Morgunblaðið - 18.06.1914, Blaðsíða 4

1048
MORGUNBLAÐIÐ
Kaupendur Morgunblaðsins
eru vinsamlegast beðnir um að borga blaðið á
skrifstofu blaðsins, Austurstræti 8.
Niðursuðuvörur
frá A-S. De danske Yin & Conserves Fabr. Kanpmannaböfn
I. D. Beauvais & M. Rasmussen
eru viðurkendar að vera beztar í heimi.
GAR1SBER6 ÖLGERBARHðS
mæla með:
Carlsberg skattefri
alkoholfátækt, ekstraktríkt, ljúfíengt, endingargott.
Carlsberg skattefri Porter
ekstraktríkastur allra Portertegunda.
Carlsberg gosdrykkjum.
áreiðanlega beztu gosdrykkirnir.
0 LI Ð
frá
Ölgerðarhúsinu Reykjavík
er langbezt.
Biöjið um það.
Sveinn Björnsson yfird.lögm. Hafnarstræti 22. Sími 202. Skrifstofutími kl. io—2 og 4—6. Sjálfur við kl. 11—12 og 4—6. YÁIP^YGGINGA^ Vátryggíð bjá: Magdeborgar brunabótafélagi Den Kjöbenhavnske Söassurance Forening limit Aðalumboðsmenn: O, Johnson & Kaaber.
Eggert Claessen, yfirréttarmála- fiutningsmaður Pósthússtr. 17. Venjulega heima 10—11 og 4—5. Simi 16.
Carl Finsen Austurstr. 5, Rvík. Brunatryggingar. Heima 6 V*—7 V*- Talsími 331.
Hjörtur Hjartarson yfirdóms- lögmaður. Bókhl.stíg 10. Sími 28. Venjul. heima 12^8—2 og 4—5V2.
W&- EIiDUR! Vátryggið i »General«. Umboðsm. SIG. TH0R0DDSEN Frfkirkjuv. 3. Heima 3—5. Talsfmi 227.
Bogi Brynjólfsson, yfirréttar málaflutn.m. Hótel Island. (Aðalstr. 5). Venjulega heima 12—1 og 4—6. Talsími 250.

^ cTapaé ^
Niðursoðið kjöt frá Beauvais þykir bezt á ferðalagi. Tapast hafa gleraugu i hulstri. Finnandi beðinn að skila þeim á skrifstofu bæjargjaldkera gegn fundar- launum.
Peningabudda hefir týnst á veginum milli Hafnarfjarðar og Spít- alastígs í Reykjavík. Finnandi ér beðinn að gera Jóh. J. Reykdal á Setbergi viðvart.
Kanpið Morgunblaðið.

morgunbíaðid kostar ekki nema 65 aura á mánuði Eina blaðið, fyrir áskrifendur (34—35 blöð). sem enginn Sent heim eldsnemma má án vera. Gerist á h v e r j u m áskrifendur þegar í dag. morgni. Það margborgar sig, — munið það 1
&rœnar Baunir frá Beauvais eru ljúffeugastar! Morgunblaðið nr. 92, 152 og 159 eru keypt háu verði á afgreiðslunni.
Nýtt líf.
46 Saga eftir
Hugh Conway.
Framh.
Ef mér auðnaðist það að finna
Ceneri, og hann veitti mér enga
huggun, þá ætlaði eg þó að minsta
kosti að hefna mín á honum. Ef
Macari hefði sagt satt og Ceneri
hefði haft mig fyrir leiksopp í hönd-
um sínum, þá ætlaði eg þó að hafa
ánægjuna af því að sjá hann í allri
sinni eymd og hælast um ólán hans.
Eg vissi, að fengi eg að sjá hann
píndan og barinn mundi mér verða
það til nokkurrar hugarhægðar. Hugs-
anir þessar voru að visu ekki mann-
úðlegar, en var það furða þótt eg
væri gramur og þættist sárt leikinn ?
Að lokum komst eg til Péturs-
borgar. Bréf það sem eg hafði
meðferðis varð mér að góðu liði hjá
ráðunaut drotningarinnar i Rússlandi.
Hann tók mér mjög vingjarnlega og
hýddi með athygli á beiðni mína og
þótti hún alls ekkert undarleg.
Haim sagði að vísu að enginn hefði
farið þessa leið áður, en það væru
engar líkur til þess að mér yrði
synjað beiðni þeirrar, fyrst eg hefði
svo góð meðmæli. En eg yrði að
bíða í nokkra daga sagði hann, jafn-
vel vikur, en alt skyldi þó reynt tij
þess að eg færi ekki erindisleysu.
Hann gat þess einnig að þá sem
stæði væri nokkur kritur milli rík-
janna, og það gæti stundum orðið
orsök þess að sanngjarnari kröfu
en minni væri ekki sint.
En nú kemur spurning sú er
mestu varðar: Hver er þessi fangi
og hvar er hann?
Þessu get eg ekki svarað. Eg
veit ekki annað en það að hann er
Itali — læknir, og nefnist Ceneri —
frelsispostuli — föðurlandsvinur —
félagi samsærismanna. Mér kom
það ekki til hugar að hann mundi
hafa nefnst þvi nafni í Rússlandi
og dæmdur sem slíkur, því eg var
viss um að Ceneri var nafn, sem
maðurinn hafði tekið sér.
Lávarðurinn var viss um það
að enginn maður með þessu nafni
hefði verið dæmdur til útlegðar. En
það gerði ekki svo mikið til. Ef eg
fekk fararleyfi þá var eg viss um
það að lögreglan mundi geta hjálpað
mér til þess að hafa upp á mannin-
um, því eg vissi hvenær hann hafði
verið rekinn i útlegð.
— Eitt heilræði verð eg að gefa
yður, Mr. Vaughan, mælti sendi-
herrann þegar við skildum. Hafið
það hugfast að þér eruð ekki í Eng-
landi. Farið varlega og gætið tungn
yðar. Eitt einasta ógætilegt orð
getur orðið til þess að kollvarpa
öllum fyrirætlunum yðar. Það getur
jafnvel komið yður í hina verstu
klipu ef þér ávarpið ókunnugan
mann, sem situr að miðdegisverði
með yður. Munið eftir því að
stjórnin hér setur aðrar reglur en
stjórnin í voru landi.
Eg þakkaði honum heilræði hans,
þótt eg gengi ekki að því gruflandi
hverjum erfiðleikum það var bundið
að ferðast í Rússlandi. Sannleiknr-
inn er sá, að Rússar eru með lífið
í lúkunum ef þeir sjá Englending
og halda að þeir séu allir njósnarar.
Og ef þeir hafa sérstakan ýmn-
gust á einhverjum okkar þá er það
þó frekar af því að við erum fá-
skiftnir og orðvarir, en ekki af hinu
gagnstæða. Það var því engin hætta
á þvi að eg mundi rasa fyrir ráð
fram í því efni.
Eg fór heim aftur til gistihússins.
Og svo eyddi eg þar tímanum eins
og bezt eg gat. Mig hafði lengi
langað til þess að koma til Péturs-
borgar. Þar er svo margt, sem
gaman er að sjá og auk þess gat
það verið fróðlegt að athuga háttu
og venju þjóðarinnar. En eins og
nú stóð á, hafði eg engan áhuga
fyrir því. Mig fýsti þess eins, að
komast á stað og finna Ceneri.
Eg var þó ekki svo heimskur að
elta sendiherrann á röndum og
nauða á honum með það að flýta
fyrir mér. Eg trúði því fastlega að
hann mundi gera alt, sem í hans
valdi stæði, til þess að för mín yrði
gerð sem bezt og þess vegna beið
eg þess rólegur að hann léti mig
vita erindislok. Og svo fekk eg
bréf frá honum. Bað hann mig að
finna sig á skrifstofu sinni.
— Nú er alt í röð og reglu,
mælti hann er eg kom. Þér fáið
fararleyfi til Síberíu og skjöl þau,
sem hver einasti fangavörður og
varðmaður mun taka góð og gild.
Auðvitað hefi eg lofað þifí og lagt