Morgunblaðið - 27.11.1913, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ
119
níttavara af ölíum fegundttm,
JJítlCl VClra °g aíí smáve<3is er að l)entii lijfur,
að ógfeymdu bæjarins stærsfa
nmavara úrvaU af feggingum o.ff., ódfjr-
ast í
Vefnaðarvöruverzlunmni Langaveg 5.
dlt. <3R. <5!asmus.
Góð ráð.
v. B. K.
færið þér vinum yðar, er þér gefið þeim
vefnaðarvarning
frá
Verzlunin Bjðrn Kristjánsson
Uandaðar vörurf
Ódýrar vörurf
Kegttkápur
karía og kvenna, vandaðar og ódtjrar.
Skinnvesti og skinnjakkar.
Golftreyur fyrir kvenfólk og unglinga ódýrastar í
€2?afnaéarvöruverzluninni JEaugaveg 5.
JTl. Tf). Rasmus.
égreióó BrunaBótagjoló
áfallin í oktober, bið eg hlutaðeigendur að greiða til min sem allra
fyrst, svo að komist verði hjá lögtaksbeiðni.
Heima á mánu- og fimtudögum kl. 3Ya—5'/a e- h-
Brunamálastjórinn.
Vetrarfrakkar,
afarmikið úrval, lang ódýrast.
Sturla Jónsson. — Laugaveg 11.
Þegar veggjapappír er óhreinn,
sem oft vill verða, er gott að nudda
hann upp úr haframjöli með ullar-
tusku eða floneli. Verður hann þá
hér um bil eins og nýr.
—o—
»Morgunblaðið« gat þess áður,
hvernig ætti að gera skósóla vatns-
helda og endingargóða. En til þess
að yfirleðrið verði vatntshelt og mjúkt,
er ágætt ráð að bera á það ameríska,
olíu.
Til þess að ná flösu úr hári, er
gott að bera á hverjum morgni í
höfuðið dálítið af franskbrenuivíni
sem blandað er með •glycerine, en
gæta verður þess, þegar maður greið-
ir sér á eftir, að láta hárgreiðuna
sem minst snerta hörundið.
Likamsment.
Allir kannast við I. P. Múller
hinn danska, sem ritað hefir bókina
»Mín aðferð«. Af hverju? Af því
Svörtu gammarnir.
26 Skáldsaga
eftir
Ovre Richter Frich.
(Frh.)
15. K a p i t u 1 i.
Flótti frammanna.
Nokkum klukkustundum síðar.
runnu fimm bifreiðar í kopp eftir
Eppendorpsveginum og stefndu til
Rósagerðis.
í hverjum vagni voru eins marg-
ir lögregluþjónar og í þá gátu kom-
ist. En í fremsta vagninum var Ralph
Burns og var nú ærið ófrýnn. Hann
hafði nú ekki lengur leikhússtjóra-
gerfið en kom þar i sinni réttu mynd,
sem öllum glæframönnum stóð hin
mesta ógn af. Þýzku lögregluþjón-
unum óx hugrekki er þeir sáu ákafa
Skotans og áhlaupsfýsn.
Vagnarnir staðnæmdust hjá Rósa-
gerði og Burns þaut þegar heim að
girðingunni. En nú skorti hina áræði.
Þeir hreifðu sig ekki. Það var eins
og þeim fyndist, að á þá væri mið-
að ótal byssum, frá húsinu og ekki
að sú bók er bezta bókin, sem skrif-
uð hefir verið um heimaleikfimi.
Bók Mullers hefir verið gefin út
á 22 tungumálum; og sýnir þetta
að eitthvað er varið í hana. Fleiri
bækur hefir hann gefið út svo sem:
»Vink og Raad om Sunhedsrægt og
Idræt« og »Könsmoral og Lifslykke*,
það eru frjálsar og góðar skoðanir,
sem þar er haldið fram. Það sem.
mér kemur til að benda á þessar
bækur, er grein Morgunblaðsins
»Likamsment«. Það er mesti sægur
til af heimaleikfimi, ýmsar aðferðir,
eftir allra þjóða höfunda, og má
margt læra af þeim. En það sem
vantar við flestar þessar æfingar, er
baðið, húðstrokan og öndunaræfing-
ar jafnhliða líkamsæfingunum. Þetta
alt hefir »Min aðferð« eftir Múller
að bjóða, ef menn vilja hreifa sig,
og byrja á þessum góðu og hollu
æfingum, sem engan kostnað hefir í
för með sér. Það er líka einn kost-
urinn við æfingar Múllers, að engin
íþróttaáhöld þarf að nota við æfing-
arnar. Eg vil ráðleggja þeim sem
vilja æfa líkama sinn, að nota Múllers-
æfingar, og engar aðrar. Þær herða
og styrkja líkamann bezt, af öllum
heima-leikfimisæfingum. Látið vini
ykkar lána ykkur bókina, lesin hana
vel og vandlega og fylgið þeim ráð-
um sem þar eru kend.
Múlleristi.
væri eftir öðru beðið með að hleypa
af, en því að þeir kæmu nær.
Burns varð hamslaus af bræði.
Hann lamdi í kringum sig með bar-
efli er hann hafði i vinstri hendinni
og eggjaði lagsmenn sína til fram-
göngu.
Og þá komu þeir í humáttina á
eftir honum, með skambyssurnar í
höndunum.
En engin skot riðu af. — Það
var næstum því eins og Rósagerði
stæði í eyði.
Hurðin að girðingunni var læst.
— Sprengið hana upp, hrópaði
Burns.
Tveir lögregluþjónarir sóttuaxir og
járnkalla og brutu upp dyrnar. Burns
stökk inn í garðinn um leið og hurð-
ín féll og hljóp upp húströppurnar
eins og elding. Hurðin þar var
einnig læst. Hann lagðist á hana af
öllu afli og hún fór í þúsund mola.
í ganginum stóð maður. Hann
hélt á stórri handtösku, en þegar
hann sá Burns, varð honum svo felmt
við að hann misti hana á gólfið.
— Hvað 1 hrópaði Burns. Eruð
þið að búa ykkur til ferðarl —
— Það virðist svo, svaraði mað-
urinn og horfði heiftaraugum á Burns.
— Svona! Upp með hendurnar,
Pétur frændi, grenjaði Burns. Það
eru fleiri fuglar en þú, sem við ætl-
um að veiða. — Setjið þið handjárn
á hann piltar! —
Géstgjafinn varð ennþá fölari en
áður, en svo rétti hann úr sér og
horfði framan í Burns með háðs-
glotti. —
— Er það þú Burns ? spurði hann
Eg hélt að þú hefðir farið upp til
himna, þegar þú mistir’.handlegginn.
Mér þætti gaman að því að drekka
með þér eitt glas af Bordeux-víni.
— Eg þakka fyrir boðið, svaraði
Burns. Eg ber miklu virðingu fyr-
ir víntunnunum þínum, þó mér sé
sagt að Patrick Dawis hafi komist í
óþægilegan kunningsskap við eina
þeirra.
Pétur frændi hrökk við. Nú var
öll von úti. Hann rétti fram hend-
urnar og mælti við Burns.
— Hérna, komið þið nú með
handjárnin. Hann laut svolítið áfram
og langur hnífur rann fram úr ermi
hans. Og nú var Pétur frændi ekki
seinn á sér og rak hnífinn af öllu
afli í brjóstið á Burns.
En hann var viðbúinn og greip
með öllu sínu heljarafli um úlnliðinn
á Pétri svo hnifurinn hraut á gólfið
en Pétur rak upp hljóð af sársauka.
— Hundarinn þinn! sagði Burns,
án þess að sleppa takinu. Hvar eru
félagar þínir. Segðu okkur það þeg-
ar í stað eða eg mola hvert bein í
bölvuðum skrokknum á þér. Hvar
er Cochrane, Anderson og Delma.
Og hvar er þessi djöfull sem þið
nefnið Josias Saimler. — Svona, viltu
svo opna kjaftinn. —)
Burns var ægilegur ásýndum. Augu
hans tindruðu, og það var eins og
hann langaði til þess að kyrkja gest-
gjafann.
— Eg veit það ekki, svaraði Pét-
ur frændi lágt.
Þá sneri Burns hægt upp á hand-
legg hans. —
Pétur grenjaði af sársauka.
— Hættu í guðs nafni! Eg skal
segja alt, stundi hann.
— Nú, og hvar eru þeir þá.
— Þeir eru farnir héðan fyrir
hálfri stundu.