Vísir - 26.11.1949, Blaðsíða 7

Laugardaginn 26. nóvember 1949
V I S I R
7
sehur íundinn
Eftir
Richard Macauly.
garðurinn við héraðsfangelsið var þröngur og veggirnir
háir, svo að sól náði ekki að skína niður í hann, að minnsta
kosti ekki á þeini tímum, seni fangarnir fengu að vera
þar, til þess að hreyfa sig og anda að sér fersku lofti. Bann-
ing virti Porter fyrir sér, er liann anctaði að sér fersku
vorloftinu.
„Hressandi?“ sagði hann og hélt með Porter i áttina að
einum lögreglubílnum.
„Ileyrið þér,“ sagði Porter. „Viljið þér ekki fallast á,
að við göngum til járnbrautarstöðvarinnar?"
Banning liorfði á Porter rannsakandi augum, en dálítið
liikandi, og Porter bætti við með ákefð:
„Yið höfum yfrið nógan tíma, og það verður vist bið
á því, að eg gangi urii l)orgarstræti.“
„Þér eigið við það, að það verði i seinasta skipti, sem
þér gangið um borgarstræti?“
Hann leit á úr silt og stakk þvi aftur í vasann.
„Gott og vel, við skulum ganga.“
Hjarta Porters fór að slá hraðara.
Nokkru neðar við götuna voru göng undir húsasam-
stæðu, ætluð fótgangandi mönnum, en lítið notuð. Þessi
göng, sem höfðu kostað bæjarfélagið of fjár, voru eins-
konar minnismerki um einhvern, sem hafði komið svo ár
sinni fyrir borð af gróðaástæðum, að hann fékk að byggja
þarna. En það, sem var mikilvægasl í augum Porters, var
það, að þarna bauðst tækifærið — eina tækifærið, sem
boðist gat til þcss að komast undan á flótta.
Banning hafði varpað frakka sinum á handlegg sér,
þannig að hann huldi handjárnin, sem tengdu þá saman.
„Segið mér, Banning,“ sagði Porter í léttum viðræðu-
tón, „hvers vegna hafið þér lagt slikt kapp á -— sem reynd
ber vitni, — að leggja mig í einelti? Hefi eg nokkurn tima
gert nokkuð á liluta yðar, svo að þér hefðug ástæðu til
þess að ldekkja á mér ?“
„Eg clti uppi alla glæpamenn, sem verða á vegi min-
um,“ sagði Banning.
„Nei,“ sagði Porter og hristi höfuðið, „það var eilthvað
sérstakt, að því er mig snerti, sem varð jæss valdandi, að
þér lögðuð ofurkapp á, að fá mig dæmdan fyrir morð.
Þér ætlið þó ekki að telja mér trú um, að þér farið eins að
við alla, sem brotið hafa lögin eða eru taldir liafa gert
það?“
Banning hikaði andartak áður en hann svaraði:
„Eg er 'harður í horn að taka — við alla glæpamenn.
eins og eg tók fram áðan, en kannske er eg enn óvægnari
við náunga af yðar tegund en aðra.“
„Ilvað eigig þér við, er þér talið um náunga að manni
tegund?“
„Þér eruð einn þeirra, sem allt lék í lyndi fyrir allt frá
fæðingu, einn þeirra, sem óx upp, eins og aldrci gæti neitt
illt fyrir komið, einn þeirra, sem hafði öll tækifæri til að
þræða vcg dyggðanna — og verða ekki afbrotamaður.
Einn þeirra, sem ekki ólsí upp í hópi götudrengja, og varð
þar fyrir óhollum áhrifum. Eimi þeirra, sem aldrei gat
kennt falsvinum um nein mistök eða afglöp, einn þeirra,
sem fékk að ganga menntahrautina, og vissi aldrei hvað
j>að er að vera svangur.“
Banning horfði framan i hann.
„Kannske liefi eg verið harðari vig vður en aðra, en þér
höfðuð til þess unnið.“
Porter yppti öxlum. Enginn veitti þeim neina serstaka
alhygli á götunni.
„Það var vinsamlegt af yður, að leggja frakkann yfir
handjárnin,“ sagði Porter.
Þeir voru nú komnír i námundan við undirgöngin.
„Eg var ekkert að hugsa um yður,“ sagði Banning. „Mér
stæði hjartanlega á sama þótt allir landsmenn sæju yður
i járnum, en ef menn á götuin úti sjá handjárnaðan mann,
gerast þeir forvitnir, og þyrpast saman. Og mér cr illa við
þyrpingar.“
Þegar þeir k'omu á móts við undirgöngin sagði Porter i
léttum tón:
„Hér er engin gangstétt fram undan. Og það væri ó-
gaman fyrir yður, ef eg lenti undir híl í þvöguiíni þarna,
— líldega bezt að fara um undirgöngin.“
„Eg mundi ekki syrgja, þótt þér vrðuð undir bíl,“ sagði
Ranning, „en yður eru nú önnur endalok ætluð.“
Hann bevgði niður í tröppuna í undirgöngunum. Á leið-
inni niður þrepin reyndi Portcr af öllum mætti, að koma
í veg fyrir að Banning vrði var nokkurrar liugaræsingar
hjá honum. Horfurnar voru eins góðar og hugsanlegt var.
Þegar þeir stigu af neðsta þrepinu og inn i sjálf undir-
göngin var enginn í göngunum. Banning gekk næslum
þétt við vegginn til Iiægri. Skyndilega brá Porter honuni,
svo að hann hnaut við og rak honum jafnframt mikið
högg með þeirri hendinni, er laus var, á kjálka lians, og
skall höfuð Bannings þegar á steinveggnum. Porler rak
Vefnaðarvörur
^frá
IfaBíu
FÓÐUPt
FLÓNEL
KJÓLAEFNI
SKYRTUEFNI
GARDIN UEFNI
VINNNUFATAEFNI
BÓMULLAREFNI,
margskonar
FLJÓT AFGREIÐSLA GEGN
NAUÐSYNLEGUM LEYFUM.
-JCriilján Cj. Cjíifaion Cíf do. l.j.
VALUR!
3. og 4. fl. kvik- i
myndasýning og borö- >
tennis kl. 4 n. . sunnu- ’
dag aö Hlí'öarenda.
Muniö skemmtifundinn í
kvöld kl. 9.
VALUR!
FélagsheimiIiS verSur
fyrst um sinn opi'ð fé-
lagsmönnum þriöju-
daga og föstudaga frá kl. S
e. h. —
Valur
Meistarafl., 1. og 2. fl. —
Æfing á Valsvellinum kl. 10
f. h. á morgun (sunnudag).
ÁRMENNINGAR.
SJÁLF-
BOÐA-
VINNA
í Jósefsdal um helgina. Far-
i'S á laugardag kl. 6 frá
Iþróttahúsinu við Lindar-
götu. —■ Stjórnin.
JT. JF. f7. M.
Á morgun kl. io f. h.:
Sunnudagaskóli. Kl. 1.30 e.
h.: Drengir. Kl. 5 e. h.:
U.-D. Kl. 8.30: Samkoma.
(612
KRISTNIBOÐSHÚSIÐ
BETANÍA.
Sunnudagu'rinn 27. nóv:
Sunnudagaskóli kl. 2. —
Almenn samkoma kl. 5 e. h.
Cand. theol. Gunnar Sigur-
jónsson talar. — Allir vel-
komnir.
FRANSKA. Eins og aS
undanförnu veiti eg nem-
endum tilsögn í frönsku. —
Áherzla lögS á frambur'S. —
Sími 1676 kl. 1—2 daglega.
Magni Guömundsson, Lauga-
vegi 28. (.33°
VÉLRITUNARKENNSLA.
Hefi vélar. Einar Sveinsson.
Sími 6585.
VÉLRITUNARNÁM-
SKEIÐ hefjast nú þegar. —
Cecilía Helgason. — Sími
81178 kl. 4—8. (437
BEZT AÐ AUGLYSAIVISI
C Run-ouqhi: - TARZAN - 493
Árás flugmaiuisius kom Lulki á óv.art
og hann féll vi'S.
...... . . ou.jvi af baki dottinn og tók
upp skannnbyssuna.
LCU!G FIRED HURRIEDLY.
-2390-
Enginn timi var til a'ð miða, en hann
lileypti af.
AT THE ECHOING SOUND OF
THE SHOT,- TARZAN STOPPED
En Tarzan lieyrði skothvellinn, og
sneri þegar við.