Morgunblaðið - 31.08.1929, Blaðsíða 6

ivl ORG U JSJ BLAfUÐ
að. irmnu svara fyrir sig og sín
heimili, en .jeg get ekki tekið þegj-
andi við þeim ályktum, sem hann
leyfir sjer að beina -að mjer sem
oddvita sveitarinnar, og öllum
þeim illgirnislega rógi, sem hann
reynir að breiða út um mig, og
afskifti mín af þessu máli, og af
skiftingu Grenivíkur-lands.
Jeg hefi hjer fyrir framan mig
vott'orð um afskifti mín af skift-
ingu Grenivíkurlands, frá hrepps-
stjóranum, og hinum skipaða með-
ráðamanni hans í þessu máli, hr.
Bjarna Arasyni bónda á Grýtu-
bakka. Vottorðið hljóðar svo:
skildingnum höfurn vjer læknar
þó af honum náð um dagana“ ?
Þá rekur J. Kr. úr sjer roku út
af fundi, sem haldinn var hjer í
sveitinni í vetur. Gefur hann í
skyn, að jeg hafi farið þar með
lævísi og undirferli. Jeg vitna til
allra, sem til þekkja, bæði þeirra,
sem mjer hafa fylgt að málum og
hinna, sem hafa verið mjer and-
stæðir í skoðunum. Er jeg vanur
að beita þess háttar aðferðum?
Málið var ekki á dagskrá, sem
birt var á fundarboði, en í fund-
arboðinu stóð: „Ennfremur óá-
lcveðin mál eftir því sem fram
Að gefnu tilefni vottum við
undirritaðir, sem höfum haft með
höndum sundurskifti lands á
Grenivík, að oddviti Björn Jó-
hannsson liefir aldrei gert tilraun
til þess að hafa nein áhrif á það
hvernig landinu hefir verið skift,
eða til hverra. Aðeins hefir hann
ásamt öðrum kjörnum mönnum
lagt það til að fyrirhuguðum lækn-
isbústað á Grenivík fylgcíi 20 dag-
sláttur af ræktuðu landi. Það er
því tilhæfulaust, að hann hafi sýnt
„yfirgang eða ásælni fyrir sig eða
sína venslamenn11 * * * * við landskiftin.
Til staðfestu eru nöfn okkar
hjer undirrituð.
Höfða og Grýtubakka
10. ágúst 1929.
Þórður Gunnarsson hreppstj.
Bjarni Arason.
Með þessu vottorði er í raun
og veru allur sá vefur, sem lækn-
irinn reynir að vefa um mig, nið-
urskorinn. Gæti jeg því rólegur
lagt frá mjer pennan sjálfs mín
vegna; en á einstök atriði í grein-
inni vil jeg þó minnast lítillega.
Lækninum verður furðu tíðrætt
um mág minn, og umsókn hans
um byggingar og ræktunarlóð hjer
á Grenivík. Það er auðvitað ósatt,
eins og annað hjá lækni, að jeg
hafi nokkuð skift mjer af því
máli (sbr. vottorðið hjer að
framan).
Maðurinn „flosnar upp á bii-
skapnum nú í vor“, segif læknir.
Jeg vil minnast þessa manns hjer
ofurlítið nánar. Mjer finst hann
eiga það skilið, fyrst málgagn
hinriar virðulegu læknastjettar
lætur sjer sæma að hrópa að
honum.
Maðurinn heitir Áskell Hann-
esson. Hann er um það að vera
hálfsextugur að aldri, — orðlagð-
ur dugnaðarmaður. Hann giftist
ungur og hefir búið mestan sinn
búskap hjer í hjeraðinu, oftast á
ljelegum og erfiðum járðnæðum.
Kona hans er nú dáin, eftir mjög
mikla og langvarandi vanheilsu.
Jeg þori að fullyrða, að hún var
hin mesta sæmdarkona — og sönn
kvenhetja. Þau hjón eignuðust 11
börn, og eru 9 þeirra enn á lífi,
cll mannvænleg. Auk barnanna
hai'ði Áskell um allmörg ár fyrir
a?° sjá örvasa foreldrum sínum.
heimili hans um langt skeið
eíéí Kið mesta ómagaheimili hjer í
Og nú, þegar árin færast
yí&,®liann fer að þreytast, og börn
ifPSð ’ cí'reifast, eins og gengur, er
þa^'ðKki sjerlega vel viðeigandi,
að'^ílefnafjelagið ljái blað sitt til
& ’^?rt sje hróp að þessum
, «, og sagt: ,jlana nu! Þar
fl^sifa^f *Íiann upp“, og væri ekki
rje^t ?á^7 bæta við: „En mörgum
tesin
kemur á fundinum og tími vinst
til“. — „Þegar jeg spurði odd-
vita, hverju það sætti, að mál þetta
hefði ekki verið á dagskrá á fund-
arboði, fjekk jeg ekkert svar',“
segir læknir.. Jeg svaraði því, sem
jeg hefi enn að svara. Hrepps-
nefnd hafði ekki ákveðið að taka
málið fyrir á fundinum, og nú get
jeg bætt við, hvers vegna. Af því
að þeir af hreppsnefndarmönnum,
sem þektu lækni best, töldu mjög
vafasamt að hægt yrði að ræðá
málið rólega og öfgalaust við
lækni á fundi. Kom það og í Ijós,
að þetta var ekki ástæðulaust.
„Þegar málið var tekið fyrir,
var ca. % fundarmanna eftir og
vitanlega flest fylgifiskar odd-
AÚta,“ svo segir læknirinn.
Þegar flest var á fundi, voru
þar 56 atkvæðisbærir menn, en
þegar kosið var í nefndina, greiddu
37 atkv. (jeg greiddi ekki atkv.).
Handrit skrifaranna um nefndar-
kosninguna eru geyrnd. Jeg vitna
ti! þessara 37 manna, sem atkvæði
greiddu. Hafði oddviti á nolckurn
hátt undirbúið atkvæðagreiðslu í
þessu niáli fyrir fundinn; eða hefi
-jeg nokkurn tíma þau 13 ár, sem
jeg hefi verið oddviti, reynt að
binda atkvæði ykkar fyrirfram í
nokkru máli ?
Þá skýrir læknir mjög fákæn-
lega frá nefndarkosningu í mál-
inu. „Hinn síðast nefndi, Grímur
Laxdal var einn á móti þessu
fargani.“ Hvaða fargani? Samþykt
var „að kjósa þriggja manna
nefnd til þess að vinna að því í
samráði við umráðamenn Greni-.
víkur, að íbúðarhúsið í Grenivík
verði gert að læknisbústað með á-
liveðnu landi umhverfis það“ (sbr.
sveitarbók). Var Gr. Laxclal á móti
þessu? Ekki kom það fram á
fundinum. Hafi nokkur maður far-
ið með „fargan“ í þessu máli, þá
er það Jóhann læknir einn. — „Nú
flýtir meiri hluti nefndarinnar sjer
til að halda fund,“ segir læknir.
Heyrum' sannleikaitn. Sveitarfuncl-
urinn er haldinn 6. mars. Nefndin
heldur sinn fund 10. apríl, semur
tillögur og afhendir hreppstjóra
þær sama dag. Öll nefndin er
mætt og undirskrifar tillögurnar.
Umráðamenn Grenivíkur sátu og
nefndarfunclinn.
Á einum stað í greininni segir
læknir: „Oddviti og hans fylgis-
menn segja : „Okkur er alveg sama
livort búskapur læknisins borgar
sig eða ekki“. — „Sömuleiðis er
olckur sama, þótt núverandi læknir
verði fyrir fjárhagslegu tjóni“. —
Hvenær hefir oddviti og hans fylg-
ismenn sagt þetta? Aldrei. — Þá
ræðir læknir og um nefnd, sem
kosin var 1926. Nefnd, sem aldrei
starfaði neitt. „Þá voru líka engir
óiginhagsmunir oddvita bundnir
við það,“ segir hann. En hvaða
eiginhagsmunir oddvita eru nú
bundnir við þetta mál, frekar en
þá? Engir, aíls engir.
Hvað sýnir svo öll þessi grein
læknisins! Hún sýnir fyrst og
fremst, að höfundur hennar er
meir þroskaður að strákskap en
drengskap. Hún sýnir einnig það,
sem kunnugir vita, að Jóhann
Jeremías Kristjánsson leggur alt
kapp á það að „sölsa undir sig“
sem mest af besta landi Grenivík-
ur, og að hann hikar ekki við að
nota læknisbústaðarmálið þar að
skálkaskjóli. Og aðferðin er þessi,
að gera tilraun til þess með ósönn,-
um aðdróttunum að rægja mig og
aðra þá menn í augum læknafje-
lagsins og stjórnarinnar, er hann
hyggur að áhrif gætu haft á þetta
mál. Svona er aðferðin drengileg!
Jeg spyr að lokum: Er það sam-
boðið læknastjett landsins, að í
henni sitji maður, sem ekki hikar
við að rita í opinbert blað róg, ill-
mæli og ósannindi um hjeraðsbúa
sina ? Er það ekki athugunarroál
fvrir landsstjórnina, hvort það sje
þolandi fyrir okkur hjer í sveit-
inni, að þegar við erum mestrar
hjálpar þurfandi — þegar við er-
um veikir — þá sjeum við neydd-
ir til þess að leita til manns, sem
sjálfur hefir gert sig beran að hat-
urshug til okkar? Skrifað stendur:
„Hver, sem hatar bróður sinn,
hann er manndrápari,“ og „þegar
jeg er reiður eða hata einhvern,
þá er mjer hið sama í hug og morð
ingjanum, og illyrðin koma af
sliku vondu hugarfari.“ Mig minn-
ir, að þetta standi skrifað í heil-
agri ritningu. — Það mun lengi
hafa verið trú manna, að ekki
standi á sama um það, með hvern-
;ig hugarfari læknirinn kemur inn
til sjúklingsins, og sú trú mun
ekki hafa veikst nú á síðustu tím-
um.
Þá er ein spurning, sem jeg vil
sjerstaklega beina til læknanna:
Er það viðeigandi, að læknir gangi
svo fast að búskap, að hann vinni
sjálfur hvert erfiðis- og óhrein-
i.idaverk, sem fyrir kemur á sveita
heimili, og gangi svo frá skarn-
verkinu beint til sjúklinga, án þess
að þvo sjer um hendur?
Jeg hefði gjarnan viljað ræða
Ástin sigrar.
upplýsingar þær, er hann gaf þeim
Feversham og Albemarle, voru svo
ábyggilegar, að hann hafði unnið
fulla tiltrú þeirra.
Þegar frjettist, að hertoginn ætl-
aði í annað skifti að setjast að í
Bridgwater, snerust margir þar á
nióti hertoga, en tala konunghollrá
manna jókst akaft. Þetta gaf Sir
Rowland, að því er hann hjelt,
tækifæri til að bincla á eigin spýt-
iii- enda á uppreist.ina.
Ætlun hans var að taka hertog-
ann fastan og verðlaunin, sem heit,-
i’ var til höfuðs hertoga — fimm
þúsund puncl — voru minstur hluti
þess, er hann taldi sig geta grætt
á þessu. Hann Vantaði hjálpar-
mann, er ætti heimili og honum
datt meir en í hug Westmacott
og Lupton House, en eftir nánari
yf’irvegun valdi hann Mr. Newl-
ington, sem hann áleit standa bet-
ur að vígi til að hjálpa sjer. Þessi
maður var ákaflega auðugur kaup-
maður og líklega einn hinna rík-
ÍLfUR C,S ESPHOUN.BEVKJAVm,
Allir sem reynt hafa hinn nýendurbætta FÁLKA-KAFFI-
BÆTI viðurkenna, að hann sje jafngóður hinum bestu út-
lendu kaffibætistegundum. Athugið verðmuninn!
55 aura pakkinn (stöngin).
«3
52 CL —
•+* (y
a
>
& JC
D) D)
3T C*
3T
Q) D)
Kaffíbæhrinn er lafnaðarlega
rannsakaðup af
herra Trausta Olafssyni
efnafræðingi ríkisins.
ABYRGfi FY16IR HVERJUM PAKKi
læknisbústaðarmálið, og einnig um
skiftingu Grenivíkurlands, og
reyna að líta á það mál frá sjón-
armiði læknisins, sveitarfjelagsins
hjer pg væntanlegra nýbyggjenda
á Grenivík, en mjer kemur ekki til
hugar að setja það hjer í samband
við skammagrein Jóhanns Jeremí-
asar Kristjánssonar.
Lundi við Grenivík, 12. ág- 1929.
Bjöm Jóhannsson
frá Skarði.

“Bermallne”
Hin stöðugt vaxandi saU
,Berma]ine‘ brauða er besta
8Önnunin fyrir gæðum þeirrt
— Ef þjer eruð ekki þegar
Bermaline-neytandi. þá byrj-
ið í dag.
■
ustu manna í öllu Vestur-Englandi.* 1
Hann var önugur í garð Mon-
mouths, ekki af því, að hann hefði
neina pólitíska sannfæringu, held-!
ur vegna þess, að ástandið hafði
dregið mjög úr verslun hans og
það kostaði hann á hverri viku
of-f jár.
Nú var liann að velta því fyrir
sjer, hvort ekki myndi borgin
verða að borga það hán verði, að
hafa hýst hertoga, en þó vissi
Iiann að hann myndi verða að
borga mest, þareð hann var allra
manna auðugastnr, og )>að þrátt
fyrir það„ að hann var hvorugu
megin í stjórnmálum. Þetta hlut-
h'ysi hafði hann valið sjer, sökum
þess, að hann áleit hættulegt að
irera opinber konungssinni.
Sir Rowland lýsti fyrir honum
hinni djörfu fyrirætlun. Hann
heimsótti hann sama kvöldið og
Monmouth sneri aftur til borgar-
innar og kaupmaðurinn, sem var
upp með sjer af heimsókn þessa
aðalsmanns — því hann vissi ekk-
ert meira um hann — varð þegar
slórhrifinn af fyrirætluninni. —
Hann lofaði honum fúslega allri
hjálp.
Harðáuægður með kvöldverkið
sneri Sir Rowland lieim til Lupton
Ilouse qg háttaði. Mórguninn eft-
ir hugsaði hann sjer að skýra
Ricliard frá fyrirætluninni og
hann ákvað að gera það þannig, að
Rutli heyrði til.
Morguninn eftir sátu þau öli
kyr eftir morgunverðinn í borð-
stofunni. Díana og móðir hennar
jVOr'u nýfarnar út. Rutlx sat úti við
glugga 0!r var að hagræða blóm-
um. Sir Rowland sat við eldstæðið,
en Richard sat. á borðshorninu og
vingsaði fótunum fram og til baka.
Hann var að hugsa um ástæðu til
að fá sjer árveig, enda hafði hann
timburmenn eins og fyrri daginn.
Rutli liafði nú lokið verlci sínu
og leit á hróður sinn og sagði:
— En hvað þú er't aumingja-
legur Riehard minn. Þetta var orð
að sonnu, því að Richard var fram
úr hófi ræfilslegur. að sjá í þetta
slcifti.