Vísir - 23.12.1948, Qupperneq 2

VISIR
Fimmtudaginn 23. desember 1948.
Ijós hiniun megin á vellimun
og nautið þýtur þangað, en
grípur i tómt. Et'tir tvær til
þrjár slíkar atrennur, fai'a
nautabanarnir Iengra út á
völlinn með la capa eina scr
til varnar. Þeir halda henni
fyrir framan sig og þegar
nautið er búið að taka stefn-
una á þá og kenuir á fleygi-
ferð, vincla þeir henni ofur-
iítið til liliðar, án þess að
lireyfa sig liið minnsta úr
s]>orununi, og nautið stiýkst
rétt við þá. Þessi aðferð eða
háttur að bcra til la capa er
kallað „verónica“, að „gera
verónikur“.
Eftir fyrstu alrennurnar,
em áliorfendurnir búnir að
sjá, hvort nautið er gott eða
slæmt, það er, hvort það er
af grimmu og „góðu" árásar.
kvni, Ef áhorfendutn líkar
xiöööoottöocxxxKxiöööoötxxxxxiöOö'sXxxxxxiOööööOöcxxx
j QckLj /J!
o
o
a

.i
-■ i
o ií

.
Vellieppnuð banastunga hjá Manolo Martínez.
Þegar nautið setur undir sig
hausinn og rennur á hestinn,
stingur picadorinn lensunni í
herðakamp þess og lcggst á
af öllum þunga. Nautið lirek-
ur hestinn oft nokkurn spöl,
en stundum tekur það liann
jupp á liornum sé'r og kastar
lionum .á völlinn.
ekki nautið, mega þeir heimta
amiað og eru mjög samtaka
uin þáð og beina kröfu siiini
til foréetans með miklum
bávaða, því að það er aðeins
á hans valdi að átcveða það.
En ekki sinnir hann þvi allt-
af, enda kváðu góð naut vera að nautið rifi liann á bol með
mjög dýr. ihormini sínum
Nautabanai nir skiptast nú j
á um að leika sér að nautmu j
noldcra stund. Það er alvcg ;
frál);erleg leikni og snarræði
sem þarf til jiess að láta jietta
Fvrir um þrjátiu árum,
var það tekið upp að brynja
hestinn með stoppuðu klæði,
cins og sést á meðfylgjandi
mvnd, lil þess að varna því,
Þriðji j>áttur er að setja
smá spjót með agntialdi (las
Banderillas) í lierðaicanipinn
á naulinu. Það gerir einn af j()g jiegai' haiín komst að þvi,
, nautahönunum cn J>a lcallastjað eg vaj’ fáfróður um þessa
íu i u ,,__L. . . . ... . 1
óða naut snúast j>anni
kring (irn sig,
lætin eiu óskipt, jagai jnii man(jeripurnar sina 1 livorri
gera góðar verónikur. . |hendi og kallar á naulið. Þcg.
Þegar nautið er dalítíð ar nautið hefir tekið stefnuna allar leikreglur naulaaisins
farið að inæðasl, liefst annar á hann. hlcyput- Iiann á móti jog ana fræguslu nautaban-
]>átlur. Pieadorarah- tveir því og um leið ofurlitið til jana, cn þeir einir þeklcja
riða inn u völlimi og slað- hliðar. )>annig að brautir ilcyndardónia listariniiar.
næmast með 10 til 15 metra þcirra mynda hoglínur. A
millibili rétt innan við varn- 'snerlipunktí j>essarra titia,
argirðinguna. Þeir Jiafa við- beint fvrir fraiiian nautið,
bfmá langa tréiehsu irieð þtí- 'stingur bánn banderillunum
strendum stálodtli. j>annig!i jxið og vindur sér til bliðar
gerðum, að liann getiir elcki uni leið. Þetta gerisl á örlitlu
gengið nema 3 til í cm. inn í brö’ti úr sekúndu, svo snöggt
holdið á nautinu. Nautaban- jag varla má auga á festa, og
arnir lokka nautið í námunda Jxirf til þess mjög milcið snar-
við hestinn og draga sig í hlé. |ræði og öryggi.
Hér er að verki hinn frægi stórmeistari Manoete, sem lét
lífið á velliiHiiu 1947.
Nautahaninn gengur einn
út á völlinn og híður eftir
nautíhu, vopnaður la muleta,
dálitíum skarlatsrauðum dúk
og mjóu tvíeggjuðu sverði.
Hami tckur rólegur á móti
árásunum og lireyfir sig
varla, sveigir aðeins grannan
bkamann og stjómar nautinu
eftir geðþótta sínum með
jjéssari liltu, rauðu dulu. Það
cr kallað að gera faenas að
bera til la nmleta og eru fae-
nas Ortega m.jög góðar.
Stundum Icggst liann jafnvel
á hnén og lætur nautið
strjúkast við sig. Það verður
aíveg hamstola af bræði, að
geta aldrei náð í j>essa rauðu
blæju, sem stöðugt svifur
fvrir augum )>ess. Það gapir
af mæði og tungan lafir út
úr ]>ví, svitinn bogar af J>ví
og blóðið rennur niður eftir
bþgunum. Áliorfendurnir
fvlgjast nákvæmlega með
Öllum hreyfingum beggja að-
ila og þegar nautabananum
tekst vel upp, teflir á læpasta
vaðið, þá fær hann óspart lof.
En beili hann ólöglegum að-
ferðum eða sýni á sér
Iiræðslu mcrki, j>á er hann
miskunnarlausl skammaðui-
og maháðiir. Eil J>áð liemur
ékki fyrir ineistarann Ortegav
Þegar naufahanaiuun
finnst stundin vera komin
og nautið cr farið að talca
isér snvá livíldirj heklur hann
Ixi muleta uiðitr við jörð fyrír
eociecf jo
I Eggert Kristjánsson & Co. h,f.
ÍhOOÍtttíSOÍÍhOíÍttOOhÖÍXÍOOW
ecý fo\
Q
a
i7
íi
íi
íi
Þegar nautíð hefir þdnnig
fengið í sig sex skrautlegar
banderillur, liefst síðasti
}>átturinu: Nautabaniim (el
matador) kemur inn.
Þegar þessi grannvaxni og
snarlegi maður gengur inn á
völlinn og hneigir sig hátíð-
lega fýrir framan foi-seta-
stiikuna, dynja við fágnaðar'-
lætín.
Það leyndi sér eklci að þessi
var nieira en lítið frægur. Eg
suéri mér að scssunaut min-
um, sem eg jiekkti ekki neitt,
og spurði, hvað j>essi matador
héti. „Þetta er meistarinn
Domingo Ortcga, einn af
frægustu núlifandi nauta-
bönum okkar,“ svaraði liann.
s?
§
8
ö
S*
S#
ö
Siikibúðin. ö
« »
P ö
Xioooooooooooooooooöoooöooooooosioooíiooooooíioeo^S
Ö it
Q
£
■a
iói!
eouecý foi
og faisælt nýár.
o
o
Mjóikuifélag Reykjavíkur. 0
SjiöoööooöooooqoööööööööööooööööööööööööööööööoíI
Cjteíitecj /ót!
og farsælt nýár.
Ljósafoss. §
f'i'MvuVir pian11 ”e* riandevillero11. Ilann |isk þá tók hann mig að sér
fer nt á niiðjan völlinn með og útskýrði fvrir mér allt sem
við bar á leilcsviðinu upp frá
þvi. Hver Spánverji þekkir
2 í

id!
Verzlunin Manchester.
J>ÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖ0ÖÍÍ0ÖÖÍÍÖÖÖÖÖÖÖÖÖÍÍÖÖÖ<ÍÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖ<(
Cjtektey /ól!
8 Á. Einarsson & Funk. í
2 Nora Magasin. {
ífxXlööQaööÖÖOÖOöOOÖÖÖÖÖÖÖÖööílööOíXXXXXXXXÍÖÖÖöC^
§
sr
o
o
íí
O
«
i£
Ö
Cjlekteq /ót!
Slippfélagið í Reykjavík h.f.
/,/,/,/,/,/,/,/,/uu,/^uu,j'/,/,/u,/„<i/w,iwuwuu,/,/w,/>(/wu,/lt/,/,/,/,/,/,/,/>/.
X
ö
ö
ö
Ö
o
5?;
sf 3
G
X
Cjíe^decf fól!
Reinh. Andersson klæðskeri,
Laugaveg 2.
Cjfe!ilecf fói!
og farsælt nýtt ár!
*■«
8
p
p
»
g
,
c
s<
(r
ö
ö
ö
I
f
í?
«
-#s
ö
55
s#
ö
ö
8
Ö
&
S ■ ' i!; ‘ Marteinn Einarsson.
V 5r
XiÖÖOOOO£>OOÍiöOöí!OÖÍÍOOOOOÍÍÖOOÍXÍOOOílOO£ÍOOO£ÍÖOÖÖOö;