Vísir - 19.08.1954, Blaðsíða 7

Fimmtudaginn 19. ágúst 1954.

t
VISIE
flvww%wvww^hwwwwwwwwwwwtfwwwywhw
wwwwwwwwwwwvwwwwwwvwwwwwwwvwyvwwi
£krin$tityur
Í}R AMERÍSKUM FAIVGELSUM
efeir ^oiepíi U'u.lllny JiiL
man
>jfi nunífonamiann ru
'hiífan(fe.lóa ÍJandaríh^
fanna
4
VWWVWWWflMWWftWftWftWMMWWWWWiW
WWWVWUWWWVMMMIWWWWIAWWWWWUVVW^
og reyndist oftast örugg. Fanginn gat ekki strokið á meðan hann
var nakinn og jafnvel þótt honum tækist að ná í einhverjar flík-
ur, gat hann ekki gert sér nokkra von um að sér tækist að strjúka
í fótafjötrunum, þótt hann gæti staulast dálítið áfram.
Þessi sérstaki fanga, sem nefndist ,,Bricks“ Hennessy, var
slægur, gamall fugl. Á leiðinni hafði hann tekið eftir því, að full-
trúinn hafði talað við laglega stúlku hinum megin gangsins.
„Br'icks" sá, að Graves var snortinn, og hann sá líka, að stúlkan
var ekki áhugalaus. Fulltrúinn fór allmargar ferðir yfir gang-
inn til þess að ræða við stúlkuna, en hafði samt alltaf auga með
fanganum. , ,
Þannig stóðu málin, þegar farið var að búa um rúmin og
Graves taldi rétt að litlir biíellujónar ættu að fara að hátta.
En „Bricks“, er lá þarna ber og fötraður^ var ekki svefn í hug.
Hann gægðist út um rifu milli rekkjutjaldanna og starði í sí-
fellu á rekkju fulltrúans, sem var andspænis. Hann ghunaði
dálítið. Ef grunur hans reyndist ástæðulaus, — jseja, þá yrði
hann að sitja sín fimm ár. Ef hann hinsvegar reyndist réttur,
nú þá......“
Tjöldin fyrir rekkju fulltrúans hreyfðust, og opnuðust svo
hægt og varlega. „Bricks“ færði sig frá. En hann gat samt séð
fram eftir skuggsýnum ganginum og heyrt hinar fjölbreyttu
hrotur, sem venjulega skapa „hrotkór" svefnvagnanna. Graves
gægðist varlega út; hann skimaði út og inn eftir mjóiun, tjöld-
uðum ganginum, og sérstaklega á tjöldin fyrir rekkju fanga síns.
„Bricks" lagðist aftur á bak á koddann og fór að draga andann
djúpt, eins og hann svæfi.
Hann mátti ekki seinni vera, Tjöldin skildust sundur og full-
trúinn gægðist inn. „Bricks“ sá þegar ljósið dvínaði, um leið og
Graves lét tjöldin falla saman aftur.
Fanginn var strax kominn að rifunni aftur og gægðist út.
Hann sá fulltrúann, er nú var í náttfötum einum saman, litast
um og skima í allar áttir og hverfa síðan í flýti inn fyrir rekkju-
tjöld ein hinum megin gangsins.
„Brick“ beið drykklanga stund. Svo steig hann variega út úr
rekkju sinni og hélt keðunni á fótjárninu í annarri hendinni,
svo að ekki hringlaði í hlekkjunum. Svo haltraði hann hljóð-
lega nokkur fet eftir ganginum, og klifraði upp í rekkju lög-
reglufulltrúans, er nú hafði „öðrum hnöppum að hneppa“.
,.Bi|icks“ lét nú hendur standa fram úr ermum. Hann seildist
niður í vasann, sem hann hafði séð Graves stinga lyklinum að
fótjárnunum, opnaði fjötrana og fleygði þeim af sér. Síðan
klæddist hann fötum sínum, og tók alla peninga úr vösum
Graves.
Hamingjudísin varð nú enn hliðhollari. Eimlestin fór allt í
einu að hægja ferðina. „Bricks“ hraðaði sér fram eflir gangin-
um, með buxur lögreglufulltrúans samanvafðar undir hendinni,
opnaði útgönguhurðina og sveiflaði sér' út úr lestinni, einmitt
um leið og lestin byrjaði að herða á sér aftur. Honum reiddi vel
af og stóð á fætur ómeiddur. Síðan lagði hann buxur lögreglu-
fulltrúans á brautarteinana og flýtti sér burtu.
Daginn eftir átti játfnbrautareftirlitsmaður er var að starfi
sínu, leið þarna um og varð undrandi að finna svo ógurlega út-
leiknar buxur, eða ef eigandinn hefði verið í þeim, hefði hann
fengið hina hræðilegustu limlestingu.
En þótt eftirlitsmaðurinn væri undrandi, var hann samt ekki
nándar nærri eins hissa og Graves lögreglufulltrúi þegar hann
gægðist aftui< inn í rekkjuna þar sem hann hafði skilið við fanga
sinn steinsofandi. Og þó náði undrun hans og skelfing ekki há-
marki sínu fyrr en hann dró rekkjutjöldin á sinni eigin rekkju
til hliðar í ofboði og komst að því, að hann var buxnalaus em-
bættismaður! Hann sá fljótt, að hvernig sem hann færi að, þá
gætu náttföt hreint ekki samsvarað virðuleika fulltrúa ríkis-
lögreglu Bandaríkjanna í dagsljósinu. Til allrar hamingju átti
einn lestarstarfsmaðurinn auka-buxur, því annars hefði líklega
orðið nauðsynlegt að bera fulltrúann burtu í eihni svefnvagns-
ábreiðunni!
Graves sagði ekki söguna svona, heldur á allt annan veg. En
einn lestarþjónanna sagði öðrum lögreglufulltúa söguna eins og
hún gerðist í raun og veru. Eftir þetta fékk Graves viðurnefnið
„Pajamas“, — en það var ekki sagt svo hann heyrði.
(Þessar skringisögur birtust í tímaritinu „True“, í
greinarflokki um fangalíf í Bandaríkjunum, er yfir.um-
sjónarmaðurinn skrifaði um endurminningar frá em-
bættisferli sínum, í þetta tímarit. Eru sögur þessar bæð(i
furðulegar og kátbroslegar. Hér eru aðeins fáar birtar).
Ó. Sv. íslenzkaði.
Beztu úrin hjá Bartels
Lækjartorgi
Sími 6íl9.
SteiffDLtó tijrteiarfam
ítc
verður til næstu daga. Þeir, sem eiga járn í pöntun hjá
okkur þurfa að staðfesta pantanir sínar sem allra fyrst.
J. tPwlúhss&n d
JY&rthníinn /i.J*.
Bankastræti 11. — Sími 1280.
Á kv'öidvðkunni.
Frúin: — Ef þér eruð kominn
hingað til að sníkja eitthvað, þá
má þó ekki minna vera en að
þér takið hendurnar úr buxna-
vösunum.
Flakkarinn: — Satt að segja,
frú mín góð, þá ætlaði eg að
sníkja axlabönd.
©
Hún var 18 ára og lagleg.
Eitt sinn fór hún í ökuferð með
ungum pilti, en kom heim döp-
ur í bragði og illa til reika —
og eldri systir hennar spurði:
„Hvað hefur komið fyrir þig,
barn?“
„Hann ætlaði að fara að verða:
nærgöngull við mig, svo að eg!
skipaði honum að stöðva bif*
reiðina, og eg stökk út og gekk
heim.“
„Huggaðu þig við það, góða
mín, að dyggðin borgar sig,“
sagði eldri systirin.
„Það er nú helzt,“ svaraði
unga stúlkan, „fyrir bragðið
eyðilagði eg nýja sokka og braut
hælana undan skónum mínum!“
Einu sinni var....
Þessar fréttir birti Vísir m.
a. þ. 14. ágúst 1919:
og.
t

Sæsíminn slitinn.
Sæsíminn milli Færeyja
Hjaltlands slitnaði í nótt.
gaerkveldi bar ekki á neinni
bilun á símanum en í morguii
var hér orðið símasambands-
laust við umheiminn nema
Færeyjar. , s
Nánari fregnir1 um símaslitin
eru ókomnar, og vita menit
ekki enn, hve langt frá Fær-
eyjum þau hafa orðið.
Símaslit þessi koma sér afar'
illa, einmitt á þessum tíma.
Loftskeytasambandið kemur
að litlu gagni, því að það sam-
band við önnur lönd er stopult
og miklir öðrugleikar á miklum
loftskey.tasendingum héðan.
Líklega verður ekki unnt að
nota loftskeytastöðina til að
senda önnur skeyti en stjórn-
arskeyti, og ef til vill allra
nau,ðsynlegustu skeyti önnur.
Ef vel gengur, má gera ráð
fyrir því, að takast megi að
gera við sæsímann á hálfum
mánuði, en varla skemmri
tíma. Það er þó að nokkru leyti
undir því komið, hvað langt
frá Færeyjum- símslitin eru.
C & Suncuaksz — TARZAftl 16Z4
„Heimkynni fenjabúanna er allt „Þa afar litil von um undan- Þannig byrjuðu þeir ákveðið að Og á þennan hátt myndu þeir
undir vatninu, en hellir okkar er komu, \ þó gætum við reýnt að i-yðja sér leið til frelsisins. kannske geta frelsað sig frá hinní
nálægt yfirborði vatsins‘“ útskýrði : grafa ok.ktir út með þessu“ bætti votu gröf, sem beið þeirra þarna.
Tarzan. Tarza við og sýndi honum tvær
stórar skeljar.