Morgunblaðið - 19.05.1923, Blaðsíða 2

M O K(i U N B i.ABI R
MÐMaTHaM
Kaypmenn @g kaopfjeiögE
Notið næstu póstferð og pantið:
Ö1 frá „Carlsberg Bryggerierne“, Kaupmannahöfn.
Osta frá „Trifolium“ A/s, I< aupmannahöfn.
Kaffi frá „Skandinavisk Ka'fifi ■& Kakao Ko.“ A/s., Khöfn.
Te frá „Lloyds Tea Comparv1 ‘ Ltd., London.
Cocoa frá „V/H Bensdorp ‘ci Co.“, Amsterdam.
Kaffibrauð frá G-eorg Kemp“ Ltd., London.
Niðursuðuvörur frá „De for. Oonserves Fabriker“', A/S. Kbb.
Berjasultu frá „W. H. Flett“ Ltd., Liverpool.
Nýlenduvörur frá „Styhr c- Kjær“ A/S. Kaupmannahöfn.
Stivelsi'-Sinnep, frá „J. & J. Colman“ Ltd., London.
Leirvörur frá „David Methven & Sons“, Ltd., Kirkcaldy,
Glervörur frá „De Svenska Kristaílglasbruiken“ A/B., Stockh.
Við erum umboðsmenn á Islandi fyrir öll þessi ágætu firmu,
og munum því sjá um, að pantanir yðar verði afgreiddar eftir ósk-
um yðar. Verðlistar og sýnishorn íýrirliggjandi.
Kaupíö e ngöngu [nðursuöuvöru f á
l.s, De n i s
iðnaðurinn íslenski vera betur á
%sig kominn en hann er nú, og
| þá mundu færri krónur fara út
úr landinu fyrir útlendan fatn- j
að, skjóllítinn og endingarlítinn.
20. febrúar 1923.
Sturla Jónsson,
frá Fljótshólum.
Kaupmannahöfn.
I. D. Beauvais & Nl. Rasmussen.
Húsmæður, sem einu sinni hafa reynt
kaupa ekki aðra^niðursuðuvöru.
JS
Bea’jvais“-vörur
O Joíynsort & Jia be'.
Carlsbergs-öl, Fly Pilsner,
fiuítasunnu-öl
frá uerslun Ben. 5. Þúrannssonar,
er öllum hugnast beat. — Pantid i tima. — 5ent heim.
vert er að veita 'þeim athygli, og
þá eigi síst fyrir þá, er fást við
þessar smíðar. — Spunavjelar
Jóns eru ódýrari en norðlensku-
vjelarnar.
Jón kvartar um það, að hann
og þá feðga vanti tilfirmaniega
góð verikfæri, þvj hefði hann þau.
mundi hann hafa gert enn meira
að smiíðuiri en nú á sjer stað.
Og það ■ er áreiðanlega víst, að
með fullkomnari verkfærum
mundu þeir feðgar, legg.ja gjörva
hönd á margt, er lýtur að smíði
og endurhótum á vjelum og verk-
færum, miklu frekar en þeim nú
er hægt, sökum laklegra og lít-
iila smíðatóla.
í vetur er leið, Ijet Búnaðar-
samband Suðurland, mann, sem
er kunnugur spunavjelum, Sturlu
Jónsson bónda á Fljótshólum,
skoða þessar endurbættu hand-
.spunavjelar Jóns í Villingaholti,
og hefir liann gefið sambandinu
skýrslu um endurbæturnar. Fer
hjer á eftir álit eða vottorð Sturlu
á vjelunum:
Eftir ósk Búnaðarsambands
Suðurlands, hefi jeg undirritaður
skoðað og reynt handspunavjel,
er herra Jón Gestsson í VilOinga-
holti hefir smíðað í vetur. Alt
"útlit og frágangur vjelarinnar er
að öllu hetri eu á öðrum sams
konar vjelum er jeg hefi reynt,
enda útaf brugðið' á uokkrum
stöðum, sem jeg tel til bóta-
Útbúnaður á stóra hjólinu er
traustari, hjólstólpinn stöðu-íri
sem orsakast af járnkrappa sem
festur er við' stólpann og niður
í gólfið svo að vjelin getur ekki
ruggað til þegar spnnnið er.
Annað það, að hjólin sem vagn-
iim gengur á eru tekin í hálft
svo þau geta ekki farið útaf spor-
inu, sem oft hefir viljað til á
hinum vjelunum og tel jeg þetta
stóra endurbót.
Þriðja endurbótin er á snúru-
stilli þeim, sem stemmir þráðinn
í rjettri afstöðu við spóluteininn,
þegar snúðurinn rennur á þráð-
inn og hann er undinn upp á
spóluna.
Fjórða endnrb. er það, að takki
Sd, sem „temprar“ lengd hverrar
færu — eftir því hve spinna á
smátt — er á báðum hliðum á
þessari vjel, sem ekki hefir tíðk-
ast á öðrum vjelum.
Sömuleiðis er hesputrjeð mikið
vaudaðra að öllum frágangi og
um leið mikið sterkara, en þau
hesputrje, sem notuð hafa verið
með hinum vjelunum.
Jeg álít herra Jón Gestsson eiga
þakkir ski'lið fyrir sitt góða fyrir-
tæki, þar sem hann er með þeim
fyrstu hjer á Suðurlandi er hafa
tekið að sjer þetta verk. Og jeg
á.lít, að hvert einasta heimili á
landinu þyrfti og ætti að geta
haft aðgang «að handspunavjel.
Ef það^ væri, þá mundi heimilis-
Farisear.
Tíminn og klikuliðið hefir tek-
ið upp noíkknð nýstárlega aðferð
tiT að verjast skeytum og aðfiusl-
um andstæðinga sinna, en hún er
sú, að bregða fyrir sig eins og
skildi minningu þeirra manna, sem
með þeim hafa uxmið, en uú eru
Játnir.
Þegar Björn Kristjámsson skrif-
aði bækling sinn um verSlunar-
ólagið, síðastliðið haust, og benti
n.eð rökum og nxeð fullri kurteisi
á ýmsa af hinum alvarlegustu á-
göllum við Sambandið, samá-
byrgðarflækjuna o. s. frv., þá
gall við gorraust Tímans og
sagði: Svei, svei, hanu er að ráð-
ast á minningu Pjeturs heitins
Jónssonar; hann er að svívirða
hann látinn.
Og nú fyrir skemstn leyfði
Bjarni frá Vogi sjer það í þiug-
ræðú, að henda á ýmislegt, sem
honum þótti hafa farið aflaga hjá
Samhandinu. Strax gall við 'sama
rLustin. „Var auðsjeð að Bjarni
\ ildi ráðast á minningu Hallgríms
lvristin.ssonar“, segir Táminn, og
Þorsteinn M. Jónsson rtis npp af
þjósti, og slær því fram, að þetta.
sem hann kalla-r árás á Samband-
ið, hljóti þá um leið fyrst og
fremst að vera „árás á fyrver-
andi forstjóra þess, sem nýlega
cr faillirm í valinn“. Og hann þyk-
itt jafn vel draga það í efa, að (
Bjarni sje drengskaparmaður, þar
s; m hann hafi reynt „að kasta f
sl ugga á látinn mann“.
Þetta er ógeðslegur leikur, og
Tímanum og klíkubræðrum hans
til lítils sóma, ef þeir hafa þá
nokkrum sóma fyrir að fara.
Það vita alllir, sem til þekkja,
að hvorugur þeirra B. Kr. eða
Bjarna hefir með einu orði veitst
að þessum ty'úmiar látnu heiðurs-
mönnum, og áð þeir hafa tæplega
nefnt þá á nafu í sambandi við
abfinslur sínar og krítik á fyrir-
kemulagi eða starfsemi Sambauds
ís enskra Samvinnufjfelaga, enda
•er það öllum vitanlegt, að hvor-
ugur þessara látnu manna var ein
ráður um þessa hluti, heldur stóðu
baki þeirra og jafnhliða þeim
œargir menn, sem enn lifa, og
s>m engu síður hera á’oyrgð á
hverju iþví, sem aflaga kann að
f; ra eða hafa farið hjá SJambautl-
b e s t u
BeDnoeNifF Breflands.
ýkomið
ikið úrval.
K v e n n a
1
J4wialdmJlmabQri
einkasali á ísiandi.
i u. Og sumir þeirra eru einmitt
sömu mennirnir og þeir, sem riú
eru að hlaúpa í felur bak við
r. iinningu sinna látnu fioringja, og
reyna að láta örvar andstæðinga
s. nna lenda á þeim skildi.
Mönnum verður ósjálfrátt að
spyrja: hver er tilgangurinn? Er
haun sá, að reyna að ögra möon-
um til að láta niður falla allar
aðfinslur á starfsemi Sambands-
ins, hvernig sem henni er háttað,
einiungis vegna þess, að tveir af
þeiim mönnum eru látnir, sem þar
hafa staðið framarlega í- fylk-
i:rgu? Og hvað lengi á svo búið
að standa, að engum leyfist að
. nda á Sarnbandið, svo honum
verði ekki borið það á brýn, að
bonn sje að kasta rýrð á föringj-
ama látna? '
Þetta er vafalaust vel t.il fund-
ið klókindabragð hjá Tímanum og
liösmönnum hans. En andstygð er
það, og svo ógeðslegt, að engu
tali tekur. Það virðist vera full-
langt farið, að seilast yfir gröf
< g dauða til að nota sjer og hag-
r.vta. út í ytstu æsar þá ræktar-
semi og þá virðingu, sem mienn
báru fyrir þessum tveimiur látnn
samfberjum þeirrá, ef til viTl em-
mitt fyrir þeim einum af 'öttilum
hópnum; nota sjer þett'a segi jeg,
til að bjóða mönnum og biðja þá
eð sliðíra þau sverð, sem beint var
að þeim sjálfum, sem eftir lifa,
en alLs ekki að hinum, sem dánir
era, eða þeirra minningu._________
Þetta er lítilmannlegt og löður-
mannlegt. Og jeg leyfi mjer að
halda þvr fram, að ef nokkur er,
snm níðist á minningu þeirra Pjet
urs Jónssonar og Hallgrtíms Krist
inssonar, þá eru það þeir menn,
sem þannig haga sjer, sjálfir sam-
herjar þeirra, Farisearnir, sem
m.eð heilögum vandlætingársvip
þykjast vilja verja ’hana og
vernda, en hafa í rairnnni Vkki
hng á öðru en að nota haiif
um sjer til hlífðar, eins og brók,
s.Mii þeir geti vaðið í, án þess að-
væta sinn eigin dýrmæta enda.
Þ.
Ofstækia
Erl. símfroCTlr
frá frjettaritara Morgunblaðsins.
Menn, ,sem skrifa eins og H V
í Vísi í gær, geta ekki verið Le.'l-
brigfiir á sál og sinni, og því get
ur. ekki heldur komið til mála, að
viði þá sje rætt í alvöru urh nokk-
úrt m'ál. Ofstækið, sem fram kem-
nr 'í grein hans, gefur mjer rjet.t
til að svara \ionum þessu eiru-
Við yður tala jeg ekkert um á
greiningsmál okkar, fyr en þjer
lærið að hugsa eins og vitiboririn
í maður og hegða yður eins og sið-
j aöur maður. Atyrði yðar. bafa eng-
i
| in íi/hrif á mig, og í ágroinings-
I máli okkar get jeg ekki sjeð að
j þau sanni neitt. Jeg ráðlegg yð-
r.r á hreinni alvöru og af heilum
hug, að leita yður lækninga hjá
Þórði, áður en þjer skrifið
meira um þetta mál, og mín trú
er sú, að málstaður sá, sem þjer
viljið veita lið, hafi ekkert gagn
af grein yðar í Vísi lí gær, heldur
miklu fremur ógagn. Það fer
stundum svo, að ofstækismenn-
irnir verða drýgstu liðsmenn and-
stæðinga sinna.
a.
Khöfn, 18. maí.
Ruhrhjerað einangrað.
Símað er frá Berlín, að Frakkar
afi slitið öllum járnbrautarsam-
göngum milli Ruhrhjeraðsins og
annara hluta Þýskalands. Einnig
h-ífir verið hert mjög á öllum á-