Morgunblaðið - 19.10.1922, Blaðsíða 2

MORGUNBLAÐIÐ
Reynsla þúsunda hjerlandra kaupenda
eru tyrggustu meömæli þessara
mefl s.s .,0otniu“ um næstu hslgi koma miklar
birgflir af þessum ágætu
Gummistigvjelum.
Bætiö aö
merkinu
á sóla
□g hæl.
Dökkgrá,
0rún,
Suört og
fiuít.
Minni skilyrði finst mjer samt að
þ'n"ið iiefði ekki mátt setja en
krítíska endurskoðun trúnaðar-
manna landsins á öllu samáby ryð-
arfarganinu, að viðlagðri stórri
ábyrgð, ef aðfinslum ekki væri
hlýtt.
Jeg er nú búinn að tefja yður
cf lengi á að iesa þetta brjef mitt,
og skal því hætta. Bið jeg yður
að afsaka að jeg geri yður svona
ónæði, en það0 verðið þjer að
skrifa á reikning þess, að langt
er síðan jeg hefi lesið nokkurt
rit með eins óblandinni ánægju
cg þetta“........................
Sjerstaklega skal bent á: Dökkgrá [- og brún] með|hiritum
sólum og hælum fyrir böpn9 ungl. og fullorðna.
— 5tárkastleg uerðlækkun. —
hárus 5. húöuígsspn, Sköuerslun.
— Einkasalar á íslandi og Færoyjum. —
Jeg ætla ekki að birta fleiri
brjefkafla að sinni, en tel víst, að
af þessum 10 brjefum, sem eru
úr 8 sýslum, megi nokkurn veg-
inn sjá hvernig alment er litið á
rit mitt, og skammir Tímans.
Björn Kristjánsson.
* w —
smöiir (EiMrstt].
menn, settir til að meta vörur
ásamt mönnum úr stjórn fjelags-
ins, sem hafa þennan sama starfa
á hendi ásamt endurskoðun reikn-
inga.
Þetta virðist gefa litla trygg-
ingu fyrir því, að vörur, sem lög-
skipað er að meta til útflutnings,
sjen hfutdrægnislaust metnar, og
kemur þar fram ein grein við-
skifta óregiunnar, og ef til vill
ekki svo þýðingarlítil. En vitan-
Iega tekur þó samábyrgðarsfefnan
ut yfir alt. Jeg man það vel, að
það varð mikið umtal útaf því,
a« þjer tölduð tæpar ábyrgðir hjá
mönnum, sem riðnir væru við
kaupfjelögin, gagnvart* bankanum,
er. jeg held að það fari nú að
koma í ljós ,að slíkt hafi síst
verið ofmælt. Jeg læt svo úttalað
um þetta og bið yður að fyrir-
gefa þessa sandurlau.su þanka, en
jeg hefi altaf fylgt með athygli
því, sem þjer hafið lagt til um
fjármál landsins, og er sannfærður
um, að það hefðu fleiri þurft að
gera‘ ‘. ;
7. „Jeg þakka þjer fyrir alt.
gamalt og gott og nú síðast fyri^
rit þitt um „Verslunarólagið“. j
Um þetta þurfti að skrifa, en allir
bliðra.. sjer hjá því; svo er um
flest, er menn vita fyrir fram
að launin eru til að byrja með
skammir og særingarvrði. Við hjep
höfum fyrir löngu sjeð, að sam-
ábyrgð Samvinnuf jelaganna er alt
of víðtæk og altof takmarkalaus,
svo að af því stafar stór hætta.
Jeg áfelli ekki þá menn, sem
þessu hafa hrundið á stað, því
jeg tel líklegt að það hafi verið
gert í góðri meiningu, en þeir
fá samt áfellisdóm, ef þeir ekki
gá að sjer í tíma. Þetta sem þeir
balda fram, gæti gengið, ef allir
menn væru eins og þeir ættu að
vera, en á það hefir nú þótt vanta
æðimikið, og sýnist svo, sem blöð-
in finni það, eða ritstjórar þeirra
■ekki sxður en aðrir. Jeg hefi æði
mikið hneigst að jafnaðarstefn-
unnj °g geri enn. Þó þykist .jeg
jafhan hafa gætt þess, að ganga
aldrei svo langt á þessari braut,
að öðrum væri gert rangt til, og
jeg get t. d. ekki hugsað til þess
óreiður, að heiðarlegir og áreiðan-
legir menn sjeu látnir borga fyrir
svik og pretti vanskilamanna,
manna sem jafnvel „spekúlera“ í
því að láta aðra borga. Þetta
mun nú auðvitað hafa átt sjer
stað hjá kaupmönnum, vegna láns
verslunarinnar, en víðtæk sam-
ábyrgð er síst vel fallin til að
bæta úr þessu“.
8. Ur sósíalistakjördæmi er
þetta brjef:
„Jeg hefi nú sent út þennan
ritling til þeirra manna hjer fyrst
og fremst, sem beita sjer fyrir
þeirri skoðun, að landsverslun og
samvinnufjelög sjeu sá eini rjetti
grundvöllur fyrir heilbrigðri versl
un í landinu. Höfum við æði mik-
ið af slíkum mönnum hjer, sem
með fjelagssamtökum halda fjöld-
anum utanum þessa skoðun, enda
þótt fæstir þeirra eða -jafnvel eng-
ir sjeu svo verslunarfróðir, að þeir
sjeu færir um að upplýsa almenn-
ing í þeim sökum. En nú á tímum
virðist hvorki vit nje þekking
vera naxxðsynlegt til að stjórna
landi og lýð. Þó þætti mjer ekki
ólíklegt að einhverjir af hinum
gætnari mönnum að minsta kosti,
fengju nokkuð að hugsa um, er
þeir hafa lesið ritling yðar, því
svo virðist mjer hann óhlutdrægt
og rökvíslega ritaður, að sje nokk
ur skvnsemisglóra ráðandi ennþá
hjá þessum mönnum, býst jeg við
þeir eigi erfitt með að hrekja það,
sem þar er sagt. ..................
Jeg þakka yður svo fyrir ritling-
inn. Jeg hafði ánægju af að lesa
hann, og jeg er yður samdóma
um, að þó hugsunarháttur manna
sje nú á þeirri ringulreið, að þeir
greini ekki hið rjetta, munu þeir
timar bráðlega koma, að augu
manna opnast fyrir þeirri hættu,
sem yfir þjóðinni vofir, ef sósíal-
ista eða bolsjevíkastefna á að verða
ráðandi“.
9. „Astar þakkir fyrir brjef
þitt og sendinguna. Hún kom á
rjettum tíma, og hefir vakið afar-
mikla athygli og munu flestir á
þínu máli og eru mjög ánægðir
yfir hvað hógvært og „saglig“
hún er rituð. Pinst mörgum svo,
sem offá eintök hafi komið, því
bókin eigi að komast inn á hvert
heimili. Mín skoðxin er, að allir
bændur að minsta kosti ættu að
lesa hana, þeir lesa með athygli
og athuga betur en fólk í bæj-
unum“.
10. „Að jeg fer að skrifa yður
línu, sem yður sjálfsagt furðar á,
j er eingöngu af því, að jeg finn
hjá mjer innri hvöt til þess að
færa yður þakkir fyrir rit yðar
„Yerslunarólag:ð“, sem þjer haf-
/ið verið svo góður að senda mjer.
Jeg hefi lessið rit yðar tvisvar
mjer til óblandinnar ánægju, og
tr þar vissulega hvert orð í tíma
talað. En sjerstaklega þykir mjer
vænt um, hvað vel og rækilega
þjer takið á samábyrgðarhneyksl-
inu, sem samvinnufjelögin hafa
svo rækilega knjesett og — því
miður — fengið þingið til að við-
urkenna. Þó undarlegt megi virð-
ast, finst mjer að þjóðin — að
svo miklu leyti sem jeg þekki til,
hafi veitt samábyrgðarflækjunni
tiltölulega litla eftirtekt; en nú
held jeg að hún hljóti að fara að
rumska. Vænt þykir mjer að þjer
staðféstið þá skoðun, sem jeg hefi
altaf haft, að það sje síður en svo
að bankamir verði bættari fyrir
samábyrgðina. En verslunarábyrgð
in sem þjer nefnið, 101 manns
fyrir 35 þús. kr., þar sem þó alt.
tapast, sxi sönnun, sem ekki verð-
xxi hrakin.
Það sem þjer skrifið um við-
leitni Sambands:ns til að safna
afurðasölunni undir einn hatt, ætti
að vera nægilegt rothögg á þá
stefnu. En nú reynir á hvort á-
byrgðarklafinn er svo rammlega
smíðaður, að menn ekki geti los-
að sig og telji sjer þann kost-
inn bestan, að „fljóta sofandi að
feigðarósi“. Um það skal jeg ekki
spá. Hitt er mjer kunnugt úm, að
bæklingur yðar hefir þegar vakið
geysimikla athygli, en „Tíma-
kálfurinn* og baul hans í yðar
garð sætir athlægi og fyrirlitn-
ingu.
Dálítið furðar mig á því, að þjer
ekki skylduð gera samvinnulögin
frá þinginu að sjerstöku umtals-
efni, bæði hina hneykslanlegu við-
u kenningu á ótakmarkaðri sam-
ábyrgð, sem fylsta ástæða hefði
verið til að banna með lögum, og
skattfrelsinu, sem ekki er síður
hneykslanlegt og ranglátt, enda
stríðandi á móti allri venju á öðr-
um sviðum .......................
Um nokkurt skeið hefir þeim,
sem búa vestan. og austanmegin
Eyjafjarðar, þ. e. Eyfirðingum
og nokkrum hluta Þingeyinga.þótt
að þeir búa við heldur þröng-
an kost, hvað samgöngur snertir
a Eyjafirði. Eru nú farnar að
heyrast um það allmargar raddir,
að svo búið megi ekki standa,
því samgönguleysi standi nú oi’ðið
mjög fyrir þrifum hreppum þeim,
sem að firðinum liggja.
Nú síðan landpóstferðir voru
lagðar niður frá Akureyri til
Siglufjarðar, er ferðum svo hátt-
að um fjörðinn, að póstbátur fer
hinar lögskipuðu ferðir lands-
póstsins aðeins 15 sinnum á ári.
Sjá allir hvílíkur bagi er að því,
1 fyrsta lagi, að fá ekki póst nema
svo strjált, og í öðru lagi, að
þurfa að sæta svo ónógum og
strjálum ferðum allan ársins hring.
Óhætt er þó að fullyrða, að í
Eyjafjarðarsýslu er nú orðið svo
mikil þörf fyrir tíðar og hagan-
legar ferðir um fjörðinn, að stór-
bagi er að því, ef ekki skipast
til hins. betra, um það mjög bráð-
Ixga. Við fjörðinn eru fjölmenn-
ustu og fiskisælustu útgerðarpláss
a Norðurlandi. Stöðugt samband
og umferð milli þeirra er nauð-
synleg atvinnuvegum og einstak-
l.'ngum. Að vestan verðu eru þessi
bauptún: Hjalteyri, Dalvík og
Ólafsfjörður, þar að auki Hrís-
ey, sem kauptún má nefna, en
að austan Svalbarðseyri, Kljá-
strönd og Grenivík. Og miklu málx
skiftir það í þessu efni, að fjöl-
mennar sveitir með blómlegum
búskap, liggja að flestum þessum
kauptúiium og skapar það að
sjálfsögðu enn meiri þörf fýrir
góðum og hagfeldum samgöngun;
um fjörðinn.
Segja má, að daglega sje eim
hvar fleyta á ferð um Eyjafjörð,
minsta kosti að sumarlagi. En
þó svo sje, er almenningi ekk-
ert gagn að því. Þær ferðir, sem
aimenningur á að hafa not af,
verða að vera skipulagsbundnar
og fastar og kunnar fyrir fram,
svo á þær sje hægt að treysta.
Einhver mun ef til vill halda
því fram, að nægilegar samgöng-
ur hljóti að vera um Eyjafjörð,
þar sem svo mörg skip gangi
á milli Akureyrar og Siglufjarðar.
■
Biðjið aldrei uin »átsúkkulaði«. Það á ekki saman nema að nafninu. — Biðjið um Tobler Af bragðinu skulu þjer þekkja það.
É | Þórður Sveinsson & Co. |

2 herbergi
með húsgöngum áskast f
3ja mánaða tima. Uppl. I
H a n skabúðinni.
En það er misskilningur. Þessir
tveir staðir eru endastöðvar, og
þau pláss sem á milli eru, hafa
engin eða sáralítil not af því
sambandi, sem er á milli þessara
endastöðva. En frá Akureyri út um
allan f jörðinn, að austan og vestan,
eru nauðsynlegar tíðar ferðir,vetur
og sumar. En 15 ferðir á ári,.
sem hjeraðsbúar geta notað og
vita af, eru gersamlega ónógar..
Sem dæmi þess, hve afskaplegat
það getur verið dýrt og örðugt;*
að komast leiðar sinnar um Eyja-
fjörð má geta þess, að í haust:
varð einn embættismaður vestan.
fjarðarins utarlega, að borga meira.
fyrir sig og konu sína til Ak-
uieyrar og heim aftur, en frá:
Akureyri og hingað suður og
norður til Akureyrar aftur. Póst--
bátinn gat hanix ekki notað hvor-
uga leiðina. Þar sem svo er hátt-
að um samgöngur og þetta, er-
ekki að furða þó gerðar sjeu
kröfur til umbóta.
Póstbátur sá, er nú annast hin-
ar lögskipuðu 15 ferðir á ári,
rnundi fást til þess að fara helm-
:ngi fleiri ferðir, 30 ferðir á ári,,
ef til þess fengist 4000 króna
styrkur til viðbótar við þann
styrk, sem þegar hefir verið veitt-
ur. Að 15 ferðum bátsins í við-
bót, væri að sjálfsögðu mikil bót..
Nxx er það samhljóðá krafa Ey-
fírðinga og sjálfsa'gt mjög margra
Þingey'nga líka, að á næstu fjár-
lögum verði Eyjafjarðarsýslu á-
ætlaður þessi styi'kur, svo sam-
göngur um sýsluna geti færst til’
beti'a horfs en áður hefir verið.
Eyjafjarðarsýsla- mun leggja svo.
mikið í ríkissjóð * í samanburði'
við aðrar sýslur landsins, að eng-
in ósanng’rni mun í Þyí felast,.
þó henni væri veittur þessi sam-
göngubótastyrkur. — Málinu mun
verða haldið vakandi, og þing-
menn sýslunnar fá að sjálfsögðu
umboð til þess að leita þessa rík-
isfiamlags til samgöngubóta inn-
an sýslunnar á næsta þingi. Ey-
firðingar vænta þess, að Alþingt
líti á það mál af fullri sanngirni..
Eyfirðingur.
o » --
Heilagt málefnL
Jeg, sem þessar línur rita, er
nú tekinn að eldast, svo jeg man
tíð þá, er ólík var þessari. Þykir
mjer ekki alt hafa breytst til.
batnaðar, en þó firnar mig mest
hin miklu lögbrot, og þá ekki síst