Vísir - 27.04.1948, Blaðsíða 7

Þriðjudaginn 27. apríl 1948
V I S I R
7>
X
awrence
Q.ELL
■uruzn
VIÐ
SKÁL 22
I VATNABYGGÐ

að tala um þig. Þeir ætla að taka þig höndum, að eg held.
Og eg vil ekki, að þeir geri það. Segðu mér hvað C.onchita
vildi þér.“
„Eg er ekki viss um það, en eg held, að henni geðjist
að mér?‘
„Eg er ekki að spyr ja um það. Hvað vildi hún þér?“
Við vorum komin inn í garðinn við valnið, þar sém
allt var sem bezt i haginn búið fyrir eiskendur, þar sem
við Conchita höfðum setið fyrir skammri stimdu.
„Conchita hefir áhyggjur af þessari brotnu grammófón.
plötu,“ sagði eg. „Hún heldur að eitthvað mikilvægt liggi
hcr á bak við.“
„Ilún hefir ekkert við að styðjast, nema að einliver liafi
drepið Norman lækni i þeim tilgangi, að ná grammófón-
plölunni.“
„Conchila virðist þeirrar skoðunar að Norman læknir
hafi sjálfur látið framleiða grammófónplötuna.“
„Eg er líka þeirrar skoðunar,“ sagði Grace.
„Meðal annara orða,“ sagði eg, „hvaða starf hafði
Conehita með höndum áður en lnm giftist Weslerford.
Var hún útvarpssöngkona ?“
„Nei, hún hafði starf sem vélfræðingur, á sviði útvarps
að eg hygg.“
„Það er einkeimilegt."
„Finnst þér }>að? Það var nú svo á stríðstímanum, að
allir, lcarlar og konur, sem nokkurs voru nýtir í þeirrí
grein, voru teknir til starfa fyrir ber og flota, svo að
radio-iðnaðurinn varð að taka hvers konar fólk, sein ein-
hverja nasasjón hafði af því, sem gera þurfti, til starfa. Og
í þessu starfi kynntist hún Eddie eins og lög gera ráð fyrir.“
„Og hvernig kynntist þú henni?‘‘ i ?
„Fyrir milligöngu Normans, að sjálfsögðu,“ sagði
Grace. „Þau virtusl góðir vinir. Allir nema Eddie Wester-
ford mundu hafa litið svo á, að hún væri of vinsamleg
við hann.“ , >■
„Svo vinsamleg, að hún kann að hafa verið Norman
lækni innan handar - - tit dæmis komið honujln i kvnni
við einhvern, er ekki fleipraði, sem tæki að sér að 'búa til
fyrir hann grammófónplötu?“ ■ ;
„Já, þvi ekki það? Hún —“
Furða kom allt i eiriu fram i augu hennar.
„Jim, hvað áttu við?“
„Eg verð að komast til New Ýork tafarlaust.“
„Þú kemst þarigað elcki. Þú vcrður tekinn höndum þá
og þegar.“ **
„Þeir geta alveg eins tekið mig höndum i New York,“
sagði eg. „Og ef þeir ætla að saka mig um morð veitir
mér víst ckki af nokkrum klukkustundum til þess að und-
irbúa vörn mma.“
„Ilætlu við þétta ferðalag, Jim. Farðu ekki frá mér.
Þeir ætla að taka mig höndum líka.“
„Eg ætla mér ekki að yfirgefa þig,“ sagði eg. „Eg kem
aftur eftir nokkrar klukkustundir. Og eg er sannfærður
jtm, að Ilenry Fennington muni lita eftir þér á meðan eg
er fjaiverandi. Eða kannske þeir ætli að setja hann i
steminn liká:“'
Grace hristi höfuðið.
„Ölluni verður sleppl allir mega verá frjálsir ferða
sinna, nerrfá þú og eg.“ j
„Hvernig komstu að þessu?“
„Eg var i snyrtihérbergi kvemia og.gat hcyrt allt. sem
þeir sögðu, en úr þessu.herbergi liggja dvr, sem ekki vita
að skenkistofunni. Svo að eg kornsl óséð leiðar minnar
til að. aðvara þig. Eg heyrði McKay segja, að allir hefðu
ge.rt grein fyrir þvi á fullnægjandi hátt, hvað þeir hefðu
hafst að lun það bil sem morðið var framið allir, nema
við tvö. Uemy var að kaupa rósir í blómabúðinni í Bláu-
fossmn. Skenkjariun j gistihúsinu sá Bob Stewarl aka
fram hjá, án þess að sveigja á veginn sem liggur að liúsi
mínw. Þá liafa þeir komizt að rauri um að Eddie var að
reyna að ná sambandi við New Yórk á þeíni tinra, er hann
tiltók. Murley læknir var að taka benzin á bifreiðina sina
við benzinlank i tuttugu mihia fjarlægð. En kjötsalinn
mimi man ekki nákvæmlega, hvenær liann sehli nier
kjötið, sem eg keypti í húð lians, Hann minnti að það
-hefði .vet'i'ð klukkustundp fyrr en eg sagði. Og eg heyrði
-McKay segja, að hannyjrði slð hafa okkur4 haldi og yfir-
heyra okkur frekara. Og allir áttu að fá kveikjulvkla sína
að bifreiðunum, nema eg.“
„Eg hefi enn varátyklana þína,“ sagði eg.
„Hættn að leika leynilögreglumanri, Jim,“ sagði Grace.
„Gerðu það fyrir mig að tiætta því. Ef þessi grammófón-
plata varð orsök þess, að Norman var myrtur, hlýturðu
að sjá, hve hættulegur leikur þetta er. Láttu lögregluna
annast þetta.“
——o-----?
Eg tók utan um Grace. ,
„,Eg hélt, að þú værir liætt að taka að þér að hughreysta
unga mcnn, sem haga sér cins og bjálfar, eg hélt
Grace hallaði sér að öxl minni og eg varð þcss var, að
tilringur ior um allan líkama liennar. Eg hélt i svip, að
hún nmndi fara að gráta, en þegar hún lyfti liöfði sinu og
horfði framan i mig, var hún búin. að ná fiillu valdi á sér
af nýju.
„Eg er svo þreytt, Jim,“ sagði liún. „Eg —
Eg lagði hönd inína yfir varir hennar. Eg heyrði manna.
mál á stígnum, sem lá frá gistihúsinu, fvrir aftan limgirð-
ingarnar.
„Er hægt,“ hvíslaði eg, „að komast að lriisi þinu án þess
að fara fram hjá gistiliúsinu?“
Hún vísaði mér veginn.
Eg þrýsti henni að níér. andarlak, en með þvi gaf eg
lienni i raiininni til kynna allt, seni eg bafði þráð árum
saman, en aldrei minnzt á einu orði.
Eg bljöp eftir stignum, sem Grace hafði bent mér á. og
komst alla leið að húsi hennar, án þess til íerða minna
sæist, enda voru trc og runnar beggja vegna stigsins. Fjör-
ar blfreiðar, mannlausar, voru fyrir framan húsið, og
ekki var neinn varðmaður sjáanlegur. Eg settist við stýr-
ishjólið í bifreið Grace og setti hreyfilinn af stað. Og að
einni minútu liðinni var eg kominn af stað og stefndi til
þjöðvegarins, sem liggur til New York. Og eg ók greitt.
—Smælki—
Hákarl. Einn af þeim niönn-
um í Wallstreet, sem mésta át-
hygli vakti á nítjándu öld, var
James Fisk, en hamvhóf starís-
feril sinn með því afi selja am-
eríska hernum brekán, þegar
stvrjöldin geisafii í Bandaríkj-
umun. Áriö 1869 var liann orð-
inn svo auöugur og djarfur, aö
hann réiSist í þaiS meö nokkur—
um íélögum sínuni, aö komast
yfir og safna aö sér* ölht gulll
þjóöarinnar. Þctta mistókst, en
ótal verzlunarfélög og einstakl-
ingar uriSn gjaldþrota. Fisk var
hinn mesti seiiSmaöur fjármál-
anna á sinni tíö, en var þó
ómenntaiSur og mjög fákunn-
andi.
Sviniö er skepna. sem ekkE
„étur eins og svíri'; þaö kann
sér magámál og etur ekki yfir
sig þó aö þaö eigi -aögaug aS;
yfirfljótanlégri fæöu.
Borgari í Verona (N. Y.)j
varS a'ð síma til slökkvistööv-
arinnar á sarna stað til þess afr
tilkynna, að kviknað væri í
henni 1
III.
Við vegamótin, þar sem ekið er inn á þjóðveginn, er
sölúskúr og afgreiðsluborð, og þar gátu menn kevpt sér
lieitar pylsur og öl að drekka. Eg ók bifreiðinni aftur fvrir
» ______________
Endurminningar Churchills.
Frh. af 2. síðu.
Baldwin og MacDonald haia sætaskipti.
C
Líkamlegu og andlegu atgjörfi MacDonalds liafði nú
hrakað svo, að ekki var lengur við það unaiidi, að hann
væri fórsætisráðherra. Það kom því engum á óvart, er
það .var tilkynnt þ. 7. júní, að hann og Baldwin hefðu
haft embættáskipti og væri Baldwin þvi orðinn forsætis-
ráðherra í þriðja sinn. Sir Jolin Sinion varð innanríkis-
ráðliersa, en þar var hann öllum hnútum kunnugur, og
Sir Samuel Hoare utanríkisráðherra.
Jafnframt þessu tók Baldwin upp nýmæli nokkurt, er
hann útnefndi Anthony Eden ráðherra Þjóðabandalags-
mála, en orðstír hans fór óðum vaxandi og hann var nú
kominn til heilsu aftur. Eden átti að starfa i utanríkis-
ráðuneytinu, vera jafnrétthár ráðlierranum og liafa fullan
aðgang að skjölum ráðuneytisins og starfsliði.
Ætlan Baldwins hefir vitanlega verið að sefa almennings-
álitið með þvi að sýna þjóðinni, hversu mikils virði hann
teldi Þjóðabandalagið og hvernig á málum væri lialdið í
Genf.
Um mánuði síðar gafst mér tækifæri til þess að ræða
það, sem eg kallaði „hið nýja iyrirkoinulag að hafa
tvo jalnháa utam'íkisráðherra“ og benti á gallana:
„Hver. sem utanríkisráðherrann er og hvað sem
hann er, verður hann að vera æðsti maður ráðuneytis
síns og liver slarfsmaður þar verður að telja hann
einan vfirboðara simi. Pig miimist þcss að á stríðs-
árunum var rætt iun sameiningu herstjórnarinnar
og að Lloyd George mælti: „Ilér er ekki um það að:
ræða, að einn hershöfðingi sé öðruih betri, hcldui'
* að einn sé hetri en tveir.
Það er ekki nema sjálfsagt, að styrk stjórnarnefnd
sé utanríkisráðherranum við hlið daglcga á þessum
.crfiðn tímiuu eða forsætisráðherrann ræði við liann
eða starfsmenn. hans, hvénæf scm Jiörf kPefur; en
jiegár Vnálélirin eru svo umfangsxnikil 0g flókin,
jiogár þiiii 'cru sífclldum breytingum undU'orpin, þá
virðistí inér að ringulrciðiii nuuri aðeins verða onn
meiri, ef ínenn eiga áðjleila til tveggja yfirmanpu og
ábyvgðin ,á að hyíla á herðuiri tveggja."
‘jÞíjð,,3cóm síðar.á daginn, qð þetta vyr allt.á rökum
hvggt. ,, ___ ?.
HrcAAqáta hk 593
Lárétt: 2 Vel til fara, 6 hell-
ir, 7 ónefndur, 9 drykkur, 19
aðgætt, 11 hress, 12 á fæti, 14
frumefni, 15 skyldmenni, 17
blaði.
Lóðrétt: 1 Konungskeim-
ing, 2 frumefni, ö meðal, 4
ósamstæðir, 5 athugun, 8
verkfæri,9 konungur, 13 bók„
stafur, 15 tvihljóði, 10 tvein,
eins.
Lausn á krossgátu nr. 592.
Lárétt: 2 Kolar. ö Aka, 7;
L. R„ 9 æf, 10 lóð, 11 álm, 12
at, 11 A. A„ 15 fas, 17 sóaði.
Lóðrétt: 1 Afllaus, 2 ká, 3
oki. 4 La, 5 ráfmagn, 8 rót,
9 æla, 13 bað, 15 F«. 10 Si.
Ekkju Mussolinis
langai vestur um
haf,.
Ekkja Benitos Mussolini
hefir sótt um leyfi til að
flytjast til Bandaríkjanna.
Mun hún eiga einhverja
ættingja þar, sem eru að
reyná að hjálpa herini til að
fá'dvalarleýfi véstan liafs, en*
allt cr érin i övissu'mn jiað,
hvorl lu'ui fær levfið. Hýv
býr með böriiuiri siuum , á
Ischia-eyju. Tj