Morgunblaðið - 08.08.1918, Blaðsíða 4

4
MOKGUKPL&ÐIÐ
JEðardúnn
óskast keypíur.
Skrifíegf íiíboð sendisf ssm ftjrsf tií
Trolle & Rothe h.f.
- Tjarnargata 33. — Reykjavík.
Sjó- og striðsvátryggingar
Talsiœi: 233.
Sjótións-erindrekstnr og
skipaflutniögar.
Talsimf 429.
Geysir
Export“kaífi
er bezt.
Aðalomboðstneníi:
0. JOHNSON & KAABEIt
eða gömul söðulklæði, verða keypt
foá'i verðí.
R. v. á.
Jf.f Carf Tfðepfner.
Verkamenn
Nokkrir duglegii verkatnenn geta íengið atvinnu nú þeg>r við kolagröf^.
í Stálfjalli. CSóð björ í boði. Semjið sem fyrst við
O. Benjammsson.
Simi 166
Vé 1 r i t a r i
stúlka sem er vön véltituD og er vel að sér í ensku, getur fengið at.
vinnu á skrifstofu.
Utnsóknir með tiltekmi launakröfu sendist afgreiðslu Morgunbl
fyrir 12. þ. m. merktar „Vélritun".
cRezt aó auglijsa l cJKorgunBíaéinu.

élrunotry§gingar,
sjó- og striðsvátiyggingar.
O. lofjnson & Haaber.
Det kgt. octr. Brandassnrance
Kaupmannahðfn
vátryggir: liós. húsgðgn, alls-
konar vörtuiorða o.s.frv. gega
eldsvoða fyrir iægsta iðgjaid.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e.h,
i Austurstr. r (Búð L. Nielsen).
N. B, NieJsen.
S,nnnar Cgiíscn,
skipamiðlari,
Hafnarstræti 15 (uppi)
Skrifstófan opin kl. 10—4. Sími 608
Sjó-, StriÖs-, Brunatrygglngar.
Talsími heima 479.
Tronólije!® Titryggingarfélag h.f,
Ailsk. bruoatryggfispgar.
Aðalnmboðsmaður
Ci2*»l JTlns&n,
Skólavörðustíg 25.
Skrifstofut. 51/,—6^/jsd. Tals. 331
ȤUN INSURANCE office.
Heimsins elzta og stærsta vátrygg*
ingarfélag. Tekur að sér allskonar
brunatryggingar.
Aðalumboðsmaður hér á landi
Matthías Matthíasson,
Holti. Talsimi 497
Maður frá Snðnr Ameríku.
Skaldsaga
eftir Viktor Bridges 78
Eftir þessar ófarir Sir Charles tóku
flokkarnir sér hvíld nm hríð.
Kricket máltíðir eru víst mjög
svipaðar og þess vegna hygg eg að
það sé bezt að eg sleppi því að
lýsa morgunverðinum. Eg þarf eigi
að skýra frá öðru en þvf, að eftir
áskorun frá Mary frænku sat eg í
húsbóndasætinu við borðsendan, og
þótci mér vænt um það, eigi sízt
vegna þess að Billy var við. Og í
hvert skifti sem mér varð lítið til
hane, lá mér við að skellihlæja.
Að morgunverði loknum kveiktum
við í pípum okkar og ræddum um
kappleikinn og önnur slík áhugamál.
Svo héldum við aftur út á leikvöll.
Vegna þess að eg kærði mig ekki
um það að láta fólkið sjá, að við
Billy værum nánir vinir, skyldi eg
hann eftir hjá frú Baradell og gekk
sjálfur með Sir George. Billy kann
altaf að hegða sér þegar kvenfólk er
viðstatt og það virtist svo sem hann
kynni mætavel við sig þarna, því að
það var eigi fyr en klukkan fjögar
að hann reis á fætur og bað Mary
að fyrirgefa að hann yrði nú að fara.
— Eg vona að þér komið bráðlega
aftur, herra Logan, mælti hún.
Frændi minu kemur aftur heim á
morgun og þér meigið til með að
heimsækja bann.
— Já, þakka yður fyrir, mælti
Billy. Mig fýsir til þess, því að eg
hefi heyrt svo raikið af honum látið.
Hann kvaddi okkur. svo öll með
handabandi og mér fanst hann leyfa
sér að halda nokkuð leugi í höndina
á frú Baradell. Síðan lagði hann
á stað og kastaði kveðju á York,
sem stóð bófsveittur og kappsamur
úti á vellinum.
— þetta er óvenjulega alúðlegur
maður, mælti Mary frænka. Mér
þætti gaman að vita hvað hann
hefst að í þessum hluta landsins.
— Hann hefir í hyggju að kaupa
sér bújörð hér, mælti jungfrú York
Hann kvaðst vera orðin þreyttur á
því að feröast úr einum stað í ann-
an og þrá það að meiga hvíla sig.
Mér lá við að skella upp úr.
— f>að væri mjög gaman, mælti
Mary frænka. Við þurfum einmitt
að fá slíka menn í sveitina hérna.
Eg sagði honum frá Primrose-félag-
inu og hann var mjög hrifinn af því.
Hann mundi verða vinmargur hér f
sveitinni — eða hvað finst yður frú
Baradell?
Frú Baradell brosti aðeins.
f>að sem eftir var dagains leiddist mór
ákaflega. Eg hafði enga ró f min-
um beinum út af því að vita af
Merciu í höndunum á þessum ósvlfuu
þorpurum og það ætlaði að gera mig
æran að þurfa að hlusfca á samræð-
urnar um krickefc-leikinn og taka
þátt í þeim. Eg þráði mjög sím-
skeytið frá Billy, avo að eg gæti
haft ástæður til þess að hverfa á
burtu.
En eins og ástatt var neyddist
eg til þess að bíða rólegur þangað
til leiknum lauk — m.eð glæsilegum
sigri fyrir Orbridge flokkinn. Svo
komu heillaóskir og háðglósur----------
veslings Charles Baradell fékk sinn
ósvikna skamt af háðglósunum —
og að Jokum héldu sigurvegararnir
á stað. Við hin gengum út í garð-
inn — ogeinmitt þákom símskeytið.
Eg sá þjóu Maurice koma til okk-
ar með silfurbakka í hendinni. peg-
ar maður hefir beðið einhvers með
eftirvæntingu heilan dag verður mað-
ur eins og milli vonar og ótta þeg-
ar maður hyggur að það sé að ræt-
aet. Og eins fór mér, f>að var
eins eg eldur brynni mér í hverri
taug meðan þjónninn var á leiðinni
Svo var eftirvæntingin mikil.
Eg tók við BÍmskeytinu og opnaði
það. í því stóð:
Verð nauðsynlega að fá að tala
við yður í kvöld. Áríðandi mál-
efni f sambandi við hlutafélagið.
Jacobs.
— Sjaldan er ein bára stök,
mælti eg gremjulnga. Fyrst varð
Mauriee að fara til Lundúna og nú
verð eg að fara.
— I kvöld ? hrópaðu þær báðar ein-
um munni jungfrú York og Mary
frænka.
— Já, því miður, mælti eg. f>að
er mikið í húfi.
Svo las eg símskeytið hátt fyrif
þær. Eg gat þvf miður ekki Býut
þeim það, vegna þess að á því stóð
»sent frá Woodford kl. 5,40«.
— En hvað þetta er nú leiðinlegt»
mælti Mary frænka. Og það fef
engin járnbrautarlest héöan fyr on
klukkan hálfníu.
— f>að gerir ekkert til, mælti eg-
Ef eg gst fengið vagn héðan til
Woodford, þá ek eg þaðan 1 bifreið-
inni minni tíl Lundúna.
— En hvar ætlarðu þá að snæðft
miðdegisverð?
— Eg er svo vel saddur, mælti eg
að eg hefi enga þörf fyrir miðdegiB'
verð.
Mary frænka varð mjög ábyggjU'
full á svipinn.
— Einhvern mat verður þú að téi
mælti hún. Eg skal biðja vinnukoB'
una að smyrja handa þér nokkrfl*
brauðsnoiðar í neati.
Og án þess að hlusta nokkuð é
mótmæli mín, flýtti hin góða °&
gestrisna kona sér að koma þessu I
framkvæmd.