Vísir - 22.10.1949, Blaðsíða 4

4
W T «í T A'
wisxn
DAGBLAÐ
Dtgefandl: BLAÐADTGAFAN VISIR H/F,
Rjtstjórar: Kristján Guðlaugsson, Hersteinn Pálston.
Skrifstofa: Austurstræti 7.
Afgrelðsla: Hverfisgötu 12. Simar 1660 (fimm linur).
Lausasala 50 aurar.
Félagsprentsmiðjan hi.
M leikslokum.
Segja má, að kosningaliríðin sé afstaðin, en nú er það kjós-
endanna hlutur, sem eftir liggur. Vissulega hefir vel
verið róið fram í, þannig, að ei mun skuturinn eftir liggja.
Allir þeir, sem nú ganga til kjörhorðs verða að gera ser
ljóst, að átökin standa milli lýðræðis og einræðis fyrst og
frenist, en allt annað er aukaatriði, þótt mikla þýðingu
geti haft fyrir afkomu þjóðarinnar, freisi og sjátfstæði.
Aldrei hafa heildarlínurnar verið Ijósari, en aldrei hefir
verið meira unnið að því, að rugla menn í ríminu. Kom-
múnistar hafa ekki aðeins teflt fram árásarsveitunum og
ölimn „sellunum“ leynt og ljóst, heldur einnig varaliðinu,
sem á undanförnunVárúm hefir skriðið í felur, og hvergi
viljað við sitt eðli kannast. En þá er eftirleikurinn auðveld-
astur, þegar haslaður hefir verið völlur og gengið er til
baráttu, án þess að brugðizt sé á forna vísu i líki dreka eða
íinngálkna. Loks hefir kommúnistalýðurinn allur sýnt lit
og nú skal hann setja ofan.
Sjálfstæðisl'lokkurinn er eini lýðræðisflokkur þessa lands,
sem treystandi er til þess áð gæta sjálfstæðis þjóðarinnar
í orði og á borði. Iiann lítur svo á að frumskilvrði þess, að
íslendingum geti farnast vel í landinu, sé að einstaklings
framtakið l’ái notið sín. Allir aðrir flokkar vilja drepa það
í dróma og læsa það í læðing, með meiri eða minni opin-
berri forsjá, — sem engin forsjá er, heldur taumlaust,
þröngsýnt og vitlaust afturhald. Ríkisafskiptin og nefnda-
farganið er árangur af áratugabaráttu ósvikinna komm-
múnista og erindreka þeirra, sem ýmist kalla sig Alþýðu-
flokksmenn eða Framsóknarmenn. Veitið athygJi í því
sambandi, að þær blóðhefndir, sem nú l'ara frarn innan
ikommúnistaflokkanna í hinum austrænu löndum bak við
járntjaldið, er uppgjör milli hinna rauðu og rauðflekkóttu.
Bencs forseti Tékkóslóvakíu hélt, — þrátt fyrir alla stjórn-
málareynslu sína og víðsýni — að unnt myndi reynast að
vinna með kommúnistum. Hann dó sem vonsvikinn mað-
ur og fyrir aldur fram. Launráð, svikráð og landráö kom-
inúnistanna leiddu hann til bana.
Kommúnistar reyna eftir megni að auka á verðbólgu í
landinu, til þess að efna til allsherjar hruns og „auðvalds-
lkreppu“ eins og þeir kalia það. Sjálfstæðisflokkurinn vill
skapa atvinnurekstrinum heilbrigð starfsskilyrði, — ekki
með því að þröngv'a rétti þeirra, sem minnst mega missa,
•heldur með sameiginlegu átaki allrar þjóðarinnar til alls-
herjar endurreisnar, þannig að hver uppskeri svo sem hann
sáir. Hin opinbera styrkjastefna er komin í þrot, þótt henni
verði ef til vill uppi haldið að einhværju leyti enn um skeið,
meðan jafnvægi er að myndast. Verði henni haldið uppi
óbreyttri, verður þegar á næsta ári að hækka alia tolla og
skatta á almenningi, — láta fara fram allsherjar auðjöfn-
un, til þess að haida uppi dauðadæmdum atvinnuvegum,
en það þýðir allsherjar gjaldþrot er tii Íengdar lætur. Því
verður að snúa við, án hiks eða tafar. Revnslan er þegar
orðin of dýdkevpt og það viðurkenna ailir.
Til þess að rétta við verður að létta tollum af nauðsynjum
og beinum sköttum af almenningi, eftir því, sem við verð-
ur komið. Verzlunina verður að gefa írjálsa jafnóðum og
færi gefst til þess. Höftin mega ekki særa inn í kviku, svo
sem nú er, heldur yerður að leysa þau og hefja líknarað-
gerðir. Þjóðinni má að vissu leyti líkja við strokuhest í
íhafti. Hún hefir flúið sjálfa sig, framtíð sína og velferð,
en séð i hillingum þær vinjar, sem hafa reynzt blekking ein
:á eyðimerkursöndum. Hagsæld atvinnuveganna er hagsæld
allrar þjóðarinnar. — Takið á, snúið við og látið ekki lengur
blekkjast.
I KJÖSIf) D LISTANN.
Laugardagimi 22. október lt)I?
Fisksalan i Miðjarðarhafslöndunum.
..f/pr skttÍ t»ii ai rí«mi.**
Almenningur tehir að eitthvert versta
niðingsverk Sturlungaaldarinnar liafi ver-
ið, er Gissur Þorvaldsson vó að Sturlu
Sighvatssyni helsarðuin og hjó hann axar-
liöggi svo hörðu. að sá i iljar honum, Sig-
fús ' vesalingur SigíO'hjárfarson reyndi í
útvarpsumræðunum að apa þessa and-
styggð. Haim réðst að visu ekki að hel-
sjúkum manni, en í'jarverandi. Uuun
revn'di að ná sér niðri á andstæðingum
sínum með því að níða og rógþet'a fjar-
staddan marm, sem engin tök hefir á að
bera fiönd fyrir höfuð sér.
Hálfdán Bjarnason, presls i Steinuesi,
hefir um tugi ára dvalið í Miðjarðarlurls-
löndum, en þó einkum á ítalíu, og unnið
þar heill og öskiptur fyrir íslenzka afurða-
sölu. Starf lians liefir borið göðan árangur,
enda á inaðurinn til þeirra að telja. að
kunnugum verður ekki talin trú um að
þar sé um odreng eða óvalinn braskara að
r;eða. Hálfdáu liefir margt unmð' l'yrir Is-
land ónmbeðinn, og niargt fyrir nauð-
stadda ísleudinga í rómönskum löndum,
bafi banu fengið einhverja lmgmynd um
liag þeirra eða tilveru. Siíkir menn eru
góðir haukar í horni, sem fier áð þakka en
ekki vinna að á níðingslegan hátt.
imitöra nttinntí i?í»#*A.
Hálfdán Bjarnason hóf starf sitt á veg-
um Kveldúlfs liév í bænum í upphafi, Það
er mikið rétt, Kyeldúlfuv hefir unnið mik-
ið og gtot stayf 1 þágu íslenzks útvegs og
íisksölumála, enda gætti tneiii víðsýni og
slövlmgáv í rekstri þess féíags en nokkurs
annars uni áraiuga skeið og meðan frjálst
framtak var ög hét á íslándi. En hváð
gerðist eftir að útvegsmenn sáu jiann þost
vænstan að efna til samstarfs sín á miíli
og ríkisafskipti hóí’ust af fisksölumáhm-
uxn?
Magnús Sigurðsson, bankasljóri Lands-
hankans, en jafnframt ágætasti og óeigin-
gjarnasti í'járinálamaður, sem Island hefir
alið', átli simi ríka þátt í allri sbipulagn-
ingu þessai'a luála. Hann átti sjálfur sæti
i stjórn Sölusambands íslenzkra fiskfram-
leiðenda, meðan hans naut við og hann
fylgdist með þvi, sem |>ai' gerðist i einu og
öllu, en þó einkum fisksölusamniugum,
hæði sem stjórnandi samtakaöna og þjóð-
banka íslaiuls, i—. Landsbankaus. Deltur
nokkruin heilvita manni í hug, að Jæssi
niaður, sem svnjaði ýnisum vegtyllum og
öllum fjárhagslegum l'ríðindum sér til
handa, sem hjó við tiltöíúiega lítil efni
allt sitt Itf og sem skildi við þennan heim
rélt sem bjagálná maður, hefði átölulaust
frá sinni hálfu falið bröskurum og fjái-
glaá'ramönnum siæislu hagsnumaxmil
þjóðarinnav, fisksöluna í Miðjarðai-
liafslönduriuin. Nci og aftur nei. Magnús
heitinn Sigurðsson á aðrar og hetri þakkir
skilið frá liendi íslenzku þjöðaiinuar allr-
ar, en að honum séu slíkav sakiv gei'ðar í
gröfinni. Lifandi menri og franitakssaxna
er unnt að rægja sé slegið á laggar öfund-
ar og lílilmennsku. en hinn dauði hefir
sinn dóm xneð sér. Magmis heitinn Sjg-
urðsson vann störf sín í kyrrjx-i, og barst
ekki á, en eiiginn hefir notadrýgri starfs-
maður verið á fyrstu ánxtxxgum islenzks
i'jánnálasjálfstæðis, enda hefir enginn ís-
lenclingur nótið meira trausts á því sviði
innanlarids né erlendis, þótf hánn iniklað-
ist elcki af þvi sjálfur.
begar koiumúnistar 'svivirða miniiingu
þessá manus, haldandi að þeir skaði nú-
lifandi keppinuta eða andstæðinga fvrst og
fremsf, ættu þeir að skammast sín. f>ótt
þeir noti xnenn til svívðirðinganna, sein
þeim er flokksléga séð sama hvoru nxegiix
hiyggjar liggja, bætir það skömrnina á
ængan hátt, eri eykur á vansæmdina.
SLÍkum auðnuley.singjum iylgir þjóðin
ekki tii kjörhorðs.
Hrt&sni o#/ blvkkinig
Ilvað hafa svo þessir mcrin að hjöða,
setn þyngstar sakir bera franx þeixn á
heridur, sérii eitthvað gera til úrlausnar
rixestu vandariiálanna ? Hverju liafa þeir
til að.svara? Engu, bókstaflega engu.
Að visu fuUyrða þeir, að ftússar vilji eiga
við oívkur vxM-uskipti, xneð þeim fyrirvara
þó, að við göngum þeinx á hönd. Svo tala
þessir aumingjar um juxð, að 'ið liinir
viljuin vei-zla með föðurlandið, að Jxið
sé bemlínis okkai' yeyzlijnarvara. O.ðrum
fórst, en ekki þér. Aldrei hefir ósvífnari
áróður Iieyrzt, én ér lcomnn'mistar full-
yrtu, að landinu yrði ekki stjórnað ár.
þeirra, annarsvegar sökum þess, að jieir
hefðu tögl og lialdir innan 'ærkalýðsfélag-
anna, en liinsvegár af |iví að Rússar og
aðrar járAtjaldsþjóðir vildti ekki við okk-
ur verzla, nema þyi aðeins að viö hæriim
i’éttan pólitiskan litarhátt. Enn í dag kveð-
ur sámf sörigúrinn, saniá sviyirðingin
við. Rrynjóífur Bjarnason lýsti yfir Jiví í
Jjeii'ri eiixu i’æðú, sem hánri í'ékk að halda
opinberlegá, að við íslendingar æltiim að
tábá höndum sanián við frjálslyndu öffiii
auslan járntjalds. Er }>á ékki liverjum
meðalnianni nóg hpðið, J>egar viðskipta-
sanmingar eigá að vera háðir rikjandi
þjóðskipulági á hveijimi stað, og livaða
Jxjóð blandar sér frekar í innri mál annarr-
ar þjöðár. eri sú, er segir: ,.Við skúlm við
ykkur skipta, ef þið takið upp.okkar
stjórnarháttu:“ Varan er of dýr nexna að
land og þjóð fvlgi með. i kauprinuxn.
Reynzlan er sú að slíkir yiðskiptasarnniiig-
ar eru of áhættusamir og fljótá i blóði.
Kjósendur. I>ið hafið milli tvenns að
veJja: Einræðis eða lýðræðis. Konnminisl-
ar eru aiidslyggð «>g eiUir í blóði skyni
borinnár ínáriná. bað er ’ai' Jjeirn uálykt
og fýla. A.f lýðríeðis!lokkunum ber aðeins
einn hreinan Ji!, en iiinir cru óheilir og ó-
hreinir.
K iósið Sjálfstæðisflokkinn.
Kjösið D-Iislann.
D-LISTAIMIM.