Morgunblaðið - 15.09.1917, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Nærföt.
Vinnuföt.
Hvar er mestu úr aB velja?
Hvar eru vörugæðin mest?
Hvar fær maður vöruna ódýrasta?
Vöruhúsinu.
Herbergi
með liiiFgögnum óskast
til leign fra 1. okt14 maí.
Horgnn íyrirfram.
R. v. á.
Mótor
Nýlegur utanborðs.uótor til sölu
með ágætu verði, 2 hestsafla Caille
Perfection.
Ritstjóri vísar á.
Ensku (og fl. tnngnmál)
einnig vélritum, corresponderce etc.
kennir frá i. okr. G Jóhannsson,
Suðurgötu 8 A (niðri). Viðtalstimi
eftir kl. 6 e. m.
Harðfiskur
pr, 5 kg. kr. 7.50
hjá
Jes Zimsen
y
Umsóknir um styrk úr ellistyrktarsjóði Reykjavikur skal
senda borgarstjóra fyrir lok septembermánaðar. Rita skal
umsóknirnar á eyðublöð sem til þess eru gerð og fást á
skritstotu borgarstjóra, hjá fátækrafulltrúunum og prestunum.
Styrknum verður úthlutað í októbermánuði.
Borgarstjórinn í Reykjavík, 7. september 1917.
X. Zimsin.
Flutningaskip.
Gufuskipið »Kópur«, sem hleður um 130 tons af
þungavöru, og m.b. »Patrekur«, scm hleður um 40—45
tons
fást til leigu í leugri eða skemri ferðir,
frá miðjum september, með því að snúa sér til
P. A. Ólafssonar.
Sími 580.
Rösk stú
— sem er vön að ganga um beina —
getur fengið stöðu sem
frammistöðuetúlka á s.s. Sterling.
H.f. Eimskipafélag Islauds.
YATIpTGGINGAX^
Bruna trjgglngar,
sjö- og stríðsvátryggingar,
O. Johnson & Kaaber.
Det kgl, octr. Brandassurance
Kaupmannahöfn
vátryggir: hús, húsgögn, alls-
konar vöruforða o. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen)
N. B. Nielsen
Brunatryggið hjá »WOLGA«
Aðalumboðsm. Halldór Eiríksson
Reykjavík, Pósthólf 385.
Umboðsm. í Hafnarfirði:
kaupm. Daniel Berqmann.
Gunnap Egilson
skipamiðlari.
Tals. 47Q. Veltusundi 1 (uppi).
Sjó-, Stríðs-, Brunatrygglngar.
Skrifstofan opin kl. 10—4
Allskonar
Yátpyggingar
Tjarnargotu 33. Simar 235 & 429.
cfírolíe S cfáoffie.
Trondhjems vátryggingarfélag h.f.
Allskonar brunatryggin iar.
Aðalumboðsmaður
Carl Finsen
Skólavörðustíg 23
Skrifstofut. sVa'^Va s-d. Tals. 331
Geysir
Export-kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. lohnson & Kaaber
1 Hann smeygði ser út úr fangaklef-
anum og ataðnœmdiat þar fyrir utan
litla hríð. f>að var eins og hann
hefði elt mikið á fáum mínútum.
— Okkur förlar, mælti hann við
sjálfan sig um leið og hann leitaði
eftir pípunni sinni. Svo settist hann
í sæti sitt og fylti pípuna af sterku
og mjög dökku tóbaki. Svo kveikti
hann vandlega 1 henni og púaði ákaf-
lega. Og tóbakið hlaut að vera eitt-
hvað frábrugðið venjulegu tóbaki, því
að samferðamenn hans flýttu sér
hóstandi út úr klefanum. En Dicb
Anstey hélt áfram að reykja og það
var eins og honum yrði talsvert
hughægra við það. Og augnalob hans
voru orðin allþung þegar járnbrautar-
lestin staðnæmdi8t i London.
Hann reis þó á fætur og gekk
jöfnum, föstum skrefum út á járn-
brautarsföðina. í lestardyrunum
znætti hann sjóliðsforingjanum og
var hann í mjög ákafri geðshræringu.
— í>að gengur eitthvað að band-
— 851 —
ingjanum, hvíslaðl hann. Við getum
ekki vakið hann.
— Svo, mælti Anstey og lét sér
hvergi bregða. Ef til vill hefir hon-
um orðið ilt af kálfskjötinu.
— Kálfskjötinu?
— Já, þér sögðuð að það væri
sbemt. Hellið einni vatnsfötu yfir
Italann og þá raknar hann við.
Verið þór sælir! . . .
Liðsforinginn glápti forviða á eftir
honum. En athygli hans beindist
brátt að háum manni, sem ruddist
í gegn um mannþyrpinguna með tvo
menn á hælum sér. Hann náði fram
að fangavagninum . . .
— Eg heiti Burns, mælti hann.
Hvar hafið þér bandingjann? . . . .
Nú, þarna inni. Vagninn bíður okk-
ar hérna hinum megin. jþað væri
bezt að bomast hjá því að almenn-
ingur veitti bandingja»um eftirtekt.
Eg vona það að þið hafið veitt vel.
— Já, það vona eg, mælti sjóliðs-
foringinn, en . . .
— 352 —
— Eg sé það á símskeytinu að
það er ætlun manna að þetta sé
Suðurlandabúi. Hefir hann ör á
kinninni ?
— Já, mælti liðsforinginn eins og
úti á þekju, eu svitinu draup af
enni hans.
— þá hafið þið verið hepnir. Hann
beitir Lugeni og er ítali. Hann er
einhver hinn hættulegabti glæpamað-
ur. Hann hefir myrt svo marga
menn, að hann verður hengdur áður
en fóturinn er gróinn.
— Já, en . . .
— |>að er enginn efi á því, mælti
Burns urrandi. Eg hefi þekt Lugeni
þennan í hálft annað ár. 011 fram-
feoma hans var vítalaus. Eg held
að hann hafi haft ofan af fyrir sér
með því að kenna skilming. En
margar sögur hafa gengið um hann.
f>að er sagt að hann sé af beztu og
göfugustu ættum í Ítalíu. Eu svo
kom eitthvað babb í bátinn — morð,
kvenfólk eða eitthvað þessháttar.
— 353 —
Hann flýði til Englands — til gróður-
reits glæpanna. Já — hann hatar
obbur innilega, liðsforingi. En nú
er honum öllum Iokið.
— Já, mælti Iiðsforinginn ósjálfrátt,
nú er honum öllum lokið.
Burns hvesti á hann augun.
— Hafið þér tekið þetta nærri
yður? Eða er nobfeuð að? Hann
hefir þó líblega ekki gengið ykkur
úr greipum?
— Nei, flýtti liðsforinginn sér að
segja, en . , .
Fólkið hafði nú, smám saman tínsé
í burtu at járnbrautarstöðinni.
— Jæja, mælti Burns, en nú getið
þér feomið með hann. Hann er lík-
lega ekki svo slæmur að hann get!
ekki hoppað á öðrum fæti.
— Jú hann er ebki vel góður, taut-
aði liðsformginn. Við verðum sjálf-
sagt að bera hann.
— Jæja, mælti Burns óþolinmóð-
lega. En flýtið ykkur nú!
— 354 —