Morgunblaðið - 30.04.1917, Síða 4

4

Hámarksverð.
Tafla sá er hér fer á eftir sýnir öll þan
liáœarksverð er sett hafa verið og mnn
hætt inn á hana nýjnm hámörknm jafn-
harðan og þan koina, svo eð fólk geti
altaf séð hvaða gjald má taka af þvi
fyrir þessar vörnr:
Rjúpnr kr. 0.35 hver
Rjómabússmjör — 3.30 kg.
Annað smjör ósvikið — 3.00 —
Smáfisknr og ýsa ósíægð — 0.24 —
— — — slægð — 0.28 —
Þorsknr ósiægðar — 0.28 —.
— slægðnr — 0.32 —
Heilagfiski — 0.40 —
Hvitasykur bg. — 1.20 —
Stey t sykur — 1.00 —
HátMægðnr þorsknr (inn-
volslaus en tneð hans) — 0.26 —
Hálfslægður smáfisknr og ýsa
(innvoisiuns en með haus) — 0 23 —
K....... cJÍQnsía _<
Ensku og dönskn kenni eg undir-
ritaðnr, sem befi stundað nám i Eoglandi
og Dánmörku. Odýr timakensla.
Tii. EjartansRon, Hotel Island nr. 7,
heima kl. 11—12 eg 5—6.
JS&éga
Herbergi »möbleret« óskast strax,
helzt nál. Miðbænum. R. v. á.
"——————————
^ Winna ^
S t ú 1 k a óskast tii að ganga gestum
fyrir beina. Uppl. Bræðraborgarstíg 3 B.

psfiapur
I ■.
Matarsild fæst keypt _hjá Árna Nikulis-
syni rakara.
Eitt a n k e r i ca. 100 kg., lóðarrnllu,
sargmaekinu og sildarklippur ern til á
Norðnrstíg 3.
Land til kartöflnræktaaar
€r til leigu til nokkurra ára.
Menn snúi sér til Einars Jóns-
sonar, Hverösgötu 82. uppi.
Bezt að augiýsa i Morgunbl,

1 í
• •
cro
ln——I
f"
WalTít^

öe forenede Bryggerier.
daglegir s j ó m o n n geta komist að semlhásetar á
seglskipimi ,Alliance“, sem fer hóðan til ísafjarðar
og þaðun til Spánar.
Hátt kaup í boði.
Eonfremur tvo sjómenn til ferðarinnar til ísafjarðar.
Menn snhi sór nm horð til skipstjórans eða til
Bmil Strand i Nýhöfn.
Jf&w, v / **esgi|
Hr ?UHrjggiIlgar
O. iohneon A X?$r.t.
igL octr Br&HöigsfiiBfi
'iay&á,: htöi, himg&gn., nU»
kontr vöríiíorda o, s. /rv. %<&>.&
:’ofí i 'vrir lasgsta iðgjsll.
f?eiœskJ 8—12 ?. h. og 2—S e. b,
i' Ansi-J2.rstr» í (Báð L. Nielssf.)
* 5L B. Ni
^iiai
:giison
skipamiðlari.
]>.is. *'/y. Veitusundi t (uup
Sjé- Strsðs- Brunatrygglagsr
Skrifstofan opin kl. vo- 4.
Brunatryggið hjá »WÖL6A«.
Aðaluuvboðsm. Halldór Eiríksson,
Reykjavík, Pósthólf 385.
Umboðsm. í Hafnarfirði:
kaupm. Daníel- Berqtnann,
Trondhjetns vátryggingarfélag h.f,
Allskonar brunatryggíngar.
Aðalumhoðsmaður
CARL FiNSEN.
SkólavörðuBtig 25.
Skrífatofutimi 5'/s— 6‘/» ad. Talsimi 381
Allskonar
vátryggingar
Tjarnargötu 33. Símar 235 & 429.
Trolle & Rothe.
Export-kafn
er bezt.
Áðaíumboðsmenn:
0, Johnson & Kaabor
OLAFUR LARU8SON,
yfirdómalögm., Kirkjustr 10
Heima bl. 1—2 og 5—6. Simi 21ö
það er ekki hægt að segja hverjar
afieiðingar það hefir að eg kvænist.
Það getur vel verið að eg eignist
syni og dætur.
— Þess óska eg af alhug, svaraði
hún. Mér mundi eigi þykja jafn
vænt um neitt eins og það að þú
ættir bæði konu og börn. Trúir
■þú því ekki?
— Jú, eg trúi því. Þú hefir altaf
verið svo góð. En eg vil að þú at-
hugir það að framtíð þín bfeytist þá
er eg kvænist. Ef þú hefir erft al-
eigu mína, þá hefðir þú orðið ein-
hver auðugasta konan í heiminum.
Eg veit samt eigi hvort þú hefðir
orðið neitt sælli fyrir það.
— Nei, það hefði eg áreiðaniega
eigi orðið, mælti hún.
— Eg hefi hngsað mikið um þetta,
mælti hann. Um nokkurn tíma
forðaðist eg Lady .Bella þín vegna,
svo að þú gætir eígi vænt mig þess
að eg vyfi þnu loforð, sem mér fanst
eg hafa gefið þér. En satt að segja
— eg get eigi lifað átv hennar.
Áður en eg kyntist henni vissi eg
eigi hvað Hfíð er dásamlegt. Eg hefi
fram til þessa notið auðæfa minna
og álitið að það væri hin eina sama
gleði í þessnm heimi. En sá mis-
skilningurl Síðan eg kyntist Lady
Belle hefi eg fundið paradís á jörðu.
— O, hvað mér þykir vænt um
að heyra þetta, mælti hún lágt og
það komu tár í augu hennar.
— Eg hygg að hverjum manni
eigi að auðnast það að elska einu
sinni á æfinni, mælti hann. Ef eg
hefði dáið i fyrra, þá hefði eg farið
á mis við þá mestu sælu, sem manns-
hjaitað þekkir. Og nú hefi eg verið
að hugsa um þig, barnið mitt og
hvernig á því geti staðið, að þú sem
- S8? -
ert svo fögur og yndisieg, skulir
hafa brynjað þig gegn ástinni.
Hún horfði á hann og raunalegt
bros lék um varir hennar.
— Hvers vegna ætlar þú að kvæn-
ast, frændi minn ? spurði hún.
— Vegna þess að eg elska kon-
una og hún elskar mig, svaraði hann
hiklaust.
— Geturðu þá eigi ímyndað þér
hvers vegna eg vil ekki giftast?
mælti hún.
— Ó, ást þin er bundin, hrópaði
hann og var svo mikill sorgar-
hreimur i málrómnum að henni
hnykti við.
Hún hafði eigi búist við þvi að
hann væri svo fljótur að skilja.
— Já, það er satt, svaraði hún
dauflega, og héðan í frá mun eg
hvorki elska né giftast. Spurðu mig
einkis, þvi að eg get eigi svarað
neinum spurningum. Það eru mörg
ár siðan ást mín var svikin, og ef
þér þykir vænt um mig, þá skaltu
aldrei framar minna&t á þetta efni.
Segðu mér nú heldur eitthvað um
Lady Belle.
— Hún hefir lofað því að verða
konan mín. Hún eiskar mig — já,
það er satt, þótt hún sé aðalborin
kona, þá elskar hún mig. Eg hefi
sagt henni alia æfisögu mína og eg
hefi sagt henni það, að þú sért
frænka mín, en ekki dóttir mín.
Henni brá mjög i brún, en eg
sagði að þú hefðir verið svo lengi
fósturdóttur mín, að það væri eigi
nema eðlilegt að eg kallaði þig dótt-
ur. Eg bað hana að minnast eigi á
það við neinn mann. En vegna
þess að eg hefi nú um mörg ár
talið þig einkaerfingja minn, þá verð
eg nú, áður en eg^kvænist að gera
- 585 -
582 —
S84 —