Morgunblaðið - 09.03.1919, Qupperneq 3

MORGUNBLAÐIÐ
3
Gamla Bli «Mi|
Eiflngjarnir að
Uresholm.
Fallegur og vel leikinn sjónl.
i 3 þáttum,
frá Svenska Biografteatern,
leikinn af hinum góðkunnu
sænsku leikurum
Karin Molander,
Ricb. Lund, John Eckmann
og Conrad Tallroth.
Stravjarn,
sérstök og í settum,
Síraupönnur,
StrauBoítar
með tungum.
cTauvinóur
cÆaurulltir
vottaBratti
úr tré, járni, gleri og emaileruð.
PAPPÍR HÆKKAR!
Erlendis er pappír að hækka i verði. Hér á staðnnm
er
umbúðapappír
til sölu með gömlu verði.
Unglingspiltur úr sveit óskar eft-
ir fastri atvinnu. R. y. á.
cTauÆlemmur,
bezt og ódýrast i
Gerið kaup sem fyrst.
R. v. á.
l ^aœb®ndi við 25 ára ,júbileum‘
s apteins Grauslunds, verðahaldn-
samkornur, mánud. þ. 10.
S þri jud. þ, 1 j marz kl. 8 siðd.
Umtalsefni mánud:
Hvernig Guð kallaði mig.
Umtaisefni þriðjud.:
Vegna hverseg kaus Hjálpræðisherinn
Allir velkomnir.
Kaftið
igæta er komið aftur í verzl.
Ó. Amundasonar,
Jes Zimsen
j ár n vör udeild.
Hitt og þetta.
Skóverzlun norska ríkisins. f Ame-
ríku hefir norska stjórnin keypt um
400,000 pör af stígvélum úr vatnsleðri,
og selur þau svo aftur með svo lágu
verði, sem unt er, eða þannig, að liún
fái að eins kostnaðinn greiddan. Verð-
ur því verðið á þessum skófatnaði eigi
nema þriðjungur móts við það sem stíg-
vél hafa kostað þar i landi að undan-
förnu.
Gtullframleiðslan minkar. Frá Höfða-
kaupstað í Afríku kemur sú fregn, að
gullframleiðslan í Transvaal sé alt af
Sjóvátryggingarfélag Islands h.f.
Austurstræti 16 Reykjavfk
Pósthólf 574. Talsími 542
Símneím: Insuranse
ÁLLSKONAR SJÓ- OG STRÍÐSVÁTETOGIN OiS<
Skrifstofntími 10—4 3Íðd.,
laugardögum 10—2 síðd.
að minka. Árið 1913 var þar unnið gull
fyrir 3736 miljónir Sterlingspunda, en
1918 nam framleiðslan 3577 miljónum.
Astæðan fyrir þessu er sögð sú að-
allega, að skortur heíir verið á vinnu-
krafti vegna þess að spanska veikin
hefir herjað enn ver í Suður-Afríku en
flestum öðrum löndum.
—o—
Suður-Jótland. Þjóðverjar í Suður-
Jótlandi eru nú sem óðast að reyna að
selja eignir sínar þar til Dana. Má nú
daglega sjá auglýsingar í dönskum
blöðum, þar sem boðnar eru „sehöne
Landbesitzungen' ‘ til sölu. En verðið
er hátt, frá 90—240 þús. mörk.
Leyst úr læðing
Ástarsaga
eftir Curtis Yorke.
— En þú veizt, að þíi ert ]?ví vönus
Mér finst eg- varla sjá þig nokkur
tuna. F.kki myndir þú vilja koma mc
mér til Warsens í kvöld? Eg lofai
beirn að koma eitthvert kvöldið í þesi
viku. Og þau langar sérstaklega t
a?. u -
Þu komir líka.
kæii mig ekkert um þau, tó
Penelorjg „ *
, * , train i. pau eru svo — sv
ogeðsleg.
Estella beit * .. .
_____ a vorina og shlti sig.
v|g . ,<j1 el aÞ af fremur uppsiga
luin p' ei °^h £Óða, mæl
b ^10*- óvalt reynt að koma vi
j 1 Vl® Hamlj-ns-systkinin þín, sv
er Lnst, að þú mættir gjalda í söm
,nynt.
f " Nu’ J®já, eg skal koma, svaraí
r®nka hennar. Meðal annara orð;
'iarðu að borða heima í kvöld, Ror
ald?
— Nei, eg hefi lofað að borða með
manni í Covejtry klúbbnum.
— Ó, þá nöldrum við Penelopo og
geispum okkur úr hálsliðnum fram að
háttatíma, sagði Estella með kátinu. En
eg þori að segja, að Hamlyns-systkinin
rekast hingað inn einhvern tíma
kveldsins. Seinast þegar þú boröaðir
úti og við vorum heima, komu þau
°g eg má segja líka í næsta skifti á
undan. Þau virðast skynja á einhvern
hulinn hátt, hvenær þú ert fjarver-
andi.
/ ‘VIe' Þykir leitt, e£ eg er sá leppa-
i i, að þau geii ekki sýnt sig, nema eg
se fjarverandi, mælti Ronald þurlega.
- Nei, nei, Ronald, þú veizt, að eg
nieinti það ekki svoleiðis. Eg átti ein-
ungis við, að það hefði viljað svona
einkennilega til að þau v-iildu þessi
kvöld — án þess auðvitnð, að Penelope
hefði látið þau vita. Eg get naumast
imgsað mér, að hún hefði gert það.
— Vertu ekki of viss um það, mælti
Penelope léttúðarlega. Hvrer veit nema
eg leggi það í vana minu að hringja tii
þeirra og biðja þau um að koma til
að stytta okkur stundir þegar við er-
um einar. Þó svo eg gerði það — er
nokkuð við það að athugn?
Estella leit til hennar og hnyklaði
hrúninjar vandræðalega.
— Ekki lield eg að þú gerðir það,
góða, heldurðu það?
— Eg er að hugsa um að gera það
í kveld, svaraði hún rólega.
— En þó áreiðanlega ekki, ef Ron-
ald vill það síður, svaraði Estella og
lileypti brúnum.
— Er þér það móti skapi, Ronald,
spurði Penelope.
— Ekki minstu vitund. Því skyldi
það vera? svaraði hann kæruleysislega.
Estella gerði nú það, sem börnin
kalla „að gretta sig“.
— Þá verð eg, veslingurinn, að hafa
ofan af fyrir þessari Kathleen í óá-
kveðinn tíma, mælti hún galgopalega.
— En þú mátt bara ekki fara inn í
bókastofuna með Jónatan og gleyma
að koma aftur, eins og seinast.
Alt í einu tók hún sig á.
— Ó — eg er að fara með ýkjur.
Eg sá þig hleypa brúnum, Ronald. Eg
þekki svipinn s\'o vel. Þetta var ekk-
ert nema vitleysa úr mér. Þau voru
ekki klukkutíma í bókastofunui.
IVnelope hallaði sér aftur í stóln-
um og hló hægt. Hún gat ekki varist
hlátri, er hún hugsaði til þess, hvernig
hún hafði vörið fvrruni. Hvað liún
hefði oröið æf einhvern tímn við þess-
ar særingar Esleilu, sem henni fnnst
ekki meira um nú, en títuprjónastingi.
Hvað hafði brevtt henui ? Hún vissi
það ekki sjálf.
Hún gat séð að Ronald vnr reiður —
meira en reiður. En hún skeytti ekki
um það. Þvert á móti, hún fann til
ánægju af því. Estella mátti gera svo
mikið ilt af sér sem hún gat. Hún gat
ekki sært hana framar.
Þegar hún leit upp, sá hún að Ron-
ald horfði á hana með angráðu og vand-
ræðalegu augnaráði og hafði reiðisvip-
urinn horfið. Hún tók alt i einu eftir
því, að andlit hans var megurra og
augun lágu dýpra en áðnr. En það virt-
ist ekki fá á hana. Hún veitti því að
eins eftirtekt, það var alt og sumt.
Þau höfðu nú snætt, og stóð hún þá
upp, tók saman bréfin sín og gekk að
skrifborðinu sínu, en Larrv elti hana.
Jeminm, sem virtist hafa verið sof-
andi, fór að hendast fram og aftur í
búrinu, með orgi og hárevsti.
— Marþvara og te. Sherry og bitter.
Slöngvið þið í mig ætinu.
Penelope stakk sykurmola milli
rimlanna í búrinu, en Larry seitist og
góndi á Jemima með þögulli fyrirlitn-
ingu. Hann liélt fyrir sitt levti, að
þetta væri fjandinu sjálí'ur og gætti
þess að vera ávalt í hæfilegri fjar-
lægð.