Morgunblaðið - 07.08.1915, Síða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
ágætu orgel-harmóníum
ávalt fyrirliggjandi hér á
staðnum. Seljast með verksrniðjuverði að viðbættum flutningskostnaði.
G. Eiríkss, Reykjavik.
Einkasali fyrir ísland.
DO0MENN
Sveinn Björnsson yfird.lögm
Friklrkjuveg 19 (Staðastað). Sfmi 2Q2.
Skrifstofutími kl. io—2 og 4—6.
Sjálfur við kl. 11—12 og 4—6
■ ....... —1....
Eggert Claessen, yfirréttarmála-
flutningsmaðnr Pósthússtr. 17.
Venjulaga heima 10—11 og 4—5. Simi Ifi
Olatur Lárusson yfird.lögm.
Pósthússtr. 19. Sími 215.
Venjulega heima 11—12 og 4—5
Jón Asbjðrnsson yfid.lögm.
Austurstr. 5. Sími 435.
Venjulega heima kl. 4—51/*.
fer að öllu forfallalausu héðan
vestur um land i hringferð 15. þ. m.
Guðm. Olafsson yfirdómslögm.
Miðstr. 8. Sími 488.
Heima kl. 6—8.
Þeir sem ætla að senda flutning-,
tilkynni aígreiðslunni það íyrir 12.
þessa mán.
Tekið á móti flutningi til 14. þ.
m. kl. 12 á hádegi.
tJlfgraiéslan opin á fiv&rjum ÓQgi frá
fil. 2~4 og allan óaginn maóan sfiipió
ÓVQÍur fiér.
71. B. Jlielsen.
Simi 536.
Niðursoðið kjðt
frá Beauvaís
þykir bezt á ferðalagl.
LfÆE^NAI^
Guðm. Pétursson
massagelæknir Garðastræti 4.
Heima 6—8 siðdegis.
Gigtarlækning — Sjúkraleikfimi —
Böð (Hydrotheraphi) — Rafmagn.
Sirœnar Baunir
frá Beauvais
eru ljúffengastar
Kaiipið Morgunblaðið.
yátp.ygging aii *^l
Vátryggið tafarlaust gegn eldi,
vörur og húsmuni hjá The Brithish
Dominion General Insurance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason.
Vátryggið hjá:
Magdeborgar brunabócaíélagi
Den Kjöbenhavnske Söassurance
Forening iimit Aðalumboðsmenn:
O. Johnson & Kaaber.
A. V. Tulinius
Miðstræti 6. Talsími 254.
Brunatrygging — Sæábyrgð.
Stríðsvatry ggin g.
Skrifstofutími n—12.
Det kgl octr. BrandassuranceTCo.
Kaupmannahöfn
vátryggir: hus, húsgðgn, aUs-
konar vöruforða o. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heimakl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
I Austurstr. 1 (Búð L. Nieisen)
N. B. Nielsen.
Carl Finsen Laugaveg 37, (uppi)
Brunatryggingar.
Heima 6 */4—7 */t. Talsimi 331.
Alt sem að greftrun lýtur:
Líkkistur og Líkklæði
bezt hjá
Matthíasi Matthíassyni.
Þeir, sem kaupa hjá honum kistuna,
fá skrantábreiðu lánaða ókeypis.
Sími 497.
Lesið Morgunblaðið.
Griman.
2 Skáldsaga eftir
Katherine Cecil Thurston.
I.
Framh.
Það eru níu menn af hverjum
tíu í Lundúnum, hafi þeir fengið
sömu mentun og gegnt sömu störf-
um sem Chilcote, að þeim verður
það á oft og einatt að nota hin
sömu orð og áherzlur í gremju og
gleði.
— Fjandans þoka er þetta I mælti
hann hátt. Eg er að leita að Gros-
venor Square, en eg er hræddur
um að eg finni það aldrei.
Hinn maðurínn hló aftur og enn
komst Chilcote í ákafa geðshræringu.
— Já, það er eg einnig hræddur
um. Það gæti jafnvel orðið erfitt
að rata til helvítis í þessu veðri.
Chilcote hló og hallaðist upp að
búðardyrunum.
— Jú, maður verður að haga
sér eins og blindur maður, þegar
þannig stendur á. Þessi þoka er
lík þeirri þoku, sem kom hér fyrir
sex árum. Munið þér eftir því?
Hann hafði þann sið að tala í
í stuttum og sundurlausum setning-
um — hann hafði vanið sig á það
eigi alls fyrir löngu.
— Nei, mælti ókunni maðurinn
og þreifaði sig einnig fram að búð-
ardyrunum. Nei, eg var ekki hér í
landi þá.
— Það var gott fyrir yður.
Chilcote bretti upp kragann á
yfirhöfn sinni og mælti enn:
— Það var andstyggileg þoka.
Svðrt eins og þessi, en ennþá
þéttari. Eg man vel eftir henni. Það
var sama kveldið sem Lexington
hélt hina miklu ræðu sína í sykur-
málinu. Við vorum nokkrir komn'
ir til Lambethbrúar klukkan þrjú
um morguninn. En þingfundi var
slitið um miðnætti.
Chilcote var ekki vanur þvi að
tala um gamlar endurminningar. Og
þessi samræða hans við ókunna
manninn, sem hann ekki sá, var
Hkust eintali. Honum hnykti því
næstum við, þegar hinn tók til máls.
— Sykurmálið! Það er þó fnrðu-
legtl Eg var einmitt að lesa ræð-
una í gær. Það er stórfengleg fram-
setning á leiðinlegu efni. )á, það
mátti vænta mikiis af Lexington á
þeim dögum.
Chilcote færði sig úr stað.
— Hafið þér áhuga fyrir slúðrinu
þarna niður hjá Westminster? spuiði
hann háðslega.
— Eg? — Nú var það ókunni
maðurinn, sem færði sig úr sjað. —
)ú, eg les blöðin eins og hinir fimm
miljónamæringarnir. Það er alt og
sumt. Eg er aðeins áhorfsndi?
— Áhorfandi ? endurtók Chilcote.
Yður ferst-------—1
— Ef til viil virðist yður svo
vegna þess að þér hafið fengið sæti
þar inni. En snúum okkur aftur
að Lexington. Hann komst hátt og
féll langt niður. Hver var annars
orsökin til þess ? spurði hann skyndi-
lega. Var það áfengi eða morfín?
Mig hefir lengi langað til þess að
vitu hið sanna.
Chiicote færði sig aftur úr stað.
— Er það ómaksins vert að grafa
eftir því ?
— Þegar stjórnmálamaður á í
hlut — já! Því hann lætur þjóðar-
hagsmuni sitja fyrir öllu öðru. Þeg-
ar fjöldinn má vita hvað það er,
sem lyftir mönnunum hátt, þá á
hann einnig heimtingu á að vita,
hvað verður þeim að falli. Var það
áfengi sem steypti honum?
— Nei, mælti Chilcote eftir
stundarþögn.
— Morfín ?
— fá, það var morfín, mælti
Chilcote óafvitandi. En hanti hafði
eigi fyr talað orðin en honum hnykti
við eins og hann hefði talað af sér.
Það varð stnndarþögn og ókunni
maðurinn hugsaði um svarið. Svo
mælti hann og var nú mikið niðri
fyrir:
— Datt mér ekki í hug? Enda
þótt eg gæti eigi almennilega trúað
því. Hvernig getur nokkur -maður,
sem hefir komist jafnhátt spilt lífi
sinu með slíkum lesti?
Hann dæsti við tii þess að sýna
fyrirlitningu sína.
Chilcote hló lítið eitt við og þð
vandræðalega.
— Þér eruð harður dómari,
hann.
Hinn dæsti aftur.
— Nei, ekki harður dómari helduf
réttlátur. Enginn hefir leyfi til þess að
sóa því sem annar maður mundi
hafa fórnað lífi sínu fyrir að eigö'
astl Það drepur niður þá virðing0
sem menn hafa fyrir valdinu.
— Þér trúið þá á vald I — Röddin
var háðsleg en titraði þó iftið citt-