Morgunblaðið - 29.11.1922, Blaðsíða 4

Sparið peninga.
Kaupið tilbúnar amerískar rekkju-
voðir sem kosta hálfu minna nú
en fyrir 2 árum, koata nú frá
6 kr. 50 aur.
í
Vöruhúsinu.
Kopiering, Framköllun «
H Notið gott tækifæri og látið H
M kopíera filinnr yðar i dag. x
« H
ö Sportvöruhúa Reykjavikur M
S (Einar Björnsson). Bankastr.il. H
Dagbók
Næturlæknir: Matfchías Einarsson.
Lyfjabúðunum lokað kl. 7. VorÖur í
Laugavegs Apóteki.
Sjötugsafmæli á *í dag (29. nóv.)
Magnús Þórðarson í Einholti.
J. H. O. Djurhuus, færeyska skáld-
ið, sem getið var um að komið hefði
með Botníu hingað, hygst að dvelja
hjer eitthvað. Kcniur hann fyrst og
fremst í verslunarerindum, en auk
þess til að kynnast landi og þjóð,
en til þess hefir hann langað um
mörg ár. Djurhuus er málafærslu-
maður í Eæreyjum.
Tveir góðir gestir komu með Botníu
hingað. Eru það þeir próf. Sveinbjörn
Sveinbjörnsson tónskáld og Hermann
Jónasson. Sveinbjörn Sveinbjörnsson
mun nú vera alfluttur hingað heim.
Og er gott til þess að vita, að hon-
um hefir verið gert kleift að dvelja
hjer.
^XKXXXXKXXXXXXKXXXXXXXX^
Sími 242. Box 245.
M u n i ð
að bestu regnkápurnar eru þær
s v ö r t u frá
Andersen & Lauth.
Austurstræti 6.
tjósakrónur.
Ktngum stórt úrval með Islandi.
Komið i tíma. ’
Hi«i & Ljós.
Sb»i 830. Laugav. B 20.
ftugl. dagbók
Spaðkjöt og rúllupylsur ódýrast
og best hjá Bræðrunum Proppé. —
Sími 479. —
V. Ó. Á. kaffið er bragðbest.
Það tilkynnist heiðruðum viðskifta-
vínum, að literinn af Sólarljós-stein-
•olíu kostar nú 35 aura, heimsent ef
óskað er, í versluninni „Björninn“
Vesturgötu 39.
20—30 hestar af töðu geymdir í
hlöðu, fást keyptir nú þegar. A. v. á.
Bússnesku og þýsku kennir rúss-
nesk stúlka, Ljuba Fridland, Freyju-
götu 10. Viðtalstími 6—8.
Enskukensla (með góðum f'ram-
burði) óskast gegn tilsögn í þýsku.
A. v. á.
Frá Englandi komu nýlega Þórólf-
ur og Belgaum.
Stöðvarstjórastaðan á Borðevri var,
’ eins og mönnum er kunnugt, veitt
(Eggert Stefánssyni símritara í sum-
ar. Risu út af þeirri veitingu harðar
og langar deilur. En nú nýlega hefir
Eggert Stefánsson sagt af sjer stöð-
Uiini.
Umdæmisstúkan nr. 1. hjelt aðal-
fimd sinn á sunnudaginn. Fundinn
sátu 63 fulltrúar. I framkvæmdar-
nefnd voru kosnir: Pjetur Zophonías.
feon (æðstitemplar), Flosi Sigurðsson,
Kristjana Benediktsdóttir, Sigvaldi
Bjarnason, Otto N. Þorláksson, Guðm.
Sigurjónsson, Olafur G. Eyjólfsson
(ritari) ísleifur Jónsson, Bjarni
Pjetursson, Ágúst Jónsson og Ingólf-
ur Jónsson. En umboðsmaður var
kosinn Pjetitr Halldórsson. Stúkan
telur yfir 1500 fjelaga. Samlþykt voru
mótmæli gegn meðferð landsstjórnar-
innar í undanþágunni á bannlögunum,
og fjöldi innanfjelagsmála voru rædd.
Sigvaldi Kaldalóns hefir nýlega
gefið út tvö af hinum nýjustu lög-
um sínum, sem Reykvíkingum eru
kunn frá Kaldalónskvöldunum hjer í
haust. Eru það lögin: I Betlehem er
barn oss fætt, og fylgir textinn á
sænsku, dönsku og latínu, og Svana-
söngur á heiði, eftír Steingrím Thor-
steinsson, með danskri þýðingu eftir
Matth. Jochumsson, áður óprentaðri.
Skömmu áður var komið út sjerstakt
lugið Þótt þú langförull legðir.
Pósthúsið. Ymsir þeir, sem leigja
pósthólf' í pósthúsinu kvarta um það,
að anddyri hússins, þar sem boxin
eru, sje lokað óþarflega snemma á
kvöldin og það jafnvel þegar póstar
eru nýkomnir, svo menn komast ekki
að til að ná í póst sinn. Pósthólfin
eiga þó að vera mönnum til þæginda
í þessum efnum, en ekki tafar, og
virðist útláta- og ómakslaust að skella
þeim ekki í lás fyrir fólki fyr en
MORGUNBLAÐIÐ
nuuðsynlegt er, að minsta kosti ekki
kringum skipakomur.
Heiðruðu lesendur! Látið enga aug-
lýsingu, stóra eða smáa ólesria vera.
Því jafnvel í þeirri smæstu getur
verið orðsending um tækifæri yður
ti.l hagnaðar. — Auglýsingasími Morg
unblaðsins er 498. Skrifstofan í Aust-
urstræti 5.
Frá Ameríku kom með Síríus síð-
ast hingað til bæjarins ungfrú Þór-
urn Stefánsdóttir fyrrum prests á
Desjarmýri, systir Björns alþm. fyrv.
og Medúsalems ráðunauts. Yar hún
^áður en hún fór vestur kennari við
ÍKvennaskólann og ráðskona við Eiða-
(skólann. Atta ár hefir hún dvalið
vestra, og mun hyggja á vesturför
líiftur bráðlega.
Staka þessi barst Morgunblaðinu í
gær:
Fyrir sóða saurug ljóð
seint fær hróður dóninn.
Málaskrjóðinn æsa óð
illgjörn þjóðarflónin.
Hjónaband. Síðastliðinn ‘lauga'rdag
voru gefin. saman í hjónaband af
sjera Bjarna Jónssyni ungfrú Sesselja
Gunnlaugsdóttir ljósmóðir frá Vífils-
dal í Dalasýslu og Kjartan Klemens-
son frá Hvassafelli í Norðurárdal.
•-----e-------
fieimanmundurinn
xxr.
Hinar gamaldags og látlausu
byggingar á Rocknitz voru ekki
reisulegar í samanburði við liina
skrautlegu og glæsilegu höll Lydiu
von Thyrnau. Þegar Bernd reið
þangað heim, alvarlegur á svip-
inn og óttasleginn, grúfði þegar
myrkur dauðans yfir húsinu.
Gamli þjónninn húsbóndans kom
á móti honum í fordyrinu og brá
hendinni fvrir augun þegar liann
sá Bernd.
— Ó, herra liðsforingi, hvílíkt
ólán! í morgun var ofurstinn al-
veg frískur — bara dálítið geð-
dapur, eins og reyndar alt af nú
í seinni tíð. Ef þetta hefði nú
ekki þurft 'að koma fvrir með
h-estastrákinn.
— Það gt-tur þú sagt mjer
seinna, Henning, tók Bernd fram
í, segðu mjer nú fyrst af öllu
hvernig föður mínum líður! Jeg
get auðvitað komið inn til 'hans?
— Já herra liðsforingi, það
getið þjer vel, hann þekkir yð-
ur ekki, og hefir engan þekt síð-
an hann datt niður í hesthúsinu.
— Og hvað segir læknirinn?
Hinn gamli þjónn yfti öxlum
og leit á Bernd þeim augum, sem
sögðu eins mikið og nokkur orð
gátu sagt.
Og Bernd spurði einskis frek-
ara. Hann var undir hið versta
búinn þegar hann gekk inn í
svefp'herbergið. Þar voru tjÖld
dregin fyrir gluggana svo liálf-
dimt var inni.
Hann fann gamla lækninn,
sem í mörg ár hafði verið trún-
aðarma&ur gamla mannsins og
gömlu ráðskonuna við .sóttar-
sæng föður síns.
Fríherann vissi ekkert af þeirri
ástúð og umönriuri sem honum
var sýnd. Hann lá á koddanum
roeð galopin augun og rauður
mjög í andliti og starði upp í
loftið tómlegu augnaráði. Ef ekki
hefði verið hinn þungi erfiði and-
ardráttnr og hrygglan fyrir
brjóstinu, gat inaður eins hugsað
að maðurinn væri látinn.
UTinimimiJLLEnmi
Lesið!
Lesið E
Með s.s „Sirius“ hefi jeg
fengið miklar birgðir af alls
konar skófatnaði. — Meðai
annars: Drengja. telpu- og
harnastígyjel. — Ennfrfflnaur
kvenskó með lágnm hælum
og karlmað&tagvjel m. m. —
Svo nú geta menn, elns og
áður, fengið hjá mjer á
fætumar fyrii sanngjarna
borgun.
Virðingarfylst
O. ThorsteiasBon.
Herkastalakjallaranum.
ULU
xiinuixmaxi
Gulltoppnr og Glaður eru nýkomn-
ir af veiðum með hvor um 600 kassa.
Kórf jelag Páls . ísólfssonar: Sam-
æfing í kvöld kl .9. Allir beðnir að
mæta stundvíslega.
1. desember, föstudagurinn kemur,
verður hátíðlegur haldinn af háskól-
anum, og er tilætlunin að svo verði
framvegis, að fullveldisdagurinn verði
hátíðisdagur háskólans. Ýmsar skemt-
ariir verða.þennan dag, sem háskólinn
og stúdentaráðið gengst fyrir. Enn-
fremur hefst þennan dag happdrætti
tií ágóða fyrir stúdentabústað, og
verður það látið ná yfir land alt.
Frá þessu verður annars nánar sagt
hjer í blaðinu.
Sjöuátryggið hjn:
Sksndinauia n Oaltica — natintial
k.
istends-#dldinni.
Aöems abyggileg félög vtiía yðar fuíisa
IrullE B KathE h.f.
Rusturstræti 17. la’sími 235.
Bernd beygði sig ofan að föð-
ur sínum og mælti til hans nokkr-
nm blíðuorðnm enda þótt hann
vissi' að hann jekki mundi heyra
þau. En þegar hann var úrkula-
vonar um að sjá nokkurn vott
um meðvitund, sneri hann sjer að
lækninum, tók í hönd hans og
spurði hvort hann hefði enga von. 1
Læknirinn hristi höfuðið rauna-
lcga.
— En getið þjer ekkert gert
fyrir hann, er ómögulegt að hann
geti fengið rænuna aftur.
— Það væri ekki til neins, og
þegar jeg fyrir skömmu varaði
hann við að hætta væri á því
að hann gæti fengið slag, ljet
hann mig lofa sjer því, að pína
sig ekki með neinum þýðingar-
lausum tilraunum þegar að því
kæmi.
— Það verðið þjer auðvitað
að eiga við sjálfan yður um og
samvisku yðar, herra læknir, en
væri nokkur vonarneisti, hvað lít-
íll sem hann væri, mættuð þjer
auðvitað ekki binda yður við
slíkt loforð.
— Og því ekki það, faðir yð-
ar vap mjer kærastur allra vina
minna, og jeg vildi fúsiega léggja
5 sölurnar ár af lífi mínu til að
frelsa haun — en nú er bráð-
um alt búið — úr þessu ástandi
mun hann líða, hægt og kvala-
laust inn í land eilífðarínnar.
Bemd var þungt um andar-
dráttinn. Hann reyni að stilla sig,
en tilfinningarnar tóku hanti
þeim heljartökum að hanu gat
ekki nema með naum'ndum stun-
ið upp:
— Og hvað haldið þjer að það
vari lengi?
— Jeg held, að hann lifi ekki
til morguns:
Svo var ekki talað ineira. Bernd
settist við rúm föður síns og tók
um hönd hans, þannig sat hann
lengi.
Læknirinn, sem hafði óhjá-
kvæmilegum störfum að gegna,
fór og lofaði að koma aftur að
nokkrum stundum liðnurn. Og
Bernd mátti líka til að láta það
á móti sjer, að fara frá um stund,
tii að gera einhverjar fyrirskip-
anir í nafni föður síns, búskapn-
nm viðvíkjandi. Svo sendi Kann
með brjef til Mölvu, sagði henni
hvar komið var og bað hana
að koma þangað ef henni sýnd-
ist svo. s
— Einungis ef að þú, af öllu
þínu hjarta getur fyrirgefið hon-
um alt, það sem hann hefir gert
á hluta þinn, skaltu koma að
banabeði hans; því jeg vil ekki
að menn sjeu hjá honum á dauða-
stund hans, sem finna til gremju
eða beyskju við hann.
Hann var ekkert atrgnablik í
vafa um, að hún mundi strax
verða við tilmælum hans, og
koma; en það urðu honum von-
brigði. Sendillinn kom aftur og
FEdora-sápan
er uppáhaldfwápm
kvenfólksinB. Ger-
ir hörundslitmn
hreinan og skf*.
an, háls og htnö
ur hvítt og mjúkt
Fæst slstaBar.
¥
AöalnxaboðBmenn:
B. KJABTANSSON é O #.
tc
(0
O' s
cr ~
e> -s
OJ
5’
g n
§ s*
2. B
O:
CW ^
' <
ct>
o»
1 t=“
a>
< a
sE &
3" s-
cn v<
c 00
3 so
<y s
<
p
a
p-
sa
o»
»3
P
co
Feikna úrval af
leikf öngum
er nýkomið, alt sem til er, pr selt
fyrír næstum ekki neitt, og happ-
drættismiði í kaupbæti.
IIB C-Basariii.
ekkert svar frá Mölvu, haun liafði
fengið . vinnukonunni brjefið og
farið svo undir eins á stað aftur.
Stund eftir stund beið Bernd þess.
með óþreyju að konan sín kæmi.
Að hún ekki gerði það, var
hin fyrsta sorg, sem hún nokkru
sinni hafði bakað honum, því
houum f^nst, að ekkert hefði átt
að aftra henni frá að koma til
.hans undireins. Hann tók það
e:ns og vott um ósáttgirni henn-
ar og sárnaði það mjög.
En allar hans hugsanir og á-
hyggjur snerust nú um hinu deyj-
andi föður og hann sat látlaust
hjá rúmi hans.
Undir kvöld kom læknirinn aft-
ur, og þegar hann hafði iitið á
sjúklinginn, sagði hanu að nú
færi að líða að andlátinu. En
hið > hrausta og úthaldsgóða her-
mannseðli fríherrans átti í harðri
baráttu við hinn . miskunarlausa
dauða. Það var ekki fyr en eftir
miðnætti að hinn erfiði andar-
dráttur hætti fyrir fult og alt
og gamli læknirinn lokaði blíð-
lega augum vinar síns í hinurn
síðasta svefni.
mm i.K' ii • «■■■*■-