Morgunblaðið - 31.12.1914, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ
3
CHIVERS
Jarðarberin niðursoðnu
eru ljúffengust!
i öllum betri Yerzlunum!
Reuter-skeyti
^ Isafoldar og Morgunblaðsins).
London 29. des. kl. 4.41 e. h.-
Tilkynt er að Parseval-loftskipa-
yh hafi verið eyðilagt og margir
ePpelinsloftskipaskálar skemdir í
herförinni til Cnxhaven.
^ er það kunnugt að brezkir
sPreQgileyðar rendu sér alt af í hring
j^hverfis beitiskipin og vörðu þau
afhátaárásum. Allir sprenglar þeir,
skotið var að brezku skipunum,
mistu marksins.
Atisturríkismenn viðurkenna að
j.eir hafi farið halloka norðan við
,Dklaskarð, og segja að hersveitir
^har hafi neitað að berjast við
ssa. Austurríkismenn hafa nú
j. '* sér stöðvar nær hábrúnum
arPatafjálla.
oðalegur bylur hefir geisað yfir
f>Und og Norður-Frakkland og
, hernaðárframkvæmdir að mikl-
^ mun.
R e u t e r.
^ DAGBÓFJIN. e==3
Afmæli í dag:
Gunnlaugsson, húsfrú.
^'trjóna Jónsdóttir, húsfrú.
, ^’trlína M. Sigurðardóttir, húsfrú.
Gunnarsson.
^aldi Bjarnason, trósmiður.
6v í a r 8 k o r t fást hjá Helga Árna-
1 Safnahúsinu.
i
U;
ttamótamessur í dómkirkj•
n
^•hlárskvöld kl. 6, síra Bj. Jónsson.
áársdag y, 32, sfra Jóh. Þorkelsson.
‘ •— 5, síra Bj. Jónsson.
?íóð
menjasafnið opið 12—2,
^ris t
v 15 i gœr:
^ ' a' hvassviðri, hiti 2.0.
ísf ^ 8tor*nur, hiti 1.1.
4k ^ ha^*’ fr0Bt 1.4.
Qr' loSn> frost 7.0.
Sf /°^n’ fr0Bt 14.0.
hh °8n’ frost 4.9.
’’ 8- kul, hiti 2.2.
’tto ® Verður haldið uppboð á áfeng-
nta f Vorugeymsluhúsi G. Gísla
6kki s . a^* v’h Lindargötu. jÞað mátti
K< ;°emna vera — en margur mun
^ukkiifIUtl Ver®a> trt Þess að geta
'’r kér 8amla árið og erfi Bakkus-
a landi.
_____
^gers J8 f 1 verður ráðherra Sig
b^tko^^1® á Hotel Reykjavík
^bl*ðið kemur ekki út á
n^ársdag.
Halldór Jónsson
fyrverandi bankagjaldkeri.
Hann var fæddur á Bjarnastöðum
í Bárðardal 13. nóv. 1857. Foreldr-
ar hans voru Jón Halldórsson hrepp-
stjóri á Bjarnastöðum og Hólmfríð-
ur Hansdóttir, bónda á Neslöndum.
Af systkinum Halldórs var kunnust
Valgerður Jónsdóttir biskupsfrú, sem
nú er dáin. Halldór Jónsson varð
stúdent 1881, og prestaskólakandidat
1883, en sótti aldrei um prestakall.
Hann fékk gjaldkerastarfið við Lands-
bankann 1886. Hann giftist Krist-
jönu Guðjohnsen, dóttur Péturs org-
anista 16. júlí s. á. Þau áttu 5 börn,
sem öll eru á lífi. Elztur þeirra er
Pétur bóksali, annað }ón ritari
í Landsbankanum, þriðja Hólm-
fríður, fjórða Gunnar, piltur í hin-
um almenna mentaskóla, og fimta
er Halldór, yngispiltur fyrir innan
fermingaraldur. Halldór Jónsson
andaðist að heimili sínu morguninn
26. desember þ. á.
Halldór Jónsson var dugnaðarmað-
ur frá unglingsárum. Hann misti
föður sinn þegar hann var ungling-
ur, móðir hans stóð ein uppi með
börnin; hann vann fyrir sér á náms-
árunum, og komst yfir kostnaðinn
við námið fyrir eigin atorku. Þegar
hann var orðinn kandidat, fór hann
til Arna landfógeta Thorsteinssonar.
Landfógetinn var afkastamaður með
afburðum, og virti mikils dugnaðinn
hjá öðrum. H. }. vann hjá honum
á skrifstofunni og i ^parisjóð Reykja-
víkur. Hann var settur landfógeti i
nokkra mánuði, meðan Arni Thor-
steinsson var utan, og leysti það
ágætlega af hendi. Fyrir meðmæli
landfógeta mun H. }. hafa orðið
gjaldkeri við Landsbankann 1886,
þegar hann var stofnaður. Við það
starf sat hann dag eftir dag og ár
eftir ár. Hann gegndi því, hvernig
sem það óx og margfaldaðist, og
hve mörg önnur störf sem hlóðust
á hann fyrir alskonar félög í bænum
og bæjarfélagið sjálft, því í bæjar-
stjórninni sat hann fjöldamörg ár.
Það var eins og starfsþrekið yxi eftir
því sem fleiri störf streymdu yfir
hann. Aldrei sýndist hann þreyttur,
og hve miklu sem hann hafði afkast-
að um daginn, þá leit hann út að
kvöldi, sem enn væri langt til hátta-
tíma.
Ævarandi útreikningar og peninga-
talningar fara illa með hvern mann,
hve sterkbygður sem hann er. í
bönkunum í Skotlandi er aldrei nokk-
ur maður látinn telja peninga leng-
ur en tvo tíma i einu, þá tekur ann-
ar við af honum og hann fær tveggja
tíma hvíld frá því. Þar er hver
reiknari í banka látinn fara frá með
fullum eftirlaunum á vissum aldri.
Halldór Jónsson vann hvorutveggja
allan daginn í 26 ár. Þá var hann
fyrir nokkru farinn að finna til hjarta-
sjúkdómsins, sem varð banamein
hans. Honum förlaðist oft verkið.
Dagarnir liðu svo, að altaf varð styttra
og styttra til háttatíma. Verkið óx
stöðugt, en þreytan sagði til sín fyr
og fyr með hverjum mánuðinum
sem leið. Hann þjáðist og þagði.
HaPdór Jónsson var karlmannlegur
á velli og karlmenni til sálar og lík-
ama. Hann var gleðimaður langt
fram eftir æfi. Hann var söngmað-
ur góður, ^orti gamanvísur, hann
dansaði og tók þátt í samkvæmum
og jók á ánægju annara við slík
tækifæri með fyndni og kæti. Hann
var ótrauður og hjálmkvikur í hinu
opinbera lífi, þegar hann tók þátt í
því. Erfiður mótstöðumaður var
hann og ágætur samherji. Hann
var þar allur sem hann lagðist að á
annað borð.
»Tveim skjaldnm lék ek aldri«
Igat hann sagt eins og Eyvindur
skáldaspillir. Bæði vinir og mót-
stððumenn vissu, að hann lét ekki
af skoðun sinni þótt mikið blési á
móti henni. í bæjarstjórninni var
einu sinni tekin upp stefna Henry
Georg, að gera það, sem lóðir hækka
i verði i vaxandi bæ, að tekjum fyr-
ir bæinn. Það átti að gera með því
að leggja mismunandi lóðargjald á
eftir verðinu, sem lóðin hefði. Borg-
arafundur var haldinn til andmæla.
Þar varði H. J. skoðun sína og misti
sjálfsagt mörg atkvæði pólitiskra
skoðanabræðra. Þá tóku pólitískir
andstæðingar hans sig saman og kusu
hann, því þeim þótti framkoman í
málinu bæði karlmannleg og drengi-
leg.
Þeir sem nú eru yfir fimtugt eða
eldri, heyrðu aldrei minst á bind-
indi á æskuárunum. Nú eru til
margir fulltíða ungir menn, sem
aldrei hafa látið nokkurn áfengan
drykk koma inn fyrir varir sér.
Öldin er önnur. Fyrir mörgum
árum var það móðins að hæðast að
bindindisstarfseminni, og sérstaklega
að Templarafélaginu, og Halldór
Jónsson gerði það, sem þá var títt.
Hvað hann hugsaði í raun og veru
með sjálfum sér, veit eg ekki með
vissu. Það veit eg fyrir víst, að
hann vildi að synir sínir yrðu bind-
indismenn, þegar þeir kæmust á
legg. Alt í einu kom hann sjálfur
i Templarafélagið, og kom þá allnr
og eindreginn, eins og lunderni
hans var til. Örstuttum tíma síðar
kom hann í hvert það félag, sem
hann var meðlimur i, og hélt þar
fyrirlestur og kappræður fyrir mál-
efninu, og var þá búinn að kynna
sér skoðanir visindanna á áfengi og
áhrifum þess. Frá þeim degi að
hann gekk i Regluna, og þangað til
hann var orðinn yfirkominn af sjúk-
leika, var hann einn af hennar
hjálmkvikustu, ötulustu og dugleg-
ustu forvigismönnum. Hann spar-
aði hvorki fyrirhöfn né framlög i
hennar þarfir. Með þakklæti fyrir
einlægni hans við málið, og dugnað
hans í framkvæmdum fyrir það, gæti
Reglan látið klappa á gröf hans:
»Tveim skjaldum lék ek aldri«.
Hver stefna, sem á marga svo
kappsama og eindregna forvígismenn
berst til sigurs.
Indriði Linarsson.
Nýjnstu herskip Breta.
Skýrsla flotamálastjórnarinnar, út-
gefin fyrir desembermánuð, birtir
meðal annars yfirlit yfir flotaaukn-
inguna síðan styrjöldin hófst.
Nýja orustuskipið «Canada« er nú
tilbúið að sameinast flotanum. Skip
þetta var smíðað í Bretlandi handa
Chile, og var þá skýrt »Almirante
Latrorre«, en flotamálastjórnin brezka
tók skipið handa Bretum og gaf því
nýtt nafn.
Meðal annara skipa sem talin
eru í skýrslunni eru snekkjurnar
Cambrian« og »Walloroo«, bryn-
snekkjur nokkrar og sprengileyðar.
Forsætisráðherranum í Suður-Af-
ríku hefir flotamálastjórnin sýnt þann
sóma að láta eitt herskipið heita
»Botha«.
Orustuskipið »Royal Oak«, sem
er 26.200 smálestir að stærð, er nú
vígbúið og mun innan skams sam-
einast flotanum.
----- ni. .1.1^.: ■ ■----
Kvikmyndaleikhúsin.
Nýja Bió ætlar að láta »Barnið
frá París« bjóða Reykvíkingum gleði-
legt nýjár. Hvað er »Barnið frá
Paris?« Það er efalaust fegursta
kvikmyndin, sem sýnd hefir verið i
þessum bæ í vetur. Lolotte litla,
Parísarbarnið hefir lifað í allsnægtum
hjá efnuðum foreldrum sinum. Faðir
hennar fer í stríðið í Marokko og
er nokkru siðar sagður fallinn. Móðir
hennar deyr af sorg. Það er sagan
sem eflaust kemur svo víða fyrir
einmitt nú í hernaðarlöndunum.
Lolotta litla, föður- og móðurlausa
telpan kemst á uppeldisstofnun, flýr
þaðan vegna leiðinda og lendir í
höndunum á versta glæpaillþýði Par-
ísar. Einn vin hittir hún þó í raun-
um sínum. Það er kryplingur, sem
á við sömu kjör að búa og hún.
Tímarnir líða og faðir Lolotte, sem
reyndist rangt að væri fallinn, er
nú kominn heim úr stríðinu. Hefst
svo leitin að Lolotte, sem lýkur
þannig að kryplingurinn frelsar hana.
Faðir og dóttir finnast aftur og
kryplingurinn fær þau laun, sem
hann frekast mun kjósa sér. Leikur
Susanne Privat, sjö ára gömlu stúlk-
unnar, sem leikur Lolotte, er bæði
aðdáunarverður og átakanlegur. Á-
horfandinn hlýtur að komast við af
hinum eðlilega leik barnsins. Fyrir
utan innihald myndarinnar og sjálf-
an Teikinn, gerir það myndina enn
glæsilegri, að hún er leikin meðal
annars í töfrandi náttúrufegurð Suð-
ur-Frakklands. Kvikmyndaleikur get-
ur verið fullkomin list, eins og
annar leikur; þess vegna ætti enginn
að sleppa því tækifæri, sem Nýja
Bíó gefur Reykvíkingum nú, til að
sjá fyrsta flokks kvikmynd.
X. Y. Z.