid
Svíaprinsessa.
ALEXANDRINE DROTNING
%