Vísir - 24.03.1956, Blaðsíða 5

Laugardaginn. 24. marz 1956.
VÍSIB
fe iiiii • lllliiiUf íill!
ÍHifiÍÍUÍlj
SKAK*
ÞÆTTIR
p ’kjH ílÍSÍ :f!n: > -?;lí
HiH JÍH! HH! s|§
Illl
íi':S2i5=;::5Sr
r.’i ií ;-Í=3“— Wí\m

SliTs'á

lilpllB ^igii
L:ÍH 55- :i!Z BiS SSjíS?
ÍPÍlfiÍlÍh
lii' íl:
riðrik aftur hærri
en Taimanof?
Þeir Siiftasf i síðustu lotu
fjuðjónsmótsins.
Það er nú .óðum að nálgast
lokasennuna í Giiðjónsmótinu,
en hún fer fram í síöustu nm-
i’erð mótsins, Jsegar Jseir Frið-
:t-ik og Taimanoff mætast.
Gera má ráð fyrir að þeir
sigri báðir andsíseðinga sína 1
8 umferð og þá verður Friðrik
% vinning á undan stórmeist-
aranum þegar síðasta umferðin
ei’ tefld. Friðrik á að leika hvítu
og er því mjög freistandi að
álykta að honum takist að halda
jafntefli, og með því að bera
sigur úr býtum yfir þessum
rússnesku meisturum. Sá sigur
yrði annar staersti sigur Frið-
riks til þessa þar sem Taimanof
er nýbakaður skákmeistari
stærstu og sterkustu skákþjóð-
ar heimsins.
En enginn skyldi gleyma
mikilvægi síðustu umferðar-
innar!
Eftirfarandi skák er tefld í
?. umferð. Skákin er mjög vel
tefld af Friðriks hálfu og óhætt
er að fullyrða að aðeins maður
með styrkleika á við stórmeist-
.ara getur: ynnið svo vel og
íljótt úr villu.tr. andstæðings
>íns. .
Hvítt: Guðmumáur Agústsson.
Svart: Friörik Ólafsson.
Sikileyjár-vörn.
1. e4 c5
2. Bc3 Kc6
3. g3
(Hér sveigir hvítur inn í lok-
að afbrigði af Sikileyjar-
vörn, sem Smysiof hefur teflt
með ágætum árangri. Markmið
hvíts í þessu afbrigði er að
byggja upp sóknarstöðu gegn
kóngsvæng svarts án þess að
veikja peðastöðu sína um of,
og ef til endatafis ksemi. Aðal
varn armöguleik ?.r svarts eru
'bundnir við d4-reitínn,1 eii þar
gétúiuhann staðsett .riddara' ög
með. aðstoð hans hafið peða-
iframrás á drottmngarvæng),
3. ------ ■ gfi '
4. Bg2 Bg7
5. d3 d6
6. Be3 Kf6
7. h3
THvítur
'byggja Rg4)
8. Dd2
9. Rdl
(Betra virðist 9. Rce2 t.d,
9.------e5. 1Ö. c3, He6. 11. f4
bg staðan hefur upp á ýmsa
anöguleika að bjóða).
í).------------------ ef>
10. c3 Re6
11. Be2
(Hér . gat hvítuf g'ert svört-
um örðugra fyrir, og leilcið 11.
:£C Svartur virðist þá.leika beat
11.-------Rh5. 12. Re2, f5(!).
13. 0—0 og þannig á hvítur að
geta haldið spennunni á mið-
borðinu. Eftir hinn gerða leik
jafnar svartur taflið mjög auð-
veldlega).
rf
iL h ai íggj v éliðgssagjfa Wú&'l 15
JÓIMATAIM syfjaði.
eftir OTTO F. MACK.
L.
11.------
12. Bh6
13. Bx7{?)
(Betra var
Bxh6).
13. -----
14. dxe4
15. Kxd2
vérður'/ að fyrir-
0—0
Bd4
dó!
dxe4
hér 13. dxe4,
♦
Kxg7
Dxd2
Hd8f
(Ef Dxh6, Dd3. 15. De3. —
Ef 15. Re3 þá Hd8, 16. Hdl,
Db5 og svartur hefur betra
tafl. 15. -r—-Dc2. 16. Hcl, Da4,
17. a3, Hd8 með ívið betra tafli
fyrir svartan).
16. Kc2(?)
(Betra var 16----— Kel, b6.
17. Re3, Bb7),
16. ----------------- b6
17. Re3 Ba6
18. Rcl
(Svartur hótaði Bd3| og
vinna e4-peð).
18. — — Bb7
19. f3
(Hvítur reynir í lengstu lög
áð halda lífinu í e4-peðinu, en
hvernig væri fyrir hann að
fórna því, og á þann hátt að
rímkva um stöðu sína? Hug-
myndin er 19. Rd3, a) Rx,e4. 20.
Rxe5, Hd2f. 21. Kcl, Hxf2. 22.
Re5—g4, He2. 23. Bf3, Rd6.
(Ekki 23.------Rxg3 vegna 24.
Bxb7, Hb8. 25. Bf3!) 24, Bxe2,
Bxhl. Hvítur hefur látið af
hendi peð, en losað að sama
skapi um stöðu sína). 19.---
b) Bxe4 20. Bxe4, Rxe4. 21. f3!
Rxg3. 22. Hgl, Re2. 23. Hel og
hvítur hefur losað uni sig).
19. ----- Bh5!
Þvingar hvítan til þess að
gefa upþ valdið á f4-reitnum).
20. g4 Bhf4
21. h4
(Ef 21. Bfl þá Rg5!)
21. ------ Hac8
(Friðrik notar mjög ná-
kvæmlega þá möguleika, isem
staðan hefur upp á að bjóða).
22. Bfl
(Erfitt er að benda á úrræði
tii þess að koma í veg fyrir
aftirfarandi fórn.
' 22.--------------- Bd4f!
23. cxd4.
(Annað kemur tæplega til
greina).

23. ■
23. Kd2 dxe3f
25. Kxc3 Hc2
26. Bd3?
(Hvítur leikur ;;sig i mát, en
staðan er engu að síður töpuð).
26.-------------- Hxd3f
og hvítur gafst upp.
Ingi B. Jóhannsson.
í fyrstu var Jónatan ekkert
hissa. Að vísu var hann dálítið
undrandi yfir því, að stúlkan,
sem sat á móti honum, hafði
fyrir stuttu síðan horft glað-
vakandi út um klefagluggann,
en nú var hún farin að berjast
við svefninn. Hún geispaði á-
kaflega og gat bersýnilega
aðeins haldið sér vakandi með
mestu erfiðismunum. En svo
fannst Jónatan, að hann þyrfti
ekki að vera að brjóta heilann
um þess háttar spurningar,
jafnvel þótt það hefði getað
borgað sig í þessu tilfelli.
Óskapleg svefnsýki hafði náð
tökum á honum og það var lík-
ast því sem ópíumsvefn væri að
yfirbuga hann.
Þa nótt hafði Jónatan verið
á fundi með forseta landsins.
Langar umræður um hið yfir-
vofandi vetnissprengj ustríð,
sem nú virtist vera óumflýjan-
legt, höfðu staðið alla nóttina
og er dagur rann skildu full-
trúarnir hver öðrum syfjaðri,
Það var svo sem ekki, að
Jónatan væri stjórnmálamaður
eða sérfræðingur á öði-u líku
sviði. Hann vár bara þjónn, sem
sá fundarmönnum fyrir mat og
drykk, en samt sem áður hafði
hann fylgst með umræðunum
af miklum áhuga,
Nú sat hann í sporvagni,
dauðsyfjaður, eins og hann
hefði verið stunginn af tse-
tse-flugu, og óskaði þess eins,
að mega teygja úr þreyttum
limum, geispa hressilega og
sofna síðan upp á gamla móð-
ihn.
Ljóshærða stúlkan, sem hafði
verið svo glaðvakandi fyrir
stundu síðant var nú sofnuð.
Jónatan leit undrandi í kring-
um sig. Það var merkilegt, að
þrátt fyrir þennan óskaplega
hávaða á gotunum virtist meiri
hluti vagngestanna vera stein-
sofandi. Allur sporvagninn
virtist vera heltekinn svefn-
sýki. Þó voru ennþá nokkrir í
hinum enda vagnsins, sem börð-
ust vonlausri baráttu. Eftir
stutta 'stuhd hafði hávaðinn í
umferðinni þagnað í eyrum
vagngéstanna og varð að ssétú
hljóðfaili um leið og þeir sbfii-
uðu. :
Jónatán, sem var einmitt aci
gefa sig á vald þessari yndis-
legu þreytutilfinningu, stundi.
lítillega um leið og hann þrýsti
sér betur upp í hornið á sætinu
og: hallaði höfðj, þegar hann tók
allt í éinu éftír því, að þreytan
hafði alveg yfirgefið hann,
Jónatan hefði ekki liðið betur,
þótt hami hefði verið nýstíginn
upp úr morgunbaði eftir góðan
svefn. Því fleiri vagngestanna
sem urðu svefninum að bráð,
þeim mun meira glaðvakandi
varð hann. Skyndilega rak
Jónatan upp hryllilegt óp.
Hann rauk upp og þaut í einum
hvelli fram að vagnstjórasæt-
inu, þar sem vagnstjórinn lá
steinsofandi. Sporvaghinn þaut
stjórnlaust eftir teinunum. Með
einu handtaki tókst Jónatan að
taka í lofthemilinn og vagninn
stanzaði.
Jónatan fannst sem honum
stæði skyndilega mikil ógn af
einhverju. Hann stökk af vagn-
inum, hljóp þvert yfir götuna
og flýði inn um næstu dyr. Þar
stóð ungt par og kysstist.
„Svona snemma dags“, varð
Jónatan að orði, en þá sá hann
hvar unga- parið fór allt í einu
að geispa og gapa og stundu
síðar voru bæði í fasta svefni.
Kaupi IsL
frimerkL
SL ÞORMAB
Spítalastig 7
(ert*-' kL 3)
Hárið reis á höfði Jónatans.
Hann starði skilningssljór á
þau bæði. Þá kom bréfberinn.
Hann heilsaði Jónatan vin-
gjarnlega. Það var hið síðasta,
sem hann gerði áður en hann
seildist í bréfatöskuna, dró
þar upp kodda, lagðist á gólf-
ið og sofnaði,
Skjálfandi gekk Jónatan út
úr húsinu. Honum til mikillar
skelfingar sá hann, að sama
svefnsýkin hafði heltekið alla
borgina. Það sem gerði hann
ennþá skelkaðri var, að honum
var nú smám saman að verða
ljóst, að það var hann sjálfur,
sem virist vera smitberi þess-
arar óhugnanlegu svefnsýki.
Jónatan hljóp inn í veitinga-
húsið sem hann starfaði við að-
allega. Á tröppunum mætti
hann yfirkokkinum. Hann vár
óður af því, að Jónatan var allt
of seinn, en skyndilega breyttist
svipur kokksins og hann varð
heltekinn ógurlegum geispa og
augnabliki síðar var hann stein
sofandi. Tveim minútum síðar
svaf allt starfsfólkið, skömmu
síðar öll borghr og að stundar-
fjórðungi liðnum allur heimur-
inn.
Steinar, jurtir, dýr og ménn,
allt svaf, Vatnið: í lækjunum
hætti að renna, : eldurihn í
stónni lognaðist hljóðlega út af,
vindurinn hætti að hvína. Flug-
vélar stóðu kyrrar í loftinu,
stjórnmálamenn sofnuðu í
miðjum ræðum, hátalarar hættu
að hljóma. Hinn eilífi friður var
runninn upp. :
A'ðeins Jónatan var vakándi.
Svo glaðvakandi ,áð hann hafði
aldrei á ævinni kynnst, slíkri
tilfinningu. Hugsanir hans voru
svo skýrar, að hann hafði eigi
slíku kynnst áður. Jónatan
hafði losað sig við svefndrunga
sinn og fært hann yfir alheim-
inn. Hann hugsaði nú sem
vitringur og öðlaðist hverja
snilligáfuna á fætur annari.
Hann mælti nú aðeins í ljóðum.
Hann fann lausn heimsvanda-
málanna, listrænna, vísinda-
légfa og stjórnmálanna. Hann
tarm hinar guðdómlegu. upp-
sprettur snilligáfnanna spretfca
fram í heila sér.
Og skyndilega skeði það„
Hann hafði fyrir aúgum sér
lausn allra heíinsvandamála.
Leiðin til friðar og leiðin til
mannlegrar paradísar. ....
Hann þaut til forsetans, en
hann svaf. Hann þjáðíst líka af
svefnsýkinni. Hann öskraði í
eyra forsetans: „Herra forseti.
Eg hef fundið lausnina, eg rata
hina réttu leið“., En.allt án ár-
angurs. Forsetinn svaf eins og
krókodíll á miðdegismeltunnL
í æði sínu braut Jónatpin
gríðarmikinn postulíhsvasá, en
án árangurs.
Þá settist Jónatan við hið
volduga skrifborð forsetans og~
fór að skrifa. Hann reit nið.ur
leiðina tii friðar og mannlegrar
hamingju og hvernig ríkja skal
öllum til gleði og ánægju. Jóna~
tan skrifaði. og. skrifaðí. Hann
skrifaði herbergig fullt, þá
gangana og svo hín herbergin.
Hann skrifaði í þiisund ár. Þá
var hann búinn.
Ánægður gekk hann heim.
Nú hafði hann komið vitneskju
sinni á pappír.
Sporvagninn stóð ennþá á
götunni, þar sem Jóhatan háfði
stöðvað.hann..Hann sfeig inn í
hann. Enn .dreymdi fiann um
ljóshærðu ungu .stúikyna. Hin
ungu brjóst hennar bærðust
með léttum andardrættinum.
Þá gleymdi Jchataíi forsetan-
um, og ,öílu umhverfinu og
kyssti hinar , rósrauðu varir
ungu stúlkunnar. Þá opnaði
unga, Ijóshærða stúlkan djúp-
bláu augun sín, og Toros lék um
vanga hennar. „Jönatan,w
stundi hún, rétti fram arma sína
og teygði varimar til hans.....
En varla var unga' stulkan
vöknuð til lífsins þegar svefn-
inn hellti sér yfir Jónátan, eins .
og Rauða hafið' yfir Egyptans.
forðum.
Borgin vaknaðí, Vagnsíjórinn
hringdi til brottfarar. Stein-
arnir vöknuðu og dýrír. og
plönturnar. :Vatóið'’ranh. af stað
aftur og eldurinn 'blossaði up
í stónni. .... .
Fallbyssuskotiti s,em '-stanzað
höfðu héldur ekkír'áfrám ferð
sinni, því að þau höfðu leystst
upp á þessum árumi Stjórn-
málamennirnir vissu ekkí leng-
ur um hvað þeir höfðu verið að
tala,i og í stað stjórfimálaþrass
léku.. nú . útvatípssfcöðvarnar
skemmtimúsik með kabarett-
milliþáttum,- Mannkynið hafði
náð sér á taugum eftir þúsund
ára svefn, og allir voru góðir
við náungann. Menn tóku vinnu
sinni eins og um leik -væri ■ að
ræða, Endurinningar - um stríð
og sprengjur hljómuðu eins ’og
slitin gi-ammófónpiata. Þess
háttar var nú úrelt. Súmarbu-'
staðir voru nú -byggðir I, gtað
vopna, og í:,sta'ð hersk.ipa voru
byggðji’. íþróttavellir og banj.a-