Morgunblaðið - 03.09.1925, Side 4

4
B GRGlHj^LAMÐ
wiwiini \ ^k\hi iiíiiiiiiíii
Ljómandi fallegar hvítar alull-
arpeysur, með útáliggjandi kraga,
jafnt fyrár karla sem konur, sjer-
staklega heppilegar í ferðalög,
ásamt tilheyrandi hálsbindi og
sporthúfum í miklu úrvali, er
nykomið. Guðm. B. Vikar klæð-
skeri, Laugaveg 5.
Matarkex, sætt og ósætt, ódýrt.
Sveskjur, kassinn 15 kr. Blandaðir
ávextir, kassinn 28 kr. Þurk. epli
1.50 pr. y2 kg.
Hannes Jónsson, Laugaveg 28.
Tóm glös, undan brjóstsykur,
fást í Tóbakshúsinu, Austurstræti
17.
Neftóbakið sem allir lofa, fyrir
hve vel sje skorið, selur Tóbaks-
húsið, Austurstræti 17. »
Tóbaksvörur hverju nafni sem
nefnast kaupa menn þar sem úr
mestu er að velja.
Tóbakshúsið, Austurstræti 17.
Massage, rafmagn, nuddaðgerð-
ir og sjúkraleikfimi, veiti jeg und-
irrituð, eftir læknisráði, geng í
hús til sjúklinga, ef óskað er. —
Hefi viðurkent próf og meðmæli
lækna. Hittist í síma 867. Baldurs-
götu 18. Lena Figved.
Gráskjóttur hestur hefir tapast,
aljárnaður, glaseygur á öðru auga.
Finnandi beðinn að gera aðvart í
síma 1013 eða að Innri-Nj arðvík.
Silfurlauf af upphlutsbeltispör-
um hefir tapast á leið um miðbæ
og Laugaveg. Skilst á afgreiðslu
Morgunblaðsins.
móttökunefnd þeirri, er bæjar-
stjórnin kaus til þess að sjá um
alt, er lamt að komu og dvöl Gnœn
lendinganna á ísafirði; en í nefnd-
inni áttu sæti: sóknarpresturinn,
sjera Sigurgeir Sigurðsson, sím-
stjóri Björn Magnússon og bæjar-
fógeti Oddur Gíslason.
Voru borð framreidd í Bíó, og
Nýkomnis*
YINNU-
yetlingar
llöpuhúsið.
sest að kaffidrykkju, sem auð-
sjáanlega fjell gestunum vel í
geð, bæði ungum og gömlum. Það
var skemtilegt að horfa yfir gesta-
hópinn, sem með barnslegri á-
nægju naut þess, er fram var reitt.
Þá var gestunum skemt með
söng, leikfimi og kvikmynd þeirri
af Teddys leiðangrinum, sem sýnd
var í Reykjavík ekki all* fyrir
löngu. Mátti fljótt heyra, að
myndin skemti þeim einkar vel.
Um borð í „Gustav Holm“.
Grænlandsfarið lá við bryggj-
una, og notuðu margir tækifærið
til þess að fara um borð og skoða
skipið, að fengnu leyfi skipverja,
og færðu með sjer gjafir allskon-
ar, sem voru vel þegnar af hlut-
aðeigendum. „Gujenak“, sögðu
Grænlendingar; það mun þýða:
,.Jeg þ^kka", og brosi brá á
dökkleitu, breiðu andlitin, með
meinleysis svipnum. Allajafna var
mannkvæmt um borð, þótt illfært
væri um þilfarið, sakir hundanna,
undir 80 að tölu, og var ekki trútt
um, að sumir væru hálfsmeikir
við þessi stórvöxnu grey, sem ým-
ist lágu eða stóðu, bæði bundnir
og lausir, víðsvegar um þilfarið.
Eigi að síður tókst mjer að vinna
bug á torfærunum og komast und-
ir þiljur, frammi í skipinu. —
Mátti hjer, sem víðar, sjá mis-
muninn á mannanna kjörum, ó-
líkar vistarverur, ólíka hætti og
aðbúnað. Hjer var nóg af fátækt
neðst og óþrifnaði. Gamlar, tötra-
legar konur, auðsjáanlega ómeng-
aðir Eskimóar, kúrðu í fletum sín-
um, og hálfber börnin, óhrein#og
úfin, veltust hjer og hvar. Upp-
haflega mun hafa verið svo til
ætlast, að enginn Eskimóanna, —
annar en prestsefnið eitt — fengi
landgönguleyfi; en móttökunefnd-
in og danski prófasturinn fengu
því til vegar komið, að „heldra
fólkið“ að minsta kosti, fjekk að
koma í land. En allmargir voru
þó hinir, sem hýrðust um borð í
skipinu. Isfirðingar leituðust þó
við að bæta þeim ófrelsið að ein-
hverju leyti, með því að færa
þeim hitt og annað, þeim til gagns
og gamans, og það var skemtilegt
að sjá hýra svipinn á litlu barns-
andlitunum óhreinu, þegar þeim
var rjett munnharpa, brúða,
knöttur, hárborði, myndaklútur,
perlufesti eða annað því um líkt.
Allar skólabæki^r
og skólanauðsynjar 5
fást I c
Bóka«r. Sigfúsar Eymundssonar.
Á kajökum.
Það var í sannleika nýstárleg
sjón, þegar Grænlendingar sýndu
list sína á kajökunum (húðkeip-
unum), hinum haglega gjörðu
fleytum, er þeir nota við veiðar
sínar. Leikni þeirra og lipurð
verðui' tæplega lýst. Skjótir sem
örin, renna þeir sjer eftir sjávar-
fietinum; fyr en varði og áður en
augað eygði, höfðu þeir hvolt bátn-
um og stungið sjer á höfuðið of-
an í vatnið eins og sundfugl; —
veiðibrellur sínar sýndu þeir einn-
ig, og var hvorttveggja jafnt, gleði
áhorfenda og ánægja Grænlend-
inga, sem satt að segja mega vera
talsvert ‘hreyknir af veiðimanna-
•yfirburðum sínum og hinum frá-
bærlega vandaða útbúnaði, bæði
á bátunum og sjóklæðum sjálfra
þeirra, sem eru gjörsamlega vatns-
held.
Heimsókn þessi mun lengi . í
minnum höfð, engu síður meðal
Isfirðinga en Grænlendinga sjálfra
— sem vafalaust lifa í endur-
minningu hennar það sem eftir er
æfi, svo hrifnir og þakklátir voru
þeir.
„Jeg held þeir vildu helst verða
hjer eftir“, sagði nýlendustjórinn
um þá, rjett áður en skipið fór.
En þótt svo yrði eigi, þótt þeir
,sigldu fleyi, „burt frá strönd og
ey“, þá verða endurminningarnar
eftir, og þær ættu að hvetja oss
til þess að bera hlýrri bróðurhug
en verið hefir til þeirrar nágranna
þjóðar vorrar, sem öðrum fremur
er afskift ýmsum lífsins gæðum,
og svift rjettindum, sem aðrar
þjóðir telja sín dýrustu hnoss.
ísfirðingar eiga skilið heiður og
þökk fyrir alúð þá og umönnun,
sem þeir sýndu grænlensku gest-
unum sínum í hvívetna, og þá
einkanlega móttökunefndin, sem
Ijet sjer svo mjög hugarhaldið um
að gera þeim þessa fáu dvalardaga
á íslandi ánægjuríka og ógleym-
anlega.
„Gústav Holm“ lagði af stað
áleiðis til Grænlands kl. 9 að
morgni, laugardaginn 29. ágúst.
Þökk fyrir komuna!
Góða ferð heim!
P.t. ísafirði, 29. ágúst 1925.
Guðrún Lárusdóttir.
—------------------
dagbók.
Soltind, fisktökuskip, fór hjeð-
an í gær með fiskfarm. Með skip-
inu tóku sjer fari Bjarni Halldórs-
son skrifstofumaður hjá Proppé-
bræðrum og Magnús Jensson loft-
skeytamaður. Ætla þeir til Lon-
dcn og skoða Wembley-sýninguna
og þaðan til Parísar. Verða þeir
um mánuð í ferðinni.
/Hjónaband. 28. ágúst voru gtfin
sarnan í hjónaband af sjera Frið-
rik Hallgrímssyni, Pjetur Þ. Hall-
dórsson og Björg Andrjesdóttir.
Sami prestur gaf saman í hjóna-
band 29. fyrra mánaðar, Ágúst
Jónsson og Rannveigu Einars-
dóttur.
Draupnir kom hingað inn í gær
með smáfisk, er hann seldi í bæ-
inn. Hefir hann veitt í ís, og var
búinn að fá um 200 „kítti“. Hann
fór á veiðar aftur.
Egill Skallagrímsson kom að
norðan af síldveiðum í gær. Er
það fyrsta skipið, sem að norðan
kemur, er á síldveiðum hefir verið.
Kann hafði aflað um 3000 tunnur.
Haukur Thors, en ekki Ólafur
Thors, var farþegi hjeðan með „Is-
landi“, síðast til útlanda.
Sjera Jósep Jónsson prestur að
Setbergi í Grundarfirði er stadd-
ur í bænum.
ísfirsku togararnir. Hinir nýju
togarar þeirra ísfirðinganna, ,Haf-
steinn' og ,Hávarður ísfirðingur',
'hafa aflað mjög vel, og eru ís-
firðingar ánægðir yfir að hafa
ráðist í þau kaup. Sagði tíðinda-
maður Morgunblaðsins á ísafirði
blaðinu í gær, að afli togaranna
á árinu væri orðinn um 1000 tn.
hjá hvorum, og má það kallast
gott.
Til Strandarkirkju: frá Lillu
kr. 1,00, frá G. S. kr. 10,00.
Knattspyrnan. Kappleikurinn í
gærkvöldi milli Fram og Víkings
fór svo, að jafntefli varð 1:1. í
kvöld kl. 6 keppa K. R. og Valur.
Björgunarskipið „Geir“. Bæjar-
stjórninni hefir borist erindi frá
fjelaginu, þar sem það fer fram a
aZ skipið verði útsvarslaust vegna
taps á rekstrinum síðustu fimm
ái, ella fari skipið alfarið hjeðan.
Meiri hluti fjárhagsnefndar vill
ekki sinna beiðninni, en minni
hluti leggur til að fella niður út-
svarið 1925, og að ekki verði lagt
útsvar á skipið næstu fjögur ár,
ef útgerð skipsins vill skuldbinda
Ef þvottadagur er á morgun, H
sparið yður peninga og leiSindi
með því að kaupa sólskinssápu og
bestu fáanlega 'krystalssápu í
versl. „Þörf“, Hverfisgötu 56,.
sími 1137. Lægsta verð í bænum.
Reynið sjálf!
„Þörf.**
FyrirliggjaniPi »
Trawlgarn
frá London Spinning Co. Ltd.
London.
HaW BföFBSB > Ei.
Siml 720.
S i m an
24 veril'anin,
23 PouImd,
27 Ponb«rg.
Klapparstí* 28.
Skrúfstykki.
sig til þess að hafa skip hjer þau
ái.
í berjaheiði sendi Morgunblaðið
um 60 börn í fyrradag undir hand-
leiðslu frú Jónu Sigurjónsdóttur
og ungfrú Þórhildar Helgason. —
Verður nánar skýrt frá ferðinni
hjer í laðinu á morgun.
bpæjaeagildbah
Þá leit Duneombe til gluggans á herberginu.
— Hvert í heitasta tautaði hann. Þetta getur
verið herbragð. Látum þá hringja. Jeg verð hjer.
Unga stúlkan hafði falið báðar hendur sínar í
höndum bans, og bæði hlustuðu. Hann beindi at-
hygli sinni að glugganum. En alt var hljótt þar. Þá
varð hann alt í einu var við . hendur hennar og
þrýsti þær örlítið: Þá leit hann á hana og augu
þeirra mættust. Á sama augnabliki gleymdi Dun-
combe sjer. Hann vafði ungu stúlkuna, sem hann
var að vernda, örmum, heitt og fast, og þrýsti kossi
á varir hennar. En eftir nokkur augnablik sleit hún
sig lausa úr faðmi hans.
— Þetta er fyrsti kossinn, sem jeg hefi gefið
nokkrum karlmanni, mælti hún með samblandi af
hrygð og kæti, og það verður að líkindum sá síðasti.
Farið þjer nú og ljúkið upp.
Duncombe hikaði.
— Segið þjer þetta eina orð, Phyllis, og ekkert
skal megna að skilja okkur að.
Hún svaraði honum ekki. Hann gekk andvarp-
andi út úr herberginu.
— Spencer, mælti hann, þegar hann kom fram
í skrifstofuna; ef þú verður var við nokkurn hávaða
inni í þessu litla herbergi, þá farðu þangað og láttu
mig vita af því jafnframt.
Spencer játaði.
*
XXIV. KAFLI.
Phyllis sótt.
Duncombe opnaði dyrnar og leit út í myrkrið.
Úti á veginum grilti hann í vagn með tveim hest-
um fyrir. En við uppgönguriðið stóðu karlmaður og •
kvenmaður, bæði í ferðafötum.
— Er Duncombe heima? spurði karlmaðurinn.
— Já, hjer er jeg, mælti Duncombe. Gerið þið
svo vel og koma inn.
Gestirnir hlýddu strax. Maðurinn var dökkur
yfirlitum, en konan var lítil vexti, grannvaxin, og
leit út fyrir að vera syfjuð og í illu skapi.
— Við höfum mikið samviskubit af því að hafa
gert yður ónæði á þessum tíma sólarhringsins, herra
Duncombe, mælti karlmaðurinn. Jeg er de St. Ethol
markgreifi, og þetta er kona mín. Jeg er hjer með
brjef til yðar frá vini mínum, hertoganum af Ches-
tow, en hjá honum höfum við dvalið undanfarið.
Duncombe hneigði sig fyrir konunni, og vísaði
síðan gestunum leið til setustofunnar. Spencer ■
heyrði, að þau komu, og er alt var með friði, faldi :