Morgunblaðið - 14.03.1915, Blaðsíða 7

MORGUNBL AÐIÐ
7
Atvinna.
Nokkrar stúlkur duglegar og vanar fiskverkun geta fengið atvinnu
yfir lengri tíma. Hátt kaup og áreiðanleg borgun.
Semja ber við
Jón Jónasson, Norðurstig 5 (efstu hæð).
g-—■ DAGBðFflN. C=3
Afmæli í dag:
Anna Sigurjónsdóttir húsfrú.
GuÖrún Jónsdóttir húsfrú.
Bjarni Mattíasson hringjari.
GuSm. Loftsson bankaritari.
Jens B. Waage bankaritari.
Sig. Björnsson kaupm.
Eiríkur Gíslason prestur Stað.
Sólarupprás kl. 6.56 f. h.
Sólarlag — 6.20 síðd.
HáflóS er í dag kl. 4.38 árd.
og — 4.54 síðd.
Veðrið í gær:
Vm. s.v. hvassviðri, hiti 5.8.
Rv. v.s.v. st. gola, hiti 3.7.
xsf. v. stormur, hiti 4.3.
Ak. s.s.a. sn. vindur, hiti 7.0.
Gr. s.s.v. s.s.v. gola, hiti 4.0.
Sf. s.v. st. kaldi, hiti 9.7.
Þb. F. v. st. kaldi, hiti 7.7.
Guðsþjónustur í dag sunnudag í
rniðföstu. (Guðspj.: Jesús mettar 5000
manna, (Jóh. 6, 35—65.) í dómkirkj-
unni í Reykjavik kl. 12 síra Jóhann
Þorkelsson, kl. 5 síra Bjarni Jónsson,
í Fríkirkjunni í Hafnarfirði kl. 12 sr.
ÓI. Ólafsson, í Fríkirkjunni í Reykja-
vik kl. 5 sira ÓI. Ólafsson.
Þjóðmenjasafnið opið kl.
12— 2.
Náttúrugripasafnið er opið
ki. iv2-272.
Póstar i dag:
Ingólfur til Borgarness, kemur það-
an á morgun.
Botnia á að koma frá útlöndnm á
ttmrgun.
»Nýja Land«. Aðsókn þar er mjog
mikil. Öll horð upptekin á hverju
kveldi. Theodor Arnason og frú H.
Brynjólfsson leika þar á hljóðfæri og
fólkið kann yfirleitt vel við sig þar.
ísinn á Tjörninni er nú orðinn
þunnur mjög. í fyrradag voru tveir
menn með vagn á Tjörninni. A vagn-
ittum var tunna full ösku. Skyndi-
lega brotnaði ísinn undan vagninum,
sem hvarf í vökina. Vagninum tókst
að bjarga — en tunnan hvílir enn á
hotninum.
Ask er væntanlegur hingað bráðlega
ttaeð kol til Viðeyjar.
Botnía fór frá Leith á húdegi í gær,
^leiðis til Reykjavíkur beina leið.
Hauðmagar, hinir fyrstu sem veiðst
hafa á þessu ári, voru seldir hór á 50
ftura hver í gær.
Vesta kom frá Vestfjörðum í gær-
morgun snemma. Meðal farþega voru:
Skúli Skúlason frá Odda, Ól. Jóhann-
esson konsúll frá Patreksfirði, Behrend
kaupm., frk. Ragnh. Thoroddsen, Carl
Proppó kaupm. og frú o. fl. —
Skipið hélt áleiðis til Khafnar í gær-
kvöldi seint. Farþegar voru þeir al-
þingismennirnir Einar Arnórsson próf.,
Guðm. Hannesson próf. og Sveinn
Björnsson lögmaður, prestur frá Landa-
koti, skipverjar sem verða á Gullfoss,
tvær skipshafnir á ísl. botnvörpunga,
sem í smíðum eru í Þyzkalandi, o. fl.
Til Vestmanneyja fóru m. a. : Torfi
Sigmundsson úrsmiður (ætlar Torfi að
setjast að í eyjunum og stunda þar
iðn sína), Siggeir Torfason kaupm., P.
O. Bernburg fiðluleikari o. fl.
Stúdentafélagsfundur var haldinn
í fyrrakvöld. Til umræðu var skóla-
málið enn. Alyktun var frestað til
næsta fundar. Umræður urðu miklar.
Sandve, vólkutter Förlands, liggur
nú í fjörunni fyrir austan steinbryggj-
una. Hefir verið gert við skemdir
þær, sem báturinn varð fyrir ;r hann
sigldi á sker hór við höfnina um dag-
inn.
Kvenfélag Fríkirkjusafnaðarins
heldur kveldBkemtun annað kveld kl.
9 í Goodtemplarahúsinu. Rennur ágóð-
inn í sjúkrasjóð fólagsins. Fólagið
starfar að líknarverkum við sjúka og
bágstadda; ver það til þeirra hluta
miklu fó árlega. Er því fó vel varið,
sem fólagi þessu áskotnast, bæði nú og
endranær.
Gullfoss verður fullfermdur í fyrstu
ferðinni hingað til lands frá Khöfn.
Verð á koksi frá gasstöðinni er nú
45 kr. hver sinálest. Fyr má nú vera
hækkun — úr 31 kr. upp í 45 kr.
Hvað segir verðlagsnefndin 1 Eða er
hún dauð?
Dr. Guðinundur Finnbogason flyt-
ur framhald af erindiuu »um vinnuvís-
indi« í dag.
Franskt seglskip kom hingað í gær
hlaðið salti til botnvörpungsins »Pro-
vence« — hins eina sem er við veiðar
hór við land. Flytur seglskipið afla
botnvörpuugsins aftur til Frakklands.
Hafnarfjarðarvegurinn er nú ófær
vögnum. Umferð um veginn er afar-
mikil. A hverjum degi flytja Alftnes-
ingar mjólk hingað til bæjarins. Hafn-
firðingar eru daglega á ferðinni, og
aðflutningur að Vífilstaðahæli fer fram
daglega. Vegurinn er nú svo slæmur,
að ökumenn hafa orðið að bera mjólk-
urbrúsana af vagninum. Viðgerð á
vegi þessum er óbjákvæmileg undir
eins og frost er úr jörðu.
Raflýsingartækin í nýja pósthúsið
eru nú bráðum fullger.
»Sigurfarinn« kom inn í gær og
hafði aflað 7^/j þús. af vænum fiski.
Ingólfur Arnarson kom af fiskveið-
um í gær og hafði aflað ágætlega vel.
Skiðahlaup.
Eins og í skautahlaupi eru
frændur vorir Norðmenn ennþá snjall-
astir á skíðum; jafnt í langhlaupi,
sem í stökkhlaupi. Staðhættir þeirra,
og hin snævi þöktu fjöll hafa kent
þeim að nota þetta ágæta flutnings-
táeki og einnig lokkað margan ung-
linginn — á skíðum náttúrlega —
til fjallanna — upp örðugasta hjall-
ann — á fjallstoppinn. Þar hefir
hin svipmikla náttúra heillað skíða-
manninn svo að honum er það ó-
gleymanleg fegurð, útsýnið af toppn-
um. Og þangað fer hann aftur og
aftur, á sömu stöðvar, upp örðugasta
hjallann. Þannig hafa skíðaferðir
Norðmanna byrjað, fleiri og fleiri
hafa bæzt við í hópinn, fleiri og
fleiri hafa viljað sjá hina svipmiklu
náttúru, sjá landið í vetrardýrð sinni.
Þannig hefir skíðaíþróttin dafnað í
Noregi — menn hafa séð að óraet
anlegt gagn er að kunna vel á skíð-
um í snævi þöktum fjallalöndum, þar
sem samgöngurnar verða svo slæm-
ar á vetrum að allar leiðir eru bann-
aðar, þá kemur það sér óneitanlega
vel, að geta brugðið sér á skíðin og
notað þau í ferðina. Þar koma lika
skíðin að mestum og beztum not-
um. Áður fyr notuðn menn mest
þrúgur — og nota sumstaðar ennþá
— en skíðin taka þeim langsamlega
fram; bæði eru þau léttari og þægi-
legri og minna erfiði að renna sér
á þeim niður brekkurnar.
Allar útiíþróttir eru mjög hollar,
hressa og gleðja íþróttamennina og
veita sérhverjum roeiri ánægju en
innanhúsæfingar, sem eru þó óneit-
anlega góðar, og afar hollar, sér-
staklega leikfimi, því hún er svo
margbreytt.
Til eflingar skíðaiþróttinni hafa
Norðmenn stofnað til árlegs kapp-
móts og eru þau í Holmenkollen
við Kristiania. Þar keppa árlega
allir beztu skíðamenn Noregs, og nú
á. seinni tímum einnig beztu skiða-
menn annara landa, frá Sviþjóð,
Finnlandi, Frakklandi og Sviss, og
eru þeir að verða mjög hættulegir
keppinautar Norðmanna. Á þessu
árs-kappmóti Norðmanna er þreytt
langhlaup og stökkhlaup. Það er
tignarleg og fögur sjón að sjá skíða-
manninn kasta sér fram af háum
stalli, hengiflugi, og koma standandi
niður og renna brekkuna á enda.
í Febrúar 1915 stökk Norðmaður-
inn Amble Ommundsen hið hæsta
stökk, sem sögur fara af, og
mældist það 54 stikur. Til þess að
stökk sé talið gilt, verður skíðamað-
urinn að koma standandi niður og
renna brekkuna á enda. Það er ilt
að halda jafnvæginu í loftinu og
brekkunni á þessari fleygiferð. En
mikið skal til mikils vinna; þarna er
samankominn allur landslýður ásamt
konungi, og skiljanlegt að allir vilji
þeir afla sér frægðar, stökkva sem
lengst og bezt.
í Gustadbakken í Noregi var og
háð skíðakapphlaup seint í fyrra
mánuði. Brekkan þar er talin hin
bezta, hengjan sjálf ekki mjög há,
en snarbratt fyrir neðan hana og
gerir það stökkið auðveldara en eigi
jafn ægilegt. Þarna var fjöldi ágætra
skíðamanna, enda voru kröfur áhorf-
endanna eigi litlar — voru menn
hæddir óspart og æpt á þá ef þeir
stukku skemra en 30 stikur. Lengsta
stökkið var 52 stikur (Johs. Hauge,
Rjukan) og það næsta 51 stika (H.
Olsen Oset, Nydalen). En þau voru
ekki talin gild vegna þeas að menn-
irnir duttu í brekkunni. Lengsta
stökkið sem talið var gilt, var 49^2
stika (Jósef Henriksen), því skíða-
maðuriun kom standandi niður og
rann brekkuna á enda.
Fljótir eru þeir einnig á skiðum;
og þolgóðir — sem sjá má á því,
að Norðmaðurinn Lauritz Bergendahl
fór í febrúar 1914 50 rasta veg á
aðeins 4 klt.tímum 3 2/s m'n- (Það
er álíka vegur og héðan úr Rvík
austur á Þingvöll; það þykir vel
farið ríðandi á 4 7a klukkustund).
Sjá því allir að hér er um feikna-
flýti að ræða; og er það einn af
beztu kostum þessarar íþróttar. En
það höfum við vanrækt. Þess ber
að geta að Bergendahl notaði tvo
göngustafi.
Eins og sjá má á fregnum þeim,
sem frá ófriðnum berast, hefir skíða-
íþróttin komið að góðu gagni t vet-
ur, þar sem barist er í fjallahéruð-
um. Norðmenn hafa áður tamið her-
menn sina við skiðagöngur en aldrei
jafn ötullega sem í vetur. Hafa þeir
verið látnir fara yfir óravegu á skíðum
með þunga bagga á baki.
Flest af þeim slysum sem orðið
hafa á skíðaferðalagi hér á landi eru
að kenna illum útbúnaði og þekk-
ingarleysi á iþróttinni. Menn hafa
skilið eftir hin nauðsynlegu tæki —
er þeir hafa farið í langar ferðir —
svo sem landabréf og áttavita,
og allur útbúnaðurinn er eftir þvi.
»Enginn kann sig of vel heiman að
búa«. En hér eru staðhættir til þess
að efla þessa ágætu og gagnlegu
íþrótt. — Áf þrekvirkjum á skíða-
ferðalagi má nefna, þegar Fr. Nan-
sen fór þvert yfir Grænland á skíð-
um. (Sjá »Paa ski over Grönland);
og sýndi með því að pólförum er
nauðsynlegt að nota skiði á rann-
sóknafferðalögum sinum.
íslendingar voru miklir skíðamenn
tii forna; og það sem bezt hefir
sýnt það að við getum enn þá unn-
ið okkur frægð í þessari íþrótt —
er að minnast hins þolna og ágæta
ferðamanns Vigfúsar Sigurðssonar
Grænlandsfara, þess er fór með
kaptein Kock þvert yfir Grænland
á skíðum, og reyndist hinn bezti
i ferðinni. (Sjá Over den hvide
Örken). Þeir félagar fóru langtum
norðar yfir Grænland en Fr. Nansen.
Bezta ráðið til að hrinda skíða-
iþróttinni áfram er að fara að dæmi
Norðmanna og stofna til almenns
íþróttamóts árlega á heppilegum
stað og tíma.
10. 3. 1915.