Vísir - 14.01.1936, Síða 4

VÍSIR
IS!!!IH!!li!IIII!IIIIIIII!2!!KiÍ!flS!IlSil!IIII!II!I!I!IIIIl(Ililll!IIIIS!il1IIIIIR
Vísis kaffid gerip alla glaða
ÍIíílSIl!§l!!ilIIl!!ll!!S!!I!!!l3III!!!l!flII!lfE!ðH!!l!!ll8IIIBIII88HI!BifllllKIIIIEI
Áfengid.
„Horf þú eigi á víniS, hve rautt
þaí5 er, hversu það glóir í bikarn-
um og rennur ljúflega niSur. AS
síðustu bítur það sem höggormur
og spýtir eitri, sem naðra“. (Orðs-
kv. 23, 31).
Þessi alvöruþrungnu viðvörun-
ar orð hefir Guð talað til barna
sinna fyrir 3000 árum síðan. Og
þessi alvöruorð hans tala til mann-
anna. á öllutn tímum og eru altaf
jafn lærdómsrík á öllum tímum.
’ Em það eru of margir, sem ekki
hafa gefið þeim gaurn, og falliö
þessvegna fyrir ástríðum sínum,
svo vínið hefir orðið þeim, sem
höggormsbit og nöðrueitur.
Það er mikil nauðsyn á að vara
íslendinga við skaðsemi vínsins á
þennan hátt, því vér sjáum, hversu
mikil hætta vofir yfir þjóðkmi af
völdum vínnautnarinnar, vegna
þess, hve mikið drykkjuskapur-
inn hefir aukist síðan bannið var
afnumið. Og það er sjáanlegt,
hversu afar nauðsynlegt það er,
aö ketlnararnir og heimilin geri
sitt ítrasta til að vara æskulýðinn
við áfengisböiínu og opna augu
hans fyrir skaðsemi vínsins, þar
sem það er misbrúkað eins mikið,
eins og reynslan sýnir.
Það segja margir sem svo: Guð
hefir þó skapað vinið, og Jesús
breytti vatni í vín, í brúðkaupinu i
Kana í Galileu, því skyldum við þá
ekki hiega drekka það?
Guð vi1l kenna börnum sínum
hyggindi og gera þau að sigurhetj-
um. —- Það er mikið af freisting-
utn og allskonar böli í heiminutn.
En Guð getur látið það alt verða
oss til blessunar. Því að alt, sem
hann gerir, það gerir hann í
gæskuríkum tilgangi við oss.
Hann vill ekki ætíð taka frá oss
freistingar og erfiðleika, heldur
hjálpa oss til að sigrast á þeim.
Þó að guð hafi skapað vinið, þá
getur það verið hættulegt eins og
höggOrmar og nöðrur, fyrir mis-
hrúkun þess. Hann hefir líka skap-
að höggorma, nöðrur og tnörg
fleiri hættuleg dýr, og þó hefir
hann getað um aldanna raðir varð-
veitt mannslifin fyrir þeim, svo að
ekkert þeirra hefir getað gert
mönnunum tjóh, án hans vilja. >
Eins getur hann varðveitt börnin
sín frá áfengisbölinu, ef þau aðeins
vilja leita hjálpar hans í þeim efn-
um. —
Þó að Kristur breytti vatni í vín
í brúðkaupinu í Kana, þá var það
ekki svo mikið og því síður sak-
næmt, að það kæmi gestunum að
sök, þó þeir neyttu þess.
Guðspjallamaðurinn segir:
„Hann opinberaði dýrð sína, og
lærisveinar hans trúðu á hann“.
Hann var neyddur tií þess að op-
inbera það fyrir lærisveinum sín-
um, að hann var máttugur í orðum
og verkum; svo lærisveinar hans
gætu vitað hver hann var. Þetta
kraftaverk hans hefir líka or'ði'Ö á-
hrifaríkur vitnisburður um líf hans
0g starf, því ekkert af verkum
hans mun vera meira umtalað
manna meðal en þetta, að hann
breytti vatni í vín.—-
Það er mikill vísdómur í þessutn
orðum: að vínið bíti að síðustu sem
höggormur og spýti eitri sem
naðra. Þegar vér skoðum þetta frá
andlegu sjónarmiði, þá sjáum vér,
að það hefir mikinn vísdóm að
færa oss.
Þegar blóð drykkjumanns er
orðið gagnsýrt af áfengiseitri og
hann missir vald yfir sér undir
áhrifum vínsins, þá getur hann tal-
að þau orð, sem geta bitið eins og
höggormar. Og vínið getur orðið
sem nöðrueitur í sálum mannanna.
Af þessu sjáum vér hve mikil
hætta getur stafað af vínnautninni.
En væri þá ekki albest að hætta
við það, sem fyrst, að kaupa það
og neyta þess; af því líka, að efna-
hagur þjóðarinnar er ekki svo
góður og horfurnar ekki svo góð-
ar framundan, að þjóðin rnegi við
Jjví, að eyða mörgum miljónum
króna fyrir áfengi. En þá væri ör-
uggasta ráðið til að losna við það,
að hætta að flytja það inn í landið,
og hrugga ]mð ekki heldur í land-
inu.
Sæmundur S. Sigfússon.
Hitt og þetta,
—o--
Segulnálin
vísar ckki á norðurpólinn. Hún
stefnir á segulpólinn, sem cr í
Kanada, og er í 1500 mílna f jar-
lægð frá norðurpólnum.
Erfiðleikar gömlu tímanna.
í ísafold 6. jan. 1886 er birt-
ur bréfkafli úr Barðastranda-
sýslu skr. 17. nóvember árið
áður: „Svo er heyskortur hér
mikill eftir sumarið, að ménn
eru nú alment farnir að fella
af fénaði sínum þessvegna. Al-
ment bjargarleysi nú þegar í
byrjun vetrarins, en kaupstað-
irnir alveg matvörulausir“. Úr
Arnarfirði var skrifað 7. apríl:
,.Bjargarskortur hinn mesti hér
í vetur. Það bætti mildð úr
hráðustu neyð, að kaupmaður
Gram sendi vöruskip til Dýra-
f jarðar, sem náði þar landi sein-
ast í febrúar eftir rnikla hrakn-
inga og háska; það flutti ein-
göngu matvöru, sem kom í góð-
ar þarfir. Rúgur var seldur 10
a. pundið og grjón 15 a. Menn
keyplu sér þar björg fyrir
gjafapeningana og komust
þannig hjá í þetta sinn áð skera
skepnur sínar sér til bjargar.“
„Heimurinn“ seldur.
Eftir dauða Pertinax hauð
lífvarðarliðið Rómaveldi til
kaups, þeim er hafa vildi. Didi-
us Saivius Julianus Marcus,
auðugur rómvcrskur kpupmað-
ur, bauð hærra en allir aðrir og
„heimurinn" var seldur honum,
en hann greiddi jafngildi 5 milj.
dollara í gulli 28. mars árið 193
f. Kr. Öldungaráðið i R.óm sór
honum trúnaðareiða.
Þegar þetta barst til eyrna
rómversku hersveitunum í Rret-
iandi, þá gerðu þær uppreisn,
og undir forystu Septínusar
Severusar hershöfðingja hröð-
uðu þær sér til Rómar. Tóku þar
Didius og hálshjuggu 2. júní
eiga sér nú stað lija Bretum,
eins og liermt er í skeyti á öðr-
um stað í blaðinu. Myndin hér
að ofan er tekin á ensku her-
193 f. Kr. Varð Septínus því-
næst alræðisherra í Róm.
Kipling veikur.
London 14. jan. FÚ.
Rudyard Kipling leið eftir öll-
um vonum í gærkveldi, og svaf
rólega í nótt, að því er segir í
tilkynningu frá sjúkrahúsinu í
London, þar sem liann liggur
veikur. Samt sem áður er hann
talinn í mikilli hættu. (Ilann
vciktist skyndilega og alvarlega
fyrir skömmu).
KLE10AM
Stór bílskúr til leigu. Öðins-
götu 19. Bjarni Guðmundsson,
Óðinsgötu 19. (232
skipi í Alexandria. Eins og sja
má eru fallbyssurnar á slóru
herskipunum bresku ekki nein
smásmíði.
Nýr fiskur daglega, ódýrastur
Reykjavíkurvegi 5. Sími 9125.
(915
l'FCsMtiíI
2 herbergi og eldhús til leigu
á Njálsgötu 5. (242
Herbergi til leigu á Bárugötu
3. — (240
Fyrir ferðafólk: Stofa og
svefnherbergi, með húsgögnum,
fæst fyrir lengri og skemri
tíma. Sími 4923. (239
Stúlka í fastri stöðu óskar
eftir herbergi nálægt miðbæn-
um. Tilboð, merkt: „Ódýrt“
leggist á afgi\ Vísis. (238
Kjallaraherbergi, nothæft fyr-
ir vinnustofu óskast í austur-
bænum. Sími 2851. (245
ÍTAIAf) rilNDltl
2 harnavetlingar tapaðir ný-
lega. Annar í kaþólsku kirkj-
unni, hinn á Ránargötu. Skilist
í Tryggvagötu 6, Malstofuna.
_______________ (227
Kventaska tapaðist í K. R.
húsinu síðastl. laugardagskveld.
Skilist gegn fundarlaunum :á
Tryggvagötu 6. (225
Karlmannsreiðhjól með bein-
liandföngnm, í óskilum. Uppl. í
Slippnum (búðinni). (235
Ljós vinstrihandar skinn-
hanski tapaðist á föstudaginn.
Finnandi er vinsamlegast beð-
inn að gera aðvart í síma 4036
eða á Marargötu 4. (233
Kventaska úr slönguskinni
hefir lapast . A. v. á. (242
Byrjuð að benna að mála. —
Sigríður Erlends, Þingholtsstr.
5. (226
Kdaipsfaddri
Qrgel til sölu. Uppl. á Lauga-r
vegi 51 B, eftir kl. 8 e. h. (224
6 Cylindra Clievrolett vörubíll
til sölu mjög ódýrt. — Uppl.
Laugavegi 67, uppi. (2?7
Gott mótorhjól til sölu ódýrt.
Uppl. í Nýja reiðhjólaverkstæð-
inu, Vitastíg. (236
Skautar og skautastígvél til
sölu. Ingólfsstræti 9, uppi. (231
IfZ) ‘uoA I ní90qi°ÍH
■— 'Iö-iðA. íuuorSuues gam ‘pps
ugBjpis jn jnumi) g—g Sruur.7
— 'IS-iðA. Bjsæq JnjjopiBJj jb
-jjsuajsi go jnjpjjnS BdnBij jja
Uppkveikja, þur og góð. —
Sag, spænir og niðursagað timb-
ur fæst ávalt lijá okkur. —-
Kassagerð Reykjavíkur. Sími
2703. (168
Fopnsalan
Hafnarstræti 18, kaupir og
selur ýmiskonar húsgögn og
litið notaðan karlmannafatnaði.
Sími 3927.
Fimm manna drossía til söivi
með tækifærisverði, ef samið er
strax. Uppl. á Aðalstöðinni.
Sími 1383. (246
HvinnaH
Starfsstúlka, hreinleg og vön
húsverkum, óskast nú þegar í
Kvennaskólann. Uppl. hjá for-
stöðukonunni, kl. 4. Ekki í
síma. (228
Drengur, 15 ára, óskar eftir
sendiferðum eða innheimtu hjá
góðri verslun eða firma. A. v. á.
_________________ (229
Stúlka óskar eftir árdegisvist.
Uppl. Grettisgötu 55 A, eftir kl.
7 — (210
Hraust stúlka óskast rétt út
fyrir hæinn. Uppl. í síma 3883.
(234
Slúlka, 15-16 ára, gelur feng-
ið létt starf. Uppl. Aðalstr. 9C
(steinhúsið) niðri, kí. 8%—10 í
kveld. 230
Tek að mér. vélritun. Friede
Pálsdóttir, Tjarnargötu 24.
Sími 2250. (27
FÉLAGS PR ENTSMIÐ JAN.
Wodehouse: DRASLARI. 69
— Þú ættir þá að gela skropjnð liingað um
helgar, sagði Ann.
Hún leit yfir salinn og augu hennar námu
staðar lijá Wisbeach lávarði. En hann leit ekki
upp úr samræðunni við frú Pett og Willie
Portridge. Ann lokaði á eftir sér og gekk nið-
ur stigann á eftir íoður sínum. •—
Ilún var óvenjulega hugsandi, er hún sett-
ist við stýrið í bifreiðinni. — Ilún var ekki
alveg örugg um sjálfa sig núna. l'ilfinning-
arnar voru einhvern veginn svo skrítnar. Ilún
vissi ekki alveg upp á hár, hvað liún ætli
að gera — ef •—-------Hann er svo kaldur,
hann pabbi, sagði liún í huganum. Eg vildi
óska, að liann lmgsaði svo lítið meira um mig,
því að eg er nú hara hálfgerður kraklci, og
er kannske ekki fær um að taka mikilvæg-
ar ákvarðanir. — Hún hafði verið alláliyggju-
full með köflum síðustu þrjár vikurnar, en
þá hafði Wisbeach lávarður beðið hennar hið
fyrsta sinn, en síðan ítrekað hónorðið við
tækifæri. Hún hafði ekki gefið lionum afsvar
þegar í stað, lieldur lofað að svara afdráttar-
laust, er.hún kæmi heim aftur úr Englands-
ferðinni. Og nú var liún búin að vera heima
nokkura daga og Iiafði enga ákvörðun tekið.
Henni leiddist þetta, því að hún var ekki
hneigð fyrir að draga málin á langinn. Sann-
leikurinn var sá, að hún var á báðum áttum og
gekk illa að ráða við sig liverju svara skyldi. —
Henni þótti vænt um jiahha sinn, ]ió að hún
þekti iiann ekki til muna. Henni geðjaðist vel
að honum. Og hún vissi fremur en fann í hjarta
sínu, að hann væri faðir Iiennar. Þess vegna átti
hún líka bágt með að opna fyrir honum iijarlu
sitt. Ilenni fanst hún ekki þekkja hann nógu
vel til þess, að hún gæti leitað ráða hjá honum.
Þau kvöddust við skijishlið. Haun hafði elcki
kært sig um, að húu væri neitt að stjana við
hann út á skipinu eða aðgæta hvernig klefa hann
fengi. — Hún var ckki í sem bestu skapi, er
hún steig upp í bifreiðina og ók heimleiðis. —
Hún var í mikilli óvissu um það, hvað hún ætti
að gera í ástmálunum. Það ællaði að verða
vandasamara en hún hafði haldið. Þegar hún
lagði af stað til Englands hafði hún eiginlega
verið búin að afráða með sjálfri sér, að taka
Wisbeach lávarði. En hún færðist undan að gefa
ákveðin svör, sakir þess eins, að hún ætlaði að
jirófa hjarla silt og tilfinningar á leiðinni, þá
yrði vafalaust tími til rólegra íhugana. Á leið-
inni austur um haf hafði alt verið-í lagi. — En
svo kom heimförin og þó einkum dagarnir,
sem • liðnir voru, síðan er hún kom aftur til
New York. — Og einhvern veginn var það nú
svo, að hún gat ekki almennilega sælt sig við
þá hugsun, að giftast Wisbeach lávarði. Hug-
urinn var á reiki og Ahn vissi ekki fyrir víst
hvað hún vildi. —
Þegar heim kom til Riverside Drive nam
hún ekki staðar, eins og hún hafði þó ællað
sér. Hún ók fram hjá húsinu, því að hún vissi,
að þar mundi Wisheacli lávarður bíða liennar.
Og hún vildi alls ekki hitla liann á þessari
stundu. Hún vildi vera ein og hugsa málið í ró
og næði’. —- Ilversvcgna er eg! svona núna?
Þannig spurði liún sjálfa sig. — Skyldi það
gela verið af því, að hann jiahhi minn er far-
inn? — Það fanst lienni þó ólíklegt við nánari
íhugun. Reyndar hafði hún alt af fundið lil
cinhvers óróleika, þegar hann fór skyndilega
frá lienni. Hana langaði alt af til þess, að trúa
lionum fyrir ýmsu, en þegar lil kom, gat hún
það þó ekki, því að hann var bara hólf-ókunn-
ugur pabbi. Hún tók þann kostinn að reyna að
Icomast að öruggri niðurstöðu, áður en hún
æki heimleiðis. —
Meðan þessu fór fram sat Wisbeach lávarður
á tali við frú Pett og Willie, uppfundningamann-
inn. Þau voru lengst af að skrafa um Port-
ridgite. — Þegar Willie heyrði lúvarðinn nefna
nafn silt, sneri hann sér við liægt og gætilega.
Og reyndi að líkjast skynsömum manni, sem
hugsar mikið og þykir fyrir ef hann er truflað-
ur í hugsunum sínum. — Hann sétti ætíð upp
þenna svip, þegar liann var ávarpaður. Og
margir héldu — og þar á meðal Pett — að þetta
væri hans eiginlegi og eðlilegi svipur. Og Pett
hélt einna helst, að þessi svijiur liefði aflað hon-
um þess álits, sem hann liafði áunnið sér eða
þá kannske öllu lieldur frægð látins föðurs. —
Willie var sonur hins viðurkenda og ágæla
hugvitsmanns Dwight Portridge. Almennt var
litið svo á, sem sprengiefnið Portridgite mundi
verða merkasti árangurinn af starfi þvi, sem
sonurinn hélt áfram að föður sínum Íátnum.
Það var á allra vitorði, að Dwight gamli Iiafði,
siðustu árin sem hann lifði, gert merkilegar til-
raúnir með sprcngiefni, nýtt og öllu sterkara
en áður þektist. Þetta vissu allir þeir, scm létu
sig þvílík efni varða. —- Erlend ríki höfðu gert
mörg tilboð í uppgötvunina, að því cr mönnum
skildist. — En skyndilegur sjúkleiki, sem leiddi
Dwight gamla til dauða, halt enda á allar vonir
um hið nýja sprengiefni. Síðan liafði málið
lcgið í þagnargildi, því að Dwiglit hafði dáið
áður en sprengiefnið væri að iVllu tilbúið frá
hans hendi. — En nú hafði Sunday Chronicle
— blað sem alt af var fult af allskonar fregn-
um um-uppfundningámehn •— vakið máls á þvi,
að Willie liefði hafið rannsóknirnar á ný og
tekið þar við, er faðir lians hætti. Og nú gengu
mildar sögur um hinn nýja hugvitsmann, sem
ekki mundi standa föður sínum að haki. En
ekki komst þetta þó heinlínis I liámæli, því að
önnuí- blöð tóku ekki undir með Sunday Chron-
icle, en Willie gerði livorki að jála nó neita, ef
liann var spurður. •— Hann þagöi eins og þorsk-
ur og það fór honum best.
Willie sneri sér við hægt og liátíðlega, er
liann var ávarpaður, scm áður segir, og setti
upp liinn merkilega sviji. Hann var spekings-
legur og drýldinn, en Wisbeach hlátt áfram og
opinskár. — Hann sagði einkar hátíðlega:
— Nú, eru það þér, herra lávarður! —
■• J a.