Morgunblaðið - 12.12.1917, Qupperneq 4

4
M ORGUNBL AÐIÐ
Jólagjafii
eru nú teknar upp daglega.
Stórt úrval.
Vöruhúsið.
Vindlar.
Ef þið viljið fá ykkur góða vindla
fyrir jóiin, þá gerið þið beztu kaupin
í
Breiðablik.
— Að eins litlar birgðir eftir. —
Ibúð.
Einbleyp hjón, sera hirða vel hús,
óska eftir 2 herbergjum og eldhúsi
frá 14. tnaí 1918. R. v. á.
Hæfa
fæst í
' Breiðablih,
Indverska rósin.
Skáldsaga
eftir C. Kvause. 58
Tobias blánaði af gremju, en þorði
þó eigi að segja neitt. Hann hét þvi
aðeins að hefna sín, hvenær sem
færi gæfíst.
Ofurstinn var nú einn eftir með
Bobe flokksforingja.
— Herra flokksforingi! Viljið þér
eigi taka kápu yðar og sverð og fygja
mér?
Flokksforinginn varð við ósk hans.
Cumberland ofursti hafði látið blys-
bera bíða sín við dyrnar, og lengra
á brott biðu hans tveir aðrir her-
menn.
Ofurstinn gaf þeim bendingu
um það að fylgjast með. Svo tób
hann undir hönd flokksforingjans eg
mælti:
— Við skulum ganga til víggirð-
inganna.
Bobe flokksforingi var gamall og
reyndur hermaður og gat ofurstinn
óhræddur treyst honum.
þegar þeir voru komnir út að
varnarvirkinu settust þeir þar niður.
Hermaður nobkur var á verði skamt
frá þeim og gekk þar fram og aft-
Dr>
varaslökkviliðs í Raykjavík.
í reglugerð um skipun slökkviliðs og bjunamála i Reykjavíkurkaup-
stað 24. júní 1913, er svo fyrirskipað:
að karlmenn, sem til þess verða álitnir hæfir, að undanskildum kon-
unglegum embættismönnum, opinberum sýslunarmönnum og bæjarfull-
tiúum, eru skyldir til þjónustu i varaslökkviliðinu frá því þeir eru 25
ára, þar tii þeir eru 35 ára, nema sjúkleikur hamli, og að þeir skuli i
byrjun desembermánaðar ár hvert mæta eftir fyrirkaiii varaslökkviliðsstjóra,
til að láta skrásetja sig, en sæti sektum ef út af er brugðið.
Samkvæmt þessum fyrirmælum auglýsist hér með, að skráíetning
varaslökkviliðsins fer fram í slökkvistöðinni við Tjarnargötu
föstudaginn 14. des. kl. 9 árd, til kl, 7 síöd,
og ber öllum, sem skyldir eru til þjónustu } varaslökkviliðinu, að mæta
og láta skrásetja sig.
. io. desember 1917.
Varaslökkviliðsstjórinn i Reykjavík.
Pétur Ingimundarson.
Nokkrir kassar af benzíni
til sölu nú þegar.
Taisimi 79. Jirisijdn SÍQgeirsson.
— Herra flokkaforingi, mælti of-
urstinn. Við erum í háska staddir.
Að austan og vestau erum við ein-
angraðir frá okkar mönnum og setu-
liðið hérna er eigi nema 300 mannB.
— Innan slíkra víggirðingu sem
þessaar eru 300 menn 2000 manna
virði, mælti flokksforinginn.
— Haldið þér að vígið sé óvinn-
andi á landi?
— Já, þvi að það er eigi hægt að
gera Bkotgrafir á grýttri grund.
— En frá vatninu?
— Ef við yrðum fyrir öflugri árás
þaðan þá gæti það gert okkur mik-
ið tjón, mælti flokksforinginn.
— þá verðum við að flytja þang-
að fleiri fallbyssur, svo að við getum
skotið eftir endilöngu vatninu.
— það álít eg líka að sé alveg
rótt.
— Getið þér óhræddur treyst á
setuliðið? mælti ofurstiun.
— Já og nei, svaraði flokksforing-
inn dauflega.
— Hvað eigið þér við með því?
— Hér eru menn, sem eru óánægð-
ir.
— Til dæmis Tobias liðsforingi?
Flokksforinginn þagði.
— Eg hefi dæmt hann í varðhald,
mælti ofurstiDD.
— Og þegar því er lokið verður
haun hálfu verri heldur en áður.
— Við höfum hann þá kyrran i
varðhaldinu.
— |>að væri ráðlegt, herra ofursti,
að setja vörð fyrir utan dyr hans.
Bobert kinkaði kolli og mælti:
— Eg hafði vænst þess að að upp-
reisnarmenn biðu lægra hlut fyrir
Hamilton lávarði í dag, hinum meg-
in við vatnið. En nú er eg hrædd-
ur um að okkar menn hafi orðið að
hörfa undan. Jakob Cumberland
föðurbróðir minn, sem aftur hefir
geugið í herinn, er aðalráðanautur
Hamiltous. í gær sendi eg einn af
liðsforingjum okkar, Arthur Verner
til haus. Hann fór á báti við fjórða
mann og eg gaf honum skipun um
það að horfa á alla orustuna, svo að
hann gæti þegar gefið okkur upplýs-
ingar um það hvernig hún hefði far-
ið. þ>að var ennfremur um talað að
ef hersveitir konungsins fengju
haldið nyðri bakka vatnsins þá skyldu
þær kynda þar elda til þess að
kuungera okkur það. En engir eld-
ar hafa sézt og er þó langt BÍðan að
fallbyssudrunurnar þögnuðu.
— Við skuulm samt ekki gefast
upp, mælti flokksforiugiun einbeitt-
ur.
— Nei fyr Iátum við sprengja vígið
í loftr upp, hrópaði ofurstinn. En
þey, hvað var þetta?
|>að heyrðÍB áraglam,
— Skyldi þetta vera Arthur Vern-
er — eða eru það óvinirnir? tautaði
Bobert.
VatryQqinqar.
clirunatrygcjingar,
sjó- og stríðsvátiyggingar.
O. Jofjnson & Jiaaber.
Det kgl octr. Brandassnrance
K upmsnnahöfn
vátryggir: hús, hnsgögn, alls-
konar vðruforða o. s. (iv. gegn
eldsvoða fy;ir lægsta iðgjild.
Heima kl. 8 — ; 2 í. h. og 2—8 e. h.
i Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen)
N. S. Nielsen.
Brunatryggið hjá „W OLG Aa
Aðalumboðsm. Halldór Einarsson,
Reykjav.k, Pósthólf 385.
Umboðsm. í Hafnarfirði
kaupm. Daníel Berqmann.
ALLSKQNAR'
VATRY GGINGAR
Tjarnargötu 33. Símar 235 & 429
Trolle & Rothe.
Trondhjems YátryffitagarféU h.f.
Allsk. brunatryggingfar.
Aðalumboðsmaður
Cerl Finsen,
Skóiavörðustíg 25.
Skrifstoíut. 5Va—^Va Táis. 331
Sunnar Cgiíson
skipamiðlarj,
Haf arstræti 15 (uppi).
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sítni 608.
Sjó-, Stnðs-, Brunatryggingar.
Talsími heima 479.
— Hver fer þar? hrópaði nú varð-
maðurinn, og undir eins var svarað:
— Gamla England.
— Eg þebki röddina, mælti Bo-
bert. Komið þér!
Flokbsforinginn hélt á eftir Bobert
niður rið og að hliði hjá vatninu.
Var járnhurð fyrir því og á henni
ferhyrntur gluggi með tréhlera fyrir.
Bobert opnaði hierann og leit út um
gluggann. Ef vinir voru á bátnum,
þá átti hann að reuna inn í skurð
þann, er lá að hliðinu.
Bokert beið þarua milli vonar og
ótta. Báturinn nálgaðist óðum og
rendi beint inn í sburðinu.
— Hverjir fara þar? hrópaði Bo-
bert.
— Gamla England og Georg kon-
ungur! var svarað og Robert þekti
málróm Jakobs föðurbróðir síns.
Hann opnaði nú hliðið og bátur
með tveim mönnura lagði að landi.
Annar maðurinn stökk þegar á
land
— Jakob frændi! hrópaði ofurstinn
og rétti komumanni höndina.