Vísir - 22.07.1937, Blaðsíða 4

VÍSIR
RADDIR FRÁ
LESENDUNUM
NýF Metásalem.
Frainsókiiaroddvitarnir í
Hangárvallasýslu virðast vera
lieldur en ekki skritnir náung-
íu’, ef marlca má það, sem dag-
íblað þeirra Timamanna segir.
U)g svo er að sjá, sem sumir
Iþeirra hljóli að vera orðnir
mokkuð aldraðir, jafnvel 1000
íára eða meira!
Eg á bágt með að trúa þvi, að
.•samtal „framsóknaroddvitans“
og „íliaIdskonunnar“, sem blað-
ið birtir i dag, geti verið rétt.
Liklegt þykir mér, að „droltins-
karlinn“ bafi sett klausuna
saman í einhverskonar óráði
«ða ósjálfræði.
Því er nefnilega haldið fram,
•að þegar „oddviti“ þessi liafi
verið ungur, hafi ekki verið til
nokkur vegarspotti á þessu
landi. Nú vita allir, að reiðvegir
á Islandi eru að minsta kosti
þúsund ára gamlir. „Oddvitinn“
er ennfremur látinn segja, að
,'þegar bann var ungur bafi ekki
'verið til einn einasti skóli á öllu
landinu! „Oddviti“ þessi hlýtur
■að vera furðu gamall, ef hann
er eldri en allir skólar landsins,
t. d. Mentaskólinn í Reykjavík,
IBessaslaðaskóli, að ógleymdum
skólunum á Hólum og í Skál-
iholti og svo framvegis. Ilann á
«og að hafa fullyrt við „íhalds-
konuna“, þessi kynlegi „forn-
gripur“, í oddvitasessi, að þegar
hann var að alast upp, liafi ís-
lendingar ekki átt eina einustu
fleytu! Samkvæmt þessu hlýtur
„oddvitinn“ að hafa verið kom-
inn talsvert á legg, þegar Ingólf-
ur Arnarson nam hér land
i^874). Ingólfur átti sldp sitt
sjálfur. Og þess er ekki getið, að
aðrir landnámsmenn liafi kom-
ið hingað á Ieiguskipum. íslend-
ingar hafa nú húið í landi sínu
hálfa elleftu öld eða rúmlega
það, og allan þann tíma liafa
þeir átt fjölda skipa, þó að vit-
anlega hafi mörg þeirra verið
úærið smá.
Eg er fædddur og uppalinn í
Rangárvallasýslu. Eg minnist
þess eklci, að eg heyrði um það
talað í ungdæmi mínu, að þar
í sveitum væri nokkur „þúsund
ára karl“ og víst er um það, að
aldrei sá eg slíkt furðuverk. En
nú segir Tímadagblaðið, að
karlinn sé til og liafi alt af ver-
ið til, síðan landið bygðist — og
raunar áður en landið bygðist.
'Og það hætir því við, að enn sé
liann svo sprækur, að hann geti
verið „oddviti“.
Eitt af því, sem Tímadag-
blaðið segir í þessu sambandi er
það, að „íhaldskona“ í Rangár-
vallasýslu liafi talað við „forn-
gripinn“ fyrir kosningarnar í
sumar og sagst vilja óska þess,
að börnin hennar væri öll dauð!
Ólíldegt þykir mér það,að konur
í Rangárvallasýslu eða annars-
staðar hér á landi, sé farnar að
óska þess, að börn þeirra verði
sem fyrst herfang dauðans. Eg
lield að íslenskar mæður sé
ekki þannig gerðar, að þeim sé
liugleikið, að afkvæmi þeirra
verði sem bráðast hfi svift. En
ef til vill ber að skilja þetta svo,
að móðir harnanna hugsi til
þess með skelfingu, að hér sé í
vændum samskonar stjórnar-
far og nú er í Rússlandi, og
þessvegna muni henni þykja
betri börnum sínum til handa
„snöggur dauði en aumt líf“.
Það kann að vera, að konan
liafi hugsað á þessa leiðog einna
líklegast að svo hafi verið, ef
frásögn blaðsins er ekki tilhæfu-
laus þvættingur frá upphafi til
enda.
Eg hefi talað við nokkura
Rangæinga um þeima furðulega
„oddvita“, sem telur sig vera
eldri en uppliaf íslands bygðar.
En það hlýtur liann að vera, er
liann hyggur sig muna svo langt
aftur í timann, að þegar hann
hafi verið að alast upp, hafi Is-
lendingar ekki átt eina einustu
kænu eða báfslcel. Skipaeign Is-
lendinga er vitanlega jafngöm-
ul byggingu landsins. Það skilja
allir heilvita menn.
Yæri nú ekki rétt fyrir stjórn-
argarminn hérna, að sækja
„Metúsalem“ þenna austur og
hafa hann til sýnis hér í borg-
inni um liríð ? Það er ekki ó-
sennilegt, að marga kunni að
langa til þess, að Uta á þetta ein-
staka furðuverk. Mætti vel selja
aðgang að karli, fyrir svo sem
50 aura. Seimilcga væri réttast,
að atvinnumálaráðherra stæði
fyrir sýningunni. Og fráleitt
væri nokkur hætta á því, að
þessi „Metúsalem“ yrði ekki
liinn rólegasti hér á mölinni.
18. júlí.
Rangæingur.
PLfy
fJELAQSPRENTSniÐIUNKAR
Be STIÚ
fMIBSTðB VIÐSKIFTANNA
M í V í S I fin.ua seljendup og
U kaupendur liverip aðra.
n AB
I í VlSI bera auglýsingap
Ð yðap bestan árangur.
AÐ AUGLÝSA I VÍSI ER AUK-
INN GRÓÐI AUGLÝSANDANSÍj
Baraaleikföng:
Dúkkur — Mublur — Bílar — Boltar — Bangsar — Hundar
— Hestar — Byssur — sverð — Dátar — Göngustafir —
Kubbar — Nóa-arkir — Dúkkuvagnar — Spil — Flautur —-
Skóflur — Smíðaáhöld — Skip — Hjólbörur — Dúkkuhús —
Gúmmikarlar — Stell — Perlufestar — Kúlukassar — Mynda-
bækur — Hringar — Töskur — Lísur — Shirley Temple-
myndir og margt fleira.
iC HSinai*ssoii Ik BJöfblssois*
Bankastræti 11.
faman^xsxKœsmxxasasBaBsaaaaaammaaamnamBaaauaaKm
H^vlknai* í
véibát.
i 21. júli. FÚ.
Síðastliðinn sunnudag kl. 7
að morgni kviknaði i vélarhúsi
vélbátsins Haralds fráSiglufirði,
er var að dragnótaveiðum utan
við Sauðanes á Ufsaströnd. Veð-
ur var lygnt og þoka. Bátar
voru allir á þilfari að draga nót-
ina þegar eldsins varð vart.
Magnaðist hann skjótt og fengu
menn eldd við hann ráðið.
Bátnum var þegar haldið til
lands að Ufsaströnd, en þegar
voru ófarnir um 200 metrar
stöðvaðist vélin. Bátverjar gyrtu
sig þá björgunarbeltum og voru
albúnir að kasta sér útbyrðis
og fleyta sér til lands er þok-
unni létti. Bar þá að tvo árabáta
og aðstoðuðu þeir bátverja við
slökkvistarfið. Skömmu síðar
bar þar að trillubát og sótti
liann vélbát til Dalvíkur, og
tókst þá Ioks að slökkva eldinn.
Báturinn var síðan dreginn til
Ilríseyjar og í gær var hann
dreginn til Siglufjarðar.
Vélarhús bátsins og stýrishús
er gerónýtt, en ekki er vitað um
skemdir á byrðingi. Sjópróf var
í gær. — Vélbáturinn Haraldur
er 12 smálestir að stærð. For-
máður og meðeigandi er Pétur
Stefánsson frá Nöf.
STÚLKA óskast í visl í for-
föllum annarar. Matsala Lilju
Benjamínsdóttur, Laugavegi
20 B. (347
STÚLKA óskast 1. ágúst í
mjög létta vist. Má vera eldri
kona. Uppl. Nýlendugötu 19 B,
niðri. (350
SNÚNINGADRENG vantar á
sveitaheimili í Borgarfirði. —
Sími 1678. (351
STÚLKA, með stálpaða telpu,
óskar eftir ráðskonustöðu á fá-
mennt heimili, sem fyrst; vist
gæti lcomið til mála. — Tilboð,
merkt: „Ráðskona" 6endist
Vísi. (329
KAUPAKONA óskast að
Varmadal, Rángárvöllum. Uppl.
á Óðinsgötu 20, eftir kl. 7. (339
RliDSNÆjbll
fbúð óskast
Þrír fullorðnir í heimili.
Tvö—þrjú, jafnvel fjögur
herbergi. — SlMI 4787.
MAÐUR, í faslri stöðu, óskar
eftir góðri tveggja lierbergja
íbúð 1. okt. Tilboð, merkt: „Ó.
Ó.“ sendist Vísi fyrir föstudags-
lcveld. (330
MAÐUR, í fastri atvmnu, ósk-
ar eftir 2—3 herbergja íbúð frá
1. okt. í vesturbænum. Uppl. í
síma 4892, frá kl. 5—7. (331
2—3 HERBERGI og eldhús
(helst sérhús) óskast strax eða
1. okt, til íbúðar og fyrir hrein-
legan smáiðnað. Uppl. Berg-
staðastíg 15, uppi. (333
HERBERGI með laugarvatns-
hita óskast 1. okt. Uppl. í síma
4938. (335
MAÐUR, í fastri stöðu, ósk-
ar eftir íbúð, 2 herbergi og eld-
liús, sem flest þægindi áskilin.
Aðeins 3 í heimili. Uppl. í síma
2728. (336
SÓLRÍK 2ja og 3ja herbergja
íbúð til leigu nú þegar eða 1.
okt. Tilboð, merkt: „Laufás-
vegur“ sendist Vísi fyrir föstu-
dagskveld. (343
2 HERBERGI og eldhús í
austurbænum óskast 15. ágúst.
Tilboð, merkt: „A. B.“ sendist
Vísi. (345
IKAIJPSKAPUKi
KAUP á litlu Iiúsi, án milli-
liða, óskast. Tilboð, merkt: ,28‘,
sendist Vísi. (348
LAND óskast til leigu eða
kaups í nágrenni Reykjavíkur.
Má vera óræktað. Tilboð, merkt
„500“, sendist Visi. (349
GÓÐ og lítið no tuð smoking-
föt til sölu; tækifærisverð. —■
Hringið í síma 3101. (332
BARNARÚM til sölu. Uppl. í
sima 1446. (337
KOLAVÉL óskast í skiftum
fyrir góða gaseldavél. — Uppl.
Grundarstíg 2A. Sími 3892. —
(338
Ik€ ■SI'TT RHIS 'lIOA msnq
-jofyj •uíi3[SBp Tpuny jáu ‘ueq
-juqej jýu ‘nqpv iqsæu t jb§9I
-uBjuæA jnjojpiiq •gipund •tib gg
b jndæri JBuqopIdnÁVyT •jn]Bin
-suuBiuBJJoq J9 ‘nSun jb ]ofq
-B]saq pBqns Áu qj -o qp]s t jjnq
t ]of>[Bqsoq gyaxyTSAN
Kjötfars og fiskfars, heimatil-
búið, fæst daglega á Frikirkju-
vegi 3. Sími 3227. — Sent heim.
. (56
ULL OG ULLARTUSKUR,
allar tegundir, kaupir liáu verði
Afgr. Álafoss. (1459
LEGSTEINAR, granit og
marmari, lijá Sigurði Jónssyni,
Laugaveg 45. (210
LAXVEIÐI. Fimm krónur á
dag fyrir stöngina. Símar 2422
og 1787. (342
VESKI með peningum í tap-
aðist í gær af Ægisgötu upp á
Ránargötu. Skilist gegn fundar-
launum í Seglagerðina Ægir. —
Sími 4093. (346
DÖKKJARPUR hestur feitur
og fallegur er í óskilum. Keld-
um, Mosfellssveit. (334
GULLHRINGUR, merktur
tveim stöðum innaní með K. A.
og á plötu með Þ. týndist við
höfnina. Finnandi vinsamlegast
beðinn að skila honum Ingólfs-
stræti 4. (340
BRUNT kápubelti hefir tap-
ast. Skilist á Grettisgötu 71. —
(344
ISTARÞRÁ: 24
«r staddur í miðjum stiganum, verður maður
að halda áfram þrep af þrepi, upp eða ofan.
Og ef eg tæki þetta skref — kannske það yrði
það síðasta“. ;
„Svo þyrfti alls ekki að fara“, sagði Kitty
þurlega.
„Þú heldur þó ekki, að svo mundi fara fyr-
ir mér, að eg yrði að fara fram á skilnað —.
*ða kannske að eg mundi henda mér i Thames.
i>ú ættir að þekkja mig betur en svo!“
En Kitty var ekki af baki dottin.
, „Þig mundi iðra þessa beisklega“, sagði hún
alvarlega.
Nan stóð nú upp og þær vinkonumar gengu
aiú út á grasflötina, sem vissi að sjónum, en
þar sátu menn að tedrykkjuborði og meðal'
þeirra ungur maður að nafni Sandy McBain,
rauðhærður og freknóttur og ófríður, en ráð-
vandlegur á svip og rödd hans svo aðlaðandi,
Hð fátítt var. Hann var matmaður mikill.
„Þetta er áttunda sneíðin þín, Sandy“, sagði
• Fían gletnislega, „það er eg viss um“.
„Þær eru svo litlar“, sagði Sandy, „eg hefi
skilið allar þær stóru eftir Handa þér“.;
Eftir noklcra stund fóra þau Nan og Sandy
ínn og gengu rakleitt að hljóðfæri góðu, er þar
var, en þau léku iðulega á það fjórhent. Voru
þau góðir vinir, Sandy og Nan, og náskyld.
..Faðir hans var Skoti.
Kitty og gestir hennar fóru inn á eftir þeim.
„Ef hann aðeins væri nokkru eldri“, hvislaði
Kitty að St. John.
„Þú ert óforbetranleg, Kitty“, hvíslaði St.
John á móti.
Þau léku saman um stund, Sandy og Nan,
og löks fékk liún hann til þess að sækja fiðl-
una sína, og með aðstoð Penelope og Ralplis
Fentons, var haldið áfram að skemta sér með
þessum hætti, uns tími var kominn til þess að
klæðast til miðdegisverðar.
i
1
IX. kapituli. I hættu stödd.
Það var hlýtt í veðri og þoka, er Roger Tren-
by kom til þess að aka Nan til Trevithick-byrgj-
anna, en það er oft svo, þegar þoka og lilý-
viðri er á morgnana á þessum slóðum, að er
kemur fram undir hádegi léttir í lofti, og verð-
ur glaða sólskin og fagurt veður það sem eftir
er dags. j
Brátt áku þau frá Mallow í áttina til þorps-
ins. Þau óku hratt gegnum St. Wenneys þorp
og beygðu þar í áttina til Trenby Hall, sveita-
seturs Trenby, er var í um tíu mílna fjarlægð
frá sjónum. En hundabyrgin voru enn fjórum
mílum fyrir handan Trenby Hall. Eftir hálfa
klukkustund kom grátt hús, umvafið trjábelti,
í Ijós. Roger hægði á sér, er þau nálguðust
húsið. j
„Þetta er Trenby Hall“, sagði Roger hátiðlega.
Hvernig sem á þvi stóð var Nan skemt. Henni
flaug í hug Nói gamli — hann mundi liafa
sagt i svipuðum tón, er flóðið mikla var að
byrja: i
„Þetta er örkin mín!“
„Þér hafið aldrei komið í heímsókn tilokkar“,
sagði hann, „en þér ættuð að koma einhvern
daginn. Mig langar til þess að kynna yður fyrir
móður minni“.
Andartak vaknaði beygur í liuga hennar.
Henni fanst í svip, eins og verið væri að gera
tilraun til að króa sig inni.
„Húsið er fagurt“, sagði hún kurteislega, en
hugsaði með sjálfri sér, að það mundi dauflegt
að búa þarna í þessu steinbyrgi, eins og hún
kallaði það i huganum, þar sem trén byrgðu
útsýn í allar áttir að kalla.
Roger var ánægður á svip.
„Þá ökum við til hundabyrgjanna“. ‘
Nan létti. Ilún liafði óttast, að hann mundi
stinga upp á þvi, að þau snæddu hádegisverð
í Trenby Iiall, í stað þess að borða úti, eins
og ráð hafði verið fyrir gert, en nestiskarfan
var í bilnum.
Eftir fimtán milna akstur voru þau komin
að hundabyrgjunum og tók Denham, yfir-
gæslumaðurinn, á móti þeim. Horfði hann for-
vitnislega á Nan, sem von var, því að húsbóndi
hans lagði það ekki í vana sinn, að koma með
konur þangað. Hafði Denham rætt um þetta við
konu sína kvöldið áður og hafði hún komist að
þeirri niðurstöðu, að Roger Trenby hugsaði til
konfaugs.
„Alt í lagi, Denham?“ spurði Trenby ákveð-
inn og húsbóndalega, en Nan horfði i kringum
sig og virtist hafa mildnn áliuga fyrir öllu, sem
þarna var að sjá. Byrgin voru hreinleg og snot-
ur og járngirðingar, þar sem eldri veiðihund-
arnir voru geymdir. I nánd voru smáhús, þar
sem gæslumennirnir áttu lieima.
„Hvað alt er hreinlegt“, sagði Nan.
„Hreinlæti er nauðsynlegt við veiðihunda-
uppeldi“, sagði Denham allhreykinn. „Ella væri
ekki liægt að hafa þá vel æfða og dugandi við
veiðina. Þegar verið er að veiðum allan daginn
þurfa þeir á kröftum og seiglu að halda, verið
vissar um það“. [
„En hvað það er konum líkt", sagði Trenby
og hló, „að tala fyrst af öllu urn hreinlæti".
Og hann bætti við:
„Karlmaður mundi hafa gengið rakleiðis til
hundabyrgjanna, án þess að minnast á það“.
„Og þangað fer eg nú“, sagði Nan og geklc
að einu byrginu.
Hundarnir voru margir og fallegir og veli
hirtir, en allgrimmilegir, eins og títt er um
veiðihunda, og þegar Nan kom nær urruðú
sumir þeirra og gerðu sig liklega til að bíta.
Sumir færðu sig þó nær og var hálft í hvoru,
sem þeir vildu vingast við hana, en þó eins
og þeir væri ekki lausir við illan grun. En Naja
hafð aldrei fundið til beygs, er um skepnur var
að ræða og stakk hendinní inn á milli jám-
rimlanna og fór að strjúka þeim hundunum ujn
kollinn, sem pæstir vtírtí, i