Morgunblaðið - 14.07.1915, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Fyrir kaupmenn;
heimsfræga svissneska cacao, og át-súkkulaði,
svo sem »Mocca«, »Berna«, »Milk« og fleiri
tegundir, ávalt fyrirliggjandi, hjá
G. Eiríkss, Reykjavík.
Einkasali fyrir ísland.
H. P. DUIIS
kaupir eins og áður
góða vorull
hæsta verði.
Tt Lager:
Hveitl, Sveskjur, Rúsínur, Fíkjur,
Ananas, Perur, Margaríne, Pappírspokar (ýmsar stærðir)
JJö eins fyrir kaupmenn.
Veggfóður
(Betræk)
kom nú með „Vestu“ á
Laugveg- 1.
Niðursoðið kjöt
frá Beauvais
þykir bezt á ferðalagi.
VÁTRYGGINGAR
Vátryggið tafarlaust gegn eldi,
vörur og hiismuni hjá The Brithish
Dominion General Insurance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason.
Vátryggið hjá:
Magdeborgar brunabóuíélagi
Den Kjöbenhavnske Söassurance
Forening limit. Aðalumboðsmenn;
O. Johnson & Kaaber.
A, V. Tulinius
Miðstræti 6. Talsími 254.
Brunatrygging — Sæábyrgð.
Stríðsvatrygging.
Skrifstofutími n—12.
Det kgl octr. Brandassurance Co.
Kaupmannahöfn
vátryggir; hus. hÚHgögn, alls-
konar vörutorða 0. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heimakl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen)
N. B. Nielsen.
R'eykið
að eins:
.Cíjairman'
og ,Vice Cfyair'
Cigarettur.
Fást í öllum betri verzlunum.
D06M.BNN
Bveinn Björnsson yfird.lögff>-
Friklrkjuveg 19 (Staðastað). Siml 202.
Skrifstofutimi kl. 10—2 og 4—-&■
Sjálfur við kl. 11—12 og 4—^
Eggert Claessen, yfirréttarmála-
flutningsmaður Pósthússtr. 17*
Venjulaga heima 10—11 ug 4—5. Simi I®-
Olaiur Lárusson yfird.lög®*
Pósthússtr. 19. Sími 215.
Venjulega heima 11—12 og 4—í*
Jón Asbjörnsson yfid.lögn11
Austurstr. 5. Sími 435.
Venjulega heima kl. 4—51/*.
Guðm. Olafsson yfirdómslögö1,
Miðstr. 8. Sími 488.
Heima kl. 6—8.
Alt sem að greftrun lýtur:
Líkkistur og Líkklæði
bezt hjá
Matthíasi Matthíassyni.
%3l. &uémunásson,
Lækjargötu 4. (heildsöluverzlun) Sími 282.
Carl Finsen Laugaveg 37, (uppi)
Brunatryggingar.
Heima 6 r/4—71/*. Talsími 331.
Þeir, sem kaupa hjá honum kistuoai
fá skrautábreiðu lánaða ókeypis-
Sími 497.
Silfurlands nótt.
Skáldsaga
nm ræningja í ræningjalandi
31 eftir
Övre Richter Frich.
Framh.
— Það var vesaldarleg eftiilíking af
af hergöngulagi því, sem Stonewall
Jachson, þjóðhetja Virginiu, hafði
verið vanur að raula meðan kúlurn-
ar þutu um eyru hans.
Kolsvartan mökk lagði til himins,
grjótregn, kom yfir allan búgarðinn,
og svo varð alt kyrt. — -r— Og
söngurinn storknaði i hálsi Abrahams
Farifax — — og varð að urgandi
hljóði og fagra andlitið hans, sem
var atað i blóðslettum hneig niður
milli steinanna, sem höfðu stutt há-
sæti hans.-------
Með erfiðismunum reis Fjeld á
fætur og hristi af sér möl og grjót.
Rétt hjá honum stóðu þau Delma
og Natascha rykag og illa til reyka.
Delma hafði særst á enni af stein-
flís — annars voru þau öll ósködd-
uð.
Nú var alt kyrt — en kyrðin stóð
ekki lengi. Það var eins og spreng-
ingin hefði vakið alla djöfla helvítis.
Við eystri hlið búgarðsins kvað við
ógurlegt org. Núna — — þegar
að vélbyssan hans Abrahams Farifax
gat eigi lengur haft vald á múrnum
og sléttunni — réðust villumenn
Zapata yfir girðingarnar. Þeir hopp-
uðu yfir múrinn eins og þeir væru
apakettir — höfðu byssurnar undir
hendinni og hnifana í munninum
— en blóðþorstinn skein úr ásjón-
um þeirra.
Varðmennirnir reyndu að hamla
á móti þessum villudýraskara. En
það var eins og að kasta smásteini
í brimrót. Þeir ultu inn yfir múr-
ana eins og syndaflóð og eftir fáar
mínútur höfðu þeir rifið alla varð-
mennina í smátætlur.
Grimd þeirra var voðaleg. Ef þeir
fundu einhverja lifandi veru var hún
höggvin í smátætlur. Varðmennirnir
voru skothæfnir og hver ræninginn
féll um annan þveran fyrir skotum
þeirra, en straumurinn var óstöðv-
andi. Ræningjarnir réðust á börn
varðmannanna, gripu þau og slógu
þeim við — þeir stungu hnífum
sínum í kýr og svín og drukku
blóð þeirra.
En alt í einu varð hlé á morð-
unum. Lág og illkvittnisleg bops
heyrðust frá tveimur lægstu húsun-
um og þar stóð flugvélin fjarri allri
eyðileggingunni. Indíáninn, sem
gætti hundanna, hafði opnað fyrir
þeim og egnt þá til víga. Og nú
ruddust út hinir viltustu blóðhundar,
sem nokkru sinni hafa sézt í Mexi-
ko. Þeir ultu út og hrutu hver
um annan með urri og óhljóðum
og villudýrsæðið truflaði þá svo, að
froða vall úr vitum þeirra. — —
Svo slóðu þeir nokkra stund
hræddir og hissa vegna þess að sól-
arljósið blindaði þá. En hundavörð-
prinn eggjaði þá. Og í einni svip-
an var eins og þeim hefði skilist
ætlunarverk sitt og ruku þá eins og
elding í móti villumöpnum Zapata.
Ræningjarnjr hrukku saman í
smáhópa. Þeir bliknuðu er þeir
sáu þessi viltu og blóðþyrstu dýr
— gapandi og fróðufellandi af
bræði.
Orustan varð stutt og snörp og
hennar mun lengi verða minst í
annálum íbúanna og sögum sem
sagðar eru þegar bálin eru kynt á
Preotes hæðnm.
Tólf hundar, svartir eins og nið-
dimm nóttin, réðust á Indíánana.
Það var eins og kolsvört alda riði
yfir þá. Þar mættist heipt og
hræðsla.
Menn og hundar ultu hver u01
annan þveran. Vargopin hundanoa
höfðu náð utan um barka mannanna*
Neyðaróp manna og hunda blandað'
ist saman og svarti og rauði lituf'
inu blandaðist einnig saman og hef
þó meira á rauða litnum vegna blóðs*
ins, sem rann úr sárunum. —• •—
— Notið knífana piltar — vaf
grenjað með þrumurödd í öftustu
fylkingu ræningjanna.
Það var eins og rödd þessi hefð^
töfrandi áhrif á ræningjana. Þeir
skipuðu sér í fylkingu umhverfis 1*
bræðra sinna og hundarnir baflS
Jefl Schmiths hnigu nú hver á
ur öðrum fyrir knifum Indíánan03'
— Gerið áhlaup á yaukeeafl**
hrópaði sama röddin. Takið þ£ 1
andi. Þeir skulu fá ,að kenna á plU
ingartækjum okkar. — — Fi^tlf
áður en hinir flýjal ^
— Flugvélin var þegar ko®10
hifl°
aðí
hreyfingu. Skrúfan kvæsti og ^
fagri líkami flugvélarinnar úafls
yfir garðinn. — Fjeld sat við stF|g_
og konurnar tvær hjúfruðu sig u
ur hjá sætunum til þess að f°r.
kúlurnar, sem þutu um höfuð Pe
En aftast sat Delma uppr^ttur
óhræddur með tvær stóraf
ur, sem hann lét senda
varmar kveðjur.
óvinulJ
ufl1