Morgunblaðið - 04.09.1919, Blaðsíða 3

MOB6UNBLAÐIÐ
3
Ungur, reglusamur maður
sem talar dönsku og les þýzku, getur fengið fntritiðarstöðu hér i Reykj i
vík við iðnaðarfyrfttæki U nsóknir, n eð kaup’rcfj, sendut til ritstjóra
þessa b’aðs, merkt Iðn, fyrir 2j. þesst mánaðar.
Urtg sfúíka
sem kann hraðritun eða vill læra hraðiitun, og getur skrifað á vél, .getur
fengið góða stöðu á sktifstofu nú þegar. Umsókn merkt »Hraðritun«
sendist afgreiðslu blaðsins fyrir 6. þ. m.
fíetjtlufmngur.
Þarf að fá flutta 120—140 hestburði af heyi frá Bakka
f Ölfusi. — Tilboð sendist vetkstjóra Viihjálmi Ihg-
varssyni, Suðurgötu, hið fyrsti.
Tfjor Jensett.
H. P. DUUS A-DEILD
HAFNARsTRÆTI.
Nýkomið:
Mikið úrval af ullar-kjólaefnum af ýmsum litum.
Matrósafðt og barnakápur úr alþektum góðum efnum.
Svattar Gljá-regnkápur fyrir kvenfólk.
Svart og mislitt silkltau, með blómamunstti og röndótt.
Gardínutau, Gólfteppi, Prjónavörur.
Borðdúkar, Serviettur, Handklæði,
Káputau, Dragtatau, Fatatau,
Allskonar smávörur, Skúfasilki.
Sending af silkiböndum verður seld í heildsölu.
Tvisttau, Morgunkjólatau, Flúnel.
Léreft, Flauels-molskinn, Nankin.
stamað, rekið í vörðurnar og' bullað
tóma vitleysu, hafa smámsaman náð
valdi yfir.sömu áheyrendunum eft-
ir því sem þeir hafa smátt og smátt
náð valdinu yfir sjálfum sér.
Bæðuhrollurinn getur sjálfsagt
gert vart við sig á margan hátt, en
°ftast stajfar hann af óþolinmæði
eftir að byrja og af óvissunni um
það, hvort manni muni takast að
segja það, sem manni liggur á
þjarta, á nógu skýran og sannfær-
andi hátt.
Það liefir verið sagt að tauga ó-
styrkur ræðumanns á undan ræð-
nnni,væri innibyrgð orka, sem að
eins yki kraft ræðunnar og fjör,
Jafnframt því sem hann hefði í för
ttteð sér miklu meiri sjálfsprófun
°8 gerði því sitt til að gera ræðuna
ekýrari og áhrifameiri.
Hvað sem um þetta er að segja,
er taugaóstyrkurinn oftar gott en
LllEFTBTUSKUR
hninmr 0$ þnrrar, kaapir
Snf«UiryNitHSJi
slæmt merki fyrir ræðumánninn. Sá
ræðumaður, sem aldrei hefir fundið
til taugaóstyrks áður en hann tók
til máls, liefir tæpast nokkurn tíma
haldið verulega góða ræðu. Hann
kann að hafa tamið sér að tala
duglega fyrir máli sínu, en sá titr-
ingur hjartnanna,sem verulega góð
ræða seyðir frarn hjá áheyrendun-
urh, skapast vart nema ræðumanns-
ins eigin lijarta, taugar og tilfinn-
ingar titri bæði á undan ræðunni
\
og í henni. En þá verður hann Iíka
að hafa unnið bug á „hvítu þok-
unni“ og náð fullkomnu valdi yfir
sjáifum sér.
El líl iBflfl.
Eftir
Baronessu 0rc 17.
22
bamvizka heiinar, hjarta og alt henn-
ar eðli gerði uppreisn móti þessum
^ ®P, sem hún hafði unnið. Eiður henn-
ar> ljf og öll framkoma gagnvart Der-
0hléde, birtist henni nú í allri viður*
siiini og óréttlæti.
, 11 * * * nu var það of seint. Derouléde
t ö f.Vrir framan Merlin, hættulega* sta
^ 1 hans. Hann var að því konunn
j, Kefa mönnum sínurn beudingu um
, ^ að rannsaka húsið. Og þarna ofan
j. °Hörtinu lá taskan, sem hún hafði
1 berouléde minnast á í samtal-
Je Vl® hr. Blakeney. Einhver óskiljan-
4i?-UshvÖt fanst henni segja sér, að
ekk' U' 1 Þessari tösku. Hún gat
le8hrtekÍð augun af henni. Eu skelfi-
hejl^Vfe®sia lamaði hana, meðan hugur
r Vílr bundin við þetta eina.
haöan!esta augnabliki hafði hún gripið
^tisj0*’ hastað henni 4 sófann. Svo
drolli. llUl1 á hann, þóttafull eins og
(bj)}eu þó með yndisloik Parísar
Ua> breiddi víðau kjólum sinn
yfir þessa óheilla tösku, svo hún fól
hana til fulls.
En úti í anddyrinu gaf Merlin tveim-
ur mönnunum skipun um að standa
sinn til hvorrar handar Derouléde, eu
hinir áttu að fylgja lionum inn í lier-
bcrgið.
Svo kom hann sjálfur inm Hann
reyndi að grilla gegnum myrkrið, sem
sýndist enn meira eftir birtuna úti í
anddyrinu. Hann hafði ekki séð Júlí-
cttu hreyfa sig, en hann hafði hcyrt
1 skrjáfa í kjólnum hennar, þegar hún
settist á sófann.
— Þér eruð þá ekki einir, Derouléde
sagði hann með hæðnisbrosi, þegar
hann kom auga á Júlíettu.
— Það er gestur minn, Merlín, svar-
aði hann eins rólega og honum var
auðið-, ungfrú Júlíetta Marney. Eg veit
að það er þýðingarlaust, þegar svona er
komið málum, að biðja um kurteisi
gagnvart konu. En eg bið yður að
minnast þess, að þótt við séum allir
þjóðveldismenn, þá erum við allir
Frakkar, og skilningur vor á þeirri
virðingu, sem við eigum að sýna mæðr-
um, systrum eða gestum vorum, er
óbreyttur.
Merlin smá hló og starði stundar-
korn kaldhaiðinn á Júlíettu. Hann
hafði sjálfur haft milli rándýrshanda
siuua lítinu pappírssnepil, sem á haf'ði
Kristján Ó Skagfjðrð
hefir í heildsölu til kaupmanna:
Sfssons mdíningarvörur:
Hali’s Distemper, Primisvze, Botnfarfa á tré- og járn-
skip. Rauðan og gráan farfa á galv. járn. Lökk ýmisk.
Trélím. Þura liti. Menju. Þarkefni. Imperial Black
Varnish. Fernisolíu (Sissons Crystal Pals).
Úfgerdarvörur:
’ Manilla (Pure & Yacht). Ligtóverk. Skipm. garn.
Tjargaður hampur. Lóðataumar 20”. Lóðaönglar.
Skófafnaður:
Karla og kvenna, vanal. teg. Gummistigvél há og lág.
Skóhlífar. Klossar fóðraðir. Sjóstígvél.
Yarmouth ágæti Oliufatnaður.
Fafnaður o. fí.:
Nærfatnaður (Fieecy). Sokkar úr ull og bómnil. Man-
chetskyrtur. Milliskyrtur. Axlabönd. Fl:bba lina og
stifa. Bindislifsi. Hatta og Húfar. Nankinsfatnaður,
Kailm. peysur. Regnkipur margar teg. Vasaklútar.
Handklæði. Ferðateppi o. m. fl.
Handsápa, Þvottasápa, IXIO N skipsbrauð, Fram og
Dalia skilvindur. Dalia strokkar, Leður-ferðatöskur.
Uncferwoocl-rifvéíar
og atf þeim tiífjeitrandi.
Talsími 647.
Dugl. Drengur
gefur fengið afvinnu nú þegar
við að bera úf TUorgunbf.
Frá Þjóðvsrjum.
Þeir flýja land.
Yegna liinna erfiðu kringum-
stæða í Þýzkalandi er fjöldi fölks
sem flýr úr landi, einkum til land-
anna sem voru hlutlaust í ófriðn-
um. Flestir vilja fara til Svíþjóðar.
Er svo sagt eftir sænska utanríkis-
ráðuneytinu áð fyrir miðjan ágúst
hafi verið komnar 60,000 umsóknir
frá Þjóðverjum um vegabréf til
Svíþjóðar og að umsóknarblréfiu.
streymdu að liundruðum saman á
hverjum degi.
En Svíar vilja ekki leyfa öllum
þessum fjölda landvist og gefa ein-
ungis út vegabréf til manna sem
hafa viðskiftasambönd í Svíþjóð
eða eiga ættingja þar.
Eins og kunnugt er, hefir verið
krögt af Þjóðverjum í Sviss, Hol-
landi og Danmörku síðari árin, og
hefir innflutningur þeirra stuðlað
að því, eigi allítið, að auka húsnæð-
isvandræðin í þessum löndum.
Kolaskorturinn heftir samgöngur.
Samgönguráðherra Þjóðverja
lýsti því að útlitið væri mjög í-
skyggilegt fyrir samgöngur á landi
vegna kolaleysis. Hlyti það einnig
að koma niður á verksmiðjuiðnað-
inum. Nú væri ómögulegt að leggja
neitt fyrir af kolaframleiðslunni til
vetrarins, og af því mundi leiða að
óhjákvæmilegt yrði að takmarka
járnbrautarferðir að miklum mun.
Er þegar farið að bera á þessum
takmörkunum á járnbrautarsam-
bandinu í kringum Berlín. — Þjóð-
verjar hafa reynt að fá linun á
samningunum er skylda þá til að
láta Bandamenn fá kol, en hingað
til hafa þær umleitanir orðið árang-
urslausar.
Byltingin
í CJngvérjalandi.
í Ungverjalaudi hefir alt logað í
óeirðum og óstjórn. Bolsevikafer-
ingirxn Bela Kun sat við völd, Rú-
xnenar óðu inn yfir laudið og Fer-
dinand Rúmenakonungur var að
búast til að halda innreið sína í
IRidapest. Fjárliirzlur ríkisins
tæmdust óðum og lánstraustið
þvarr.
Þá gerðu embættismenn ráðu-
neytanna uppreisn, að vísu mjög
friðsamlega. Þeir neytuðu að hlýða
stjórninni og báru sig saman við
sendiherra Bandamanna um það
hvernig stjóm skyldi tekin..
staðið kæra Dereouléde auðsjáanlega
skrií’uð af ungri stúlku.
— Bjottrekinn ástmey, tautaði hann.
Hér hefir náttúrlega verið misklíð.
Hann er orðinn þreyttur á henni, og
hún liefir í gremju siuni svikið liann.
Og þegar hann hafði komist að þess-
ari niðurstöðu, hafði hann nærri því
löngun til að koma vingjarnlega fram
við Júlíettu. Þar að auki hafði hann
komið auga á koffortið, og honum fanst
eins og augnaráð ungu stúlkunnar benti
honum á það.
— Takið þessa hlera frá gluggunum,
skipaði hann. Hér er grafarmyrkur.
Einn mannanna hlýddi skipuninni svip-
stundis, og um leið og geislandi ágúst-
sólskinið streymdi inn í lierbergið,
jneri Merlín sér að uýju að Derouléde.
„Við höfum tekið á móti kæru gegn
yður, sagði hann, nafnlausri, sem seg-
ir, að þér liafið í geymslu yðar bréf
eða önnur skjöl, sem fara eiga til frú
Capet, en velferðarnefndin liefir boðið
méi' og þessum mönnum, að fá þau í
höndur og krefja yður til reiknings-
skapar fyrir það, að þau eru hér í yð-
ar liúsum.
Derouléde hikaði örlítinn hluta úr
sekúntu. Um leið og hlerarnir liöfðu
verið teknir frá, og dagsljósið lék um
hefbergið, hafði lianu séð, að bréfa-
taskan var horfin. En af hreyfiugum
Júlíettu ályktaði bauu, að húu hefði
Bjuggust margir við því að Karl
Austurríkiskeisari sem er í Sviss,
yrði kallaður til valda í Ungverja
laudi, því það hafði oft komið til
mála og bændur í landinu því mjög
'iilyntir að hafa konungsstjórn. En
Bandamenn munu hafa tekið því
fjarri og varð fyrir valinu Jósef
erkihertogi og hersihöfðingi. En
'hann er lýðveldissinni. Var val
hans að eins til bráðabyrgða. Tók
falið hana. Það varþað seni kom hon-
uffl til að hika.
Hjarta hans fyltist ósegjanlegu
þakklæti til hennar fyrir þessa gÖfugu
viðleitni að reyna að bjarga honum.
En á þessu augnahliki hefði hann ef-
laust gefið líf sitt til þess, að sú tilraun
hefði aldrei verið gerð.
Þessi hryðjumenni tóku ekkert tillit
til þess, hvort í hlut átti karl eða kona.
Skipun um húsrannsókn gaf fram-
kvæmdavaldinu ótakmarkað vald, og
Júlíetta gat því búist við á hverju
augnabliki að verða að standa á fætur.
En með því að fela töskuna, hafði hún
gengið í lið með honum. Ef taskan
fyndist xtndir kjól hennar, mundi hún
verða kærð sem meðsek eða fyrir að
halda hlífð yfir glæpamanni og svik-
ara, og það var jafn hættuleg kæra.
Sómatilfinningu hans fanst sér mis-
boðið, ef hann ætti að þurfa að þakka
konu frelsi sitt. Og þó gat hann ekki
neitað þessari hjálp hennar án þess að
kasta henni bjargarlausri í skríls-
klærnar.
Hann dirfðist eki enn að líta á hana.
Honum fanst hún enn hinineskari, enn
ónáanlegri en fyr. Hann hefði getað
tilbeðið hana fyrir hetjuskap hennar,
snarræði og það djúp, sem staðfest var
á milli liennar og allra þessara rudda-
legu manna, sem eitruðu loftið í her-
herginu mcð skituum fötum, ljótuœ
hann við völdum á meðan landið
yrði friðað og hægt yrði að gefa
þjóðinni kost á að láta álit sitt
uppi um það hvaða stjórnarfyrir-
komulag skyldi tekið.
Forsætisráðherra Stefan Fried-
rich lýsti því yfir fyrir fundi sendi-
manna Bandaveldanna, að gamla
stjórnin væri farin frá og ný tekin
við völdum.
Jósef erkihertogi er sagðnr mað-
orðum og illgirnislegum ásetningum.
— Nú, Derouléde, sagði Merlin, þér
svarið ekki?
— Þessi móðgun þarfnast einskis
svars, svaraði Derouléde rólega. Fram-
koma mín er öllum kunuug. En eg hefði
húist við því, að velferðarnefndin
mundi meta meira trúan þjón þjóðfé-
lagsins en nafnlausa ákæru.
— Yelfei'ðarnefndin þekkir liezt
eigin þörf sína, svaraði Merlín hryss-
ingslega. Sjáist það að kæran sé róg-
burður, þá er það gott fyrir yður. Eg
býst við, að þér hyggið ekki 4 mót-
spyrnu, meðan þessir menn rannsaka
húsið, bætti hann hæðnislega við.
Deroulédc rétti honum lyklakippu
án þess að segja orð. Allar athuga-
semdir og mótmæli voru þýðingaxlaus.
Merlín hafði skipáð að rannsaka
koffortið og skrifborðið. Tveir menn-
irnir ruddu iillu innihaldinu út á gólf-
ið. í skrifborðinu var ekkert annað en
reikningar 'hússins og frumdrættir til
ýmissa ræða, sem Derouléde hafði hald-
ið á fundum þjóðarsamkomunnar. Og
á meðal þeirra hrifsaði Merlín græðg-
islega nokkra blaðsnepla, sem Derou-
léde liafði skrifað á nokkra punkta í
varnai'ræðunni fyrir Charlo.ttu Corday.
En aunars var hitt alt ómerkilegt rusl.
Dereouléde var hugsunarinnar og at-
hafnanua maður, og gat því lagt alt
VEGGFODOR
' Ijölbreyttasta úrval á landinu,
er i Kolasundi hjá
Daníel Halldðrssyni.
«
Veergfóöur
panelpappi, maskinnpappi og strigi
fæst á Spitaiastig 9, hjá
Agósti Markússyni,
Simi 675.'
STOFA
eða hetbergi i góðu og friðsðmu
íúsi, óskast til leigu handa einhleyp-
um. Húsaleiga borguð fyrirfram til
14. mai, ef vill.
Haildór Sigurðsson,
Ingólfshvoli.
Sfúfka
sem kann að pressa, getnr fengið
atvinnu. 15 kr. i laun.
cfiyéalsBorg,
Laugavegi 6.
Stulka
sem kann að sauma, getur fengið
atvinnu.
Rydelsborg,
Laugavegi 6.
Jarðarför eiskulegrar konu minnar,
Guðnýjar Magnúsdóttur, þefst með
húskveðju á Landakotsspitala föstu-
dag kl. 11 */»•
Björn Vigfússon.
ur mjög þjóðhollur og enginn sjálf-
byrgingur. Lét hann engar ofsókn-
ir hef ja gegn andstæðingum sínum.
— Þó mun staða hans hafa verið
völt, eftir því sem skeytin segja.
En fréttir eru ógreinilegar og ó-.
víst hverju fram vindur.
Bandamenn hafá nú varnað Rúm-
enum að sýna meiri yfirgang í
Ungverjalandi en þeir hafa hingað
til gért, og sagt þeim að hafa sig á
brott. Rúmenar voru tregir til, en
Bandamenn hafa nú sett þeim úr-
slitakosti eftir því sem skeytin
herma.
andríki sitt í sannfæríngarvissu augna-
bliksins.
Meðan mennirmr störfuðu að rann-
sókninni, sat Merlín í einum stóra leð-
urklædda stólnum, og hamraði óþolin-
móðlega danslag með óhreinum fingr-
unum á stólarmana. Hann reyndi ekki
að leyna vonbrigðum þeim, sem haiui
yrði fyrir, ef ránnsókuin yrði árang-
urslaus.
Hann leit smáum augum öðru’hvoru
á Júlíettu, eins og hann væri að biðja
um hjálp hennar. Hún skildi hann út
í yztu æsar og svaraði augnaráði hans
hiklaust og ákveðið, til þess að villa
hann. Og hún leiddi mennina með
augnaráðinu einu í rannsókn þeirra.
Derouléde gat ekki varist þess að horfa
á hana. Hann var liissa og ruglaður
yfir þeim fullkomleik, sem hún réð yf-
ir með því að leiða*þá á villigötur.
Merlín fann, að hann hafði verið
gintur. Hann vissi, iið það var enginn
hægðarleikur að sigra. Grunur einn
eða nafnlaus ákæra mundi ekki nægja
til þess að draga hann fyrir lög og
dóm. Ef ekki væru fýrir hendi ó-
hrekjandi, hiklausar, margsannaðar
sannanir á Derouléde, þá mundi hinn
opinberi ákærandi aldrei voga að láta
setja hann í fangelsi. Parísarskríllinn
mundi rísa upp og varðveita guð sinu,
nornarlegar kerlingar, sem sátu og
prjónuðu, mundu rífa fallaxarbjálk-
ana upp, áður en exin gæti klipt höfuð
hans af.