Morgunblaðið - 31.10.1917, Side 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
7
Islsnzk m |
p tfbná'túfi Sjóvetlingar ú ■ 0,85
Hálfsokkar frá 1,40
Heilsokkar — 1,90
Pevsur — 7,85
Sjósokkar — 3,00
Vömhúsíð

Jífa-ostar frá Hróars-
lækjar-smjörbúi, eru seidir í heilum
og hálfum stykl jum í Matardeild
Sláturfélagsins í Hafnarstræti.
Aidan.
Þeir fé'agar sem ætla að verða
við jarðarför Tryggva sál. GunnarS-
sonar mæti !í anddyri Iðnó* fimtu-
daginn i. nóv. kl. ii1/^ f. m.
Stjórnin.
Geysir
Export-kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. JOHNSON & KAABER
ann.
Að gefnu tilefni er stmoglega bannað að skjóta á Sjávarborgarlóðinni
hér í bænum. Verði bann þetta brotið, verður tafariaust kært til iög-
reglustjóra.
Reykjavík 29. okt. 1917.
pr. pr. Fiskivelðahlutafélagið >Ægir«.
Magnús Blöndahl.
I
ÚU
10
30
Bg1 undirritaður
tek að mér alt sem að seglasaumi lýtur, svo sem á mótor-
báta og önnur skip, geri við gamalt og skaffa nýtt.
Sömuleiðis sel eg hér til búnar vatnsslöngur eftir pöntun,
mjög ódýrar. Tjöld og margt fleira,
<816 # Vcnduð vinna en mjög ódýrl
Guðjón Olafssoc, seglasrumari.
Heima eftir kl. 6 sd. Bröttug. 3 B, Rvík. Talsími 667.
30

Bann.
Að gefnu tilefni er stranglega bannað að skjóta í landi jarðarinnar
Reynivatns í Mosfeilssveit. Hver sem brýtur bann þetta verður tafarlaust
kærður.
Reykjavík 30. október 1917.
Magnús Blöndahl.
cySaupið cMorgunBí.
að auglýsa i cMorgunBlaéinu.
Y AIPE YGGING AR
cJiruna frgggingarf
sjó- og stiíðsvátryggingar.
O. Johöson & Kaaber.
Dct Rgl. octr. Braadassnranca
Kaupmannahöfn
vátryggir: hns, liúsgögn, ulls-
konar v8riiforð»'0. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
í Austnrstr. 1 (Búð L. Nielsen)
N. B. Nielsen.
Brunatryggið hjá „W O L G A“
Aðalumboðsn’. Halldór Eiríksson.
Reykjavik, Pósthólf 385.
Umboðsm. í Hafnarfirði
kaupm. Daniel Ber^tnann.
Allskonar
VATRYGGINGAR
Tjarnargötu 33. Símar 235 & 429
Trotfc & Roffye.
Troidhjemt vátryggia’trfélag hf.
Allskonar brunatryggingar
Aðalumboðsmaður
Carl Finsen
Skólavörðustlg 25
Skrifstofut. 5^/2—ó^s.d. Tals. 331
Griiimar Egilson
skipamiðlari
Hafnarstræti 15 (uppi).
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sími 608
Sjó-, Stríðs-, Brun'itryggingar.
Talsími heima 479.
Indverska rósin.
Skáldsaga
eftir C. Krause. 26
Hann laust aftur tólf högg á lík—
neskið og sama röddin heyrðist enn.
spurði hann um það hvort land-
stjóranum skyldi þyrmt, en þá þagði
líkneskið eins og steinn. f>á sneri
furstinn sér að þeim Aischa og Mag-
har og mælti:
— |>að er vilji gyðjunnar að þið
fáið að halda lífi. En útlæg verðið
þið að vera héðan úr landi þangað
til þið hafið bætt fyrir yfirsjón ykkar.
Sverjið þess eið bæði tvö, þú Aischa
að þú skulir eigi hætta fyr en þú
hefir fundið fjársjóðinn og þú Mag-
har þangað til þú hefir fundið barn
bróðir þíns. Dirfist eigi að stíga
fæti ykkar hér á land fyr en þið
hafið gert það. Við munum finna
ykkur hvar sem þið reynið að felast
og þá bíður ykkar hræðileg hegning.
þau Maghar og Aischa voru nú
bæði levst. Maghar laut furstanum
djúpt til merkia um það, að haun
mundi taka að séi þann vauda, er
honum var á herðar lagður. En
Aischa mælti í örvæntingarróm.
— Ó herra, hvernig ætti eg, stúlku-
aumingi, að geta hrifið fjársjóðinn úr
höndum rænigjanna, þótt eg fyudi
þá? jþað nær eigi neinni átt. Eg
vil heldur deyja.
— Ef þú þarft á hjálp karlmanna
að halda, þá getur þú fengið hana.
En dómi gyðjunnar verður ekki breytt.
f>ú átt eigi að deyja núna. En van-
trúarmaðurinn á að deyja. Flytjið
hann aftur í faogelsið. Um þetta
leyti á morgun skal hann tekinn af
lífi.
Purstinn reis á fætur og steig á
bak hinum hvíta fíl slnum. Litlu
síðar var hann kominn út úr hallar-
garðinum og allir þeir Indverjar er
fylgdu honum. En nokkrir drógu
landstjórann aftur til myrkvastofunn-
ar. Eftir voru aðins þau Maghar og
Aischa og þrír Indverjar. Maghar
gekk til ungu stúlkunnar og mælti:
— Við skulnm fylgjast að og leita
í sameiningu. Og síðan skulum við
hverfa til heimilis okkar og njóta þar
hamingjunnar.
— Aldrei, hrópaði Aischa og hop-
aði nokkur skref aftur á bak. Farðu,
eg hata þig.
Magbar glotti.
— Eg ætla að Ieita bæði barnsins
og þín, mælti hann, og eg mun finna
ykkur bæði.
Svo fór hann. Hinir þrír Indverjar
sneru sér að Aischa og mæltu:
— Furstinn hefir skipað okkur að
fylgja þér og hjálpaþér. Getum við
gert nokkuð fyrir þig?
Aischa stóð nokkra hríð hugsi.
— Já, mælti hún. Komið með
mér. Við skulum fyrst fara til Kal-
kútta.
f>au fóru nú öll út úr hallargarð-
inum og héldu niður í Benares. Og
brátt var alt hljótt og þögult í garð
inum.
En eftir nokkra stnd kom Maghar
þar aftur. Hann var nú í vfðri úlpu
og með böggul undir hendinni. Hann
skimaði í allar áttir og læddist svo
að þeim hluta hallarinnar þar sem
greifinn var lokaður inni.
— Eg hefi svarið það við Sivah og
Brama, mælti hann fyrir munni sér
að vernda hann, og eg ætla að halda
þann eið. Hann hefir einu Binni
bjargað lífi mínu. Nú ætla eg að
bjarga Iffi hans og þá hefi eg goldið
skuld mfna.
Hann hefir sjálfsagt vitað það með
vissu hvert landstjórinn hafði verið
fluttur, því að hann fann þegar dyrnar.
Eétt á eftir stóð hann í fangaklef-
anum. Hann tendraði ljós. Greifinn
lá þar á hálmfleti og svaf. Honum
hafði hnignað mjög þessa dagana.
Hann var orðinn gráhærður og hend-
ur hans voru magrar.
— Á tveim dögum hefir þessi
ungi og mikilláti maður orðið að
veikluðum og rugluðum öldung, taut-
aði Maghar. Mennirnir eru fyrir-
litlegar skpenur!
Hann ýtti allhastarlega við greif-
anum. Hann vaknaði þegar í stað,
og leit upp eins og ekkert væri um að
vera.
— Er það Maghar? stamaði hann
að lokum.
— Já, mælti hinn. f>ekkið þér
mig eigi kæri herra?
— Hví Bkyldi eg ekki þekkja þig?
mælti greifinn og rak upp vitfirrings-
legan hlátur. Er bróðir minn kom-
inn á fætur? Hefir sonur minn sofið
vel? f>ú hefir víst vakað hjá honum.
svo að þú ættir að vita það.
— Já, eg skal svara spurniugum
yðar, mælti Indverjinn, En leyfið
mér nú fyrst að hjálpa yður í fötin.
Greifinn stóð á fætur og lét Mag-
har klæða sig í hinn indverska bún-
ing sem Maghar hafði haft í böglin-
um. Voru það hvítar buxur, Ijós-
græn kápa og gullið mittisband og
grnn túrban. |>egar greifinn var klædd-
ur, tók Maghar tvö lítil glös upp úr
vasa sínum, helti úr þeim í lófa sinn
og smurði andlit greifans með vökv-
anura Urðu þá skjótt umskifti á
svip greifans, því að andlits-húð hans
varð margul og hrukkótt. Maghar
virtist ánægður með þetta og gaf
hann svo greifanum bendingu um það
að fylgjast með sér. Gengu þeir þá
út úr höllinni og yfir garðinn. Ind-
verjinn tók undir hönd greifans og
leiddi hann niður til. Benares. Og
fjórðungi stundar síðar voru þeir
komnir að hliði borgarinnar.