Vísir - 19.02.1948, Blaðsíða 4

Vísir - 19.02.1948, Blaðsíða 4
4 V I S I R Fimmtudaginn 19. febrúar 1948 DAGBLAÐ Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VlSIR H/F. Ritstjórar: Kristján Guðlaugsson, Hersteinn Pálsson. Skrifstofa: Félagsprentsmiðjunni. Afgreiðsla: Hverfisgötu 12. Símar 1660 (fimm línur). Lausasala 50 aurar. Félagsprentsmiðjan h.f. isienzk framíei livalar' vi!l leigja 3 eriend Astyrjaldarárunum hreif stríðsgróðavíman jafnt iðnað- armenn sem aðra. Þeir, sem lág þóttust hafa laun innan sinnar stéttar, hurfu margir hverjir frá iðninni, gerðust daglaunamenn og gengu í þjónustu setuliðsins eða annarra vinnuveftenda, sem tryggðu mikla eftirvinnu. Horfði um skeið til vandræða í ýmsum iðngreinum sök- um þess, að þær gátu ekki keppt um vinnuaflið við aðra vinnuveitendur. Ymsir iðnaðarmenn hurfu aftur að því ráði að selja upp eigin vinnustofur og verzlanir á þessum árum, en af því leiddi af.tur aukna eftirspurn eftir vinnu- afli innan hverrar greinar, og i'lestir iðnrekendur munu Iiafa orðið að hverfa að því ráði að taka gervimenn í þjónustu sína til þess að fylla upp í eyðurnar. Arangurinn af slíkum tiltektum kom fljótlega í ljós. Vinnuafköstinn-minnkuðu, verkin urðu dýrari, en auk þess unnin á þann hátt að engin trygging var fyrir gæðurn þeirra né varanleik. 1 flestum iðngreinum hafa orðið al- varlegustu mistök, einkum þó í byggingariðnaðinum og á sumt af þeim mistökum enn eftir að hefna sín tilfinnan- lega. Eina afsökun hafa þó iðnaðarmenn, cn hún er sú að efni höfðu þeir af skornum skammti og auk þess var það sumt mun lélegra, en sambærilegt efni, sem fáanlegt var á árunum fyrir stríðið. Hinu verður þó ekki neitað, að sumir þéssara manna féllu sem aðrir fyrir freisting- unni, — hugsuðu um of um stríðsgróðann, sem féll í ann- arra skaut og vildú njóta hans einnig, cn það hefur skert það traust og þá virðingu, sem islcnzkir iðnaðarmenn ciga að njóta. Úr slíkum mistökum er mmt að bæta. Menn haf'a ofí og einatt bhl'zt við að leita réttar síns l'yrir dóntótólum, er mistök liafa orðið, sem valdið hafa þeim- tjóni og ó- þægiríauin. Þctta er gersamlega ástæðulaust. Menn eiga að bera ábyrgð á verkum sínum og þeir gott skilið, sem vel vinna. Iðnaðarjnenn eigii að keppa iið því, ;tð öll verk, sem þcir leysa af hendi séu unnin á þann vég, sem hentar bezt til langframa og beinlínis er það í þeirrá þágu að illa unnin verk starfsbræðra þeirra séu átalin. Bretar vita vel livað til þeirra friðar heyrir í þessu æfni. Séu vörur merktar með ensku hciti, er það kaup-! endum trygging fyrir góðri framleiðslu. Því eru enskar vörur eftir sóttar öðrum fremur, jafnvel þótt þær séu dýrari í innkaupum, cn sambærileg framleiðsla annarra landa. Þýzki iðnaðurinn kepi)!i að' sama marki, meðan! hann naut sín, enda nutu þýzkar vörur trausts og álits og* kepplu við þær ensku á heimsmarkaðinum. Reynzlan sannar að það borgar sig yfirleitt ekki að kaupa ódýrt. Það hefnir sín í lélegri endingu cða miklum viðhalds- kostnaði. Hitt er þó verst, ef vörur eru keyptar dýru verði, cn reynast þó illa. Verðið á að tryggja gæðin, jafnt í verzlun, sem iðnaði. Þeim verður ekki langs starfslífs auðið, scm vanda ekki vöruna, en hirða mest um að inn- heimta sem hæst verð. Slíkt eru fordæmdar sálir, jafíit á sviði verzlunar sem iðnaðar. ' S j M Islenzkir iðnrekendur hafa átt við ýmsa erfiðleiká að stríða og mjög háir þeim nú vöruskortur. Úr þessu rætijd vonandi fyrr en varir. Iiins verða þcir, sem aðrir að minn- ast, að ekkert cr fðnaðinum cins háskasamlegt og að njóta' ekki fulls trausts almennings. Þegar iðnrekendur gera kröfur um , aukinn innflutning og athafnafrelsi, gerir al- menningur kröfur til þeirra um vöruvöndun. Bregðist þeir slíkum kröfum, verður erlendur varningur f'rekar keypt- ur í þeirri trú eða von, að hann reynist íslenzku framleiðsl- unni fremri. Þessi var reynslan fyrr á árum, mcðan ís- lénzki iðnaðurinn var að ávinna sér trausl, og þessi verður reynslan hér eftir, eF'slakáð'ér"!! IcraTúnúmT_úm fyllstu vörugæði, vandvirkni .ög fullkóníbá þekkingu 'í störfum. Efling íslenzk iðnaðar er þjóðarnauðsyn. Það skilja allir nú orðið, en þann skilning má afvegaleiða, sé slakað á kröfum af hendi iðnaðarmanna sjálfra. Skilja þeir hlut- yerk sitt, þurfa þeir ekki að kvíða komandi degi. er nu Pétur Ottesen, Hermann Guðmundsson, Finnur Jóns- son og’ Jörundur Brynjólfs- son bera fram frv. til laga um breytingar á hvalveiða- lögunum frá 1928. Er breytingin í því fólgin, að árin 1948—£>2 megi sér- leyfishafi til hvalveiða hér við land nota þrjú erlend skip til veiðanna, en það er óheimilt ella, All-Iöng greinargerð fylgir frumvarpinu og segir þar á þessa leið: I janúar 1947 var stofnað hér á landi hvalveiðafélag, er ber lieitið ll.f. Hvalur. Til- gangur þessa félags er að reka hvalveiðar hér við land. Félagið fékk leyfi nýbýgg- ingarráðs til starfa, og fram- kvæmdum félagsins cr svo langt komið, að veiðar geta hafizt þegar á komandi vori. Hvalvinnslustöð félagsins i Hvalfirði- er fullbyggð, og flestum vélum hefir verið komið fyrir. Félagið hefir fcngið erlenda sérfræðinga til að sjá um byggingú hval- vinnslustöðyarinnar, og er vinnslustöð iélagsins talin hin fullkomnasta, hvað nýt- ingu allra hvalafurða snertir, iuk þess sem allt fyrirkomu- lag verksmiðjunnar er við það miðaðA að vínnuafl sé sparað sém mest. Þetta er í fyrsta skipti, sem islending- ar stofna til hvalveiða með þeim liætti, að notuð sé til hlítar sú reynsla og þekking, sem aðrar þjóðir hafa aflað sér á mörgum áratugum. Hvalur h.f. hefir á marg- an hátt notið stuðnings fyrr- verandi og núverandi ríkis- stjórnar og annarra opin- berra aðila. Þannig hefir fé lagið fengið 10 ára sérleyfi til hvalveiða. Fyrir milli göngu ríkisstjórnarinnar festi félágið kaup á ýmsum eignum setuliðsins i Hval firði, sem gerði því fært að byggja stöðina á sVo skömm- um tíma sem raun ber vitni um. Rikisstjórnin gekkst fyrir því, að ísland gerðist aðili að alþjóðasamtökum hvalveiðiþjóða, en það var skilyrði til þess, að útflutn- ingsleyfi fengist fyrir hval- vmnslutækjum. Þá hefir fé- lagið og fengið innflutnings- og gjaldeyrisleyfi fyrir öll- um hvalvinnsluvélum. Eins og kunnugt er, eru engin hvalveiðiskip til hér á landi, og enn höfum við eklci á að skipa sjómönnum, sem þekkingú hafa á hvalveiðum. Þær þjóðir, sem stofnað hafa til hvalveiða hin síðustu ár, hafa allar fengið norska hvalveiðisjómenn fyrst í stað, en síðán hafa innlendir sjó- menn lært af þeim. Þannig var það um Þjóðverja, er þeir liófu hvalveiðar, og hið sama er að segja um Rússa cg Höllendinga, er þcir tólaí að stunda hvalveiðar eft'r styrjaldarlok. Stjórn 11v ls li.f. hvggst að fara svipaða leið, að leigja erlend hyal- veiðískip, en ráða á þau nokkra íslenzka sjómenn, er læri allar vejðiaðferðir, 1 því skyni, að áhafnir skipánna geti síðar orðið alíslenzkar. Alþingi hefir áður veitt tveimur félögum heimild til að nota ei’lend hvalveiðiskip við veiðar hér á landi. Það er mjög athyglisvert fyrir Islendinga, að láta ekki útlendinga eina sitja að hval- veiðum hér við land, og það því fremur sem hvalafurðir eru mjög eftirsóttar og í háu verði á erlendum markaði. Færeyingar hafa stundað hér hvalvéiðar á undanförnum árum af miklu kappi og flutt héðan mikinn og dýrmætan afla. Fyrir stríð höfðu Norð- menn hér við land, utan landhelgi, hvalvinnslustöðv- ar í Faxáflóa og víðar, sem tóku við afla veiðiskipanna. Stólka óskast í vist um tveggja mánaða tíma á lítið heim- ili. Sérherbergi. Uppl. kl. 6—8 í síma 3597 í kvöld. BLZT AÐ AUGLTSAIVISI a.fréttari og hulsubor óskast. Sími 2800 og 6078. BERGMAL Nýi fréttaþulurinn. Siöán Ríkisútvarpiö' tók upp þá nýbreytni aö ráöa sérstakan fréttaþul, en láta fastaþulina (Jón M. Árnason og Pétur Pét- ursson) lesa tilkynningar og annaö, er tilheyrir þeirra starfi, hefir talsvert veriö ,um þaö rætt, bæöi manna á meðal og að- nokkuru í dagblöðunUni, — Er.u nicnu ekki á eitt, sáttir um þessa breytingu, frekar en margt annað: ‘Sumir kunna þreytingunni sæmilega eða vel, en fleiri virðast þó kunna hinu nýja fyrirkomutagi illa. í hópi hinna síðarnefndu "er R. Th. á Flateyri, en hann ritar á þessa leið: ICrafa útvarpshlustenda. „Þaö hlýtur aö vera krafa allra útvarpshlustenda, aö ntál það, sem í útvarpið er flutt, sé skýrt og áheyrilega fram borið, livort heldur eru fréttir eða annar flutningur, einkum þó fréttir, þar sem sami maður er ráðirm til langááíma, enda.val- inn til starfsins með tilliti til raddarinnar. Og í öðru lagi, að á ekkert efni mun vera jafn mikið hlustað af þjóðinni allri. óánægöur með fréttaþulinn. Nú bar svo við, að 28. eða 29. janúar s. 1. var skipt um fréttaþul og sýnist eða hevrist ekki hafa verið farið eftir hæfni raddarinnar, þvi að allir hér kvarta undan hinu dimma muldri hans, sem alls ekki heyr- ist þégar truflanir eru, en þær eru rnjög tíöar hér vegna vm- issa • itafmagnsáhalda (auöyitað ólögfegra/ en það er öúnur saga). Vill Pétur. Aftir á móti hefir sá, sem les tilkynningarnar, — Pétur Pét- ursson mun hann heita — svo góöa rödd, aö til hans heyrist, þrátt fyrir allan gauragang, nema jfegar verst lætur. Viö skorum jjví á útvarpiö, að skipt verði itiu hið. bráðasta^tU þess,. að við getum fylgzt með írétt- um.“ I Umdeilanleg ráðstöfun. I Hér lýkur bréfi R. Th. á, Flateyri. Heyrt hefi eg, að fleiri muni svipaörar skoðunar og hann urn jjetta mál. En án j)ess, að nokkur dómur veröi hér lagöur á hinn nýja frétta- þul og rödd hans, og að honum ^ algerlega ólöstuðum, finnst I mér j)ó sú ráðstöfun útvarps- , ins, að fela nýjum og óreynd- um manni vandamesta þular- ^starfið, fréttalesturjnn, litt skilj. anleg óg óþörf. Ekkert er við , j>ví að segja að hafa þulina | fleiri, slíkt getur veriö nauð- synlegt og eykur tilbreytnina. . En eðlilegast viröist, aö okkar ágætu þulir, jieir Pétur og Jón, sem allir eöa ílestir eru ánægð- ir með, haldi áfram að lesa frétti'rnar, en að öðrum Jruli, t. d. fréttaþulinum, sem nú er falinn lestur auglýsinga og kynning dagskráratriða, a. m. k, Jjeirra veigaminni........- -

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.