Vísir - 09.01.1948, Blaðsíða 2

2
VlSIR
Fösiudaginn 9. janúar 1948
Útherji íslenzkrar iandkynfiingar^
jÞege&i' Ælhewt tmuðwts MMeis-
san shewaSi Sw'imfféstittéiB'lki3
sitt.
Albert Guðmundsson iIcu’ sem lék með , ,Stade
knattspyrnumaður er sá ^rancais • 1 Iann heitir Ben
Barrek og heíir venð talmn
fræknasti knattspyrnumaður
Frakka. „Hvita síjarnan“ —
það var eg. Frá þeirri stundu
liefi eg gengið ýmist undir
heitinu „hvíta stjarnan“ eða
íslendmgurinn, sem getið
heíir sér mestan og bezt-
an orðstír í heimi knatt-
spyrnunnar, og sá eini
sem borið heíir frægð ís
lands á þessu sviði út til ”llvita I)erlan
annarra landa.
Alhert Iiefir nú starfað um
rúmlega hálfs árs skeið sem
atVinnu-knattsþýrnUmaður i
Frakklandi, en áður háfði
hann getið sér frægðar
fvrir knattsþýrnu í Bretlandi. °
Albert fór fyrir 2 dögum
loftleiðis til Frakkl. Sendi
félag iians skeyti um að
koma þegtH' í stað því á
Hitinn var ægilegur dag-
inn, sem kappleikurinn fór
fram. Ilitinn var yfir 40 stig
og breyskjusólskin.Það mátti
segja að leikvangurinn væri
eins og glóðarker og eg varð
gegndrepa af svita áður en
eg byrjaði að hreyfa mig.
Fvrri hálfleikinn voru tvcir
menn settir mér til höfuðs,
sem gaeltu mín eins og sjá-
aldurs auga síns. En það var
sunnudaginn á hann að
keppa i Marseilles á Suður- fekki Það versta- Hitinn var
Frakklandi. Dvaldi Albert, verri. Hann lamaði mig, dro
liér heima um jólin til þess 11 r mer matt °S nier lannst
að heimsækja konu og barn.1 eS vcra að stikna. Eg gerði
svo og aðra vini og' vanda- ■að visu nokkur nPPtllanP>
' sem öll mistókust þegar á
Tíðindamaður Vísis hitti! atti að herða- Einu sinni skor
Albert að máli og spurði
hann af högum hans ytra
og hversu honum likaði
i Frakklandi.
Félagið, sem Albert keppir
fyrir, heitir Nancy eftir sam-
nefndri borg. Hún telur um
200 þús. íbúa og er um 150
km. frá þýzku landamærun-
um. Nancy ér eina atvinnu-
félagið þar, en áhugamanna-
íclög eru þar mörg.
Nancy keppir samtímis í
tveimur allsherjarkeppnum.
Annarsvegar er stigakeppni
milli franskra atvinnufélaga.
Þar er Naricy nú seni stend-
ur 7. í röðinni af liálfnaðri
keppni, en yar um sama leyti
j fyrra nr. 12. Hinsvegar er
útsláttarkeppni um Frakk-
landsbikarinn. Þar hefir
Nancy gengið ennþá ósigrað
af hólmi og' á nú þrjá leiki
eftir.
Fréltámaðurinn innti Al-
bert eftir því hvaða keppni
hann teldi örlagaríkasta fyrir
sig eftir að til Frakklands
koiri.
„Það var leikur við eitt
af hezlu atvinnufélögúm
Frakklands, „Stade Franca-
is“, sem fór fram í París á
stærsfa íþróttaleikvangi
landsins. Ahorfendur voru
um 30 þúsund. Blöðin ræddu
mjög um þessa keppni dag-
ana áður en hún fór fram.
Þau sögðu, að hér væri ekki
aðeins um * mjög tvísýnan
leik milli tveggja úrvals
félaga að ræða, heldur væri
þelta fyrst og fremst einvigi
milli tveggja einstaklinga,
„svörtu“ og „hvítu“ sljörn-
urnnar, er skæri úr um það
hvor væri bezti knattspyrnu-
inaðrir Frakklands. „Svarta
stjarnan“ var Negri frá Afr-
aði cg mark, en það var
dæirit ógilt. Allt öðru máli
gegndi með mótherja minn,
Ben Barrek, Hann var hetja
dagsins í þessum hálfleik,
hann lék eins og töframaður
og eg minnist ekki að hafa
séð meiri snilli eða kunnáttu
i leik. Hanri skoraði tvö mörk
og áhorfendurnir voru að
ærast af hrifningu. Ben átti
það lika skilið. Hálfleiknum
Iyktáði mótherjanum i vil,
2:0.
Seinni hálfleikurinn hófst
með sókn af okkar hálfu. Er
tíu minútur voru liðnar tókst
mér að leika á höfuð mót-
Iierja minn, Ben, og sömu-
leiðis á annan skæðan keppi-
naut, Arne Sörensen, sem um
skeið var talinn bezti knatt-
spyrnumaður Dana. I þeirri
sókn tókst mér að skora ann-
að markið og að þessu sinni
var það ekki ógilt. Þetta upp-
ldaup snéri samúð áhorfend-
anna við. Nú tóku þeir að
örfa „livítu stjörnuna“ og
það jók mér baráttuvilja.
Eftir þetta voru þrír menn
settir mér til liöfuðs og um
leið var miklu erfiðara um
vik.
Nokkuru síðar fékk eg
knöttinn að nýju, en þá var
margíöld varnaröð fyrir
framan mig og þvi þýðingar-
laust að sækja beint að
marki. Þess í stað lék eg með
hanu úl á kantinn og skaut á
markið úr kröppu horni.
Knötturinn lenti í þvögu fyr-
ir markinu, mótherjarnir
stóðu nær allir fyrir því í
vörn og þegar eg fékk loks
knöttinn að nýjri, sá eg mér
ekki færi að skjóta á markið.
Eg var kominn að því að
leika með knöttinn út á völl-
inn þegar eg sá ofurlitla
smugu,eg.spyrnti og knöttur-
inn lenli í netinu. Hafi noklc-
ur vafi leikið á livoru megin
samúð og hrifning áhorfenda
var til þessa, lék enginn vafi
á því úr þessu. Fagnaðarlæti
áliorfenda voru gífurleg. Með
þessu inarki jafnaði eg leik-
inn, sem álitið var að við töp_
uðum og nú jókst æsingur á-
horfenda um helming. Og nú
virtist leikurinn ekki lengur
vera milli tveggja franskra
félaga, heldur milli, íslands
og Afriku, milli „livitu
sljörnunnar“ og þeirrar
„svörtu“. ..Áfram Island,
áfram Islaud!“ dundi hvað-
anæva við af áhorfendasvæð-
inu. Og einu sinni fannst
mér kallað vera nafnið mitt
og landsins míns á hreinni ís-
lenzku. Þeirri slund get eg
ckki lýst, það bærðist eilt-
hvað í brjósti mér, sem eg
get ekki gert grein fyrir hvað
var, en svo mikil áhrif hafði
þá riafn landsins míns á mig,
að mér fannst eg geta allt.
Skömmu síðar skoraði eg
fjórða markið. Það var dæmt
ógilt, en þá ætluðu áliorfend-
ur vitlausir að verða. Úrslita-
markið setti félagi minn á
síðustu mínútu leiksins, og
við bárum sigur af liólmi
með 3 mörkuiri gegn 2.
Það má segja að þetta sé
örlagaleikurinn i lífi minu.
Frá þessari stund hafa blöð-
in skrifað um mig, fyrir og
eftir hverri leik sem „hvítu
stjörnuna“ og sem bezta
knattspyrnumann Frakk-
lands, þar eð eg hefði hrils-
að til mín völdin úr höndum
„svörtu stjörnunnar“ með
framangreindum Ieik.“
Þannig fórust Albert Guð-
mundssyni orð uin stærsta
lcilc lífs síns, þann leikinn,
sem skapað hefir frægð hans
ekki aðeins innan endimarka
Frakklands, heldrir langt út
fyrir þau, jafnvel til allra
þeirra, sem fylgjast með al-
þjóðlegri knattspyrnu.
Albert sagði að sér líkaði
vel við Frakkland og Frakk-
lendinga, eii þó inátti á lion-
um skilja, að honritn líkaði
betur við Breta, enda hófst
þar frægðarferill hans og
liann skoðar Breta æ siðan
sem félaga sina og leikbræð-
Ul’.
Annars bcra Frakklend-
ingar Alhert á böndum sér.
Þeir gera allt fyrir hann, sem
þeir geía. Fólk þyrpist í
kring urn hann að loknum
Icik, ætlar að kæfa liann af
einskærri hrifni og lætur
hverskonar gjöfuni rigna
yfir hann, cinkum þeim, sem
annars eru fáséðar i Frakk-
landi og þar af leiðandi eftir-
sóttar. Ef hann skrifar nafn
silt á miða gengur miðinn
kaupunt og sölum fyrír 10—
20 þúsundir franka. Fólk
bíður eftir Alberl í slagviðri
og úrhellisrigningu til þess
að hylla hann, taka í hendina
á honum eða færa honum
gjafir.
Ráðningartiminn hjá félag-
inu hans, Nancy, er útrunn-
inn í vor, en þrátt fyrir það
keppast félögin um að bjóða
í hann of l'jár, allt að 6 millj-
ónum franka, og félagið
„Stade Fiiancais“ bauð í
skiptum fyrir liann tvo beztu
leikmenn sína og var Ben
Barrek annar þeirra.
En sú hliðin, sem enn er
órædd í sambandi við Albert
Guðmundsson og störf hans
í framandi landi er land-
kynningarstarfsemin. Það út
af fyrir sig er ærin land-
kynning, að Alberí er jafnan
kallaður íslendingur livar
sem liann fer og hvar sem
hann keppir. En hitt vita
færri, að Albert lætur ekki
þar við sitja, heldur liefir
hann flutt fjölda fyrirlestra
um ísland og íslendinga i
ýmsuni félögum og stofnun-
um. Og Iiann fullyrðir, að
þessir fyrirlestrar komi
hlustendum mjög á óvart,
því þar terður þeim í fyrsta
skipti ljóst, að á íslandi búa
engir Eskimóar, að landið er
ekki ein ísliella og að ibúarn-
ir búa elcki i ísliellum. —
Þessi lar.dkynning er okkur
vafalaust meira virði en
flesta gruriar og það ættum
við að hafa hugfast og vera
þakklát fyrir.
Svar víð
BBÉ
á refilstiiy
88
A siðastliðnu ári,
farið var að selja afurðii
okkar til ítalíu gegn greiðslu
í lírum, var skráða gengið f
lírum 225 fyrir dollara, eða
907 lirur fyrir £1-0-0 og liélzt
sú skráning til 1. ágúst í ár.
Innflytjendur keyptu fyrst
nokkuð af lírum ■ ó þessu
gcngi, en fóru fljólt að
prútta, og hafa keypt síðan
nokkuð á genginu 1108 lírur
á móti £1-0-0, en mest á
1400 lírur gegn £1-0-0. Það
er því rarigt að innflytjendur
hafi keypt lírurnar fyrir yfír-
verð, þverl á móti urðu út-
flyljendur að selja lírurnar
undir skráða gcnginu. Að
vísu er það rétt hjá greinar-
höfundi, að lírrir voru seldar
og kevptar erlendis á sama
tima fvrir miklu lægra verð,
en skráða gengið, en það er
svo mcð flestar myntir, að
þær eru ekki skráðar á því
gengi, er frjálst framboð og
eftirspurn gefur þeim, l. d.
mUh dollaragengi hér vcra
nú nær kr. 15.00 til-kr. 20.00,
en kr. 6.50, þó þjóðin taki
flollarana af framleiðendum
hér fyrir það verð, og það án
tillits til hvað þeir kosta þá.
Eg býst við, að framlciðcnd-
rir gætu vel sætt sig við, að
fá það verð fvrir lírur sínar,
sem þær seldust á frjálsum
markaði, ef þeir fengju þá
líka samskonar markaðs-
verð fyrir annan gjaldeýri.
Ef við seljuin lil U. S. A.
1000 kg. af roðlausum þorsk-
flökum, cellophanvafið i51bs.
öskjum, þá fáuin við fýrir
það nú, eftir að verðið liækk-
aði þar, ca. 22 ccnl pr. Ibs
þar á staðnum, sem verður
ca. 15 cent pr. lbs^ fob. eða
kr. 2150.00 fyrir 1000 kg. fob.
Ábyrgðarverðið á þessum
fiski er nú kr. 1.90 pr. lbs.
eða ca. kr. 4180.00 fyrir tonn-
ið fob. Ef við segjum að á-
byrgðarverðið sé framleiðslu-
kostnaður, fáum við kr_
49.54 í dollurum fyrir hverj-
ar 100 kr. útlagðar í fram-
leiðslukoslnaði, og ef við
kaupum fyrir þá léreft á
dollaraverði greinarhöfund-
ar, kr. 3.84 pr. m. fáum við
12.89 m. En ef við seljuni til
Italíu 1000 kg. af þorskfíök-
um með roði, pökkuðum í
7 lbs. eða 3 kg. pergament-
vafðar blokkir, getum við nú
fengið fyrir þann fisk 230
lírur pr. kg. cif. Ítalíu, ef
greitt er með lírunf Ef lir-
urnar eru rciknaðar á gengi
1400 = £1-0-0, eða í liru —
1.862 aurar, eins og innflytj-
endur kaupa þær nú af S. I.
F. Þá jafngildir þetta kr.
4.28 pr. kg. cif eða kr. 3600
fyrir tonnið fob. Ábyrgðai’-
verðið á þessum fiski er kr.
1.33 pr. lbs. fob, eða ca. kr..
2930.00 fyrir tonnið fob. eða
kr. 670.00 pr. tonn fram yfir
ábyrgðarvcrðið. Ef við segj-
um að ábyrgðarverðið sé
framleiðslukostnaður, svo
sem í fyrra dæminu, fóum
við kr. 122 86 í lírum fyrir
hverjar kr. 100.00 úllagðar í
framleiðslukostnaði og ef
við kaupum léreft fyrir jiær
á líruverði greinairhöfundar,
kr. 6.80 pr. m., fáum við kr.
18.07 m. Raunliæft verð á
lérefti er samkvæmt þessunx
dæmum, i lírum kr. 5.53 m„
en keypt í dollurum kr. 7 76
pr. m. Viðskiptin í dollurum
eru jxví rúmlega 40% óliag-
stæðari jijóðhagslgga séð. Ef
dæmi greinarhöfundar um
Frh. á 7. síðu.
SíúISmi óshast
í KópavogshæliS.
Upplýsirigar geíiir hjúkrunar-
konan.