Vísir - 19.01.1950, Blaðsíða 5

Fimmíudagirm 19/’janúar 1930
V ! S I R
$•
UM
vatore Giuliano.
ictis segír
siigasnaniii
Evrópu.
Eg er eina.utanaðkomandi
koman sem nokkru sinni hefir
úít íal tí*5 „Hróa hott" Sikil-
eyjar, hinn 27 ára gamla Sal-
vaíore Giuliano, síðan fyrir
fimm ámin, jsegar hann flýói
til fjalia og safnaði inn sig
flokki stigamanna, en orð-
rómarinn um ræningjafiokk
þenna hefir borizt viða uin
lönd.
t>i*já daga og nætur, sem
ei:u einhverjir furðulegustu
og um leið viðburðaríkustu
sólarhringar i :3ifirfcnimi, um-
Skeíf aí ótta.
Þetta var gerðarlegur ung-
ur maður með ákveðíð, svip-
mikið andht og skarpleg, at-
hugul augu. I>etta var eigin
lega hiægilega líkt kvikmynd
frá Hollyvvood, en eg hlýddi
samsþmdis, er hann sagí
skipamii: „kTpp með hend-
urnarA og hann þultlaði
klæði mín til jiess að leita að Haldið tit
IWetta er ævintýraleg fráscgn sænskrar blaðakonu, sem
* fór ein srfns liðs á fúnd sikileyska stigaiuannsins
Saivatore Giulianos tipp í óbyggðir Sikileyjar, þar sem
hann 'og ræningjaflokkur hans hefst við. Giuliano er
eins konar Hrói höttur Sikileyjar, en hans leita nú 2000
hermenn í biynvörðuni bílum og að öðru leyti vel
vopnum búnir. Enn þá hefir ekki tekizt að hafa hendur.
í hári híins.
| Fetta er höfundur greinat-
innar, sænsk blaðakona, seni
fór lil Sikileyjar í þeim tií
vopnurn.
„Sænsk
fréttakona ein-
Fjalahorði og. nokkrum Eg áræði að
stóltini var kmnið fvrir í ávarpa hann.
búsarúsíunum. matur varj Þegar við vorum komin á . . ,
fram borinn og Giuíiano fór ákvörðunarstaðinn iagðist eínum að Rá aj
að rannsaka innihald tösk- hann endilangur í grasið og, ^1” iano*
únnar minnar. ! bauð mér að setjast við hlið1'
ina á sér. Sóibrennt andlitið Ítálíu. Meðal annars, að dótt-
virtist ekki uærri eins ógn-j ir áuðugs iðjuhölds í Milano
andi og það liafði verið dag- hefði lieimsótt 'hann í fjafla-
fjallavirkis.
Þegar máltíðinni
var lok-, inn áður. Þegar hann hrosti,
virki bitns.
„Alt hreinn uppspun
.Meðan
mitl það," sagði hann háðs- ið, var aftur haídið af stað og; milduðust dökkbrún augu
lega, er eg reyndi að skýra gengið í ftæstnin klukku- j kans mcg .þéttum augnahár- svaraðj hann. „Meöan eg:
. • gekkskeg Salvatore, talaði viðjfyrir honum hver eg væri. siUöd, áðúr en komið var að'unum. Sterklegar liendurnar! hefst vi;ð i fjöHunum og heyi.
hann, snæddi með honum og :„Það ei’ furðulegt að tarna. kofaskrifJi, sem aðallegá vai’ jvoru fallega lagaðar, neglurn- baráttu niina þaðan, vil eg
gisti hækistöðvar hans og. lýújkomið þér með mér i of- ijyggður úr viðarlágum og ar vel hirtar. Á einmn fingi*- |ekki háfa nein afskiþji af
manna hans, sem yovu hér urlitla . skemmtigöngii til- Var. hann móðmoldargólfi. J. inujn har bann gildan gulk kvónfólkií^ ": . - * <
úm bil í kalífæri við þúsund-, þækistöðvanna. i þessum kfc>fa urðuin við að hriug nioð skríuitlegiim dent- Næsti dagyr var- i'ólegur á
ir lögreglumanna, cr árúijg-j Þetta var éi-fith; fci’ðalag iMisí ág Máfúin vjð< á gólf-‘ ánt; ’vísu Migamatúiáág gafst mér
nrslaust leituðu hans. , yfir ógiæiðfært ldnd i>g ■ i inu, cr tveir verðlr vöktu fvr- j Eg áræddi að hefja við, þá taakiimri til þess að kymv
Sögui’nar, sem gengú uni hvert skip-ti, sivnv hikaðij,- ut;in aUa nóttina. jhanri viðræður og ^agði-jást sólarhlið þein-ar tilvenv
hann, nrðu. þess spaldandi, að eðu bægíft á mér, íikþess að Við og -Yáð..leií auaaar varð- - }>ér, að yrður tóidst *sej« á .símulum gai orðið ó-
eg 4ók mér 4«i‘&á.iimdur tri Imstg Uöæðinni, var bj-ssu-^juja -íuj,, | kofaun og lýsti til eilifðár að. koriiást iiudan þoland? erfift'.'
Sikikíyjar ag þær komu þyí. Maupiðikiakið á mér. ýrajuan í ;«iig ineð vasáljósi. lögi*egluúni ? Fyrr eða 1 siðar •'
tíl fcáSari að eg emsetti mcr j t*cgai’ myArið skall loks- „Vertu rdtegur", dieyrði og' hlýiur hamingjan að smiaát *&ti iil fagnaðar.
' ' Háldin vai’ veizla og suug-
---—- ---— - ,,vauu u«u sannað. að eg dð”. Gkriiáno maíreiddi sjáJÍ -
reglmneuB með köldu hk>£i,]ininii svarBðiogöimur mann-’venö eg fljótur aðsenda kúlu’heFi á réttu að standa með áir önd, sem steikt var við'
en reyndi lrixiis vegar að' Iétta yenanípratí upp úr jöriSnm.Igegnunvhðf uðið' á henrii.“ jþví að. láta mig halda freisi vai’ðeldmn, og tókst honimr
eymd hinna fálæku, gaf stór- Og hann Mktist ^annarlegaj En 'ldukkan. fiimn um’ éftir liarðvituga haráttu i' aff búa til kvöldverð, er sómt
gjafir ungum elskendum svo
ræningja.skuggalegh ógá- morguriinn vorum við aftur fimm löng ár,“ svaraði harin.
þeir gætu gifzt og barðist andi andlitið var ói’akað..4ögð~aí stað. Við urðum aðj „Hvernig stóð á því að þér
gegn óréíti, þeim, sem ,ibúarfHann hafði kolllausa hiifu á stökkva yfir skurði og klifra, Ieiddust úfi þetta lif. sem þcl*
nú lifið?" spurði eg hann.
fjállaþorpana eni beittir af höfðinu og var. í flosjakka,. yfir steiuveggi og margskon-
sijómarvöldunum.
. Lagt. af stað
í leitina.
Eg fór jjm;jil Sikileyjar pg
sökkti mér niður í íandabréf
af henní, þangað til eg þóltizt
Barátta
hefði hvaða veitingahúsjf sem
væri í Róm. Og mér tókst að
fá liaan til þess að syngja
fyrir' mig.
Eg, þurfti að visti að ganga.
á eflir honum, en að lokum
hóf „ógnvaidur Sikileyjar1'
nokkura veginn vita legu. urðu næstum að bera mig vf-
Vélbyssuna hafði hann til ar toéfærur urðu á vegi okk-
Urivs’. . . ar.
- r Giuliano gaf mér.þá skýr-
hrmagnk M :þi*eyt4i. ingu á þessu ferðalagi, að viðfdulianos.
Ekki. vissi cg, liive lengi við; þyrftimi að .vera komin í | Hann hori'ði þungþúinn á fagnm, alþekktan söng' umi
gengmii, en eg vár oi;Sin'svtifjallavirki nokkurl fyrir dög- mig og sagði síðán: „Eg skal bandarískan hermann, semt
þreytt, að mennirnii* tveiiv un. Eg stikaði stórum og segja yður frá því og ef, sem ‘ snýi* aftur til Napoíi til þess
| upp rödd sína og söng hljóm-
ræmngjaríkis hans, sem ér
óþyggðui* eða næi* óyfirstíg-
anlegur fjallahringur méð
ir ógi*eiðfæt*ustu spottana a
leið ókkaf .
Eg var komin að því að
reyndi að fylgjast með, en eg vona að sé satt, þér ei;uð að sækja liina ííölsku brúði
þegar Giuliano sá að eg fréttakona þá getið þci* sína.
drós.t aftur úr. tók , hann sagt það öllum heiminum.! Eri söngurmn og hátíða-
sterklegii höúd undir hand- Eg er ánægður ef sanian- liöldin stóðu ekki lengi. Eftir
fæðingarþorpi hans, Monte- gefast upp, cr vig komtvm að legg mér og hálf-har mig yfir burður verður gcrður á Giu- að Giuliano hafði haldið
lepre, í miðju.
Það var því frá Monte-
lepre, sein eg lagði í þetta
sögulega ferðalág mitt, þrátt
fyrir margyisleg mótmæli
yfirvaldanna og sííelldar
spurningar eins og þessa:
„Ilvernig xetti yður að auðu-
ast að linna hanu, þegar okk-
ur hefir ekki teírizt það?" Eg
var Min karlmannsbuxum og
ullarpeysu og með allt initt
hafurtask í lítilli strátösku.
Eg hafði gengið í hér um
bi! fjórar kluklcustundir í
hálfrökkrinu, alltaf upp í
rnóti, þegar lágt blistur rauf
skyndilega þöguina. Þá hóf-
ust uridrin. Maður spratt
fram, eins og íiami gengi
beinlínis uf úr klettunum,
stökk Jéttilega niðiu* á stig-
inn fyrir framan mig og
beindi að mér vélbyssu.
eyðilegu býlirsem hafði hthvmestu lífærðina.
íun bil verið lúgt. í rúst i -stríð-
inu.. lág bað um, að verða
leidd fýí’ir Giuliano og tók
þá Jieldöklci, órakaði maður-
inn til máls: |
„Þér eruð að tala við hatm
núna," sagði hann stuttara-
lega. „Þér eruð nú fangi okk-
ar. Eg veit ckki með vissu,
nema þér séuð njósnari. Þér
segist vera sænsk blaðakona.
Það gæti verið satt. Gefið
mér upp riöfn tveggja manuá,
sem geta staðfesl það, sem
jjér segið, innan tveggja daga.
Annars kostar verðið' þér,
því miður, að láta lifið."
Eg skalf eins og hrísla,
þegar eg minntist líkanna,) Höfuðpaurinn sjálfur, Sal
sem fundist höfðu, og með(vatore Giuliano. Myndina tók
áfestúm miða með áletrun- sænska blaðakonan af honum
inni: „Þannig refsar Giuliano.j einhvers staðar upp í fjöllum
öllum njósnurum". j Sikileyjar.
liano og þeim, sem myrtu stutta ráðstefnu með mönrv
liami." uin sínum, kom hann til nriii
Hann hclt áfram og rakti og' skýi*ði mér frá þvi að ú -
deiltu* sínar við yfirvöldin', kveðið væri að gera árás á'
hvernig það atvikaðist, að bækistöðvar lögiæglunnar.
hann skaut lögregluþjóri ti! i
hana og gekk i skilnaðar- Óvini mína annast,
flokMnn, sem vildi í'relsi eg sjálfur.
Sikilevjarbúa
Rómar.
undan oki
Hann skýrði mér svo frá, aSS
cg ætli að verða eftír ásamt
Hann skýrði frá bardögum yngsta stígamanninum, þar
sínum við lögregluna og lier- sem við værum í klettafylgsn ■
inn og handtökum systur inti. Síðán, þegar skothríðin
sinnar og móður, er settar. hefði staðið yfir í um 10 min-
. voru j fangelsi, sakaðar um útur, myudi drengurinrt
jað hafa veitt honum hjálp, fylgja tiiér tíl móts við þú
og sagðist aldrei muridu annars sta'ðar.
hætta barátlimni, fyrr enj Eg hi-eyfði mólmælum og
þeim væri báðum sleppt úr sagðist vilja fara með honum
haldi. : og’ sjá menn lians í bardaga..
Eg spurði haun, hvað væri i Giulianó tók ]iá í hönd mér
satt í sögunum um ástar- og horfði fast í augú mér og
æfintýri hans, sem væru á. sagði með mildlli áherzlu:
hvers manns vörum um alla j „Hingað til hafið þér konv*