Morgunblaðið - 23.05.1929, Qupperneq 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Filtpappi (nndir dnba),
tleiri tegnndir.
Heildv. Garðars Gíslasonar, Simi 481.
IBNHaWf
Huglýslngadagbúk
VIMdftt.
„Nnion“ spyr: Viljið þjer fá
laglegan músselínskjól? Þeir eru
seldir í „Ninon“ á 25—33—36 kr.
Stór númer — smekklegir í sniði
— 42—62 kr. „Ninon“, Austur-
stræti 12, opið 2—7.
Ýmsax útiplöntur; begóníur og
kaktusar í pottum, fást í Hellu-
sundi 6.
Fegurstir Túlipanar fást á Vest-
orgðtu 19. Sími 19.
Blá föt og sumarírakki til sölu
á ungling eða lítinn mann. Sig.
Guðmundsson, Þingholtsstræti 1.
Bifreið óskast!
Notuð 5 manna bifreið í góðu
standi óskast til kaups. —
Sendið strax tilboð, merkt
„Bifreið", á A. S. í.

Vimim
'®
M
Tek að mjer að hampþjetta þil-
för og skrokka á skipum, einnig að
þjetta súðbyrðinga með bómull.
Þaailvanir verkamenn. Vönduð
vinna. Margra ára reynsla. Nikulás
Nikulásson, Bakkastíg 10. Simi 674
Hásneðl,
M
Forstofuherbergi til leigu fyrir
einhleypa á Grettisgötu 58 B.
Egg, útlond
15 anra,
íslensk
1|17 anra/
ísl. smjðr 1.90. pr. ’/» kg.
TIRiFVIffÐÍ
Langaveg 63. —| Sími 2393.
Herrar!
sem þurfa að fá sjer
Manchettskyrtur,
Flibba — Bindi,
Nærföt — Sokka —
Alfatnaði
Stuffrakka
eða annað til að klæðast í,
ættu að líta inn hjá
S. lóhannesdóttur
Austurstrntl 14.
Belnt & móti Landib amkamun)
Slml 1887.
Allskonar
Vald. Poulsen.
Slml 24. Klapparsttg 29.
júnímánaðar í Barðastrandarsýsln,
Strandasýslu og ísafjarðarsýslum.
Páll Zophoníasson nautgriparækt-
arráðunautur hefir nmsjón með
sýningum þessum og er hann ný-
farinn hjeðan í þeim erindum.
(FB).
Skipaferðir. Drotning Alexaud-
rine fór frá Kaupmannahöfn í gær-
morgun. Botnia fór frá Leith um
miðjan dag í gawr.
Gullfoss fór lijeðan í gærkvöldi.
Meðal farþega voru, ank söng-
fólksins: Tage Möller heildsali,
Geir Gígja kennari og frú, Byþór
Gunnarsson stúdent, ungfrú Anna
Matthíasdóttir o. fl. — Þegar
Gullfoss lagði frá hafnarbakkan-
um söng söngflokkurinn „Ó, gnð
vors lands!‘ ‘ Svo var hann kvadd-
ur með árnaðarópnm manna í
landi. — í Seyðisfirði mun söng-
flokkurinn láta til sín heyra.
Kosningaundirbúningur
breska verkamannaflokksins.
Á stefnuskrá sinni hafa þeir gerð-
ardóma og afvopnun.
Um mánaðamótin sendi breski
verkamannaflokkurinn út ágrip af
stefnuskrá sinni í kosningabarátt-
unni. Þar er sneitt sem mest hjá
alþjóðamálum. Flokkurinn kveðst
vilja vinna að friði meðal þjóð-
anna og sem mestri samvinnu í
viðskiftamálum. Hann vill styðja
þjóðabandalagið með ráðum og
dáð.
Flokkurinn telur sig hlyntan
gerðardómum í öllum deilumálum,
og vill koma á afvopnun. Telur
hann stefnu Bandaríkjanna í af-
vopnunarmálunum heppilega og
kveðst vilja stuðla að því að hald-
in verði ný ráðstefna nm afvopn-
unarmálin.
Og flokkurinn skuldbindur sig
til þess, nái hann völdum, að koma
gjaldmælii
bifreiðar alteí
tiJ leíg ! jfe
B. 3. II —
Hvergi ódýran bæjarkayrsia, *i
hjá B. S. B. — — Studebxk?
eru bila bestir.
Ferðir til Vífilsstaða og Hafnar
fjarðar alla daga á hvcrjTm ki
tíma. Best að ferðast með 3tad>
baker drossmm.
Ferðir austur í Fljótshlíð þeg*
veður og færð leyfir.
Afgreiðslusímar 715 og 716.
BHreiðastöð Reykjavfkur.
Austnrstræti 24.
KALK
m *K “Ýkomld.
Magnús Matthíasson,
Túngðtn 5. Sími 532.
Nýtt!
Laukur 1 pokum. Kartöflur í
pokum ísl. og danskar.
Taliö við mig sem fyrst.
Lægst verð á íslandi.
V 0 N.
aftur á sambandi í stjórnmálum
og viðslciftum við Rússa.
í innanríkismálum kveðst flokk-
urinn vilja þjóðnýta námurnar, en
það sem kalli mest að sje að bæta
úr atvinnuleysinu. Það hygst hann
að gera með því að reisa íbúðar-
hús, vinna að jarðabótum, raforkn-
veitum, að því að endurbæta járn-
brautirnar og með því að greiða
fyrir iitflutningi manna til annara
breskra ríkishluta.
Hin dásamlega
1 atol-handsópa
mýkir og hreinsar hörundið
og gefur fallegan og bjartan
litarhátt.
Elnkasalar:
I. Btynjðlfsson S Hvaran.

Aðeins •
Langavegs Apótek,
Lyijabúðin Iðnnn,
hárgreiðslustofur og margir
kaupmenn, hafa hið J
Ekta •
Hosol-Glycerin •
•
sem eyðir •
sprungri húð, •
fílapensum og •
húðormum. •
Yarist 1
eftirlíkingar. •
Gætið að nafnið sje rjett. •
Aðeins Rósól ekta. •
•
H.f. Efnagerð Reykjavíknr. •
Kemisk verksmiðja. •
Verslið viö Vikar.
— Vörur við vægu verði. —
Forstofustofa, móti sól, til leigu
á Vesturgötu 35 A. Upplýaingar í
búðinni, sími 1913.
□
□
Kensla.
®
B
Tek nemendur í píanóspiii. Sími
1000. Markús Kristjánsson.
Sáðhafrar,
Bygg, Haframjöl,
Rúgmjöl, Hveiti,
Hænsnafóður „Kraft“,
Kartöflur, Laukur,
nýkomið til
C. Behrens.
Sími 21.
Nýkomið!
Kasemirsjðl
einföld og tvöföld.
Verslun
Egill lecobsen.
Ástin sigrar.
— Það er enginn maður verri
og viðsjálli en sá, sem hefir gert
á hlnta manns og maður hefir
launað ilt með góðu. Blessaður
hugsaðu um þetta.
Hann þagnaði, því að nú komu
þeir Vallancey, Richard og Blake
til þeirra.
Hugrekki Richards liafði þorrið
smám saman eftir því sem rann af
honum og hann færðist nær hólm-
göngustaðímm. En nú var hann
hinn hnakkakertasti og með reig-
ingssvip, því að Vallancey hafði
sagt honum hvað Wilding mundi
vilja honum. Hann hafði kipst við
af fögnuði, bæði út af því að geta
sloppið þannig og eins út af því
að hann hefði haft rjett fyrir sjer
kvöldið áður um það hvað hann
mætti leyfa sjer gagnvart Wild-
ing. Hann þóttist vita að Wild-
ing hefði nú sjeð að hann liefði
gengið of langt að skora sig
á hólm, og væri nú tilbúinn að
biðja afsökunar. Jafnframt ávít-
aði Richard sjálfan sig í huga sjer
fyrir það að hann skyldi nokkru
sinni hafa sýnt á sjer óttamerki
við það að fára til hólmsins.
— Mr. Westmacott, mælti Wild-
ing með hægt og horfði stöðugt
á hann. Jeg er ekki kominn hingað
til að berjast heldur til að sættast
við yður.
Richard dæsti fyrirlitlega. Nú
var hann nógu hugrakkur, þegar
hann hafði þess enga þörf.
— Ef þjer getið sætt yður við
það að yður sje gerð svívirðing,
Mr. Wilding, þá eigið þjer um það
við sjálfan yður, mælti hann, en
þeir vinir hans supu hveljur er
þeir heyrðu slíka ósvífni og sknlfu
af ótta hans vegna.
— Það er alveg rjett, mælti
Wilding jafn blíðlega og áður, en
Trenehard bölvaði hátt, því að
hann hafði búist við öðru af “hon-
um.
— Sannleiurninn er sá, mælti
Wilding ennfremur, að það sem
jeg gerði í gærkvöldi, gerði jeg
vegna þess að jeg var drukkinn,
og jeg iðrast þess. Jeg viðurkenni
það að deilan var mjer að kenna.
Jeg viðurkenni að það var ekki
sæmilegt af mjer að hampa nafni
systur yðar, enda þótt það væri
gert af fylstu kurteisi. Jeg við-
urkenni því, að þjer höfðuð ástæðu
til að reiðast við mig. Fyrir alt
þetta bið jeg yður afsökunar og
vona að málið geti þar með fallið
ríiður.
Vallancey og Blake stóðu báðir
orðlausir af undrun. En Trenchard
rjeði sjer ekki fyrir reiði. West-
macott gekk nær og var fyrirlitn-
ingarsvipur á honum og mælti
drembilega: •
— Úr því að þjer biðjið fyrir-
gefningar þá getur málið fallið
niðui’.
Þá stökk Trenchard fram, því
að hann þoldi ekki mátið lengur.
— Ef Mr. Westmacott er óá-
nægður, þá er jeg reiðubúinn til
þess að sjá um að hann verði ekki
af þeirri skemtun, sem hann átti
von á hjer! hrópaði hann.
Wilding greip í handlegginn á
honum. Richard sneri sjer líka að
honum og var nú varla eins
drembilegur og áður.
—* Jeg á ekkert útistandandi
við yður, mælti hann og reyndi
að bera sig vel.
— Það er skjótt liægt að bæta
úr því, hvæsti Tr'enchard, og hann
mundi hafa fleygt hattinum sínum
beint framan í Richard, ef Wild-
ing hefði ekki komið í veg fyrir
það. Vallancey bölvaði heimsku
Richards í hljóði, en hann varð
þó til þess að greitt var úr deil-
unni.
— Mr. Wilding, mælti hann,
þetta er mjög fallega gert af yð-
ur, enda eruð þjer einn af þeim
fáu, sem geta beðið afsökunar, án
þess að maður efist um hugrekki
þein’a.
Wilding laut honum og mælti:
— Þjer eruð mjög vingjamleg-
ur, herra minn.
—Þjer liafið gefið Westmacott
fulla uppreist, og með aukinni virð
ingu fyrir yður — ef unt væri —
samþykki jeg boð yðar fyrir hönd
vinar míns.
— Þjer eruð sannkölluð ímynd
heiðursmanns, mælti Wilding bros-
andi, en Vallancey fór að hugsa
um, hvort hann drægi dár að sjer.
En hvort svo var, þá sætti hann
sig við umhugsnnina um að hafa
gert liið eina, sem unt var að gera,
að viðurkenna framkomu Wildings
og afstýra með því frekari vand-
ræðum, sem Riehard var í þann
veginn að koma á stað.
Með þessu var málinu lokið,
enda þótt Trenchard brynni í
slsinninu að byrja ný vandræði.
En Wilding slepti ekki af honum
hendinni og dró hann á burt með
sjer. Á heimleiðinni til Zoyland
Chase sauð bræðin í Trenchard út
af' duglpysi og hugleysi Wildings.
— Hamingjan gefi það, að þetta
verði þjer ekki til falls, mæltf
hann.
— Það er engin liætta á því,
mælti Wilding óþolinmóðlega. Eða
lieldur þú, að jeg hefði getað gifst
systurinni eftir að hafa drepið
bróðurinn ?
Þá var eins og ljós rynni upp
fyrir Trenchard og hann ásakaði
sig fyrir að hafa ekki munað eftir
þessu fyr. En samt sem áður taldi
hann það mjög illa farið, að Rich-
ard hafði verið sparaður.
6. kapítuli.
Sir Rowland skerst í leikinn.
Rieliard Westmacott var sjálfum
sjer líkur á heimleiðinni. Hann
var altaf að tala um það, að Wild-
iug hefði verið heppinn að sleppa
svona vel, og lýsti því, hvernig
Iiann mundi hafa farið með Wild-
ing, ef til vopnaviðskifta hefði
lcomið. tSir Rowland h^fði að vísu
Jítið orðið þess var áður um morg-
uninn hvað Richard var hræddnr,
en lionum blöskraði þó grobbið í
honum. En Vallancey. blöskraði
ckki. Hann mintist þess, hvaða
ráðum hann varð að beita til þess.