Morgunblaðið - 20.11.1913, Blaðsíða 1

Fimtud.
1. árgangr
20.
nóv. 1913
HOKCrDNBLADID
19.
tölublað
Ritstjórnarsimi nr. 500[ Ritstjóri: Vilhjálmur Finsen. |ísafoldarprentsmiðja| Afgreiðslusími nr. 48
Fyrsta ástin.
Fórnitt hennar.
Sjónleikur i 3 þáttum.
Aðalhlutverkið leikur:
Frú Lilli Beck.
Bio-kaffif)úsið
{inngangur frá Bröttugötu) mælir með
sínum a la carte réttum, smurðu
brauði og miðdegismat,
Nokkrir menn geta fengið
fult fæði.
flarívig Tlieísen
• Talsími 349.
Nýja Bíé
t’rir félagar.
Norræn listmynd.
Leikin af Jrú Aqgerholm,
herrum Aggerholm og Henry
Seemann.
Reykið
Godfrey Phillips tókbak og cigarettur
sem fyrir gæði sin hlaut á sýningu
í London 1908
sjö gullmedaliur
og tvær silfurmedalíur.
Fæst í tóbaksverzlun
R. P. Leví.
ÍF=
Sælgætis- og tóbaksbúQin
LANDSTJARNAN
á Hótel Island.
]|E
úðin
' N £
J
Skrifsfofa
Eimskipaféíags Isíands
Austurstræti 7
Qpin kl. 5—7.______Talsimi 409.
jrrrrrrrrrrrrrr rrrrrilll,
H. Benediktsson.
Umboðsverzlun. — Heildsala.
Hvar verzla menn
helzt?
Þar 8em vörnr eru vandaðastar!
Þar eem úr mestu er aö veljal
Þar sem verö er bezt eftir gæðum!
Hver uppfyllir bezt
þessi skilyrði?
óefað
Vöruhúsið
Reykjavík.
Skuggamyndir
í samkomusal Hjálpræðis-
hersins í kvöld kl. 8Va*
Sjáið götuauglýsingar!
,Fjaðrafok‘.
Fannhvít húsþökin, og lögur og
láð hulið í snæmóðu. Veturinn kom-
inn! Það var það fyrsta sem eg sá
út um gluggann í gærmorgun. Og
eg varð glaður og ungur á ný! —
hvítur og íslenzkur vetur. Hve hann
er fagur og karlmannlegur 1
Húsfreyjurnar fá kuldahroll, loka
gluggum og gáttum og kafkynda
ofnana. Karlmennirnir setja upp
loðhúfu og vetrarfrakka, til varnar
gegn kuldanum, sem þeir halda að
hljóti að vera, úr því snjóar. — En
hitamælirinn hlær að vizku mann-
anna. Hann veit betur, hann á hvorki
loðhúfu né frakka, og því segir hann,
að kuldinn sé ’/a hiti 1
En börnunum er ekki kalt! Nú
er þeirra öld. A sleðum, skautum
og skíðum eru þau úti frá morgni
til kvölds. Björt augu, rjóðar kinn-
ar og hvellir hlátrar mæta manni
á öllum gatnamótum. Og þó eiga
aumingjarnir litlu hvergi »friðland«.
En hugrekkið er óbilandi. Þrátt
fyrir hettusótt og lögregluillyrði og
bölbænir fullorðna fólksins, eru þau
altaf og alstaðar á ferðinni. Loftið
er þrungið af æsku og gleði, himin-
inn er hvítur og fagur!
En hve það er gaman að ganga
um göturnar í rökkrinu — Þá er
gleðin á hæsta stigi! Snjókúlurnar
fljúga eins og örvadrif utan um mann.
Og ef maður nemur staðar, lítur við
og brosir til »óvinanna«, verða þeir
fyrst alveg hissa, — þeir eru van-
astir skömmum og illyrðum, svo hálf-
vandræðalegir, — og því næst glað-
ari en glaðir. — Það eykur gleðina
um helming að sjá fullorðna taka
eftir henni og samgleðjast! — Hve
Reykjavíkur bær gerir litið til þess
að veita börnum sínum saklausu og
hollu vetrargleði! —
Dag eftir dag og kvöld eftir kvöld
í alt haust hefir hópur barna þyrpst
saman niðri við blóðvöllinn
mikla við — »Sláturhúsið«. Þau
hafa fylt þar ganga og gættir, verið
áhoríendur að staðaldri, án þess að
nokkur hafi reynt að bægja þeim frá,
hvorki stjórn sláturhússins, lögregla,
foreldri né kennarar. Og á öllum
ilitlu blóðvöllunum« víðsvegar um
bæinn, á bersvœðum rétt við ýjðljarn-
ar s’ðtur. — Þar sem alt af er slátr-
að »með gömlu aðferðinni*. — Þar
hafa börnin staðið í hópum og horft á!
Er svo furða, þótt börnin á ferm-
ingaraldri séu orðin »útlærð« í því,
að telja húsdýrin okkar »skynlausar
skepnur« og fara með þau eins og
trjádrumba!
Er svo nckkur furða, þótt öku-
mennirnir hafi einjaldan og tvinnaðan
járnvir að keyri! Það bitur vel, en
þó væri gaddavlr enn þá betri I
Og er nokkur furða, þótt lögregl-
an sjái þetta ekkil
Hvað gerir Reykjavík fyrir börnin
sin ? h.
Söngskemtun.
Frú Laura Finsen hélt, með aðstoð
frú Ástu Einarsson, söngskemtun á
þriðjudagskvöldið í Bárubúð. Söng-
skemtun þessi var hin bezta og á-
nægjulegt að svo góð söngrödd og
vel tamin skuli hafa bæzt höfuð-
staðnum, í viðbót við þær hinar fáu
góðu söngraddir, sem fyrir eru. —
Söngrödd frú Finsen er mjög góð
Mezzo-Sopranrödd, með mjög fögr-
um hreim, sérstaklega á dýpri tón-
um og svo kölluðum »millitónum*.
Söngröddin er sérlega vel tamin,
framburður skýr og með söngefnið
bæði smekklega og nærgætnislega
farið, — auk þess er góð efsta rödd-
in og hún laus við allan skjálfta og
titring. Fyrri hluta söngskrárinnar
kendi einhverrar þreytu á hæstu tón-
unum, líkast því sem sönglögin væru
fullhá fyrir röddina, en frúin bætti
sig fullkomlega á þvi i síðari hluta
söngskrárinnar og voru einmitt háu
tónarnir bæði fagrir og óþvingaðir.
Áheyrendur voru framan af allsparir
á lófaklappið og sýndust sitja þarna
bæði sljófir og skilnings- og beyrnar.
lausir, svo sem troðið hefði verið
vandlega upp f hvert eyra. Rvíkur-
búar eru mishittir; eg hefi oft heyrt
þá hamast með lófunum fyrir mö.g-
um sinnum ómerkilegri sönglögum
og þúsundsinnum verri söng en
þarna gaf að heyra, og eg get
hugsað mér, að það kynni að
draga töluvert úr kjark söngvarans,
ekki sízt sé það útlendihgur, sem
ekki þekkir þennan hérlenda kulda-
gust, sem næðir á móti honum,
þegar hann stigur á pallinn í Báru-
búð í fyrsta sinni; hann lítur yfir
hinn þögula og alvarlega hóp, og
finst líkast því sem í hverju sæti
sé strangur og ómildur dómari. Eg
leyfi mér að gera þennan útúrdúr
og benda á þessa of alvarlegu fram-
komu bæjarbúa á flestum samsöng-
um, þar sem hér áður óþektir liðs-
menn hafa fyrst látið til sín heyra.
Frú Finsen lét ekki bugast og söng
enn betur þegar á leið og var þá
sem áheyrendur loks rönkuðu við
sér, lokurnar fóru úr eyrunum og
það fór lilu að losna um lófana —
því lófatakið varð bæði mikið og
hjartanlegt. Varð frúin þá að end-
urtaka mörg sönglögin og að skiln-
aði að gefa aukalag, »Sólskríkjan«
eftir Laxdal, sungin á íslenzku, með
furðanlega góðum framburði á mál-
inu, — en frúin hefir dvalið hér að
eins nokkrar vikur —; er þar með
tímanum góðs að vænta fyrir önnur
íslenzk sönglög. Frúin fór ágætlega
með 3 sönglög eftir Grieg og Emil
Jessen, efnilegt ungt tónsáld i Nor-
egi, sérstaklega »Tusmörke« eftir
hann; náði frúin þar ágætlega æfin-
týra blænum sem er á kvæðinu'
(eftir Vilh. Krag). »Eit syn« eftir
Grieg hefi eg oft heyrt sungið bæði
hér og erlendis, en tæplega eins vel
og frú Finsen söng það. Frú Ásta
Einarsson lék undir söngvunum
ágætlega að vanda. Frú Ásta er
hér svo vel þekt fyrir Pianoleik sinn,
að óþarfi er að lýsa honum frekar.
Frúrnar eiga fullkomlega skilið
húsfyllir, þegar þær næst halda söng-
skemtun eða endurtaka þessa.
A. Th.
Hvernig á eiginmaður-
inn að vera?
Svar nr. 13.
Þann tel eg eiginmann beztan,
sem sýnir það í verkinu, að hann
unni konu sinni eigi minna en sér
sjálfum.
Svar nr. 14.
Hann á að vera eins og maður-
urinn minn, ábyggilegur og ástríkur.
Kona.
(Eftir rúml. 20 ára sambúð).
Svar nr. 15.
Beztur eiginmaður er sá,
sem sem altaf virðir konuna jafnt
sjálfum sér,
sem segir konunni hreinskilnislega
frá öllu, sem honum finst mið-
ur fara á heimilinu,
sem aldrei tekur pening&lán án þess
konan viti af,
sem aldrei borgar af skuldum án
þess konan viti af,
sem aldrei gerir neina verzlun eða
fjárhættur án þess konan viti af,
sem sótthreinsar sál og likama einu-
sinni á mánuði, með því að
drekka sig útúr fullan, þvi þá
verður hann kátur og fjörugur
það sem eftir er mánaðarins,
eins og eg og ritstjóri Morg-
unblaðsins,
sem ekki er Good-Templar.
Sá sem þessu ráði vill fylgja mun
vera lang færastur allra núlifandi ís-
lendings til þess að vera hjón, og
mun hver kona segja að svona mað-
nr sé lang bezti eiginmaðurinn sem
til geti verið.
Gamalmenni.
Svar nr. 16.
Góður eiginmaður er sá sem ger-
ir ekki konuna heilsulausa af of miklu
eftirlæti, sá sem gefur henni ástæðu
til þess að skilja það, hvað hennar
framkoma hefir mikið að segja á
heimilinu, og sá sem ekki gefur
konunni silki í svuntu, fyr en hann
hefir séð, hvemig hún fer með hin-
ar, og sá sem ekki kostar meiru upp
á sinn likama en sálin er verðug fyrir.