Morgunblaðið - 18.05.1916, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
George Duncan & Co., Dundee.
Sérverksmiðja i Dundee- og Kalkútta-striga-pokum, og Hessians til
fiskumbúða. Framleiðir allar jule-vörur.
Stórt úrval af allskonar Hessians ávalt fyrirliggjandi hjá
umboðsm. fyrir ísland,
G. Eiríkss, Reykjavík.
Mótak.
Utmæling fer fram
i Fossvogsmýri mdnudag 22. þ. m. kl. 11*1% til i2l/2
i Norðurmýri mánuceag 22. þ. m. kl. 1 til il\2
i Rauðarármýri mánrdag 22. þ. m. kl. 6l/z til 8
Þeir sem vilja fá land til mótöku mœti á þess-
um tímum.
Borgarstjórinn i Reykjavík 17. maí 1916.
K. Zimsen.
Ungur maður
vel að sér í skrift og reikningi, ennfremur sæmilega að sér i ensku og
dönsku, óskar eftir atvinnu helzt á skrifstofu.
Tilboð merkt »90« sendist afgreiðslu Morgunblaðsins.
Garðrækf.
Peir, sem Rafa ósRað effir íanéi íil
RartefPurœktunar i SRótavorðuRoííi mœti
á sfaénum þriðjuðacj 23. þ. m. Rt. ll rl o(j
verður þeim þá úímoelf lanéið gegn
greiéstu teigunnar.
Borgarstjóritm i Reijkjavík Í7. maí Í916
Ji. Zimsen
G.s. Skálholt
fer til LEITH i kringum
28. mai.
6. SLimsen.
Dugl. trésmiður
getur fengið atvinnu
við vitabyggingu í sumar
'Hátf kaupt
V itamálaskrifstofan,
Templarasundi 3.
Angela.
Eftir Georgie Sheldon.
112 (Framh.)
að senda eftir kvenlækni, það er nóg
af þeim hér í borginni, sagði Sal-
ome alúðlega.
— Nei alls ekki, svaraði Miss Leon-
ard ákveðin, þeir geta iðkað verk-
legar framkvæmdir á öðrum en mér
eg hefi enga trú á læknnm, það er
hver og einn sæll og heppinn sem
ekki þarf að nota þetta meðalagutl
frá þeim. Þér segist vera lærð hjúk-
runarkona, þér hljótið þvi .að þekkja
dálítið inn í lyfjafræði, og það læt
eg mér duga.
28. kapituli.
Salome sá að ekki myndi tjá að
ræða þetta málfrekar því aðMiss Leon-
ard var orðin mjög æst.
— Vissulega skal eg gera alt sem
eg get til að hjálpa yður, sagði Sal-
ome eftir augnabliks þögn. En það
er þó vist og satt að þér þurfið að
fá eitthvert læknislyf.
— Það er eg ekki frá, enda skal
eg fúslega taka hvaða lyf sem þér
álitið gott fyrir mig, en lækni vil
eg ekki hingað, það er af og frá.
Salome var i vanda stödd, hún
þorði ekki, að bera ábyrgðina á þvi
að útvega meðul, án þess að leita
ráða hjá þektum lækni, en ekki þorði
hún að taka ráðin af Miss Leonard
og sækja Iækni án hennar vilja, þvi að
það gat haft slæmar afleiðingar. Hún
fór inn í setustofuna og benti Harr-
iet að koma þangað með sér.
— Hvað eigum við að taka til
bragðs, sagði Salome áhyggjufull er
Harriet var komin þangað inn til
hennar. Miss Leonard er að verða
fárveik, við þurfum nauðsynlega að
vitja læknis.
— Já, já, eg veit ekki ungfrú góð
hvað hægt er að gjöra, hún hefir nú
látið skoðun sína í ljós, og eg þekki
hana illa þá gömlu, ef hún situr ekki
við sinn keip úr því. Eg segi yður
satt, það er ekki fyrir skollann sjálf-
an að víkja henni um hársbreidd
frá því sem hún einu sinni tekur i
sig, sagði stúlkan sannfærandi.
— Mér hefir dottið í hug, tók
Salome til máls, að leita ráða hjá
lækni án hennar vitundar. Eg gæti
fundið einhvern góðan lækni, sagt
honum hvernig sakir standa og lýst
sjúkdómnum fyrir honum, þetta gæti
eg gjört einusinni eða tvisvar á dag
ef með þyrfti, og hann gæti svo
miðlað meðulum eftir því.
— Ætli þér kæmust ekki af án
þess, sagði Harriet, Miss Leonard
yrði hamslaus ef hún kæmist að því.
— Eg þori ekki að treystaminni
dómgreind eingöngu í þessu efni.
Og eg er hrædd um að hún verði
hættulega veik.
— Ó, guð minn góður, það vona
eg að komi ekki fyrir, sagði Harriet
kvíðafull. — Kanski henni batnief
við bfðum einn eða tvo daga.
— Eg þori ekki að biða, sagði
Salome alvarleg, sjúkdómurinn hagar
sér þannig að eg hefi fylstu ástæðu til
að vænta hins versta. Það er þá að líkind-
um bezt að þér framkæmið áform yðar.
En hvernig lækninum yrði borgað
það er mér leyndardómur, ekki hugsa
eg að sú fullorðna borgi mikið fyrir
þá læknishjálp sem við útvegum þann-
ig þvert ofan i skipanir hennar, sagði
Harriet.
— Gott og vel, eg skal heldur
borga lækninum úr eigin vasa, en
taka á mig þá ábyrgð að útvega
henni meðul, sagði Salome ákveðin.
Getið þér bent mér á einhvern þekt-
an lækni hér nálægt.
— Já, Minat læknir og sonur hans
búa hér á næsta götuhorni, þeir eru
báðir frægir læknar, en ekki trúi eg
þeir gefi verk sín.
— Jæja, eg skal finna þá að máli
og segja þeim hvernig alt er lagað,
og fela svo forsjóninni úrslitin, sagði
Salome einbeitt.
-— Eg óska yður til hamingju með
áform yðar ungfrú Howland. Þér
hljótið að vera mjög hjartagóð að
láta yður svo ant um þvílíka kerl-
ingarnorn.
— Talið ekki svona Harriet, sagði
Salome alvarlega, hún tilheyrir hin-
um sama góða föður eins og eg og
ef til vill hefði hún verið alt önnur
hefði hún ekki mætt þvllíku mótlæti
í beiminum. Nú ætla eg að borða
morgunverð og fara síðan rakleitt
til læknisins, og ef Miss Leonard
spyr eftir mér, þá segið henni að
eg hafi farið í lyfjabúðina, sem er að
visu satt, því eg fer þangað um leið.
Eftir að Salome hafði snætt morg-
unverð og klæðst í önnur föt, fór
hún á fund læknanna. Sá yngri var
í viðtalstofunni og tók hann alúðlega
á móti henni. Salome skýrði hoo-
um nákvæmlega frá öllum málavöxt-
um og læknirinn virtist strax skilj*
hvernig i öllu lá. Hann hafði heyrt
talað um Miss Leonard og furðaði
það ekki þótt hún neitaði að láía
læknir koma til sín.