Morgunblaðið - 17.09.1927, Blaðsíða 4

MORGUNBLAÐIÐ
T JL
Kafiið
góða og ódýra er komið í
Heildv. Garðars Gislasonar.

Italiliíi¥a]f51fal
ÍE
Viðskifti.
"0
.0
Jeg hefi fasteignir, stórar og
snváar í umboðssölu. Eignaskifti
•ft möguleg. Sigurður Þorsteins-
soq, sími 2048.
• Haustinnkaupin ættu allir sjálfs
síns vegria að gera í versl. G-uðm.
J<xb,annessonar, Baldursgötu 39. —
Sími 1313.
Konfekt, átsúkkulaði og annað
*æ$gæti í mestu úrvali í Tóbaks-
iuísinu, Austurstræti 17. .
Munið útsöluna í Hannyrðaversl-
mn, Þnríðar Sigurjónsdóttur, Skóla
rörðustíg 14.
Palleg garðblóm og ýmsar plönt-
ar í pottum til sölu í Hellusundi ö,
sími 230.
►eir, sem vilja eignast góda og
éfHj/ra bók, œttu að kaupa Glat-
soninn, eftir Hall Caine.
ódýrt hvítkál fæst í verslman
•tSainn, símx 871.
Tóbaksvörur allar, en þó sjer-
stfpdega vindlar og vindlingar,
er«. bestir þar sem altaf er jafn
kiti. Þau skilyrði eru hvergi betur
mppfylt en í Tóbakshúsinu, Aust-
nrstræti 17.
Olíugasvjelar 11.50. Primusar
f.5,0. Steinolía ,„Sólarljós“. „Grett-
isbúð,“ sími 927.
jsgj_______Húsnæði.__________
Skrifstofuherbergi (1—2), sem
■ æst miðbænum, óskast til leigu.
A. S. í. vísar á.
gj Tapað. — Fundið. g
Lyklar fundnir Vitjist í bólta-
verslun Sigfúsar Eymundssonar.
Itflaltöl
Bajersktöl
Pilsner.
Best. - Odýrast.
Innlent.
Kaupið Morgunblaðið.
DilkakjSt,
spikfeitt, selst ‘fyrir 70 aura Vó
kg., jáfnt í lærúm.
Holtsgötu I
Ólafur Gunnlaugsson,
Sími 932.
QQBE
Galftreyjur
fjölbreytt og
smekklegt úrval,
0 nýkomið.
1 Vðruhúsið.
IEIEI2
QÐE

'Útvarpið. Þá nýbreytni hefir ú:-
varpið tekið upp, að hafa við og
við alþýðleg skemtikvöld, og er
hið fyrsta þeirra í kvöld. A þess-
um skemtikvöldum verða lesnir
upp kaflar úr íslenskum bókment-
um og þýðingar úr erlendum,
kvæði og sögur. Ennfremur verða
kveðnar rímur og gamlir þjóo-
söngvar, sungin íslensk lög og er-
lend, sem almenningur kannast
best við. Kvöldskemtunin endar
svo með íslenskri draugasögu.
Við hafnargarðinn nýja hefir
verið unnið í alt sumar, og verð-
úir verkinu haldið áfram alt þang-
að til, að því er lokið, en búist er
við, að það verði nokkru fyrir
úramót, ef veður verður sæmilegt
framan af vetri. Við garðinn fæst
mikið rúm fyrir skip og veitir ekki
af, því oft er nú oi’ðið fullþröngt
við uppfyllingar þær, sem fyrir
eru.
Útvarpið í dag’: kl. 10 árd. Veð-
urskeyti, gengi, frjettir; kl. 7 sd.
Veðurskeyti; kl. 7.10 Upi>lestur
(Sig. Grímsson) ; kl. 7.40 íslensk
þjóðlög og stemmur (frú Hólmíríð-
ur Þorláksdóttir); kl. 8.10 Ein-
söngur (Stefán Guðmundsson) ; kl.
8,35 Upplestur (Helgi Hjörvar);
kl. 9 Tímamerki; kl. 9.02 Einsöng-
ur (Ungfrú Dagbjört Jónsdóttir);
kl. 9.20 Samspil á piano og har-
monium (Emil Thorddsen og Loft-
ur Guðinundsson); kl. 9.40 Ha:-
moniumleikur (Loftur Guðmunds-
son); kl. 10 Draugasaga (Keinh.
Richter.)
Morgunblaðið. Nýir kaupendu'
þess, fá blaðið ókeypis til næsta
mánaðamóta.
Ofbeldisverk va,r framið á mið-
’vikudaginn var tippi við Baldurs-
liaga. Sló þar ölvaður Norðmað-
uv bifreiðarstjóra frá B. S. R.,
Hafliða Sæmundsson, mikið bögg,
með flösku á augað. Hafliði var
með gleraugu, og brotnuðu þau
og rákust brotin inn í augað. —
Læknis var strax leitað, og hreins-
aði bann augað. Vafasamt er talið,
hvort maðurinn heldur sjón á aug-
anu, en í gær leið honum allveí.
Rjettarhald var í gær út af mál-
inu, og þóttist Norðmaðurinn ekk-
ert niuna nm þetta, og vildi vinda
þessu óbótaverki af sjer, en vitm,
sem kölluð voru, sóru það upp á
liann. Situr Norðumaðurinn rní í
varðlxaldi, og mun dómur verða
kveðinn upp yfir lxonum bráðlega.
Hann er af norsku flutningaskipi,
sem mi liggur við Viðey.
Anna Fía lieitir bók, sem kem-
ur í bókaverslanir í dag, þýdd saga
eftir Evu Dain Thomsen, danska
skáldkonu, en Freysteinn Gunn-
arsson hefir snxiið á íslensku. Bók-
y.-UiiiiiiUniirn'iiriiiiiimiimTi'mmimmniiiTiiiiii niiiiiiinTTTTTnrn
in er einkum skrifuð fyrir ungar
stúlkur, og hefir orðið mjög vinsæl
í Danmörku eins og aðrar telpu-
sögur þessarar skáldkonu.
Kjalnesingar hafa nýlega samið
um það við Bifreiðastöð Reykja-
víkur, að flytja alla þeirra mjóllc
hingað til bæjarins á bifreiðum,
íneðan fært verður í vetur vegna
snjóa. ADn það mun vera sjald-
gæft, aö svo mikinn snjó setji
\hiður á þeirri leið, sem farin verð-
ur, að ekki sje fært bílum. Und-
anfarið hafa Kjalnesingar flutt
'injólk sína, liingað á bát, en nú á
að breyta um. — Fullyrt er, að
með þessari flutningaaðferð verði
það alt að helmingi ódýrara að
Jkoma mjólkinni til bæjarins, og
væri þá ekki ósanngjarnt, að það
kæmi fram í lækkuðu verði, og
það þvi fremur, sem flutnings-
kostnaður mjólkur annarstaðaf
frá hefir stórum lækkað síðustu
ár, síðan farið var aé flytja mjólk
á bílum til bæjarins.
Áhrifalaust nafn. Ólafur Frið-
riksson liefir sennilega orðið þess
var, að nafn hans hefir lítinn byr
í stjórnmálum landsiiis. En þar
sem fyrri samlierji hans er nú
.orðinn dómsmálaráðherra, á Ölafur
erfitt með að leggja ekkert til
málanna. Hann hefir því tekið ]iað
ráð, að nota nofn annara manna
undir vaðal sinn í Alþýðublaðinu.
Fyrir skömmu notaði hann nafnið :
„Gísli Jónsson,“ og' síðar nafnið:
„Jón J. Guðmundsson." Hvaða
nafn skyldi Ólafur nota nivst ?
Kjötið
lækkað í verði.
Klein,
Frakkastíg 16. Sími 73.
æsBWifiHiSiaiBaiHaiBiHi
Morgan's Double
Diamond
Portvíri er
viðurkent best.

■efðarfrúr og moyiar
nota altaf
hið ekta
austurlanda
ilmvatn
Furlana
Útbreitt um
allan heim.
Þúsundir
kvenna nota
það ein-
göngu.
Fæst i smá-
■ |» tappa.
Verð aðeins l*kr. í heildsölu hjá
H.f. Efnagerð Reykjavíkur

Kaupið Morguublaðið.
Vor um haust.
Stundu seinna voru dyrnar opnaðar og hálfklæddui'
inaður með kertaljós í hendi kom í gættina og var heldur
grettinn.
pegar hann sá hver það var, sem krafðist inngöngu,
Fist honum ekki á blikuna, því að hann taldi víst, að þetta
vagri ræningi ofan úr fjöllum. Hann ætlaði því að skella í
lás aftur, en Garnaehe setta fót í gættiria.
— Hjer er maður frá París, Rabeqne að nafni. Jeg
þarf að fá tala við hann undir eins,' mælti hann og var
svo einbeittur <>g ákveðinn að gestgjafa fjellust! hendur.
Rabeque haf'ði látist vera einhver mikill maður, þessa
viku, sem hann hafði dvalið í Voiron og hann hafði náð
tdfeum á gestgjafa. Honum leist því ekki á, er þessi leppa-
l€ði kom þarna um, miðja nótt og krafðist þess, að fá at
fínna höfðingjann Rabeque. pó bauð hann Garnaehe inn,
erf kvaðst ekki vita hvort Rabeqne mundi nokkru sinni fyr-
k-gefa sjer það að ónáða1 hann á þessum tíma.
•arnacþe greip fram í fyrír honnm, skýrði honum, frá
■«£ni sínu og segja Rabeque að hann væri kominn. En þótt
getftgjafi yrði hissa, er Garnaehe kom og spurði eftir Rabe-
varð hana nú fyrst forriða hvernig hinam mikla
Rabequð brá við, er hann heyrði gestkomuna, hvað hann
var fljótnr að spretta ,á fætur og hvernig hann tók uni-
rcnningnum.
— P.jer evuð kominn heill á hófi! hrópaði hann með
niiklum fögnuði, er hann sá Garnache.
— Já, en það er kraftaverk, piltur minn, svaraði Garn-
aehe. Hjálpið mjer í rúm og færið mjer svo glas af krydd-
víni. Jeg hef'i verið á sundi í forarpolli í þessum fötum og
margt annað hefi jeg gert.
Veitingamaður og Ra'oeque hjálpuðust nú að því að
framkvæma fyrirskipanir hans. Og þegar Garnaehe var hátt-
aður í hreinu og notalegu rúmi, þóttist hann vita, að hann
mundi sofa þar langt fram á dag, ef hann væri látinn sjálf-
ráður.
— Vekið mig þegar í dögun, Rabeque, mælti hann því.
pá verðum við að leggja á stað. Hafið þá til hesta og hrein
föt handa mjer. Svo þarftu að þvo mjer að raka mig og
gera mig sem líkastan því sem jeg var áður en þjer breytt-
uð mjer í flæking. Farið burt með ljósið. Og munið að vekja
mig með birtu! Ef þjer gleymið því, verðið þjer ekki einni
stnnd lengur hjá mjer. Við höfum nóg að gera á morgun. I
ilögnn, Rabeque.
XX. kapítuli.
Florimoud de Condillac.
Um hádegi daginn eftir komu tveir riddarar fram á
hæðirnar hjá La Rochette. peir staðnæmdust þar stundar-
korn til að láta hestanna kasta niæðinni og virtu fyrir sjer
hið Litla þorp, sem lá þar í sljettum dalbotni. Annar þessara
manna var Garnache og hinn Rabeque þjónn hans. petta var
þó ekki hinn sjimi Garnache, sem hafði geugið undir nafninu
„Battista“ í Condillae að undanfömu. Hann var nú eins og
hann átti að sjer og eins og hann var, er hann kom til hall-
arinnar í fyrsta. skifti. Rabeque hafði rakað hann og með
ýmsum ráðum hafði hann náð af hörundi, úr hári hans og
skeggi þeim efnum, sem höfðu gert hann svo torkennilegan.
Garnache komst þegar í betra skap, þegar hann hafði
tekið þessari breytingu. Honum fanst hann nú komast til sín
sjálfs og það gaf honum nýtt hugrekki. Skeggið stóð nú ut
í loftið eins og áður, andlitshúðin var hrein og hraustleg»-
yfirbragðið og 'dökt bárið va.r gráleitt í vöngunum. Hann vai
í dökkbi’únum fötum með gyltum hnöppum á ermunum, og á
höfði hafði hann brúnart hatt með stórri kórónu og rauðri
fjöður. Rabeque reiddi yfirhöfn hans, því að þótt nú væri
komið að Marteinsmes.su í nóvember, var veðrið jafn nútt
eins og snemma á hitngti. Sólin skein i heiði «g tl’jea