Morgunblaðið - 22.08.1925, Blaðsíða 2

MOR r ^ NBLAÐií)
von ^rpecom (fSonf?
Höfum ÍYrirliggjanÖi:
Rúgmjöl,
Hálfsigtimjöl,
Hveiti, Crem of
Manitoba,
Hveiti, „Oak“,
Hveiti, „Gilt Edge“,
Körtöflumjöl,
Sagógrjén,
Hrísmjöl,
Hrísgrjón,
Haframjöl,
Kaffi,
The,
Sódi, Krystalsópa,
Strausykur í 45 kg. eekkjum,
Höggin sykur,
Flórsykur,
Epli, þurkuð,
Apricots, þurkaðar,
Ferskjur,
Gráfikjur,
Dödlur,
Sveskjur,
Rúsfnur,
Eldspýtur,
Hand-
sápur
Blegsódi, Sápuspænir.
t ,y
cjpo rt~*
« j e x
Aðalumboðsmenn:
I. Brynjólfsson & Kvaran.
HLJÓMLEIKAR
þeirra *hjóna Dóru og Haraldar
Sigurðssonar í gærkvöldi, og í
fyrrakvöld, urðu hinir ágætustu,
eins og við var að búast. Það er
svo göfugt samræmi í list þeirra
beggja, að ekki verður á betra
kosið. Haraldur er hinn mesti
snillingur í undirleik sínum við
sönginn, ásláttur hans mjúkur, og
ávalt sá tilfinningarblær yfir hon-
um, að hann samlagar sig við
söng frúarinnar í „harmoniska“
heild. Söngur hennar og undir-
leikur Haraldar eru hvorttveggja
með þeim menningarblæ og inni-
legleika að gagntekið getur það
hina „ómúsikölskustu'1 sál, sem
slæðast kynni inn á hljómleik
þeirra. Fró Dóra flytur ekkert
kvæði, erlent eða innlent, svo, að
ekki fylgi því jafnan hinn næm-
asti skilningur á efni þess og
auk þess fagur og skýr framburð-
ur orðanna. Kom þetta skýrt í
ljós í íslensku lögunum, sem frúin
söng óviðjafnanlega, svo skýrt og
innilega, að ókunnugur hefði mátt
ætla að hún væri hjer borin og
barnfædd. Lófatakinu ætlaði ekki
að linna eftir síðasta íslenska lag-
ið, „Ein sit jeg úti’ á steini,“
varð hún að syngja í tilbót
„Draumaland'( Sigfúsar.
Af íslensku lögunum var ágætt
nýtt lag eftir Pál ísólfsson
„Vögguvísa" við snjalt kvæði Da-
víðs Stefánssonar.
Þegar litið er yfir söngskrána
eftir á, er tæplega mögulegt að
taka neitt fram yfir annað í með-
ferð frúarinnar, „Frauenliebe,“
frönsku lögin eða Schubert’s-lög-
in. Alt jafn snjalt og skínandi
fagurt; engu flaustrað af með
venjulegri raddfimi og „skóla.“
Þegar frú Dóra Sigurðsson syng-
ur, heyrum vjer söng göfugrar
sálar, sem leitar hærra og hærra
uns fullkomnunarmarkinu er náð.
Um það ber öll framkoma henn-
ar á söngpallinum vott. Frú Dóra
lætur ekki neina laglínu, neina
hugsun í söngkvæðinu verða úti.
Þó rödd hennar sje ekki afar-
mikil, er hún blæfögur á öllum
tónsviðum, fagurlega tamin og á-
valt er henni svo vel beitt að hitt
er á insta kjarnann í „músík“ og
ljóði. Þessum óviðjafnanlegu lista
hjónum myndi hvergi í víðri ver-
öld vera tekið með öðru en fögn-
uði og innilegri samúð, svo auð-
velt er fyrir alla að skilja list
þeirra og njóta henar.
Flygel-hljómleikur Haraldar var
svo að segja fyrir fullu húsi, — ó-
venjulegt og nýstárlegt um þetta
leyti árs. Um Harald verða ekki
nægilega sterk lofsyrði sögð. —
Hefðu meistararnir Beethoven og
Schubert verið við þetta tækifæri,
sýnilegir, myndu áheyrendur Har-;
aldar hafa fengið í ofanálag (ekki
álegg), að karlarnir hefðu bros-
andi kinkað til hans kollum, þakk-
látir.
Það var Haraldur sem ljek. Það
var nóg. \
Það er yfirhöfuð óþarfi að „an-
melda“ þá Beethoven, Schubert
og Harald. Þeir eru allir jafn-
yndislegir. j
Á. Th. í
komin til Beirut og þaðan í
franskt skip, áleiðis til Parísar.
Listaverslanirnar í París ljetu
boð út ganga víðsvegar um heim,
að þessi merkilega mynd væri
þangað komin. Margir voru um
boðið er til kom, en enginn vildi
gefa 10 þúsund sterlingspund fyr-
ir myndina, nema umboðsmaður
Carlsbergs-safnsins.
Dýrara var þó grískt konu-
líkneski, er listasafnið í Berlín
keypti í vor. Það kostaði 60,000
sterlingspund, eða 2,160.000 kr.
Verðið á nauðsynjavörunni.
vegna þess að innkaup hennar eru
i svo stórum stíl, og tapið, sem
af því leiðir lendir að lokum á
skattgreiðendum ríkisins. En þótt
einstaklingur tapi á innkaupum,
lendir það tap altaf á honum
sjálfum, því hin frjálsa samkepni
varni honum þess að leggja tapið
a vöruna sjálfa og ná því inn á
þann hátt.
Nefnd sú, er skipuð var í Eng-
landi í fyrra til þess að rannsaka
verð á brýnustu nauðsynjavörum,
hefir skilað fyrsta áliti sínu.
P.íkisverslun getur ekki komið til
mála.
Efltirlit með verðlaginu?
Dýr myndastytta.
Nýja Carlsbergs myndasafnið í
Höfn kaupir litla standmynd
fyrir 260,000 krónur.
Hún er um 4500 ára gömul.
Það vakti mikla athygli fyrir
nokkru, er Myndasafn Carlsbergs
í Höfn keypti standmynd eina í
París fyrir 10,000 sterlingspund.
Það er í íslenskum peningum 260
þús. kr.
Myndin er af Gudea konungi
Sumera. En Sumerar voru voldug
þjóð í Mesópótamíu, áður en Ass-
ýr'íu- og Babýloníumenn komu til
sögunnar. Dr. Fr. Paulsen keypti
mynd þessa í París fyrir safnið..
Alítur hann myndina vera hið
besta listaverk, sem fundist hefir
7 j
frá dögum Súmeríumanna. Mynd-(
in er sködduð að því leyti, að'
nefið er brotið af henni. Hún er
talin að vera 4500 ára gömul.
Myndin fanst í fyrra. Áttu Eng-
lendingar í erjum við Vahabíta
þar austur frá. Einn af höfðingj-
um Vahabíta ljet hermenn grafa
upp gamla hauga þar eystra. —
Fundu þeir meðal annars mynd
þessa. Fóru þeir ómjúkum höndum
með hana og mölvuðu nefið.
Myndin var send til Bagdad.
Útflutningsbann er þar á forn-
gripum. En henni var .smyglað
út úr landinu. Var henni ekið 1
bifreið vestur alla eyðimörk til
Beirut.
Komust yfirvöldin á snoðir um að
farið væri af stað með myndina.
Var send flugvjel af stað til þess
að leita bifreiðina uppi. En er til
myndarinnar spurðist, var hún
í fyrra var skipuð nefnd manna
í Englandi, sem átti að rannsa'ka
verðið á hejstu nauðsynjavörum
og koma með ráð til þess að fá
það lækkað, ef unt væri. Nefnd
þessi hefir nú skilað fyrsta áliti
sínu um verðið á kornvöru, brauðii
og kjöti, og gerir margskonar til-j
lögur til endurbóta, til þess ef:
mögulegt væri með því móti að
fá verðinu eitthvað þokað niður.
Nefndin er mjög (ákveðið á
móti því, að ríkið taki að sjer
verslun á nauðsynjavöru. „Þær
uppástungur, sem fram hafa kom-
ið og sem ganga í þessa átt, ber
að skoða sem ákveðna stjórnmála-
stefnu, en sem með engu móti
er unt að aðhyllast, þegar rann-
saka á það, hvað heppilegast er
cg farsælast verður fyrir land og
þjóð,“ segir í nefndarálitinu.
Reynslan er sú, að áliti nefndar-
innar, að ríkisverslun verði það
mjög oft á, að setja í einstaka
tilfelli vöru meira niður en for-
svaranlegt er, og með því baki
hún ríkinu stórkostlegt tjón og
það tap lendi að lokum á skatt-
greiðendum í landinu. Eigi ríkis-
verslun hins vegar að vera rekin
þannig, að hún verði ekki fyrir
töpum, þá verði afleiðingin sú, að
verslunin verður að selja vörur
sínar miklu dýrara en verð heims-
markaðarins er. Það sje marg-
sannað með reynslunni, að ekki
er unt fyrir ríkið að reka fyrir-
tæki eins ódýrt og hagkvæmlega
og einstaklingurinn gerir.
Þá sje það vitanlegt, að ríkis-
verslun, engu síður en einstak-
lingur, geti keypt inn á óheppi-
legum tímum og skaðast á inn-
kaupunum. En afleiðingin verður
svo alvarleg og gífurleg þegar
slíkt kemur fyrir ríkisverslun,
Nefndin kemur með ýmsar uppá-
stungur til þess að fá verðið á
brauði og kjöti lækkað. Hún legg-
ur til að föst nefnd sje skipuð og
hún verði sístarfandi. Eigi hún
á hverjum tíma að kynna sjer
rækilega alt, sem lítur að brauð-
og kjötverðinu. — Hún á að senda
út skýrslu um markaðshorfur —
verð erlendis, innflutning og allar
breytingar, sem verða á markaðn-
um o. fl. o. fl.
Til þess að fá kornvöruna lækk-
aða leggur nefndin til, að hin
ýmsu hafnargjöld, er greiða verði
af þessari vöru, verði lækkuð að '
mun. Þessi gjöld sjeu nú 100% j
hærri en þau voru fyrir ófriðinn.
Þá álítur nefndin að álagning
mylnanna og bakaranna sje óþarf-1
lega mikil, og gerir ýmsar tillög-
ur er ganga í þá átt, að þoka
lcostnaðinum niður. — Þá vítir
nefndin mjög þann ósið, er mjög
tíðkast, sem sje það, að f jelags- i
skapur sje myndaður meðal hinna j
ýmsii iðnrekenda um það, að selja
vöruna ekki undir einhverju lág-
marksverði. Þessi fjelagsskapur
sje algengur meðal bakara, en
hann megi ekki eiga sjer stað.
Sama kemur fram í áliti nefnd-
arinnar um kjötið. Kjötsalarnir
hafi samskonar fjelagsskap um
lágmarksverð, eins og bakararnir.
Ymislegt fleira er það, sem nefnd-
in hefir við kjötverslanirnar að at-
huga, og leggur til, að miklu
strangara eftirlit sje haft með
allri slátrun framvegis en verið
hefir.
Gerpúlver,
Eggjapúlver,
Crempúlver,
Vanillesykur,
Kardemommur,
Efnagerð Reykjavikur
Simi 1755.
Mikið úpiral
af
Sokkum
á karla, konur og börn
nýkomið
Vöruhúsið.
Hitinn á steingötunum.
Frá því var sagt í frjett frá
Noregi fyrir nokkru, að hitinn
hefði verið svo mikill á götunum
í Oslo, að hægt hefði verið að
steikja egg á götusteinunum. —
Mörgum þótti sagan ótrúleg.
Af amerís'kum blöðum sjest, að
þessi hugmynd með eggjasteiking-
una er komin frá Chicago. Þar
hafa einnig gengið miklir hitar í
sumar. Frá því er sagt þaðan, að
húsmæður hafi getað sett steik-
arapönnu með eggjum og feiti á
götusteinana, og hafi sú mat-
reiðsla farið vel fram. Norðmenn
verða því að lofa Ameríkumönn-
um að eiga hlutdeild í heiðrinum
af þessu hugmyndaflugi.
Bílaeign amerísku bændanna.
Alls er talið að 6.500.000 bænd-
ur sjeu í Bandaríkjunum. (Nál.
1000 sinnum fleiri en hjer á ís-
landi). En á bændabýlum Banda-
ríkjanna eru 4.200.000 bílar, auk
vöruflutningabíla. Það er orðið
nærri því eins sjálfsagt þar að
bændur eigi bíl, eins og bændur
hjer eigi reiðhest.
Allap
er langbest að kaupa þar
sem úr mestu er að velja
og alt er til, sem yfir
höfuð er fáanlegt
Þ<-.ð er auðratað i
loDaKsnusu
Austurstræti 17.
BiQjið um
hið alkunna, efnisgóða
,5mára‘- smjörlíki.
YuiQfataefni
margar tegundir tví-
breiðar frá kr. 5,35.
Nankin
frá 2,10 pr. meter.
III laiebsen.
Laugaveg
AUGLÝSINGAR
óskast sendar tímanlega. ,