Morgunblaðið - 20.10.1915, Qupperneq 2

2
MORGUNBLAÐIÐ
J
UcmifdmjflwiMm
seíur bezf Léreff, 48 fegunclir.
leið: Fyrir æði löngu fundu Frakk-
ar skjöl nokkur á bayernskutn fyrir-
liða, sem féll á vestur-vígstöðvunum.
í þeim skjölum voru meðal annars
upplýsingar um það, hvernig viður-
eignin á eystri vígstöðvunum gengi,
og stóð þar: »Okkur gengur ágæt-
lega, og er það að þakka hinum á-
gætu njósnurum* — og »hinn ágæti
njósnari okkar hefir gert okkur mjög
mikið hægra fyrirc. — Bæði þetta
og annað gaf mönnum það í grun,
að njósnarinn mundi vera einn af
trúnaðarmönnum Rúasa. Og er Pau,
hershöfðingi Frakka, fór til Rúss-
lands, var honum m. a. falið að
komast eftir sannleikanum i þessu
máli.
Þegar Pau hitti Nikulás stórfursta
og isagði honum frá þessu, mælti
stórfurstinn: »Þetta befi eg vitað
áður«. En þeim kom nú ásamt um
það, að leggja gildru fyjir njósnar-
ana. Var því gefin út málamynda-
herskipun, og fengu nokkrir af þeim
mönnum, sem helzt voru grunaðir
um svikin, að heyra hana, og var
Miassaiedoff einn af þeim. Þettæ
hafði tilætlaðan árangur. Það sást
þegar á því, hvernig Þjóðverjar skip-
uðu liði sínu, að þeir höfðu komist
á snoðir um þessa herskipun. Og
nú var ekki annað eftir en að fá að
vita hve margir mundu sekir. —
Miassaiedoff meðgekk þegar og sagði
frá hverjir væru sér samsekir, í von
um það að fá þá mildari dóm.
Hann játaði það einnig að það væru
nú io ár síðan hann hefði farið að
njósna fyrir Þjóðverja í Rússlandi,
og sökum þess, að hann gat jafnan
gefið þeim mikilsvarðandi upplýs-
ingar, guldu þeir honum vel fyrir,
og er mælt að hann hafi unnið sér
inn margar miljónir rúbla á þennan
hátt.
Þá kom það og einnig í ljós að
Miassaiedoff hafði tafið herskipun
frá yfirherstjórninni til Rennenkampfs
hershöfðingja í heilan sólarhring. Af-
leiðing þess var sú, að Rennenkampf
beið hinn mikla ósigur sinn hjá
Masúrísku-vötnum. En svo sem
kunnugt er var allri skuldinni þá
þegar skelt á Rennenkampf og hann
látinn sæta ábyrgð fyrir. Fær hann
nú sennilega uppreisn æru sinnar er
hið sanna í málinu hefir komið í ljós.
Loftskeyti og síldveiðar.
Norðmenn hafa nú ákveðið að reisa
tvær loftskeytastöðvar, sem eingöngu
eru ætlaðar til aðstoðar við sildar-
veiðarnar norðvestanvið Þrándheim.
Síldargöngur eru þar afskaplega
miklar á hverju ári, en gangan kem-
ur að landi á dálítið misjöfnum
stöðum. Til þess að hægt sé að
Tilbúinn sængurfatnaður
fæst hjá
Tfarafdi.
Fiður og dúnn
fæsf fjjá
Tfarafdi.
veiða sildina undir eins og hún nokkur sildveiðaskip með loftskeyta-
kemur, ætla Norðmenn að reisa útbúnaði. — Aðrar þjóðir álíta það
tvær loftskeytastöðvar á eyjum skyldu sína að reisa loftskeytastöðvar
undan landi og jafnframt láta útbúa á landi til aðstoðar siglingum og
Sökum þeirrar óánægju, sem kafbátabernaður Þjóðverja hefir vakið í
Bandaríkjunum, hafa þeir nú breytt í nokkru um aðferð. Þeir hafa fyrst
og fremst lofað þvi, að skjóta ekkert farþegaskip eða hlutlaust skip í kaf
nema þvi að eins, að öilum mönnum sé gefinn nægilega langur undan-
komnfrestur. Og eins hafa þeir nú að siðustu farið vægar i sakirnar en
áður við hlutlaus vöruflutningaskip, og látið sér nægja að þau fleygðu
farmi sínum fyrir borð, í stað þess að skjóta þau í kaf.
Fyrsta skipið sem þeir létu kasta farmi sínum fyrir borð var danskt,
og hét »Vega«. En síðan eru það mest norsk skip, sem hafa orðið fyrir
þeim búsifjum. Mvndin sýnir norskt skip, þar sem verið er að kasta
út farmi að skipun Þjóðverja, en skamt frá sézt kafbáturinn.
Farmi kastað í sjóinn.
fiskveiðum. En hvað gera íslend-
ingar ?
ViOureignin hjá Persaflóa
Svo sem kunnugt er, eiga Bretar
í höggi við Tyrki, víðar en hjá Hellu-
sundi. Þeim hefir einnig lent sam-
an bæði hjá Suez og fyrir botni
Persaflóa. Um viðureignina hjá Suez
er ekkert að segja, því Tyrkir hafa
nú um langa hríð eigi gert neina
tilraun til árása þar, og Bretar hugsa
um það eitt, að gæta skurðarins. En
viðskifti þeirra hjá Persaflóa eru þýð-
ingarmeiri. Það er því dálítið undar-
legt að brezka stjórnin skuli eigi
birta fleiri tíðindi þaðan en hún
hefir gert, allra helzt þegar tillit er
tekið til þess, að hvergi nema þar
hefir Bretum jafnan veitt betur. En
orsökin til þess, að stjórnin lætur
eigi birta fregnir þaðan að sunnan
sem aðrar ófriðarfregnir, er sú, að
yfirhershöfðinginn, Sir John Nixon,
hefir fengið skipanir um það, að
gefi Indlandsstjórn skýrslur sínar, en
eigi Bretastjórn. Er þetta gert vegna
þess, að meginþorri hersins er ind-
verskur. Skýrslur hershöfðingjans
feru birtar í blaðinu »Gazette of
India«.
»Times« þykir þetta mjög óvið-
eigandi að eigi skuli birtar í Bret-
landi sjálfu skýrslur um herför, sem
Bretar stjórna og er jafnþýðingarmikil
og þessi herför,þar sem Bretar berjist nú
á þeim slóðum, þar sem aldrei hafi
fyr blaktað brezkur fáni. Skorar
blaðið á stjórnina að birta skýrslur
Nixons hershöfðingja jafnt sem ann-
ara hér eftir. —
Mönnum kann að finnast nú á
tímum, að það sæti ekki miklum
tíðindum hvað gerist þar syðra. En
einhverntíma hefðu menn fylgt þeirri
viðureign með meiri athygli en nú
er gert. Bretar hafa þarna tekið
hverja borgina og hvert héraðið á
fætur öðru af Tyrkjum og fái þeir
að halda því að ófriðnum loknum,
þá hafa þeir bætt við sig stórri og
frjósamri nýlendu, sem þeir munu
kunna að hagnýta sér.
JafnaBarmannablaðið Uro í Petro-
grad hefir verið gert upptækt vegna
einhverra greina, sem þar birtust um
rússnesku stjórnina.
Þýzk loftför fljúga nú daglega yfir
Holland og brjóta i raun og veru
með því hlutleysi landsins. Hollend-
ingar gera hvað eftir annað tilraun
til þess að skjóta þau til jarðar, en
það hefir hingað til mishepnast.