Morgunblaðið - 04.11.1914, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
100 Tófuskinn, íslenzk,
Kálfar!
vantar mig. Verða borguð hér á staðnum með peningum út i hönd.
G. Eiríkss, Reykjavik.
lifandi og danðir, stórir og smáir, eru keyptir
hæsta verði í
Tlefagartt,
bezfa fegund, tUjkomið fif
Sfippféfagsins.
H. P. DUUS
kaupir fyrst um sinn:
velverkaðar sauðargærur fyrir
kr. 1,30 pr. kilo,
göða haustull fyrir kr. 2,00
pr. kilo.
Niðursuöuvörur
M Á.S. De danske Yin & Conserves Fabr. Kanpmannahöfn
I. D. Beauvais & M. Rasmussen
ern viðurkendar að vera beztar í heimi.
Matarverzlun Tómasar Jónssonar,
Bankastræti 10.

Þeir sem nota blaut-
asápu til pvotta kvíða
einlægt fyrir þvotta-
deginum.
Notið Sunlight sápu
og hún mun flýta
þvottinum um helming.
Preföld hagsýni-
tími, vinna og penin
gar.
Parlð eftir fyrirsögninni, sem
er á ölluni Sunlight sápu
umbúðum.
íðutmardúkar
S e n d isveinastððin
opin frá 7 f. m. til xi e. m.
seljast með verksmiðjuverði í
Sími 444.
Vöruf)úsinu.
Lesið Morguublaðið.
Kondorinn.
Saga útlagans,
21 eftir
« Övre Richter Frich.
Framh.
— Ferejo er heiðursmaður. Hann
er ólíkur spænsku vindhönunum
inni í Buenos. — — Stórir hveiti-
akrir, sem ná alla leið til Corrientes,
eru ávöxtur iðju hans. Og 15 þús.
nautgripum, sem eru á beit hjá Lago
Grande langt inni í Chacolandi,
hefir hann safnað á nokkrum árum.
Hann er faðir þeirra 400 manna
sem eru á vist hjá honum. Og
fólkið ber virðingu fyrir honum —
— það mundi rífa þann mann kvik-
an á hol, sem dirfðist að leggja
hendur á hann. — — En þessir
gauchoar úti á sléttunum eru fjandi
einþykkir. Þeir svífast einskis. Það
eru nú tvö ár siðan að við fengum
Amerikana til þess að halda í hem-
ilinn á þeim, Og honum hafði nær
tekist það. En honum sást yfir
Pastero, foringja þeirra.-Einn
góðan veðurdag fanst yankeeinn
dauður á tröppum Estaucinnnar sjálfr-
ar, kviðristur frá nára upp að höku.
— — Snildarverk — — *Miseri-
cordiaskurðurinn», og enginn annar
en Pastero gat hafa gert það.---------
Og það var bending til Ferejos um
það að vera varkár í verkstjóravalinu,
að morðið var einmitt framið á þess-
um stað. — — Við rannsökuðum
málið á allar hliðar en rákum okkur
á óyfirstíganlegan þagnarþröskuld —
— enginn vissi neitt eða þorði að
vita neitt og Pastero sór það hátt
og hátiðlega að hann hefði elsk-
að Smith eins og bróður sinn. —
— Svo létum við málið falla niður
— — Nú færðu, Johnny, að taka
tii óspiltra málanna þar sem Smith
var kominn, ef þú vilt það — —
eg get vel fengið þér annan starfa.
Það er nóg að gera hér. á búgarð-
inum — — þú getur til dæmis
orðið bryti. — — —
— Nei, þökk fyrir, mælti Fjeld.
Eg er ráðinn hingað sem verkstjóri.
Og svo eg segi satt, þá þykir mér
ekki svo vænt um lífið, að mér ætti
að blöskra það að vera drepinn. —
— Og dálítil æsing er nauðsynleg.
— BuenoI
Italinn stökk á fætur og greip
hönd hans.
— Við skulum vera góðir vinir,
mælti hann einlæglega. Og þú átt
Donna Francesca að bakhjarli. Hún
er harðari í horn að taka, telpan,
heldur en tíu kreolar. Henni gezt
vel að þér — — og það mun afla
þér álits — — En varaðu þig á
Pastero!------------
Þeir gengu hægt upp veginn, sem
lá heim að búgarðinum. Lítil og
þrifleg kona, með barn á handleggn-
um kom á móti þeim og faðmaði
Redaelli ástúðlega. Og krakkaang-
inn grenjaði af gleði yfir því að sjá
föður sinn.
Fjeld vildi ekki trufla ánægju
þeirra yfir endurfnndunum og nam
því stað. Þau voru koinin út úr
kjarrinu og sléttan ómælanlega blasti
víð þeim. Þar voru hinir frjósömu
hveitiakrar Ferejos, þar sem korn-
stengurnar bognuðu af þunga frjó-
seminnar. Hveitiakur við hveitiakur
eins langt og augað eygði! Og i
tunglsljósinu var akrasléttan ein-
kennileg á að lita. Hún var eins
og gulgrænt haf, sem gekk í bylgj-
um, þegar kvöldblærinn þaut yfir
landið. Og í fjarska heyrðust ein-
kennileg kverkahljóð, eins og þar
væri uppþot — en þai voru naut-
gripahjarðir Ferejos, og þustu fram
að gaddavirsgirðingunum og störðu
gráðugum augum út á töfralandið
Já — þetta var Argentína, fram-
tíðarlandið, sem var farið að láta til
sín taka á hveitimarkaðinum i Chicago
------og hafði óþrjótandi birgðir af
kjöti.-----Það var Argentína, sem
teygðist lengst inn á hinar endlausu
sléttur, þar sem Indíánar og gaucho-
ar þeystu á hinum þrautseigu hest-
um sínum og létu hverjum degi
nægja sína þjáningu. Undraland og
andstygðar: Hveiti og blóðl-------
Fjeld vaknaði skyndilega af þess-
um hugsunum. Redaelli kynti þau
konu sína, sem var gagnólík bróður
sínum í matskálanum i Boca. Og
svo héldu þau áfram.
Ferejo tók á móti þeim á tröpp-
unum. Francesca litla hafði farið í
bað og auðmaðurinn stóð þar ásamt
nokkrum manna sinna og beið eftir
Redaelli.---------