Vísir - 19.08.1955, Qupperneq 7

Tarzan stökk, mðui- á þilfarið og
tóftst að fella nolíkra af sjóræningj-
UKþrn 'til viðbó-tar roeð saxi sínu.
,i:í snt\ i ;
Eín. þar sero þeim hafði tekizt að
króa haím intii sá hann ekki annað
Ræningj arar.ir fermæltu nú
hraustlega þcgár þeir sáu að Tarz-
Þeir urðu því ennþá ákafari í að
handtaka hann, dauðan eða Iifandi;
ráð vænna en að klifra upp í reiðanh. an. var að slepna úr greipum þepsra., ogíaaiðUÖ« <því -á*hann byssum sínuin
a: .í‘) Ú:-(> í.;JV 5’ ___ ,.... - ......_________ !■
þar sem hann hékk i reiðanum.
£ & Surrwfh
TARZAN -
/nnn
Föstudaginn 19.‘ágúst 1955.
TlSIH
Emife Zofa:
w
standa viö ifmiið jthitt. Við erum cnn á lífi, en hún er dauð. Við
skúiuih vona, að hún hefnir sín ckki á okkur frá landi hinna
látriu!
— Hœttu! hfppaði Séverine og titraði öll. — J»ú gerir mig
brjálaða.
þegar hún var farin út úr herberginu, heyroi Jacques hana
fara niður til að hjúkra Henri Dauvergne. Hann sat kyrr við
gluggann og 1101-101 út. Hann sá járnbrautina og kofánn hlið-
varðarins, þar senr Msard hélt áfram störfum sínum letilega, eins
og ekkert hefði í skorizt. Jacques vai’ allan daginn að hugsa um
það, sem við hafði boiið, eins og öll tilvera hans væri koiriin
undir lausn þess.
Augu hans dvöldu lengi við Misard, þegar hann sá hann. þessi
föli, sílióstandi maður, sem var eins og köngulló, sem alltaf er
áð vefa vef sinn, hafði unnið bug á hinni stórvöxnu, skaphörðu
konu sinni. Enginn vafi var á því, að árurn saman hafði hann
ékki liaft annað i huga en þetta, allar tólf vinnustundir hvers
dagS. þegar rai'magnsbjallan liringdi sem boðaði komu lestar,
hlés harth í horn sitt, og þegar lestin var farin fram hjá, lokaði
hann veginum og þrýsti á linapp til að tilkýnna næstu stöð
komu lestarinnar. petta voru allt vélrænar hreyfingar, sem hann
gerði óafvitandi og án þess að hugsa. Og þar eð hann var með
öllu ólæs og las ekki einu sinni blöðin, sat hann venjulega með
hendur i skauti og gerði ekki neitt. þegar hann var á næturvakt,
várð hann að halda sér vakandi með þvi að ganga um gólf úti
fyrir skúrnum. Alltaf hafði hugur hatis snúizt um það að ná
í þessa þúsund franka, scm kona hans hafði erft, Meðan hann
blés í hom sitt og fingraði við tæki sin, hafði Iiann stöðugt,
hugsað um eilrið, hvcrnig bezt væri að koma því i mat konu'
sinnar og hvemig það mundi verka. Hanri hafði ekkert haft i
huga annað en áð drepa konu sina og kornast yfir peninga
henriar.
Nú vai' Jacques undrandi á því, áð sjá hann nákvæinlcga eins
og hann var áður. Síðustu viðburðir virtust ekkj hafa haft nein
áhrif á liann. Hann hafði drepið. koriu sína án minnstu hiks og
nú hélt hann áfram að lifa lifinu eiris og áður. Eftir hina áköfu
leit að peningunum, tók hann aftur upp sitt fyrra, rólyndislega
iðjúíéýsislíf. Og þó að hann hefði sigi’að að lokum, hafðf hann
alltaf orðið að láta í minni pokann fvrir konu sinni i hinu langa
hjónabandi þeirra. Hann hafði snúið öllu um í húsinu og stöðugt
braut hann heilann um það, hvar peningamir gætu verið faldir.
Hann var hættur að geta sofið. Hugsanir hans snerust alltaf um
þetta sama. Ekkjan Ducloux, sem var komin i hliðið í stað Flóru
og langaði i laumi til að giftast aftur, fyigdist með honum með
miklúm áhyggjusvip, því að hún varð ekki vör við að hann
svæfi nokkumtírna.
Kvöld nokkurt, þegar Jacques var orðinn svo hress, að hann
var farinn að ganga um herbergið, tók hann eftir því, gegnum
glúggarin, að ljóslcer svéiflaðist nálægt húsi Misards. Hann áleit
að Misard væri þar- að leita að pcningum. En næsta kvöld tók
hánn éftir þvi, sér til nrikillar undrunar, að það var Cabuclre,
sem hélt á ljóskerinu. Hann hfaði tekið sér varðstöðu fyrir
framan glugga Séverine. Jacques keimdi í brjósti um þennan
óhámingjusama mann, sem stóð þama eins og tryggur hundur.
EEIefu nyir j
gurlagasöngvarar kynntir
á hljóinleik-um. ? Austur-
bæjarbíói í kvöld klukk-
an 11,15.
Uppselt
Hafdís Jóeísdóttir,
Bima Ólafsdóttir,
Hefga Ólafsdóttir,
ValgerSur Bára,
Guðmundsdóttir,
Ánna fvarsdóttir,
Sigrún Bjamadóttir,
Gunnar Snorrason,
Ragnar Lárusson,
Kiemenz Erlingsson,
Magnús Magnússon,
Þorbergur Jósefsson,
Hljómsveit Árna ísleifs a&stoðar
Kymtir: Svavar Gests
Hljómsveit Röiuls; Ronnte Keen
tríó ásamt söngkonunni
Marioif Davis skemmta
jB&æt aö augSýsa í \ ísi
Ilnskolinn í Reykjavík
Námskeið til undirbúnings baustprófum verður haldið
i skólanum við Vitastíg, og’ hefst fimmtudaginn 1. septem-
ber.
Innritun í námskeiðin fer fram dagana 23., 24. og 25.
þ.m. milli kl. 5 og 7 síðdegis. Námskeiðsgjöld verða kr.
75.00 fyrir hverja námsgrein, og greiðist við imiritun.
Innritun í skólann, er hefst í byrjun október, verður
au.glýst síðax.
Skólastjóri.
Á kvöMvökunni.
Þekktur maður átti sjötugs-
afmæli; og éitt'af dagblöðunumí
hringdi til hans; og spurði með-
al annars hvort honum hefði
ekki borizt mikill fjöldi heilla-
óskaskeyta.
„Jú, mörg hundruð,“ ’svaraðí
afmælisbarnið.
„Vilduð þér gjöra svo vel ogí
leyfa mér að birta nöfn þeirra,
sem sent hafa yður skeyti?“
„Nei, fyrir alla muni ekki,
því að þá munu allir hinir er
ekki hafa sent mér skeyti
skammast sín niður fyrir allax*
hellur.“
Og hér er áð lokum eiri dýra-
saga: Tvö tigrisdýr liggja í búri
sínu í dýragarðinum og skegg-
ræða saman. Annað segir:
„Undarleg er hún þessi kerl-
ing, sem kemur til okkar á
hverjum degi. Mér færir húrn
alltaf kjöt, en þér blóm.“
„Já, veiztu ekki af hverju
það er?“ svaraði hitt tigrisdýr-
ið. „Hún færir mér blóm, af því
að það var maðurinn hennar,
sem eg át hér um árið í skóg-
inum, áður en við vorum föng-
uð og fíutt hingað í búrið.“
Og alltaf eru þær hverri
annarri líkar sögurnar um hinn
hræðilega Kristofer. Hér er ein.
Móðir hans hafði veitt því eftir-
tekt, að hann gerðist helzt til
djarftækur til heimilispening-
anna hennar, og vandaði um
við hann með þessum orðum:
„Hvað myndir þú segja að
eg væri, ef þú sæir mig fara í
vasa manns og taka þaðan
peninga?“
„Þá mundir þú auðvitað vera
eiginkona hans,“ svaraði Krist-
ófer litli. .

Lítil telpa kom inn á skrif-
stofu fyrir fundna muni, og:
afgreiðslumaðurinn spurði:
hvað hægt væri fyrir hana að
gera.
„Eg ætlaði að spyrja um,
hvort þið hafið fundið hárið af'
honum pabba?“
„Hárið af pabba þínum?“
endurtók afgreiðslumað'urinn...
„Hváð áttu við, barn?“
„Eg hef nefnilega eignast
nýjan pabba, og hann hefur
ekkert hár á höfðinu. Og þegar-
eg spurði hann hvað orðið hefði
af hárinu, kvaðst hann hafa
misst það.“
,v.-.v.‘.vv-jv_v_-^"^%w^.'v.’vs.-.".v%v^A^wvn^hVwwwr,