Vísir - 27.03.1945, Blaðsíða 2

VISIR
Þriðjudaginn 27. marz 1945
£r
:tk WaSter Litten.
Ma n n a be inaverz'un h c f i r
löngum vevið arcW'ænJegur
atvinnuveguv, en nú hefir
Ktriðið aukiö umsctniuvu á
þessu sviði eine'o« s"-'
um öðrum, því að allir herir
nota þáu mjög til
að
kenna iæknanemum sinum.
Mesti mannabeinasalinn í
heiminum mun vera verzlun-
arfyrirtæki Denoyer-Geppert
í Chicago og Clay-Adams
'lvfjasölufélagiö í New Yorlc.
Hjá síðarpefnda fyrirtækinu
vinnur fjöldi ungra stúlkna
að ]>ví að bora göt á raanna-
bein og tengjá þau saman í
iieilar beinagrindtir. Þó er
framleiðslan nú e'kki nieiri en
svo, að einungis fjórar full-
gerðar beinagrindur eru ti 1-
búnar til „afskipunar" á degi
bverjum.
Sá, sem sér þessum fyrir-
•lækjum fyrir megninu af
hráefnunum, cr heiðursmaður
nokkur í Kalluitla á Indlandi.
Þótt hryllilegt sé tih ]>ess að
vita, liefir þessi maður nú
meiri hráefni lil sölu en
nokkuru sinni, vegna lning-
nrsneyðarinnar, sem gekk um
Bengal, sællar minningar, og
varð um milljón manns að
bana. Hindúar brenna venju-
ílcga líkin og fleygja síðan
öskunni út á næslu á, cn
grunur hvílir á bessum „bein-
iiigamanni“, að liann hafi
gert samning við þá, sem
brenna lílcin, að lála þau alls
ekki á eld, áður en þcim er
‘var.pað á fljótið, lil dæmis
Ganges. Menn í þjónústu
lians liafa siðan þann starfa
að veiða hræiu upp úr fljól-.
lunim. . ___ i
Þegar likin hafa verið af-
bent liinum slvnga „bisness-
manni“ lætur liann þau liggja
í sól og hila vikum saman.
*vo að allt hold rotnar af
beinum, en þau ertt látin í
kassa, litln beinin úr höndum
og' fótum i lilla bómullar-
poka, en kassarnir merktir
„náttúrufræðiieg sýnishoni".
fsíðan er þeim skipað um borð
í skip og ganga fyrir flestu
öðru um skipsrúm.
Fyrirtæki eitt i Me\iko
iiefir einnig boðið heina-
grindur íil sölu, en það hefir
venjulega leikið liaiiskúpur
,,sínar“ þannig — sagað þær
sundur —> að ekki hefir verið
Iiægt að nota bær.
Markaðsverð 25 dalir.
í borginni Rochester í New
York-fylki er fvrirtæki eiit,
sem heitir Náltúruvísinda-
stofnun Wards. Hún verzlar
með allskonar natiui'iu/æoj-
legan varning. Einu sinni
barst henni tilboð frá fyrir-
tæki eimt í Mexiko, er bauðst
ti lað selja Ward-stofnuninni
mannabeinagriiuiur. Yiö nuu-
ari atlnigun kom i ljós, að
mexikanska fyrirlækið var
eitt af hinum þekktari fyrir-
tækjum sem sáu um jarðar-
farir þar í landi.
Fram að 1935 seldi Am-
tórg-einkasalan rússneska
mannabeinagrindur og var
ekki viíað. hvaðan þær voru
upprunnar. Meðan vcrzlun
var enn opin við Mið-Evrópu,
fengu mörg þeirra fyrirtækja, j
sem verzluðu með bema-'
grindur, mikið af hráefni
sínu frá Austurriki og pyzua- ■
landi.
Beinagrindaverzlanir i
Bandaríkjunum verða að j
flytja inn Ijein þau, sem Jxér
nota, vegna [æss að lög mæla
svo fyrir þar í landi, að bann-
að sé að verzla með mannslik
eða bhita þeirra. Sagt er, að
sum hinna. smærri fyrirtækja
muni láta sig litlu skipta,
hvort þau fara eftir þessum
löguni og fari sínar eigin
leiðir við að afla þeirra. En
' engin lög banna að beina-
| grindur, seni búið er að full-
' géra til vísbidarannsókna,
gangi káupum og sölum og
heldur elcki er hægt að banna
mönnum að selja sína eigin
i beinágrind. Ward i Rochester
fær jafnt og þétt fyrirspurnir
frá fólki, sem liefir hug á að
feyná að koma beinagrindum
sínum í peninga. Það kemur
'ueira að segja fyrir, að menn
bjóðast til að fremja sjálfs-
norð til að flýta fyrir af-
greiðslu, en fram að þessu
afa öll slík viðskipti farið út
' iini þúfur, þegar viðskipta-
vininum, sem vildi verða,
íet'ir verið tilkynnt, að mark-
iðsvérð á beinagrinduni, sem
hefir elcki verið gengið frá,
sé aðeins tuttugu og fimm
dálir.
,,VarahIutir“
j beinagTÍndur.
En það eru ekki einungis
stór fyrirtæki, sem hafa góð-
, un bagnað af að setja saman
og selja mannabeinagrindur.
Eppi á hanábjálkalofli í.einu
miðhverfi Rochester-borgar
cr viunustofa Darwins L.
Platts, gamals fausks, scm
beí'ir unnið áratugum saman
að þessari iðn og gert það
, jal'nan einny í stórum skáp i
vinnustofuiim geymir haná
ótal ,,varahluti“, sem sendir
:cru ,;gegn póstkröfu, hvert á
(and sém er“, ef einhver
leiiiagrind skyldi bila og
þarfr.ást viðgérðar. Hann er
nú orðinn svo áldurhniginn,
að bann er fyfir löngu hæltur
að geta sett saman beilar
Ijeinagrindur, svo að hann
liefir g’ert einslaka beina-
grindaliluta að sérgrein sinni.
Gerir liann það meðal annars
f.vrir stærri fvrirtækin, svo
að fcau geta Jiá sett liina mis-
iöfnu hluta saman, þegar þeir
Koma frá lionum. Þau fyrir-
;æki j/tirfa þá ekki að hafa
eins inarga kunnáttumenn í
újóruslu sinni og ella.
Piaíi lærði list sína bjá
'■"ai ii gamla, sem getið er
liér að framan. Ward var
nróf-essor við háskólann í
pöeb.ester á síðustu öld. Hann
j 'tii heidur skrítinn karl.
Ilaun 1 vrjaði þessa einkenni-
teeu iðngrein sína, þegar
han-n var einu sinni staddur í
ei’áklílándi. Komst hann bá
iíðíþ-vi. að bein höí'ðu fundizt
við' í'föft í k’allará kasta'.a
eins þar i landi. Eigandinn
•ár gyeifafi'ú og fór Ward á
‘uhd 'iennat' og bað haiia um
ievfi til að hirða beinin. Nauð-
.aði iiann við liana, unz. Iiún
undaii hónum.
Ward.Ienti i hinum skringi-
íegustu ævintýrum, er hann
var að leita að ýmiskonai'
J-einum og öðrum menjum
vicsvégar um lieim. liann
kenndi ýmsuin öðruni lyes' a
l.einagyindaiön sína og sekli
mögum söfnum víðsvegar i
Bandarikjunum beinagrjndur
snay.
7rá vínkjallara
t'.i „pjckJes“-glass.
Iv.nu sinni er Ward var i
leiðangri í Afriku, fréltist
ekki iil lians svo lengi, aö
bann var talinn af. Þegar
hann kom til byggða á nýjan
leik, sagði h.ann frá því, að
hann hefði fehgið slæma j
hitasótt, en svertingjakona
hefði hjúkrað honum og
bjargað lífi bans.
Önnur skemmtileg saga um
leiðangur, sem Ward fór í,
gerðist í Brasiliu. Þar hafði
hann fundið, óraleiðir inni í
frunaskógunum, gríðarstóran
loftstein, sem var rtæstum
breint járn. Brasilíustjórn
vildi ekki leyfa honum að
hafa stéininn með sér úr
landi og sendi hersveit á eftir
honum inn i frumskógana.
Ward tókst að Iirista leitar-
mennina af sér og komst til
skips með gersemina. En
ekld er sopið kálið, þótt i
ausuna sé komið, því að þeg.
ar skipið var komið fast að
Bandaríkjaströndum lcvikn-
aði í þvi. Skipstjórinn gaf
skipun um að menn skyldu
fara í bátana, en er Ward
heyrði það, dró hann upp
slcammbyssu, miðaði henni á
skipstjóra og neyddi liann til
að afttírkalla skipunina og
sigla skipi .sínu, sem var í
hjörtu báli, til liafíiar i
Charleston.
Einu sinni harst Ward til
eyrna, að fundizt liefði á
Nýja-Sjálandi gröf, sem væri
full af beinum liins útdauða
moa-fugls. Ward tók þegar
skip á leigu og sigldi til Nýja-
Sjálands og flutti alla beina-
hrúguna heim með sér. Fyr-
irtæki það, sem hann slofn-
aði, liefir æ síðan verið að
rejrna að selja þessi bein og
eru nú 70 ár liðin, síðan þau
fundust.
Tuttugúög átta áruni éftir
lát Wárds, árið 1906, var
sama bragðið leikið við leifar
lians, sem liann liafð! svo
bft leikið sjálfur. Brotizt var
|nn í grafhýsið, þar sem aska
lians vár geymd í krukku og
lienni stolið -— með öllu inni.
haldið auðvitað. Það vakti
skiljanlega eftirtekt, að þetta
skyidi gert við leifar manns-
ins, sem hafði safnað auð
fjár við að selja heinagrindur
meðbræðra sinna. Nokkurum
dögunr eftir að upp komst
um þjófnaðinn, kom dreng-
linokki að máli við blaða-
mann og sagðist liafa séð
mann hella einhverju úr
krukku skampit frá graf-
reitnum. Drengurinn sýndi
blaðamanninum staðinn og
þar fannst hrúga brenndra
beina. Blaðamaðurinn náði
sér i „pickles“glas, sópaði
öskunni upp í það og afhenti
Ward-fjölskvlduuni livor-
tveggja. '
Nógni skíðasnjór
s Ijollism.
Sr.iór er m'kú'í fsr’i”1 r;“
minr.ka á lág'lendi i gvonnd
vic Keyk.jcvik og upp í f.jalla-
rætur iielztu ískíðalaiuiamja.
Leugra i fjö ktmn.i
er þó r.ægur sniór'svo sem
íim. tadal, Hengi'. G á • •> i
um; enníremur í Flengirg-
'•rhr-"1 ku og' Cúi'; ’ -
þvi fólk, seni ætki- að dvelja
i'skíðaskátaiu.m Uin fask&
ikki að óttast snjcleysi þrátt
fyrir Jjiöviðrio iuidsinfarua
daga.
Cm ('elgina var ágætt færi
og prýðisgott veðúr i sktða-
lónuunum, cn fólk vr...'Ö
allra minnsta móti á skiðum.
Frá Ámsn'i, í. í>. ov Ski'oa-
félagi Reykjayikur fór sinn
bíllimi í’rá hycr’u iéiagi.
Litla bílstöðin reis-
ir sérstaka bif-
reiðastöð í Aust-
urbænum.
Litla bílstöðin hefir á-
kveðið, svo framarlega sem
hún fær til þess samþykki
bæjaryfirvalda, að hafa bif-
reiðastöðina á Hlemmtorgi,
og verður það þá fyrsta bif-
reiðastöðin í Austurbænum.
Nú befir bæjarráð fyrir
sitt leyti samþykkt, að Litla
bílstöðin verði starfrækt frá
Hlemmtorgi og að þar verði
reist afgreiðsluskýli. Má því
vænta þess, að úr fram-
kvæmdum verði, innan
skamms, og yrði þá hafizt
handa um byggingafram-
kvæmdir strax í sumar.
Samkvæmt upplýsingum,
sem Vísir liefir aflað sér,
mun Litla hílstöðin lialda á-
fram. á Lækjartorgi þrátt
fyrir hina nýju stöð, a.m.k.
fyrst um sinn, en hafa stöð-
ina á Hlemmtorgi sem eins-
konar útibú. Verður komið
upp benzínsölu í sambandi
við þessa stöð.
Hlemmtorg heitir toi’gið
milli Laugavegs og Hverfis-
götu á móts við Gasstöðina.
Virðist þessi hreyting geta
staðið mjog til bóta, því að
bifreiðastöðvarnar liafa til
þessa verið allar i einni
bendu í Miðbænum, en væri
miklu hagkvæmara, hajði
fyrir þær og viðskiptaviniúá,
að þær væru dreifðar um
hæinn.
Brimlendingar-
bátar Slysa-
varnafélagsins.
Undanfarið hefir Slysa-
varnafélag’ íslands latið
smíða allmarga brimlending-
arbáta, sem dreift hefir verið
hér og þar út um verstöðv-
arnar og á helztu hafnir.
Nú fyrir skömmu voru
tveir bátar sendir suður á
verstöðvarnar, annar í Sand-
gerði, en hinn til Grindavík-
ur. Verða bátarnir þar undir
umsjá deilda úr Slysavarna-
félaginu á þessum stöðum
se,-. sf,-„lrr V
Sandgcrðis, er sexæringur
en. baiiTLnn, syn ('r'ndvik
tiwav fcHgu er ú'T'eri.'giir. -
Bátarnir eru údjúiiii' með
['loíiioltum og "W'tiin úiL.'.r-
aöi. til aft gcra þá sem-örugg
as?'T ti!A bri;.ifc*nflinga". i..
Iief'r 10 bálúin af j essar-
gerð verið dreií'í frá Siysa-
wu'nafélagi'ou ;i ýmsar s’>eÖv-
mt og fíciri eru í snvtimi. —
Skipasrdðastöð Péir's O.Þ.a
slnar liefir smiöaö báiana,-
Langferðir
Reykvíldnga
um páskana.
Fjöldi Reykvíkinga hefir
ákveðið að fara í iangar
fjallaferðir og jöklaferða-
lög um páskana.
Fyrir helgi skýrði Visir frá
ferðum Fjallamanna austur
á Fimmvörðuliáls og Tind-
fjallajökul. En auk þeirra
munu ýmsir aðrir hópar fara
á austurjökla um páskana.
Litla skíðafélagið fer í
leiðangur austur á Langjök-
ul og mun leggja af stað héð-
an á morgun. Er ferð-
inni fyrst lieitið að Geysi, en
síðan að Hagavatni og verð-
ur svo farið þaðan norður á
jökulinn eftir því sem veður
og aðrar ástæður leyfa.
Vitað ei* að liópur manna
— fimm talsins — hefir á-
kveðið að fara í Kerlingar-
fjöll um páskana. Munu þeir
leggja af stað n. k. miðviku-
dag og verða um það bil viku
í ferðinni.
Annar hópur fer vestur á
Snæfellsnes og leggur liann
af stað héðan eftir lielgina.
Mun hann hafast við í grennd
við jökulinn og nota tæki-
færið og ganga á liann ef
veður fellur.
Þá fjölmenna Reykviking-
ar að sjálfsögðu á Skíða-
landsmótið á ísafirði. Fer
Esja héðan um miðja vikuna,
annaðhvort á miðvikudags-
kvöld eðá finimtudagsttiorg-
un . hraðferð ,tjl ísafjarðar.
Heltfur Esjan svo ferð sinni
áfram til Akureyrar.og raun
vera væhtanleg til ísafjarðar
aftur á ipáskadagy en annan
páskadag til Reykjavíkur.
Gefst fólk því tilvalið tæki-
færi til þess að heimsækja
Skíðalandsmótið og skíða-
löndin á ísafirði um páskana.
Námsstyrkjnin
úthlutaÓ.
Menntamálaráð Islands hef-
ir úthlutað styrkjum þeim til
námsmanna, sem ráðið hafði
til úthlutunar fyrir yfirstand-
andi ár. Var alls úthlutað 73
st-yrkjum, þar af voru 45
framhaldsstyrkir, en 28 nýir
‘•vrkir. Fjárhæðin. sem út-
hlutað var, iiam 195,000 kr.
i ny.jum' síyrkjnm var
’jtgum úthfuláð n.rnna en
'X)0 krimim, en eldri styrk-
T i i’ voru fiestir Irirri en
i)a.X
KAUPH0LLIN
cr miðstöð vcrðhréfaviö- i
skiptanna. — Kími 1710. |
V t
Gl
»*-.>. íi rr"x -
í'díÍí!-tó® CÍJ ■
ll á r I i t u n.
Heiit og, kalt
permanent.
nieð úilendrí clíu.
Ilárgreiðslustoían Peria
Vífilsgötu I. Síir.i 4ln6.
Sícavtlið.rn summlag var
haldlnn að-ilfur.dur Híns .ís-
’crska prentaraf
A fimdinum var lýst stjórn-
arkosningu, og voru þcssiv
’.H.enn Fosnii’; St.efán ög-
niundsson i’ormsður. Árm
Gi'.ðiaugsson ritari, Magnús
.' stniai’sson gjaldkcri.
Fýrsti rneðstjórnandi var
lcjörinn Helgi Hóseasson og
annar Gunnar Sigurðssoi.
Úr stjórn gekk Ellert Magn
ússon, sem baðst iindan end-
ui’kosningu. Mörg mál bíða
frámhaldsaðalfundar.