Morgunblaðið - 26.08.1924, Blaðsíða 2

MORGUNBLAÐIÐ
'om (fiSon'%
wr~> O
Opo rt~*
k j e x
Umboðsmenn:
I. Brynjólfsson & Kvaran.
LUDVIG STORR
útvegar ódýrt Húsgagnafóður,
Leður, Vaxdúk, Fjaðrir í legu-
bekki og -stóla, Krullhár og
Viðarull.
Grettisgötu 38. Sími 66.
Fyrirliggjandi s
Bin digar n
besta tegund.
■ flla H!
II
Lækjargötu 6 B.
Sími 720.
Heimtið aftaf
„DancowH
(Bláu beljuna), bestu, og ódýrustu
— niðursoðnu mjólkina. —
í heildsölu hjá
H.f. Carl Höepfner.
I m smiiiiiiiei
har vi faat ijdpass med vore bekjejdte
fabrikata av arbeids- og kjöreredskaper
for 8ommerbrak eom:
Haandkjærrer,
Fjserkserrer,
Trillebaarer,
Arbeidsvogner,
Arbeidskjserrer,
Hðivogner,
Melkevogner,
Varevogner,
Stenkjserrer,
Akerruller, etc.
Vi laver typer som passer specielt for
IelaJJd. Varerne leveres frit ombord i
Kristia|ia. Skriv til os efter vor Eye
katalog.
A/S Nloelven Brug.
Moelv St.
_______ [FABRl
Munið A. S. I.
Simi 700.
** Mest úrval af
nærfatnaði
þeir báðir, hvor við annars hlið,.
og sneru storkandi skutnm að
okkur. Nú var ekki nema um
tvent áð gera. Að freista þess, að
komast yfir á vaðinu, eða snúa
aftur sömn leið til baka og var hið
fyrra samþykt. Tveir af okkur
Hið Hvítáraafn. skyldu reyna að komast yfir á
_____ vaðinu, og síðan róa yfir ána og
sækja hina og farangur okkar.
Tilraun þessi var langt frá því
að vera ihættulaus, ekki síst þeg-
ar að því er gætt, að við vorum
Á síðari árum hefir það mjög
farið í vöxt, að menn leggja leiðir
sínar um óbygðir landsins.Eru það
helst ungir og áhugasamir íþrótta-
menn hjeðan úr Reykjavík, sem
hafa fundið hvöt hjá sjer til þess,
að eyða sumarfríi sínu í að kanna
ýmsa ókunna eða lítt kunna staði
algerlega óknnnugir vaðinu og
með hesta sem við þektnm ekki
fyllilega vel, enda lá mjög nærri
að þessi tilrann okkar kostaði
einn af okkur lífið. Við urðum
og lata lagt mikis á sig til a'S ^ ^ >oss a komast
yfirvmna matgv.slegar torfærur, y{ir vi5 yadllSum „„ þar skamt
frá og vöktum til skiftis yfir hest-
unum um nóttina. Um morgnninn
riðnm við aftur upp að ferjn-
staðnnm og sánm að' hátarnir voru
enn kyrrir á sama stað. Ákváðum
við þá að hverfa aftur heimleiðis
frá Hvítárvatni en riðum áður
eins langt og komist verður með
fram vatninn að snnnan verðu
og virtum fyrir okkur það, sem
þar er merkilegt að sjá, svo sem
skriðjökulinn og ísjakana á vatn-
inn, og tókum þar nokkrar
sem eru á leiðinni inn í innstu
afdali og npp á hæstu fjallatind-
ana og hafa jafnvel vogað sjer
yfir ís og snjóbreiður skriðjökl-
anna. peir vita, sem er, að innst
inni í 'lítt þektum óbygðum lands-
ins eru margir fagrir staðir, út-
sýnið hrífandi og lo'ftið svo ljett,
að þáð er vel tilvinnandi að reyna
mikið á sig til þess að komast á
slíka staði.
Frjettirnar af þess háttar ferð-
um, verða svo til þess, að fleiri
og fleiri fá löngun til þeirra.
okkur farið upp að Hvítárvatni ;
og svaraði bóndinn, að daginn áð-1
ur en við hefðum farið npp þang- ;
að (sunnudaginn 3. ágúst), hefði j
Stefán Stefánsson, ferðamaðnr og|
túlkur, farið þá leið með amerí- j
kana einum, sem við síðar frjett-;
um að heitir Warren J. Vinton. >
Bóndinn var mjög undrandi ;
yfir frásögn okkar, og átaldi mjög j
þessa framkomu viðvíkjandi hát-)
nnum og kvaðst ekki vita til þess, j
að neinn hefði vogað sjer þetta j
áður. Sagði hann að bátarnir j
væru eign Tungumanna en vegfar-
endum væri heimil notkun þeirra
með því skilyrði, að minsta kosti j
annar þeirra væri ávalt skilinn
eftir þeirra megin við ferjnstað-
inn. Taldi hann líklegast að þeir ,
Stefán Stefánsson og Mr. Vinton ’
væru sökudólgarnir. Við ljetum
þess þá getið, að fjórir af okknr
hefðu átt tal við Stefán í R-eykja- í
vík, nokkrnm dögnm áður en við
fórum úr hænum, til þess að fá
hjá honnm upplýsingar um leið-
ina að Hvítárvatni og um stað-
hætti þar, og hefði ihann þá ein-
milt bent okkur á háta þessa, sem
væru hvor sínu megin við ána
og sagt: „Svo er það auðvitað i
sjálfsögð mannúðarákylda að
skilja bátana eftir hvoru sínu
megin við! ána, vegna þeirra, sem
á eftir koma.“ Við kváðumst því
illa trúa því, að Stefán hefði þetta
(blóðmeðalið
er öllum ómiss-
andi sem unna
heilsu sinni.
Fæst í
IM.
Allskonar
arulrur
nýtomnar, ódýrastar í
Versl. KATLA
Laugaveg 27.
Upp við Hvítárvatn, sem eins og
menn vita, liggur suð-austur und-
i myndir.
j Eins og geta má nærri, vorum
. t ...... TT r .... ,við ekki lítið gramið við þann
:r Langjo<kli, og Hvita a upptok; , r 1T. * , ,
a a i eða þá, sem voru valdir að þvi
«n er 'SJerle"a faSurt °S tl1” j að við ekki komumst yfir Hvítá,
komunnkið. En til þess að geta ^ þegs gem glíkt £erðalag
skoðað sem best vatnið og sknð- fjárhagí;lega; vorum við al.
jökuKnnogannaðsemþar erfag-lgerlega ,nægju að
urt að sja þarf að komast yfir staði sem okkur hafði lengi
TT».f J- £. ._k nl J n TM rt'X rrrn+n ° *
Vyíf'fy kvenna og karla
i _
Hvítá og halda svo npp með vatn-
inu þeim megin. Nokkru neðar en
þar sem Hvítá kemur úr vatninu,
ern tveir bátar við ána, sem not-
aðir ern til flutnings á mönnnm
og farangri yfir þetta mikla og
stranga vatnsfall, því enda þótt
svo nefnt Skagfirðingavað sje
litlu neðar á ánni, er það oft
ófært þegar miklir hitar ganga
og í rigningartíð, og fyrir óknnn-
uga er það langt frá að vera
hættulaust yfirferðar. Yað þetta
er því lítið notað síðan bátarnir
komu, nema til þess að reka fje
yfir á, á „leitnnnm”. Eins og
gefur að skilja, er það tilætlunin,
að bátarnir sjen ávalt hvor sínu
megin árinnar, svo altaf sje hægt
að komast í þeim yfir, hvoru meg-
in, sem komið er að ánni.
Mánudaginn 4. ágúst síðastlið-
inn, klukkan sex að kvöldi, komu
sex menn ríðandi hjeðan sunnan
úr Reykjavík npp að ferjustaðn-
um og ætlnðn norður yfir ána
og upp með Hvítárvatni að norð-
anverðu og dvelja þar nokkra
daga. En þegar að ferjustaðnum
kom, kom það í ljós, að báðir bát-
arnir hofðu verið skildir eftir
'hinu megin við ána. þar stóðu
langajð' til að skoöa, og óvíst hvort
við fánm nokkurn tíma allir tæki-
færi til að gera ferð að Hvítár-
vatni aftnr, enda er ekki eftir-
sóknarvert að eiga á hættu fýlu-
ferðir sem þessa.
pegar niður að Hólum í Bisk-
upstungum kom, var það fyrsta
verk okkar að spyrjast fyrir um
það, hverjir hefðunæstir á undan
V a n t i yður vinnu þá aflið henn-
ar með auglýsingn í Aug-
lýsingadagbók Morgunbl.
Vantiyðnr þjónustufólk, þá
auglýsið í Auglýsinga-
dagbók Morgunblaðsins.
V a n t i yður leigjendur að ein-
hverju, þá er að reyna að-
stoð Auglýsingadaghókar
M o r gunb 1 aðs ins.
gert, enda mnndi hann, sem ferð- Vanti yður kaupanda að ein-
aðist svo mikið, vita manna best, hverju, er engin aðstoð
hve mikil vandræði gætu af því Heppilegri en su er Aug-
hlotist. En „svo bregðast kross- j lýsingadagbók Morgnnhl.
trje, sem önnur trje,“ því þegar getur veitt yður.
við komum til Reykjavíkur, eftir Vanti yður nemanda, eða viljið
nema eitthvað, þá er ekki
ónýtt að eiga auglýsingu
um það í Auglýsingadag-
bók Morgunblaðsins.
Vanti yður vitneskju um eig-
anda einhvers, sem Þíer
hafið fundið, e«a hafið
tapað emhverju er besta
ráðið að hirta það í Aug-
lýsingadagbók Morgbl.
rúma viku, sannfrjettum við, að
það hefði verið Stefán Stefánsson
og Mr. Vinton, sem skildu báða
|háta Tungumanna eftir, að norð-
I an verðu við Hvítá. Og nú vil jeg
spyrja, hvað eiga þessir menn skil-
ið, sem eyðileggja fyrir sex mÖnn-
I um ferðalag, sem kostar samtals
i fleiri hundruð krónur, auk þess
sem þeir eru sviftir fleiri daga
ómetanlegri ánægju á eimun af
fegurstu stöðum landsins? peir Vanti yður húsnæði, þá auglýs-
ið það í Auglýsingadag-
bók Morgunblaðsins.
eiga að minsta kosti það skilið,
að málið sje lagt undir dóm al-
mennings og þáð geri jeg hik-
laust, því jeg veit, að almenningur
kann að meta þessa framkomu
Stefáns og Ameríkanans að verð-
leikum. .
18. ágúst. 1924.
Einn af sex. !
Fundnar stEÍntöblur.
Isafoldarprentsmiðja
leyelr alla prentun vel og aam-
vi.kuBamlega af hendl »e8 lægata.
verhl. — Heíir Bestu sambönd 1
allskonar papplr sem til eru. —
Hennar sivaxandl gengi er bestl
mœlikvarBinn A hlnar miklu vin-
sældlr er hdn heflr unnitJ sjer »»e8
árelöanlelk 1 viCskiftum og lipurrl
og fljðtri afgrelBslu.
Fa.pfrs-, umslagra ok preutsýuls-
born tll mfnla k skrlfstofmuU. —
-------------».Imí 48.-------------
Frá því er skýrt í ameríska
blaðinu „Dearborn Indeþendent,"
að merkilegar steintöflur hafi ný-
lega verið grafnar úr jörð nálægt
Mexikóborg í Mexikó. Fornfræð-
ingar ætla, að1 steintöflur þessar
sjen 7 þúsund ára gamlar. Ýmis-
konar stafir og myndir hafa ver-
ið „meitlaðar“ í töflur þessar.
Grafið var 10—25 fet niður eftir
þeim og var hraunfcent öskulag
yfir þeim. Prófessor William Niv-
en hefir reynt að ráða fram úr
því, hvað á töflur þessar ier letr-
að. Um tákn 200 stáða og mynda
vita vísindamenn, svo sem tákn
tunglsins, jarðarinnar, eldingar-
innar, sólargeislanna, kvölds,
morguns; ýmissa stjarna, himn-
REGNHLIFAR
Mesta og besta úrvalið er h]á
Mm Elnarssyni
enskra vera o. s. frv. Hálfhringur
táknar til dæmis sólarupprás,
hrukkað andlit gamals manns, eld-
guðinn og svo framvegis. Margir
pýramídar hafa verið reistir fyrir
þúsundum ára í Mexikó-dalnum.
Hafa rústir þeirra fundist. Er einn
pýramídinn óhruninn að mestu
nálægt Mexikó-City. Álíta forn-
ifræðingar, að pýramídar þessir hafi
verið bygðir til heiðurs eldfjalla-
guðnum. Á tindum pýramídanná
voru eldfjallaguðnum fórnir færð-
ar. Álitið er af fornfræðingum,
að hjer sje í raun og veru um
heilt safn að ræða, nokknrsikonar
„bóka“-safn. Er fundnrinn af öll-
nm talinn stórmerkilegur.
r “
j