Vísir - 30.03.1954, Side 7

Þriðjudaginn 30. marz 1954.
VÍSIK
'f
!■■■ m ■■■■ f£j ■■■■ h|í| ■■■■ fin! ■■■■ ■■■■ sp ■■■■ i??í| ■■■« mf: ■■■■ m*..
I
■ .*. í
—

fnfihH ðeit Aína
■ X
mim
ssssa
Eftir Fm r<m fVtgefo 31tes<9Maa
35
liiil ■■■■ iiiil ■■■■ isn ■■■■ iiiii ■■■■ jjjjj ■■■■
■...
■■■■ iiiii ■■•■ s ■■■■•:•
Skipverjar sumir áttu bágt með að skilja hversu mikilvægt
þetta var og tvívegis lá við, að menn gerðu uppreist, en Ashton
sýndi þá hver víkingur hann var, kaldur og ákveðinn, og tók
af svo mikilli hörku á hverjum þeim, sem virtist líklegur til
mótþróa, að Pétur stórfurðaði sig á hvert hörkutól hann gat
verið. En árangurinn af þessum æfingum var sá, að nú þurfti
helmingi minni tíma en áður, til þess að hafa allt tilbúið til
bardaga.
Eitt sinn dæmdi Ashton einn skipverja til lífláts og varð Pét-
ur engra svipbreytinga var á andliti hans, er hann kvað upp
dóminn. Skipverji þessi hafði stungið einn félaga sinn, blökku-
mann, með hnífi til ólífis. Meðan aftakan fór fram var skipinu
beitt upp í vindinn — og svo haldið áfram, ,eins og ekkert hefði
í skorist.
Eftir þriggja vikna siglingu frá Cod-höfða fóru að sjást flug-
fiskar. Næturfegurðin var mikil á hinum suðlægari slóðum, sem
nú var siglt um, svo mikil, að Pétúr hafði aldrei dreymt um,
að sjá neitt þvílíkt í virkileikanum.
Og þó var það einkum að næturlagi, sem Pétri leið verst. Þá
átti hann enga hugarró, því að hann sá jafnan hið fagra andlit
Varsaa barónessu fyrir augum sér.
Hann gat ekki gert sér neina grein fyrir þessu. Þau höfðu
ekki verið samvistum nema tvær klukkustundir. Og þó fannst
honum að hann hefði þekkt hana alla ævi. Og hann minntist
þess líka oft á þessum stundum, að hann hafði séð þess merki
í útliti hennar, að hún mundi vera með barni. Og þá gat hann
ekki varist því að hugsa, að það hlytu að hafa verið örlagaríkir
atburðir, sem leiddu til þess, að hin unga, tigna kona var á
þessu ferðalagi. Hafði hún kannske verið send í útlegð, verið
fyrirskipað að giftast manni, sem hún ekki vissi nein deili á,
verið dæmd til ævilangrar sambúðar með manni, sem hún aldrei
mundi geta elskað?
Gagnstætt því,*sem hann hafði ályktað í fyrstu, varð mynd
hennar æ skýrari í huga hans. Hvernig skyldi hann vera þessi
maður, sem beið hennar í Annaberg? Kannske herðabreiður,
góðlyndur Dani, sem hafði efnast í nýlendunni, kannske svartur
sauður einhverrar aðalsættar, sem hafði verið sendur þangað,
og hafði spillst af þeim hrottaskap, sem einkenndi lífið þar á
eyjunum. Mundi það vera rétt, sem Pickering sagði, að Danir
væru eins og Hollendingar, miskunarlausir við þræla sína í ný-
lendunum —miklu meiri hörkutól en Spánverjar og Portúgals-
menn? Hvernig mundi Trinu Vai'saa farnast við hin frumstæðu
skilyrði, sem biðu hennar. Miklir erfiðleikar hlutu að bíða
hennar — og bamið hennar.
Trina — Trina Varsaa! Hann mundi leita hana uppi. Hann
yrði að finna hana. Hann hafði komist að þeirri niðurstöðu, að
hann elskaði hana.
Sæblá augu hennar, fagrar varir hennar, stoltið í svip hennar
— hinn duldi harmur hennar. Hann mundi engu geta gleymt.
f birtingu dag nokkurn var tekin herfangi 100 lesta skúta,
Soldiers Endeavour, nýsmíðuð, brezk. Áhöfnin álpaðist til að
skjóta tveimur skotum — ætlaði að verða fyrri til — en hvor-
ugt hæfði, og var þá öllum fallbyssum Stórtyrkjans öðrum meg-
in beint að henni og varð þá ekkert um varnir. Á skútunni voru
birgðir, sem mundu koma sér vel fyrir verjendur Charles Town,
sem voru illar búnir í baráttunni gegn hinum vel búnu og
þjálfuðu hersveitum Cornwallis lávarðs. Ekki lét Ashton flytja
neitt um borð í Stórtyrkjann, nema tvær kistur fullar af gull-
peningum, sem á voru mótaðar myndir af „Georgi hinum þýzka“,
sem var kallaður af „guðs náð konungur Englands, írland, Skot-
lands og Frakklands".
Skipverjar voru. fluttir um borð í Stórtyrkjann, nema sex
dökkir írar frá Galway, sem kunnu að aka seglum eftir vindi,
og lýstu Sig reiðubúna til þess að berjast með sigurvegurnum.
Ashton sendi Quistion Savege við f jórða mann til þess að sigla
skútunni til Boston eða Nýja Englands. Þennan dag var bros
á hvers manns vörum á Stórtyrkjanum. Þrem dögum síðar var
tekið skipið ííope og fengust nægilega margir menn af áhöfninni
til þess að vera áfram á hemii, en 5 Bretar voru teknir höndum
og settir í fangageymsluna á Stórtyrkjanum.
Nú var komið fram í febrúar og varð heitafa í veðri með degi
hverjum. Og nú sást til ferða skips, sem elta varð í tvo daga.
Það var víkingaskip, Jolly Tar, skipstjóri James Hannah. Á
þessu skipi voru 12 fallbyssur, og kom nú til orustu, en þegar
tvívggis hafði verið skotið á hana úr fallbyssum Stórtyrkjans
sprakk ein fallbyssan á Jolly Tar og særðist meiri hluti þeirra,
sem á þilfari voru, og eftir það varð ekki af vörnum. Skip þetta
var á leið til New York hlaðið vínámum frá Spáni og Portúgal,
lyfjum og lækningatækjum, og kom það sér vel að klófesta
slíkan farm.
Þetta var 250 smálesta skip og þurfti að vanda vel til þeirra,
sem fengu það hlutverk að sigla því til hafnar. Til allrar óham-
ingju voru eingöngu þráir og hatursfullir Englendingar á skip-
inu — ekki éinn einasti annara þjóða maður, ekki einu sinni
einn einasti fri. Þetta var verðmætasta herfang, sem Ashton
hafði tekið, og varð hann að sjá af 18 mönnum til þess að sigla
því til hafnar, þeirra meðal mörgum sinna beztu manna. Áhöfn
Jolly Tar, 50 menn, var sett í fangageymsluna. — Doane var
falin yfirstjói'n á Jolly Tar. — Ashton var nú að verða fálið-
aður og kurr farinn að heyrast í þeim, sem eftir voru, því að
mikið var nú á þá lagt.
— Þegar Jolly Tar var horfin úr augsýn settust.þeir að borði
Ashton, Pétur og Pickering. Pétur hafði orð á því, að þeir hefðu
haft heppnina með sér.
„Haldið þér, að’ það sé tóm heppni?“ spurði Ashton.
„Sei, sei, nei, eg veit vel hversu mikils virði góð stjórn er
og agi og allt það, — en heppni verður það að teljast, að hvert
skipið skuli vera tekið herfangi á fætur öðru, án þess að Stór-
tyrkinn yrði fyrir einu einasta skoti.“
„Já, kannske. Taki eg tvö skip til held eg heimleiðis og hengi
kíkirinn minn upp á nagla heima.“

yaele^endvu*
Tryggjum yður lang-ódýrustu viðgerðirnar og varan- j
lega endingu tækjanna. Útvegum varahluti í tryggð tæki j
og eigum þegar ýmsa hluti, sem aldrei hafa fengizt hér j
áður, svo sem fyrir Connor þvottavélar og sjálfvirk ís- j
kerfi. Allur bilunarkostnaður, vinna, varahlutir, flutning-
ur og tenging —- er innifalinn.
Munið að vegna vöntunar varahluta er- oft eina ráðið j
til að halda við raftækjum, að tryggja þau.
Að gefnu tilefni skaí tekið fram, að tilgangslaust er
að biðja um varahluti í ótryggð tæki, þar eð tryggingin J
rekur eigi raftækjaverzlun.
Munið að það borgar sig betur að tryggja, áður en j
bilun ber að höndum og að biianir á þvcttavélum og ís- j
kerfum geta kostað yður kr. 2.000.00—3.500.00.
Virðingarfyllst,
}<!ajtœ íja h'tjgcj in (j a r Lf.
rwvnjvvwvy,.%wwvwwwvvvvvwvvwwiruvwwvvvvvv,L^w^
- BRIDGE -
A A, 10, 5
V D, G, 7, 2
❖ A, 10, 5
* K, 7, ö
N.
Útsþil hjarta 9.
S.
A G, 9, 4
V A, K, 8, 6, 5
♦ 6, 4, 3
* A, G
Suður spilar fjögur hjörtu.
Vestur lætur út hjarta 9, sem
Suður drepur með ás og spilar
út hjarta 5 undir drottningu
hjá Norður. Austur og Vestur
láta báðir hjarta í. Hvernig á
Suður síðan að iiaga spilinu?
Finska tónskáldið Sibelíus
var á gangi ásamt vini sínum
undir beru lofti og þeir hlust-
uðu hugfangnir á fuglasönginn.
„Þú ert mestur allra núlif-
andi tónskálda,“ sagði vinurinn,
„en samt þykir mér fuglasöng-
ur fegursta hljómlist sem eg
þekki og öllu æðra.“
í sama mund krunkaði hrafn.
fyrir ofan höfuðið á vinunum.
„Og þarna héyrirðu í gagn-
rýnandanum!“ sagði Sibelíus.
CiHii AÍHHÍ
Úr Vísi fyrir 35 árum. Eftir-
farandi frétt birtist í Vísi 27.
marz 1919:
Ráðskonustarí.
Ráðskonustarfið á Vífils-
staðahæli er veitt ungfrú Fjólu
Stefáns, kennslukonu. Ungfrú
Valgerður Steinsen hafir gegnt
því starfi alla tíð, síðan hælið
var stofnað, en sagði því lausu
í vetur, 1. apríl.
Brim
heitir norski botnvörungur-
inn, sem hingað kom í gær.
Hann kom til að fá sér kol og
vatn, en hafði þótt kolin dýr,
því að í Noregi kostar srnálestin
90 kr., en 200 hér. Hann-hafði
aflað vel.
Flugfélag íslands stofnað.
„Flugfélag íslands var form-
lega stofnað í gær og þessir
ksnir í stjóm: Pétur Halldórs-
son bóksali, Halldór Jónasson
kennari, Pétur A. Ólafsson
könsúll, Sveinn Bjornssn, A.
V. Tulinius og Garðar Gísla-
( son.“
Islendingasögurnar.
„Sumar íslendingasögumar
eru uppseldar, og væri nauð-
synlegt að endurprenta þær
sem fyrst, því að eftirspurn er
mikil og marga langár til að
eiga sögurnar allar.“
Sitt af hvoru tagi.
Qg hér er að lokum ein aug-
lýsihg frá sama tíma:
Til sölu pluss-húsgögn með
tækifærisverði, einnig tveggja
manna rúmstæði með dýnu,
kringlótt myndaborð, þvotta-
borð, matarskápur, hjólbörur,
klossar, ágætur yfirfrakki á
meðal mann, jakkaföt, regn-
kápa á Laugaveg 3, uppi.“
Fréttir úr Vísi fyrir 35 árum: