Vísir - 10.11.1948, Blaðsíða 7

MiÖvikudaginn 10. nóvember 1948
V 1 S I R
t
nOOQOQOOQQOOQQQQOOQQQOQQQOOOQQOOOOQOOOOOOOCXXKK
SAMÚEL SHELLABARGER
SraqeM-eftit
91
áOOOOOQOCCQQQCQQQQQQQCQQOQOOCX}
séi' samninga Við hertogann af Ferröru í mjög mikilsverðu
máli og viðkvœmu. Kg kvnntist honum hér í Feneyjum,
sá slrax hvað í lionum bjó og gerði liann að skjólslæðingi
j'nínum. Það var meðmælabréfi mínu að þakka, að för
bans til Ferröru bar árangur — og síðan hefir hann jafnt
og þctt vaxið að áliti og metorðum.1-
Ungi maðurinn gapti af undrun og' aðdáun.
„Og hann liefir sannarlega komizt til vegs og virðing-
ar!“ liélt Aldóbrandinó áfram. „Ilöfðingi lilils rikis, einn
bæsllaunaði embættismaður í Feneyjum, virtur af prins-
uxn og konunguni (það er sagt, að Július páfi hafi boðið
lionum yfirstjórn hersveita kirkjunnar) og frægur .fvrir
framkomu sína á öllum sviðum. Og hvaðan er hann upp-
runninn? Iiann er böndasonur. Menn hafa i'yrir satt, að
liann hafi gert vel við móður sína, sem býr í Fjallaborg
óg nýtur mikillar virðingar við hirðina þar.Nei,
ungi maður, eg tala af reýnslu, er eg segi, að mönnum
fyrirgefsl allt, ef ]>eir eru ötulir og brjótast áfram. Verið
duglegur og þá er sama, hvaðan eða hver þér eruð.“
„Eg mundi telja það mikils virði, ef þér vilduð segja
mér, hvað þér teljið frumskilyrði til þess, að menn geti
orðið mikilmenni, ef hægt er að gefa á þvi lýsingu með
orðuin einum.“
„Aðalatriðin cru gáfur, framsýni, snarræði og dóm-
greind,“ sagði Aldóbrandinó. „Það segja mér menn, sem
þckk.ja Orsíní, að þeir hafi aldrei kynnzt eins slyngum
samnmingamanni og brögðóttum og jafnframt leiknum í
að leyna fyrirætlunum sínum með einlægni og lúýju við-
móli.“
„Aðdáunárvert!“ andvarpaði Flórensingurinn.
„Sátt er það. Til dæmis má benda á, að þcgar hann
og Borgía áttust við — tig Borgía var sjálfur eiiginn með-
ahnaður í klækjum óg brögÖum varð liertoginn æ
að.lúta i lægra lialdi. Eftir uppreist hersveita sinna reyndi
Borgía að ginna Orsiní til liðs við sig' með fögrum lof-
orðum, bauð lionum gull og gra'na skógá. Orsíní ræddi
að visu við hann, en réð á sama tima annað svissneskt
herfylki.í þjónustu sína. Giampaóló Baglíóne mundi ekki
vera á lífi nú, ef hann hefði ekki farið að ráðum Orsínis.
EÍns og þér vitið, gengust liinir Vítellozzó, Gravína,
Olíverottó, Paóló örsíní uþp við bliðmælgi Borgía og
það varð þeirra bani í Sinígaglíu eða annars slaðar. Ungi
tnaður, eg' get eklci gefið yður betra lieilræði en að likja
eftir Andrea Orsíní í einu og öilu.‘‘
„Eg miin hafa það hugfast," svaraði ungi maðurinn.
„Eg yona, að þér gleymið ekki að koma mér i kynni við
hann.“
„Eg skal ekki bregðast vður i því,“ madti Aldóhrand-
inó.
Kamilla slóð bak við silkitjöld, sem skýldu henni fyrir
sólargeislunum.
„Það eru einhverjir menn að tala um þig þarna. niðri,“
sagði hún. „Annar Jtcirra bókstaflega kallaði íiafn þitt.“
Hún gægðist út milli tjáidanna. „Nú sé eg, hver þetla er.
Það ér Aldóbrandínó sendiherrá og einhver ungur maður.“
C. /?. SuncuqkAt
„Sá gamli refur,“ sagði An.drea og hló við. „Eg sagði
]>éj' frá því, þegar íiarin leigði Maríó Belli til að vega mig
hér tiin árið. Nei? Ég hlýt að hafa sagt jþer það. Jæja þetta
xar þannig. . ... .“
Hann sagði herini frá viðureigninni við Belíí og málaði
áf kappi á méðan.
„Síðan er karlfauskurinn eins og á lijólum i kringum
mig og telur, að allt sé lionum að þakka. Hann liefir lík-
lega verið að segja frá þvi þarna niðri. Mig langaði til að
segja við hann uin daginn, að mér liafi ekki farið að
yegna vel, fyrr en eg lagði niður alla ldækina, sem hann
segir mig búa yfir. En eg veit, að það er til einskis, þvi
að hann tclur það bara enn eina sönnun fyrir kænsku
minni.“ Andrea hló. „Hvað skyldi hann segja, ef liann
sæi til okkar núnat“
Það var lieppilegt, að Aldóhrandínó sá þau ekki, því að
]>á hefði lionum ekki verið rótt á eftir og aðdáun lians á
Oi'sini beðið mikinn hnekki. Andrea var nefnilega snögg-
klæddui og íneð málningarblett á annari kinninni, fjarri
]jvi að vera höfðnglegur. Kamilla var berfætt og klædd í
hialinsserk einan klæða, þvi að hún var fyrirmynd manns
sins, sem var að mála gyðjuna Artemis.
„Það mundi liða yfir mig, ef hann liti inn núna,“ sagði
hún. „Ilvenær má eg fara í aftur, Messere? Eg segi það
salt, að jafnvel þótt þú sérl eiginmaður minn, er það ó-
sæmilegt, að eg sé að striplast þetta.“
„Þú ert alls ekki nakin. Eg vildi, að eg gæti fengið þig
til að silja fvrir, þegar eg mála Afrodite. Slattu kyi. Láttu
eins og þú sért að skjóta af boga. Svona!“ .
„Þvi léztu mig vera í þessu serk? Eg hefði vel getað ver-
ið i einliverju öðru.“
„Mjaðmiinar á þér eru svo fagrar....Og brjóstin eins
og á Hehu.“
„Vertu ekki að þessit. Fljótur! Eg' er orðin þrevtt."'
„Augnablik, e a r a. Vertu kyr.“ Hann vann af kappi.
„Svona, þá er þctta búið. Nú getur þú hvílzt.“
Hún virli málverkið fyrir sér. „Ægilega liefir þú gert
núg að mikilli skessu! Er eg svona mikið flagð?“
„Ekki alltaf, en stundum þó......Annars held eg, að
þctta málverk verði ekki sem verst.“
ílann lagði liandlegginn utan um hana, tók liana síðan
upp og settist tneð hana á slól.
! „Eg lield, að eg sé að verða afbrýðisöm gagnvart list
þinni,“ sagði hún.
„Afbrýðisöm?“
„Já.“
Hann kyssti hana heill og leng'i. „Afhrýðisöm ?“
„Ekki alveg eins mikið núna.“ Hún strauk lokk frá
enninu. „En eg ér þao. samt.“
„Þú skalt fá að taku ]>að aftur j kveld, Madonna. Eg
vinn eið að þvi, a'ð ])ú munt taka það aftur svo að um
íntinar.....Annars skaltu ekki vera afbrýðisöm gagn-
vart list minni, heldúr ráðstpfnuherbergjunum, herbúðun-
um, slyrjöldunum og útþensluáformunum. Þar er tómur
heimur, af því að þú ert ekki nærri mér. Og þú þarft þó
heldur ekki að vera afhrýðisöm gagnvarl þeim, þvi að
Jtessit' hlutir vckja aðeins enu meiri löngun eftir þér.“
„Því verðtir þú þá ckki hjá mér alltaf, þegar ráðningar-
timi þinn hér er á enda? I.istin er hinn eini sanni hús-
hóndi þinn. Þú átt ekki að sinna öðrum. Snúum lil Fjalla-
horgar, málaðu og sljórnaðu þegnum okkar þar. Elskaðu
tnig, ea r o, já, helgaðu þig því að elska mig.“
Ilún lagði kinn sina a'ð vanga hans og handleggina um
háls hans.
„Er þér alvará?“ spurði liann svo. „Eg mun alltaf elska
Stúlka
óskast til afgreiðslustarfa.
Uppl. i síma 7299, kl. 6—8
í kvöld.
KAUPUM
rafmagnsofna
útvörp
útvarpsfóna
skrifstofuvélar
gólfteppi
karlmannaföt
húsgögn
o. m. fl.
VÖRUVELTAN
Hvcrfisgötu 59. Sími 6922.

BE7.T AÐ AUGI.ÍSA 1VISI
M.s. Dronning
Alexandrine
fer til Færeyja og Kaup-
mannahafnar e.ð öllu forfalla-
lausu n.k. lirrjmtudagskvöld,
11. þ.m. — Fvlgibréf og til-
kynningar um vöru komi í
dag. Tekið á móti vörum til
hádegis á fimmtudag.
SIvIPAAFGREIÐSLA
JES ZIMSEN,
Erlendur Pétursson.
sem aðfaranótt sunnudags
ók manni er gleymdi
frakka og enskri luifi í
bílnttm, gjöri svo vel og
skili hvorttveggja á Hverf-
isgötu 73 gegn greiðslu.
TAIIZAM
Z70
Ljón i'rti uð eðlisfari vatnsi'ælnur
skepnur, en ekillinn skeytti ekki tnn
pa'ð, he'ltíiir kmiöí he.stniúi út ií lttk-"
ínri. «1». •i.viio 'IUÍlh. ti l
Vatn streynuii inn i búrið, og Ijón-
ið, sem ])ar var. varð oi'sahrtelt oy reiit.
^ •— ct tr.ió,r’tí
l>að rak upp mikið iisktir, og lanitti
rimlaná Jvtefi lH'önit'uimini, et, hestarnir
fft'tctnst. •
H . 0?i Vl \ -!t>. .1:
-2H5-
t'ettu varö til pess, aft vagninn valt
um á lækjarbakkaniini. liér var tuikil
lnvtta á ferðum. - > ..... -
ttt)tí'.f. W 'Jú’YfvVl