Morgunblaðið - 15.09.1927, Síða 2

2
MORGtJNBLAÐIÖ
Fáknr
Kartöflur
íslenskar og danskar.
Hvorttveggja frammúrskarandi góöar.
Skólpfötur
(emaill.) á, kr. ‘2.75, vaskáföt (emaill.) frá kr. .1.35, pottar (emaill.)
frá kr. 1.95, skaf'tpottar, kaffikönnur, stálpönnur, þvottabretti og als-
iconar búsáhötd. nýkomið.
K. Einarsson & Björnsson.
Sankastræti II. Simi 9IS.
Hnseignin
Hafnarstræti 17
er til eölu nú þegar.
Tilboð merkt „HafnaretraBti 17“ sendist A. S.
ARCOX.ETTE
vidtœki
eru heppilegustu og ódýrustu tæk-
in, sem hægt er að fá, fyrir þá,
hjer-í bænum, sem verulegt gagn
vilja hafa af útvarpsstöðinni i
Reykjavik.
Arcoleite skilar tónunum
hreinum og óbjöguðum, meðferð-
in mjög einföld. — Verðið ótrú-
lega lágt.
fffaití Björassaa & Co.
heitir nýtt tímarit, er hestamanna-
fjelagið hjer í Reykjavík (með
sama nafni) gefur út.
Þetta 1. tbl. af x-itinu fer mjög
myndarlega af stað.Það er í flenni-
stóru f jórblöðungsbroti, alls 96 bls.
á ágætum pappír og að öllum ytra
'frá gangi snotrum. Það á víst að
koma út einu sinni á ári. Þetta
rit lilýtur að vera kærkomið öllum
hestavinum og reiðmönnum á
þessu landi. Þeir eru enn mjög
margir og það eigi síst í lcaupstöð-
um, þar sem öll íslensk menning í
íþróttum og listum, fræðimensku
'og verknaðarframkvæmdum er á
'hæsta stigi og í flestu hærri og
fjölbreyttari nú, heldur en lnm
var - nokkru sinni áður á þessu
landi. Þetta er eðlilegt og öld-
íuigis eins og við er að bíiast, því
að fyrrum var eigi um annað að
tala innan þjóðfjelags voi\s, en
sveitabygð, strjála og einangraða,
sem eigi gaf tækifæri til hámenn-
ingar.
í riti þessu eru margar góðar
ritgerðir, ýiuist fræðandi eða leið-
beinandi. Þær eru eftir þá Ilaníel
Daníelsson, . formann fjelagsins,
í'lestar), og svo þá Einar Sæmnnd-
sen og Lúðvík Magm'isson, sera
líka eru miklir hestavinir. Þá eru
þarna einnig þrjú góð kvæði eftir
•fþá Kolbein Högnason í Kollafirðí,
Gísla Jónsson frá Stóradal og
anna á því, að þó að bókin sje
nýútkomin, þá sje hún úrelt, sam-
in eftir ’úreltum bókum. Þessu
samsinnir K. Th. og samsinni'r
einnig flestu af því, sem jeg held
fram. — Það, sem okkur ber á
milli, cr sprottið af misskilningi,
sem mig langar hjermeð að íeið-
rjetta.
Jeg segi livergi í grein minni
„að barninu sje sýnt banatílræíi
með því að gefa því y/\ mjólk."
Mín orð eru þessi: „Það er því
eðlilegt, að barnið þurfi að drekki
oft, til að fá þær hitaeiningar, sem
því eru nauðsynlegar, til þess að
það deyi ekki úr hungri, og vafa-
sarnt, hvort það ekki veslast upp
með þessari blöndu, þrátt fyrir
8 máltíðir.“ — í þessum orðum
er hvergi innifalið banatilræði. —
Orðið veslast þýðir að verða
vesæll. — K. Th. er mjer líka
sammála um það, að jafnve) Vá
mjólk sje ónóg handa börnum
fyrstu vikuna, og að sú aðferð sje
að verða iírelt. K. Th. hefir láðst,
að geta þess, hvaða ár bók s,ú,
er hún vitnar í, eftir próf. ('zerny
„Des Kindes Ernáhrung", er 'gef-
in út.
Sá kaflinn í grein minni, sem
K. Th. hefir misskilið mest, er
kaflinn um niðurganginn. Mjer
hefir aldrei komið til hugar, að
gefa neinar almennar reglur um,
hvernig lækna eigi niðurgang.
Jeg segi þegar i upphafi, að það
Hringurínn.
Fjelagskonur eru b eðnar
um að aðstoða við afhend-
ingu á hlutaveltunni í Kópa-
vogi.
Gjörið svo vel og hringið
í síma 361; þar fást allar
hánari upplýsingar viðvíkj-
andi bílferðum o. s. frv.
„Karbonader“,
„Beuffer“,
Kjöt- og fiskfars.
Alt tilbúið daglega.
Gjörið pantanir með fyrir-
Vara. —
Hugusta Kolbeinsson,
Fiskmetisgerðin.
Hverfisgötu 57. Sími 2212.
Þröst. Þar ber kvæði Kolbeins sje nolckuð, sein er ómiigulegt. því
svo
i
Höfum fyrirliggjandi:
;langt af, að öllu leyti. Það er stór- niðurgangurinn hagi sjer
kvæði í 12 ÍÖngum erindum, snild- ■ margvíslega og að það sje læ>kn-
arlega ort að efni tii, og frágang- isins að úrskurða um það í hverju
urinn að forminn svo góður, að1 einstöku tilfelli, livað gera skuli.
'hann má því nær gallalaus teljast,' Eina ráðið. sem jeg get', er að
en slík snyrtimenska og vand-' svelt-a barnið 1 dag og sækja sið-
'virkni er fremur óvanalegt nú, þar j an lækni, ef eklci batni. Orsökin
sem naista mörg skálclin (samkv. i til að jeg minnist á Plasinon. Laro-
ófullkomnunx eldri fyrirmyndum) j san og Eiweissmileh, er sú. að höf-
yrkja ýmist með ofmörgum eða undur hókarinnar virðist elclci
offáum samstöfum í Ijóðlínu, marg' hafa önnnr ráð en að láta barnið
ruglaðri bragliðaskipan (t. d. hafð- ' svelta.
ir rjettir tvíliðar eða líka rjéttirj Jeg miimist, hvergi á. livenær,
þríliðar þar sem, vera eiga öfugir hvernig eða live mikið á að ge't'a
tvíliðar o. s. frv.) og um fram altlaf þessum fæðutegundmn. .ekki
illa fyrirkominni eða ónógri hljóð-j einu siimi Iivernig á að búa þær
stafase.tningu. Kolbeinn bóndi hef-' til. Jeg veit. óslcöp vel, að það er
| ir líka sýnt það fvr. að hann er alveg ómögulegt að setja neinar
maður, s<>m kann að yrk.ja. Þá bar j ahnennar reglur unx ]>að. Lieknir-
og að geta þess að í lieftinu eru irinn, sem ráðleggur þær, verður
18 fyrirtaksgóðar niyndir, senij að segja fyrir um það í hvert
bæði eru til gagns og gamans. —>] skifti. Annað mál er það, að m.rð-
liirleitt er ritið prýðilegt og því urnar mega gjarnan fá. að vita að
ætti sem flestir hestamenn í sveit-
Hilramjðl i 50 ki. sk.
Verðid afar lágt.
H. Benediktsson & Co.
urn og sjótúnum að kaupa það og
lesa. Þarna er flutt gott málefni,.
sera bæði er þjóðlegt, flestu öðru
fremur og um leið þarflegt og nyt-
samt á marga lund.
Jóh. L. L. Jóhannsson.
Sími 8 (3 línur).
Barnið.
Skyndisalan
er i fullum gangi.
Allir Bntarnir
verda seldir i
d a g.
Bók handa móðurinni.
i
Lægst
werð
í borg-
inni.
; Eins og jeg gat um í )ok grein-
ar miimar xxm bókiila „Harnið“,
1 sem birtist í Lesbók Morgunblaðs-
ins 14. ágúst. liafði jeg elcki í
hyggju að lenda í blaðadeilum um
þá bók, eií jeg neyðist til að leið-
‘rjetta ]>ann misskilning, sem hún
liefir valdið, samkvæmt svargrein
Katríiiar Thoroddsen. Iielcnis, í
Morgunbl. 1. septeinher.
Það er langt frá. að jeg vilji
ráðast að nokkru leyti á hiifund
hókarinnar persónulega. heldur
var greinin aðallega rituð í þeinx
tilgangi, að vekja eftirtekt mæðr-
þessar fæðutegundir eru til og
livernig ]xær líta út. Þær geta þá
betur áttað sig á ])ví, þegar hikn-
irinn .fyrix'skipar þær og komast
ekki í þann vanda, að þora ekki
að gefa barninu t. d. eggjahvítu-
mjólk, af því hún er súr og bragð-
vond, og lialda, að hún sje skemd.
Ilvað því viðvíkur að ólíklegt s.je,
að ]iessi efni sjeu til á sveitaheini-
ilum, þá mun líklega vera tíkt á
komið með öll önnur meðu).
K. Th. segir, að jeg gefi í skys
að I). Soh. Tli. ráði iíka til að láta
barnið þyrsta og tilfu>rir þessi
orð eftir injei' því til siinniiiiar:
„Á barnig lilca að þyrsta ?“ Þessi
orð standa hvergi í grein minni
og staðhæfing' K. TIi. því ekki á
neinnm rökum bygð.
K. Th. segir, að jeg vilji nota
þarmaskolanir aðeins við hægða-
tregðu. Þetta stendur hvergi í
grein minni, en. þar stendur:
„Hvergi hefi jeg s.jeð eða heyrt
minst á skolun á emlaþarminuin.
þogar baruið hofir 'uiðurgang. -—
Próf. Larigstoin -ininnist á skolun
endaþarmsins, ef barnið hefir treg-
ar hægðir, en bannar samt móður-
algengar hvítar, hvítar, kringlótt-
tir og ílangar á dislca og föt, hvít-
ar með gegnumstungnum bekkjxxui
og t uxigum
í öskjum, umslögum
og möppum,
handmálaðar
með blómum, fuglum og fiðrildum
o. s. frv. Einnig með stökum upp-
hafsstöðum; ennfremur fæst eftir
})öntun með sjerstiiku
' nafni eða fanffamarki
samkvæmt fyrirliggjandi sýnis-
hornum.
Hvergi amiað eins úrval og í
Bökaversiun fsafoldar.
ixmi. ;ið gora það upp á eigin spýt-
ur, án ]>ess að spyrja lælcni ráða.“
Moð Jiessum orðum vilcli jeg sýna
fram á að móðurinni sje bannaáðar
Jiarmaskolanir upp á eigin spýtur.
Þó að það geti komið fyrir, að
móðirin neyðist til ;ið gera þær
sjálf, þá á þa'ð eklci að vera nein
regla.
Þá koma áfirnar og útbrotaveik-
in. Mig fui-ðar að K. Th. skuli ekki
hafa orðið vör einstakra eiginleika
áfanna við útbrotaveiki. Jeg vona
að við sjeum sannnála um það, að
útbrotaveiki, stafi ekki af eixi-
hverjum smitandi sjúkdómi, sje
okki hægt. að lækna með smyrsl-
mn eingöngu, heldur þarf að tak-
mayka fæðuna eða að minsta kosti
viss efni í henni. Ef barni með út-
brotaveiki or gefin ixæring, sem
auðug er af fitu. þá versna út-
brotin. Sje næringin niinlcuð eða
fit.an tekin úr þenni, þá batna éða
minka útbrotin. Þess vegna hafa
áfirnar roynst svo vol við út,-
brotaveiki, þvx xþær eru fátækar
að fitu. Jeg vil samt ekki ]>ar með
segja, að eklci sjeu til aðrar blönd-
ur. sem lílca megi gefa við útbrota-
veiki.
Salóino Þorleifsdóttir.