Morgunblaðið - 16.10.1918, Blaðsíða 2

2
MORGUNBLAÐIÐ
Fyrsta flokks bifreiðar
ávalt til leigu.
St. Elnarsson. Gr. Slgurðsson.
Simi 127. Simi 581.
Ef til vill hafa stjórnmálamennirnir
ean eigi skilið það að heimurinn
hefir breyzt þannig. Ef til viil hafa
þeir eigi gefið bein svör við sum-
um spurningum fjöldans, vegna þess
að þeir skildu eigi hvað það var
sem menn vildu vita og b?erra svara
var krafist.
Þjófnaðurinn
á strandferðaskipunum.
Síðan vér gerðum þjófnaðinn um
borð í strandferðaskipinu Sterling að
umtalsafni um daginn, hafa margir
minst á það við oss, hve nauðsyn-
legt væri að einhverjar ráðstafanir
vseru gerðar til þess að koma í veg
fyrir þennan ófögnuð. En það er
hægra sagt en gert. Meðan þilfars-
farþegum er leyfður aðgangur að
lestarrúmum skipanna, er óhugsandi
að hægt sé að koma í veg fyrir
þjófnað. Hefir viðurkenning eignar-
réttarins farið mjög þverrandi upp á
síðkastið, peningagræðgi fólksins orð-
in svo mikil, að það notar hvert
tækifæri til þess að stela, einkum
hlutum, sem hægt er að koma í
peninga.
Hvað strandferðaskipunum viðvik-
ur, þá er rétt að geta þess, að það
er að eioa af lipurð og manmið, að
því fólki, sem keypt hefir farmiða á
»þilfari«, er leyfður aðgangur að
lestum skipanna. Aðgangurinn hefir
því verið leyfður af því, að fólki
hefir verið sýnt það traust, að það
mundi ekki stela af vörunum. En
þar sem nú hefir komið fram, að
fólki er ekki treystandi, þá er ekk-
ert skiljanlegra en það, að umráða-
menn skipanna neiti þilfarsfarþegum
um leyfi til þess að sofa i lestinni.
Er það auðvitað leitt, að þeir sak-
lausu verði og að híma kaldar haust-
nætur á þilfari, hvernig sem viðrar,
en það er eins i þessu sem svo
mörgu öðru, að þeir saklausu líða
fyrir hina seku.
Þessi þjófnaðamáttúra, sem er að
vakna í íslendingum, er annars mjög
alvarleg. A hverjum degi er stolií
meira eða minna hér í bæ, þótt það
sé ekki ætíð mikið, þá sýnir það,
að tilhneigingin er til staðar. Og
við það umburðarlyndi sem yfir-
völdin sýna, og umburðarlyndi fólks-
ins með þeim sem stela frá þvi —
magnast tilhneigingin og áræðið.
Það má búast við því að hér þrosk-
ist bráðlega stórglæpir, ef ekkert er
gert til þess að stemma stigu fyrir
þessum smáglæpum.
=====
Það er nógu fróðlegt að sjá skýrslu
Eimskipafélagsins yfir þær vörur,
sem huifu úr Sterling síðustu ferð-
ina. M. a. var stolið ijóli fyrir 100
kr., skófatnaði fyrir 80 kr., einum
smjöikassa 181 kr. virði, öðrum 100
kr. virði, hinum þriðja 100 kr. virði,
einum 80 kr. virði, einum 200 kr.
virði og ýmsum vörum fyrir um
130 krónur. Og er þó hæpið, að
öll kurl séu enn komin til grafar.
Það er vonandi að þær ráðstafanir,
sem forstjóri Eimskipafélagsins hefir
gert til þess að hindra þjófnað úr
estinni yfirstandandi ferð Sterlings
sem vér getum að svo stöddu
>ó eigi greint frá hverjar eru —
beri árangur. Annars er ekkert ráð
:'yrir hendi annað en að banna öll-
um farþegum aðgang að lestairúmum
skipannanna.
Dómsmálafréttir.
Yfirdómur 14. okt,
Málið: Kristinn Guðnason
gegn
Sigurði Sigurðssyni.
Mál þetta höfðaði áfr. fyrir bæjar-
þingi Reykjavíkur gegn stefnda, Sig-
urði Sigurðssyni járnsmið hér í bæn-
um, til þess að fá hann dæmdan að
skila aftur bifreiðardekkum nokkrum,
dæmdan í skaðabætur og sektir fyr-
ir sjálftöku. En málið reis út af
sölu á Overlandbifreið, er áfr. hafði
keypt hjá stefnda sumarið 1916,
en síðar varð samkomulag um að
stefndi tæki aftur ásamt því er bif-
reiðinni tilheyrði þá, og voru það
umrædd dekk, er stefndi taidi
tilheyra bifreiðinni og tók þau til
sín, en áfr. vildi ekki viðurkenna
að svo væti. Málinu lauk svo fyrir
bæjarþinginu, að stefndi var alger-
lega sýknaður, en áfr. dæmdur i
kr. jo.oo málskostnað.
Dómi þessum skaut áfr. til yfir-
dómsins og gerði þar þær sömu
kröfur og fyrir bæjarþinginu, en
yfirdómurinn leit svo á, að stefndi
hefði haft heimild til að líta svo á,
að umþráttuð dekk hefðu tilheyrt
bifreiðinni, og hefðu því átt að
fylgja henni, er áfr. skilaði henni
aftur samkvæmt samkomulagi þeirra.
Bæjarþingsdómurinn var því stað
festur að því er sýknunarákvæðið
snerti, en áfr. dæmdur í kr. 60.00
málskostnað fyrir undir og yfirdómi.
Kindurnar í M\
Kirkjugarðar eru allsstaðar meðrl
siðaðra manna friðhelgur staður.
Fjöldi manna á þar náðustu ættingja
og ástvini, og menn gera sér það
að.. skyldu, að prýða leíði þeirra,
hlúa að hinurn hinsta hvíidaistað
vinanna. Þannig er það meðal sið-
aðra manna. En hvernig er átandið
hér? Hér er kirkjugarðurinn í svo
mikilli niðurniðslu, að hann er höf-
uðstaðnum til hábnrinnar skammar.
og þau leiði, sem eftiriifandi ættingj-
ar hafa prýtt með blómnm og öðru,
fá ekki að vera i friði, hvorki fyrir
mönnum né skepnum. Mennirnir
stela blómunum og kindurnar naga
hvert grasstrá á leiðunum. Er þetta
sæmandi siðuðu fólki? Vér beinum
þeirri spurningu tií lögreglustjóra,
því hann er það, sem sjá á um að
slík svívirðing eigi sér ekki stað, að
sauðfjáreigendur láti fé sitt á beit á
leiði framliðinna ástvina vorra. Vér
fáum ekki séð að lögreglan vinni
þarfara starf með því að híma um
borð í skipum á höfninni heila og
hálfa dagana til þess að rannsaka
farangur manna. Mun mörgum
finnast, að hún gerði meira gagn
með því að smala fénu úr kiikju-
garðinum — að minsta kosti finst
öllum það, sem ástvini eiga í hinum
svokallaða kirkjugarði Reykjavíkur.
Kðtlugosið.
Engar nýjar fréttir korr.u af gos-
inu i gær, en ekkert lát mun vera
á því enn, eins og glöggt mátti sjá
héðan, því að gosmökkurinn var
engu minni i gær heldur en á laug-
ardaginn.
í fyrrakvöld fóru að sjást héðan
eldingar aftur og gekk á því í alta
fyrrinótt, þangað til birti af degi.
í gærkvöldi sáust lika eldingar.
Sambands-sáttmálinn
og
Stúdentafélag Háskólans.
.Nýja Sið.
verður sýnd í kvöld og
næstu kvöld.
Sýnitigar byrjakl.8
Það eru liðnir nokkrir dagar síð-
an vér bentum lögreglunni á það,
að það bæri að hafa eftirlit með
því, að kindur séu ekki á beit i
kirkjugarði höfuðuðstaðarins, en samt
virðist ekkert hafa verið gert til
þess að hindra þennan ósóma.
Eftirfarandi fundarályktun var á
fundi i Stúdentafélagi Háskólans,
sem haldinn var 14. þ. m., sam-
þykt með öllum atkvæðum gegn 1.
»Stúdentafélag Háskólans vill lýsa
yfir fylgi sinu við sáttmála þanu,
sem nú hefir verið gerður við Dani.
Félagið telur hann að öllu athuguðu
svo stóran sigur fyrir sjálfstæðis-
stefnuna á íslandi,að það væri hið mesta
glapræði ef honum yrði hafnað, enda
höfum vér með honum greidda
götu til skilnaðar við Dani eftir ár
ið 1940 ef íslendingum býður svo
við að horfa.
Skorar því Stúdentafélag Háskól-
ans á islenzka kjósendur, að greiða
sambandslögunum óhikað atkvæði
£9. október næstkomandi«.
Heslar og kuldarnir
Mér hefir dottið í hug að vekja
athygli á þvi hvort ekki væri leið
að því, þegar hretviðri og næðingar
skiftast á í ákafa, og dagarnir kólna
dag frá degi, að iina dálítið kvalræði
það sem vesalings hestarnir sem úti
standa, verða að þola, vegna kuldansc
A eg þar sérstaklega við magra og
suögga brúkunaihesta, sem að meira
eða minna leyti eiga að hafa ofan
af fyrir sér. Snöggir og gisháraðir
verða þeir oft að standa á bersvæði,
hrollkaldir ef ekki skjálfandi. Hirða
þeir þá minna um að hafa ofan í
sig, en hitt að leita sér að skjóli,
sem oftast er ekki annað en lágar
girðingar eða litil mishæð, sem að
engu gagni kemur, og helst ekki
stingandi strá að finna nálægt. En
þrátt fyrir þessi lítilfjörlegu afd.ep,
leitast þeir þá við að hafa þess sem
bezt not. Þessu hafa allir veitt eftir-
tekt, sem muna eftir hestum og
hugsa um þá. Þegar hestarnir fara
að leggja af á haustin dettur af þeim
hárið, og er það þó sem sizt mætti
eiga sér stað að þeir mistu hvorí
tveggja í senn. Það er ekki af
sulti að það á sér stað, það er af
kulda, þess vegna á að klæða þá —
helzt með góðum striga, það veitir
þeim óumræðilegt skjól og varnaí
því að þeir missi hárið, þá eru þeir
heitir og hlýir og skrauíþurrir,
hverju sem viðrar og hirða þá ekkt
um annað en að hafa sig að beit,
Margir kosta svo mikið til hesta
sinna að þeir mundn ekki telja þaO
eftir sér að klæða þá, ef þetta væri
siður að klæða þá. Og það er blátt
áfram stóibagnaður, sem sparar fóður
og hesteigendurnir hefðu þeirra betur
not. Þetta er ekki sagt út í »loftið«
heldur af reynslu. Klæðið þvt hest-
ana og látið þá hafa áklæðið í t.ag-
anum; það borgar sig. Og ekki et
það mjög vandasamt að ganga svo
frá yfirbreiðslu að vel dugi, það í
að spenna á tveim stöðum undir
kvið og yfir brjóstið neðarlega og
hafa »volka< að aftan og stag aftuf
fyrir lærin. Þetta er það bezta, seú*
hægt er að gera fyrir mörgu hestaD*
mögru.
»Híra er á við hálfa gjöf« segi^
gott og gamalt máltæki.
Hestavinur