Morgunblaðið - 30.01.1915, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Fyrir kaupmenn:
„Fána“ sinjörlíkið viðurkenda
ávalt íyrirliggjandi, hjá
G. Eiríkss, Reykjavík.
Hinkasaii fyrir ísiand.
Tvö ágæt skrifstofuherbergi
til leigu frá 14. maí í Læfejargötu 6 A.
A. Fjeldsted.
Aðgöngumiðar
að gnðsþjönustnm Haralds pröfessors Níelssonar
fram að i. april næstkomandi fást fyrir 1 ferónu hjá Halldóri
I»órðarsyni bókbindara, Laugavegi 4, og í Bókverzlunum Tsa-
foldar og Sigf. Eymundssonar.
Tómsteinolíuföt
kanpir hæsta verði
H.f. ,Kveldúlfur‘.
Semja ber við verkstjóra
Vilhjálm Ingvarsson,
sem er að hitta í nýbyggingu H.f. »Kveldúlfur«.
(Móakotseigninni).
SllJSft*- LíÖGMBNN
Sveinn Björnsson yfird.lögm.
Fríklrkjuveg 19 (Staðastað). Simi 202,
Skrifstofutími kl. 10—2 og 4—6.
Sjálfur við kl. 11—12 og 4—6.
Eggert Claessen, yfirréttarmála-
fiutningsmaður Pósthússtr. 17,
Venjulega heima 10—II og 4—5. Sfmi 16.
Olafur Lárusson yfird.lögm.
Pósthússtr. 19. Sími 215.
Venjulega heima 11—12 og 4—5.
Jón Asbjörnsson yfid.lögm.
Austurstr. 5. Simi 435.
Venjulega heima kl. 4—5f/a.
Hjörtur Hjartarson yfirdóms-
lögmaður. Bókhl.stíg 10. Sími 28.
Venjul. heima 12V2—2 og 4—S1/*-
Guðm. Olafsson yfirdómslögm.
Miðstr. 8. Sími 488.
Heima kl. 6—8.
Bjarni í». Johnson
yfirréttarmálaflutningsmaður,
Lækjarg. 6 A.
Heima 12—1 og 4—5. Sími 263.
Glituð
sööulákiæði
óskast til kaups.
R. v. á.
YÁT^YGGINGAF,
Vátryggið hjá:
Magdeborgar brunabócafélagi
Den Kjöbenhavnske Söassurance
Forening limit Aðalumboðsme011,
O. Johnson & Kaaber.
Det kgl octr. Brandassurance Co.
Kaupmannahöfn
vátryggir: hns, húsgögn, a^S'
konar vöruforða o. s. frv. ge?n
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Skrifst. opin kl. 12—1 og 4'"-’
í Austurstr. 1 (Búð L. Niels*11)'
N. B. Nielsen.
Carl Finsen Austurstr. 1, (upP1)
Brunatryggingar.
Heima 6 */4—rj'lU- Talsími
A. V. Tulinius
Miðstræti 6. Talsími 254.
Eldsvoðaábyrgð hvergi ódýrafl'
Sæábyrgðarfél. Kgl. oktr.
Skrifstofutimi 10—11 og 12—*•
Smekkbætisbúðin
— Hverfisgötn 84 —
Margar teg. af:
Kexi og Kaffibranði
— með Iægsta verði i bænum.
Bahnckes edik
er bezt.
Biðjið ætið um bað I
^DreMié: „£anitas“ íjúff&nga Sitron ocj vföampavin. Shni 190.
Gullæðin.
Saga
æfintýramannsins.
3 5 eftir
Övre Richter Frich.
(Framh.)
— Það ætti hver glópurinn að
geta séð, mælti Indiáninn. Fyrir
io árum rann lækurinn miklu sunn-
ar. Það má enn þá rekja farveginn.
Við höldum hann hafi breytt stefnu
i jarðskjálfta. Það kemur oft fyrir
á þessum slóðum.
— Getur þú vísað okkur þangað,
sem lækurinn breytti stefnu ?
— Já, herra, það get eg. Þangað
er ekki nema nokkur hundruð faðm-
ar. —
Og svo gekk Sitka Charles hægt
og gætilega á undan.
Hart horfði spyrjandi á vin sinn.
— Hefir þú orðið nokkurs visari?
— Eg held eg hafi uppgötvað
það, mælti Fjeld. Þetta er það ein-
kennilegasta mál, sem nokkur mað-
ur hefir rakið. — — Þú veizt það,
að hér í Klondyke notum við hinar
svonefndu vöggur til gullþvotta. Eg
hefi fundið eina þessháttar vöggu.
— Við hvað áttu?
— Auðvitað getur mér skjátlast,
en alt bendir þó á, að eg hafi kom-
ist að réttri niðurstöðu.
í sama bili staðnæmdist Sitka
Charles.
— Hérna er það, mælti hann, og
benti á breiðan læk, sem rann norð-
ur á bóginn. Þarna er gamli far-
vegurinn.
Fjeld gekk þangað er farvegurinn
skiftist. —
— Það er ekki jarðskjálfti sem
orðið hefir þess vaidandi að lækur-
inn breytti stefnu, sagði hann. Hvert
barnið getur séð að það eru manna-
verk. Það hefir verið hlaðin stífla
i lækinn. Við vetðum að rifa hana
í burtu.
Þeir gripu nú reku og mölbrjót
og hömuðust svo að grjót og mold
fauk í allar áttir. Smámsaman leit-
aði lækurinn inn i gamla farveginn,
þar sem hann um mörg þúsund ár
hafði dansað niður að fljótinu.
Holdvotir og slettóttir stigu þeir
félagar upp á bakkann. Þeim hafði
orðið vel ágengt. Lækurinn hinum
megin var horfinn. Seinustu drop-
arnir hoppuðu á milli steinanna, og
sandurinn niður á sléttunni þornaði
smám saman í sólskininu.
Fjeld hraðaði sér niður með far-
veginum og staðnæmdist við rætur
hæðarinnar.
— Hérna er það sem Efraim sá
beinagrind ungu stúlkunnar niðri i
vatninu, mælti hann. Beinagrindin
hefir verið hálf i hafi í sandinum.
Hann hefir grafið hana upp. Liklega
hefir krossinn á brjósti beinagrind-
arinnar freistað hans. En seinna —
— Seinna?
— Já, seinna hefir hann sér til
undrunar fundið gullsandinn í haus-
kúpunni. Og nú er ráðning gát-
unnar fundin. Þessi lækur flytur
gull með sér. Sandur og leðja hefir
farið inn í gegnum gatið á haus-
húpunni. Straumurinn hefir einnig
farið inn í hauskúpuna og borið
sandinn burt með sér. En gullið,
sem var miklu þyngra hefir sest að
í hauskúpunni. Með öðrum orðum.
Höfuð ungu stúlkunnar hefir unnið
sama gagn og »gullvagga«. Dutl-
ungar náttúrunnar eru órannsakai1'
legir. Það var rétt hjá Efraim ^
kalla þetta »gullnu jómfrúna. —-
— En gullæðin ? spurði Hart
fölur af geðshræringu.
— Hún er hér við fætur vofaf'
Klondyke hefir fengið alveg
aðdráttarafl. Umhverfis þennan ^
munu safnast nýir herskarar til Þe^S
að leita að þeim málmi, sem veiflf
mönnunum mesta gleði og sárastí
sorg. Vesalings myrta stúlkan se^
safnaði gullinu í hauskúpuna he
visað okkur á nýja, ósnortna
námu. Vertu viss um það. ÞesS
háttar fyrirboðar ljúga ekki. —
Hún var í sannleika gullin jótnffl^'
XVI.
Gull. j
Æfintýramennirnir stóðu
þögulir og horfðu á hinn 1111 ■
auðæfafund. í einu dutlungaic3^.f
sinu haíði jörðin opnað auðaef^lU
sínar. Gullagnirnar glóðu a'sta,gg.
bæði í sandinum og eins í bef£
unum.