Vísir - 05.10.1954, Síða 7

Þriðjudaginn 5. október 1954.
VÍSIR
■hlmhir
JEERE WHEELWRIGHT
son sinn og hnylað brúnirnar. Átta ár voru nú liðin síðari þetta
skeði. Átta ár! Og ungi jarlinn hafði öll þessi ár aldrei fengið
að koma út fyrir innri garðinn.
Venner stóð á fætur. Hnén skulfu. John setti bikarinn á
bdrðið.
— Þér eruð ekki eins sprækur og áður fyrri, herra Thomas.
Munið þér eftir, þegar þér eltuð mig um garð kastalastjórans
með spanskreyr, af því að eg hafði gleymt að lesa latínuna og
hversu reiður þér voruð við verðina, þegar þeir sögðu, að þér
gætuð sjálfur elt uppi yðar eigin héra, þegar þér báðuð þá að
hjálpa yður?
Venner gekk fast að honum.
— Eg hefi hitt Otterbridge lávarð. Hann var í Lundúnum
í gærkveldi og sendi eftir mér.
John greip um borðfótinn.
— Nokkrar fréttir? spurði hann.
— Ekki slæmar að minnsta kosti. Hann segir. að þér þurfið
ekki að vera hræddur um að vera myrtur í svefni fyrst þið séuð
tveir.
.—- Eg er ekki. í neinu skapi til að.ráða .gátur.
•— Það eruð þér og Courtenay frændi yðar.
.— En Courtenay er, eins og eg, fangi í Lundúnakastala og er
búinn að sitja þar síðastliðin 15 ár.
— Einmitt þess vegna. Eg, aulinn, hafði aldrei minnsta
grun um, að þér óttuðust morð. Þér voruð hugrakkur áður
en þér voruð settur hér í öryggisklefann. Courtenay er nær-
bornari til krúnunnar en þér. Það væri hægt að myrða annan
ykkar án þess að mikil rekistefna yrði gerð út af þvís en að myrða
ykkur báða væri of mikið. Það vekti of mikla athygli og um-
tal almennings. Englendingar eru kyndugir. Það má fremja
dómsmorð á svo mörgum sem verkast vill. Það fer enginn að
rekast í því. En ef menn eru drepnir án dóms og laga, verður
umtalið eins og suð í maurabúi. Ríkharður konungur lét myrða
tvo frændur sína í kastalanum og þar með valt hann úr sessi.
John spratt á fætur og sló hnefanum. í borðið.
— Hamingjan sanna! Þar hittuð þér naglann á höfuðið!
Þetta hefði eg átt að geta sagt mér sjálfur. Kæri, Courtenay
frændi! Eg var aldrei ýkja hrifinn af honum, en nú þykir méx*
vænt um hann. Eg ætla eftirleiðis, að minnast hans í bænum
mínum. Hvar. geyma þeir hann.
—í klefanum undir þessum.
—Leikur hann ennþá jarlinn af Devan, svelgir vín og kastar
bikurunum í þjónana?
— Hyers vegna hatið. þér hann svona?
— Vegna þess, að þegar eg var færður hingað, hi'æddi hann
mig og ógnaði mér. Af því að hann hellti. mig fullan oftar en
einu sinni og spottaði mig í návist þjóna sinna. Upp frá því
hefi eg farið gætilega með vín eins og þér vitið. Og .af því að
hann tók Betty Bunch af mér með því að lofa að giftast henni
■—• tæfunni þeirri ama.
— Hvað heyri eg! Hvað heyri eg!
— Mýsnar í Lundúhakastala leika sér, þrátt fyrir kettina.
sem á verði eru. IJún.var eldhússstúlka hjá Sir Jerrard Cham-
berlayn, :þegar harux var yfirmaður hér í kastalanum.
— Hvernig gat yður dottið í hug 'að leggja líf yðai' í hættu?.
Hvernig hefði. farið, ef þeir hefðu tekið yður fastan?
— Það var engin hæ.tta á því. Kastalinn .getur. geymt .Ieyndar-
rnál sín. Það gera konur ekki. Varðmennirnir voru vanir að
hlæja að mér. Sir Jerrard gamli kallað.i mig. fyrir sig einn
daginn og sagði: —Sjáið til, John, þér rnegið leika yðui', en þér
megið ekki kvænast. Þá er líf yðar í veði.
— Hvað sagði Courtenay?
— Hann sagði nú margt. Til þess að gera mér bölvun, lofaði
hann stelpukjánanum öllu fögru, jafnvel að giftast henni. Hann
sendi stelpuna grátandi. bui't og gei'ði gys að mér. Og eg hafði
engu lofað henni.
— Og allt þetta.íór fram hér í kastalanum?
— Vissulega! En látið yfirmann kastalans um það og segið
mér eitthvað af mínum góða Otterbridge höfuðsmanni.
Herra Venner bældi .niður reiði sína og óskaði, að hann hefði
ekki komið. Hann hafði skilaboð að flytja, en vissi ekki, hvernig
hann ætti að koma orðum að þeim. En hann vai'ð að koma boð-
unum til skila, því að Ótterbridge haíði skipað svo fyrir. Hann
svipaðist um í herbei'ginu. Steinveggir, arin úr steini, lágt
undir loft, rúmstæði úr tré, eikarkista rétt hjá rúminu, borð
og tveir stólar. Hamingjan góða! hugsaði hann. Eg get ekki
fengið það af mér að segja honum það. Það hljómaði nógu
gi'immdarlega í eyi'.um, þegar eg sat í stofu lávarðarins með
bikar af Burgundervíni í hendinni og sólin skein inn. En það
væri enn þá grimmdai'legra hér.
Jarlinn beið. Hann grunaði eitthvað, því að hæðnissvipurinn
hvai’f af andliti hans. Heri'a Venner beit á vör og reyndi að fara
krókaleiðir að efninu.
— Otterbridge lávarður lieím- verið tryggur vinur yðar þessi
átta ái'. Hann hefur gert allt, sem í hans valdi hefur staðið, Þar
eð hann var í flokki hertogans af Sommerset, sótti hann um: ó-
gildingu á dóminum um eigna- og réttindasviptingu yðar, Það
fékkst, en meira gat hann ekki gert. Hvers vegna er eg að segja
lxonum þetta? Hann veit þetta eins vel og eg. Hann fyrirleit
sjálfan sig, en hélt samt áfram: Þegar Somerset féll, var líf hans
í hættu. en hann átti vini jafnvel í flokki Northumbei'lands.
Hann var neyddur til að hverfa heim til sín og láta lítið á sér
bei’a. Nú er hann kominn aftur til hirðarinnax'.
— Var hann tekinn fastur?
— Nei, nei. Hann hatar Northumberland eins og djöfullinn
,hatar vígt vatn. Hann átti engan þátt í hinu heimskulega sam-
særi um að koma barnunganum Jane Grey í hásætið. North-
umbeiTand reyndi að leyna dauða Játvarðs, þangað til hann væri
búirm að ná á sitt vald Maríu prinsessu. Otterbridge lávarður
og jarlinn af Arundel gerðu henni aðvart og ráðlögðu henni að
flýja meðan fylgismenn hennar væi’u að safna liði. Nú er hún
di’ottning.
— Og Otterbridge lávai’ður nýtur mikillar hylli. Táknar það,
að eg megi gera mér vonir um, að eg verði látinn laus?
— Bara að svo væri. En með því að ganga í bandalag við
Somerset stimplaði hánn sig sem siðbótarmann .og sagt er, að
María ætliað koma aftur á hinum forna sið. Það getur því faiTð
svo, eins og Cicero segir, að honum verði launað, þakkað og síðan
ýtt til hliðar.
—■ Eh skilaboðin?
E ér of huglaus til að segja honum skilaboðin, hugsaði Venn-
er. Eg ætla að segja honum aðeins hálfaxr sannleikann. Guð
gefið, að hann trúi mér. — Láyaiðxxrinn ætlar að sækja um náð-
un .fyrir yður til réttahins og. drottningarinnar. Ef til vill fær
hann frélsi yður til handa, ef— ef' hann fær frest til.þess.
Hvers vegna horfir pilturinn svona á mig? hugsaði Venner.
Sagði eg þetta ekki nógu eðlilega?
— Ef hann fær frest til þess, herra Thomas? Þér hikuðuð á
þessu. Segið mér allan sannleikann.
— Eg lieí sagt yður. allan sannleikann.
Við. getum bæ.tt við lag-
hentum manni.
Trésmiðjan Víðir
Lgugaveg, 166.
Nærföt
Fjölbreytt
úryal
Allar
stærðir.
Austurstræti 17,
Kona öðkast
til eldhússtarfa nokkra tíma
annan hvern dag.
V E GA
Veitingastofa
Skólavörðustíg 3. Sími 2423.
Gaberdine
Rykfrakkar
með og án
beltis
Poplin
Gúmmíkápur
Plastkápur
nýkomið stórt og fjölbreytt
úrval.
„Geyslr" h.f.
Fatadeildin,
C. &. Sumutfki:
16S9

I e«j>r. H»l, «a«*r<Jlki!Bttrr8u*hi. In.v-TmJUgJP. 8. Off.
. Dtstr. by Hnited Feature Syadicate, Inc.
„Færðu flóttamanninn hingað til
Luanda, strax þegar þú hefur fundið
hann,“ þrumaði Lazar.
„Og allar sakargiftir í sambandi
við moiðið verða látnar niður faila
og eins mun ekkert íltt henda stúlk-
una, sem þú bjargaðir.“
Varðmaðurinn leiddi Tarzan í
gegnum borgina og sýndi honum í
hvaða .átt flóttamaðurinn hafði flúið.
Og Tarzan hóf leitina af mikilli
ákefð, ekki aðeins til þess að vernda
stúlkuna heldur var hann einnig for-
vitinn um hagi hins valdamikla
Lazars.